9. ilk dəfeə aeraportdan sarı taksiyə mindiyim zaman,burnuma tanış olmadığım siqaretin qətranı doluşmuşdu (çox ormantik oldu amk) zarafatsız, gec alışdığım hər cür pox püsürə şahid olduğum şəhərdir.bəlkə de bu şəhərdə yaşamaqla, həyat mənə çox şey öyrədib/öyrədir/öyrədəcək
gecə həyatı,universitet yolları,kadıköy caddelerində içmək,barbaros bulvarında mahnı oxumaq və sözsüz ki istiklal caddesi.
2010'da taksimi istiklal zənn edən azərbaycanlılar fəsiləsindən idim. sonralar, ayrışdıra bildim hara haradı.
tam bir megapolisdir.
məsləhət verməyə qalsa; bu şəhərə sadəcə gəzmək, yemək, içmək üçün gəlməlidir insan. yaşamağa başlasan, ağrısıyla acısıyla sevməli olacaqsan. bəzən nifrət etsən belə, həmişə doğma şəhərin olacaq istanbul.
əjdaha lazımdı
googlla