Okay, bir şəxsiyyət olaraq çox da sevə biləcəyim bir tip deyil. Lakin musiqi və geyim tərzini çox sevirəm. Mahnıları çılğın, emosional və qeyri-stabil, üsyankar, insanın içindəki basdırılmış duyğuları üzə çıxaran vibe-lar verir.
Hətta bəzi insanlar ərgənsayağı hesab edir mahnılarını yeniyetmələrin bu cür qarışıq duyğular yaşadığını hesaba qataraq. Məncə isə bu çox öküzsayağı yanaşmadı. Əvvəla, ərgən deyilən insanların yaşadığı duyğusal çətinliklər olduqca real və onların həyatı üçün formalaşdırıcı təcrübələrdir. Bunu kiçik görüb, invalidate etmək də aşırı cahillik kimi gəlir mənə. ikinci olaraq, bunlar yetkin insanların da olduqca çox çətin duyğusal təcrübələri ola bilir ki, normaldır. Hələ mental xəstəliklərdən əziyyət çəkən insanları demirəm belə. Emilie Autumn özü də bipolar olduğunu deyib dəfələrlə. Belə caselərdə, mahnılarla duyğusal boşalım yaşamaq çox rahatladıcı və reflektiv olur.
Nəysə bir Emilie Autumdan haralara gəldik-* Əlavə olaraq, geyim tərzi - gothic, victorian, o rənglər çox cəlbedicidir. Mahnılarındakı harpsichord ilə çalınan hissələr isə ayrı bir orijinal.
Sevdiyim bir mahnısının sözləri:
"Misery loves company,
Company loves more,
More loves everybody else,
But hell is others"
Müğənni burda "hell is others" deyərək sartre-a da bir göz qırpır.
(bax: cəhənnəm başqalarıdır)
(youtube: 
)
)