hekayə dadında entrylər

telefonun alarm çaldığı üçün oyanmışdı. saat 06:30,bu saat dövlət işində və ya digər az maaşlı özəl sektor işçilərinin oyanma saatı idi. ustanın işini yaxşı görməməsi səbəbindən pəncərənin altından girən hava axını otağı 3-4 dərəcə soyudurdu. bu axın insanın bədəni yorğan altında tam ideal istiliyində olan zaman qulaq hissəsində soyuqluq hiss etdirirdi. bunu düzəltmək üçün hər dəfəsində düşünürdü Məcnun amma tənbəllik və hərşeyə qarşı içindəki biganəlik bunu həll edilməsi müşgülə dönmüş bir problemə çevirirdi. məcnun evin iki övladından biri idi. xüsusilə əgər evdə tək oğlansansa, bir çox kişi işi adı altında fiziki işləri görmək məcburiyyətində hiss etdirirdi ətrafındakılar sənə. dünən gecədən yazılmış mesajları oxudu. mesajların içində biri diqqətini çəkdi. dünən olmuş hadisədən bir iz qalmışdı mesaj. məcnun bu mesajı yuxuda olanda yox , oyaq halda almışdı. hələ də, cəsarət edib baxa bilmirdi mesaja. səhər oyanan kimi bu mesajı gördükdə, bunun nəticəsini düşündü. amma cavab tapa bilmirdi. artıq geriyə dönüş olmayacaqdı. çətin olan şeylərdən qaçaraq daha da çətin etmişdi hadisəni məcnun. mesajda yazılan təkcə, kişi deyilsən sözü belə, əzirdi məcnunu. kişiliyin 10-da 9-u qaçmaq deyildi məgər?
ardınca mesajları sırası ilə oxumağa başladı.
- kaş sənə inanıb, bu qələti etməzdim.
- təcili bura gəlməlisən.
-hər kəsə qarşı məni tək qoydun.
digər mesajları oxumaq üçün artıq vaxt yox idi, işə getmək üçün üzünü qırxıb, metroya çatdırmalı idi özünü.
beynində xatirələr canlanır məcnunun. illər öncə tanış olarkən verdiyi vədlər, düşündüyü kimi olmadı, tuta bilmədi vədlərini. səbəbsiz yerə edilmirdi heç bir xəyanət. amma sən bunu bilərək edirsən deyirdi içindən bir səs bunu .
3 il öncə sevdiyi qızı artıq başqasının olması onu incitmirdi. nikahdan 1 saata əvvələ qədər yalvaran qızın mesajları belə artıq ona toxunmurdu.

sözaltı günlük

Oktyabrın 1-i artıq ən dibdə idim. Bir parkda əlində pivə, barmaqlarıvın arasında siqaret, yersiz münasibətini bitirdiyinə görə sanki özünü boşluğa buraxmış o oğlan artıq özünü toparlayıb. O qədər özümü məhv etmişdim ki, hətta ən yaxın dostlarım belə bu halıma qatlana bilmirdilər. indi isə hərşeyi bərpa etmişəm. ilk olaraq siqareti tərgitmişəm. 15 yaşımdan davamlı olaraq istifadə etdiyim zəhəri bir dəfəlik atdım. Artıq özümü gümrah hiss edirəm . 4 aylıq siqaretsizlikdən sonra əvvəlki kimi xaos vəziyyətlərində çökmürəm əksinə bunu normal qəbul edirəm. Qısacası, drama queenlik etmirəm. Görüşdüyüm, danışdığım qadınlar və oğkan dostlar barəsində daha seçici olmağa başlamışam, əsgərlik xatirələri barədə danışmamağı və orda yaşanan travmaları unutmağı bacarıram artıq. Xarici dil biliylərimi artırıb, pis vərdişlərimin yaratdığı vaxt boşluğuna idman, yeni dil öyrənmək kimi yeni yaxşı vərdişlər əlavə edirəm. Fürsət olsa gələn ay etibarı ilə çəkimi normal çəkiyə salmaq üçün idmana başlayacam da. Biraz bədxərcliyi azaldıb bu ilin sonuna qədər o istədiyim maşını da alsam ideal həyat standartlarıma çata bilərəm. Ən azı gecə saat 1 də anidən dənizin kənarında kofe içmək istəyi üçün atamın maşınını götürmərəm.

mr. nobody

Scrolling-in təsiri ilə filmə fokuslanma müddətimin bu qədər düşdüyü günlərdə nəinki özünü izlətdirdi, düşündürdü və sevdirdi. Gözəl film imiş həqiqətən, insan özünü həm o insanın yerinə qoyur, həm də öz həyatında olan döngələri düşünürsən. Görəsən məktəbdən çıxsaydım 9-cu sinifdə necə həyatım olardı? Görəsən oxumayıb əsgərə getsəydim və ya həyatıma girən ilk insanla davam etsəydim. Milyonlarla ehtimallar var irili-xırdalı amma düşünürəm ki, nə olursa olsun axırda o xırda ehtimallar da çay qolları kimi əsas bir qola birləşəcəyini düşünürəm. Bu filmdə əsas məsələ bir dəfəyə izlənilməsidi və mümkünsə tək izlənilməlidi. Jared Leto yenə möhtəşəm aktyorluq etmişdir.

evin potensialına çata bilməyən uşağı

Heç bir zaman potensiallı olaraq görülməmişdim. Ortalama və sıradan birisi kimi görünürdüm bəlkə. Heç bir xüsusi istedadım yox idi, nə yaxşı idmançı ola bilərdim, nə yaxşı riyazi biliklərə sahib bir vunderkid, nə də ki yaxşı musiqi və ya rəsm bacarığı olan bir sənətkar. Sıradan idim, çox sıradan. Amma bir gün özümdə birşey kəşf etdim. Mən bütün bir kitabı oxuyub bitirib, bunu yadda saxlayıb hətta bunun əsasında kitab belə yaza bilirdim. Qısaca müəyyən məlumat aldıqda onu təhliledə bilirdim. Bunun sayəsində yaxşı ədəbiyyatım, coğrafiyam və tarix biliyim yaranırdı. Tarix və coğrafiya da sinif birincisi idim amma yenə də mənə uğursuz və savadsız birisi kimi baxırdılar evdə. Çünki riyaziyyat bilmirdim. Əslində onu da bacarırdım amma həyatımın keçid dönəmi olan dönəmlərində qaqa kimi yaşadığım üçün və riyaziyyat müəllimələr dediyinə gö bir zincir kimi olduğu üçün mən halqaların çoxunu itirmişdim. Ona görə özüm-özümə dedim ki, mən bunu bacarmıram. Amma əslində bir müddət sonra universitetdə məcburiyyətdən onları da öyrənə bildiyimi gördüm. Öz güvənim qalxdı. Qısaca əslində özüm-özümə inandırıldığım düşüncə olan savadsızam fikrini illər ərzində sındırdım. Vaxtilə mənə savadsız gözü ilə baxanlar indi artıq yanımda danışmırlar ki, dedikləri istənilən sözdə və ya məlumatda səhv tutmayım.