durduq yerdə adamın içini soyudan şeylər
| həyat5,438 | 6 | 60
əjdahalar googlla
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Bu gün bütün günü ayaq üstə olmuşam. Ayağımda yastıpəncəlik və belimdə də yırtıq var deyə ayaq üstə çox zaman keçirəndə ayaqlarımda dəhşət ağrılar olur. Bayaq anamdan xahiş elədim ki, mümkündürsə ayaqlarımı isti suya qoysun. Elə də elədi. Sonra qurulayanda başın salıb işini görə-görə birdən sözə başladı.
"bertrand, indi bunlar sənə adi gəlir, amma vaxt gələcək qəribsəyəcəksən, deyəcəksən 'kaş anam olardı, ayaqlarımı yuyardı'. Bax onda yadına salarsan bunları, xatırlayarsan...
Sənin yadına gəlir, dayıngilin qapısının ağzındakı taxta oturacaq? Rəhmətlik papam biləndə ki, mən gələcəm, həmin gün çıxıb orda oturub bizi gözləyərdi...
O vaxtı kənddəki evimizi tikdiyimiz yay idi, axşam təkcənə oturmuşdum fındığın altında. Birdən həyətin qapısı açıldı. Özü də adi yox e, axıra kimi açıldı. Mən də səs çıxarmadan diqqətlə boylanıb baxdım, gördüm papam girdi içəri. Bax sənin canınçün, diqqətnən papama baxıb öz-özümə demişdim ki "vaxt gələcək diqqətlə o qapıya baxacam, amma papam içəri girməyəcək"...
Bilmirəm yadına gəlir, yoxsa yox. Papamda bir adət vardı, biz həmişə yay sonu bakıya qayıdanda arxamızdan su atardı. Allah rəhmət eləsin, basdırdıq, 3, 7-ni yola verdik, səhəri gün tezdən bakıya çıxdıq. Həmin moment maşın tərpənəndə güzgüdən arxaya baxdım, papamı görmədim. Bax onda hiss elədim ki, papam uje yoxdu"...
Düz 15 dəqiqədir doluxsunub durmuşam, içimdə bir buruqluq yarandı... Sonuncu dəfə anamla nə zaman bu cür dialoq yaşadığımızı bilmirəm heç, Amma birdən-birə fərqindəliyim artdı. Mama, sən bunları oxumayacaqsan, amma söz verirəm ki, bundan sonra hər vəchlə çalışacam ki, qəlbindəki bu cür düşüncələri daha çox dilə gətirib mənlə dərdləşəsən...
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Keçən ilin yay sonu idi, Gecə yarısından keçmişdi. mən də yata bilməmişdim deyə dostuma dedim çıxaq maşınla fırlanaq, söhbətləşərik. Nəsə, bir az dolaşandan sonra gəldik ağ şəhərə, kofe alıb oturmuşduq maşında, asta səslə musiqiyə qulaq asırdıq. Birdən mən tərəfdən pəncərə döyüldü. Baxdım ki, hardasa 6-7 yaşında bir qızdır. Əlində balaca, yumşaq kuklası vardı. Pəncərəni endirəndə: "əmi, məktəb üçün kitab-dəftər almalıyam. Bu kuklanı alarsız?", - dedi. "Neçiyə satırsan?", - dedim, qayıtdı ki: "10 manat". Diqqətlə uşağı süzdüm, gözləri masmavi idi, əynindəki geyim də cırıq-sökük deyildi. Qaraçılara oxşamırdı deyə başladım sorğu-sual eləməyə. Adın soruşdum, yaşını-filan soruşdum. Sonra dostumu göstərib həlim bir tonla: "bax, qızım, bu əmi polis deyil, polisdən də yuxarıdı. polislər onu görəndə qorxurlar. Gecənin bir yarısıdı. Sən hələ balacasan, indi yatmalı idin. Bizdən qorxmağa ehtiyac yoxdu, əgər səni dilənməyə kimsə məcbur edirsə, mənə denən. Mən sənə yaxşı ev, məktəb tapa bilərəm". Uşaq dayanıb baxırdı üzümə. "sən həqiqətən də kitab-dəftər almaq üçün satırsan bunu?", - soruşanda başıyla təsdiqlədi. Sonra anasının harada olduğunu göstərəndə dostum qoluma toxunub astadan dedi ki: "qardaşım, uşaq qorxur, üstünə getmə. Bunların arxası gedib elə adamlara çıxır ki, sən-mən bata bilmərik". Nəsə bu sözü çox pis toxundu e mənə. Qaraçıları başa düşərdim, amma bu uşaq qaraçıya oxşamırdı, həqiqətən ehtiyac sahibi imiş kimi görünürdü. Üstəlik, o qədər gözəl və məsum üzü var idi ki...
Gecə vaxtıydı, açıq yer yox idi, yoxsa aparıb hər şeyi özüm alardım ona. Məcbur dostuma dedim ona pul versin, məndə kartda olur. Bu da "gözdə görüm xırdam hardadı" deyəndə bir anlıq acıqlandım ki: "ala gijdıllağ narmalniy pul ver uşağa, atacam kartıva". bardaçokdan da kağız-qələm tapıb nömrələrimi yazdım. Pulla birlikdə verdəndə tapşırdım ki: "bunlar mənim nömrələrimdi. Aparıb verərsən mamaya, pul lazım olsa, telefon tapıb zəng eləsin mənə. Bu maşını da yadında saxla, nə vaxt görsən, yaxınlaş, əmi sənə pul verəcək". Uşaq götürəndə kuklanı uzatdı. Uy bləə, necə pis təsir elədi ala o hərəkəti, bir anlıq gözlərim doldu. Dedim paltar, kitab-dəftərə çatacaq pulun var artıq, saxlasın özündə, satmasın onu. O da sakitcə: "çox sağ olun, əmi", - deyib getdi. Dostum niyə dilənçiyə o qədər pul verdiyimə deyinəndə içimə bir şübhə düşdü deyə uşaq Bir az uzaqlaşan kimi düşüb xəlvəti dalınca baxdım. Bizdən əlavə də adamlar vardı stayankada, amma o uşaq bizdən sonra heç kimə yaxınlaşmadı; düpbədüz anasının göstərdiyi tərəfə doğru axıracan getdi.
Növbəti 1 həftə, 10 gün boyunca hər axşam getdim ağ şəhərə, o uşağı bir də heç vaxt görmədim. Məncə, həqiqətən də, ehtiyac üçün dilənirdi, amma nömrələrimə də heç vaxt zəng gəlmədi. Arada fikirləşirəm görən o qızın axırı noldu, indi haralardadı? Ümid edirəm uşaqlığını doyunca yaşaya biləcək...
üzv ol