Mənəm. Anam bir dəfə biləyini, bir dəfə burnunu sındırıb, bir dəfə də ayağı çıxıb. Mən bu yaşıma çatmışam hələ bir yerimi sındırmamışam. Doğulanda ayaqlarım çıxıq olub. (90-larda doğulan nəsildə niyəsə belə bir şey vardı) onunla limiti doldurmuşam deyəsən. Ya da asosyalığıma salıb Riskli heç nə etməmişəm deyə qırılan yerim olmayıb.
2. Uşaqlığım fiziki cəhətdən çox aktiv keçsə də heç vaxt heç yerim qırılmayıb. O boyda tut ağacından yıxılmışam, qarajların başından düz qaz turbasının üstünə düşmüşəm yəni belə şeylər demək olar həmişə olub amma niyəsə heç vaxt haramsa qırılmayıb.
3. Fiziki olaraq yox menevi olaraq sinan insan modelini de nezere almaq lazimdir bu basliqda. Mesel ucun men zigdaki illik kecirilen 'medeniyet ve insanligin merkezi zig' konferansina getmek isteyende avtobusda arxadan bir emmi surtubdu. Iste onda men hisselemisem ki 'beli indi menim qolum, qicim sinibdi'. Derxal emmiye daha artiq surtmemeyi eks halda menim de kayfa gelebileceyimi deyib ondan aralasdim ve zigdaki konferansa mosyo ocaqqulu ile bas cekdim
4. çox normal bir insandır. bizim ölkədə hamı özünü vorzakon hesab edib hamı ilə dava edərək məktəbin, universitetin, ən çox küçələrin anası ağlar qoyduğu üçün anormal gələn bir şeydir. bu insanlar çoxu zaman asosial, içinə qapanıq olurlar. və bu insanlar davanın mənasız olduğunu, hər şeyin söz ilə həll oluna biləcəyini düşünən insanlardır. yuxarıda dediyim tipdəki insanlara görə uşaqlıqda ya küçəyə çıxmamış, ya da çıxanda həmin tipdəki insanlardan uzaq yerdə oynamışdır.
