təkcə mənimmi başıma gəlir deyə düşünülən şeylər

Metal dinləyərək yuxuya getmək. Uzanmışam qucağımda kompüter bir pəncərədə youtube mixlərdən qarışıq metal playlisti digər pəncərədə də mırta araşdırdığım bir mövzu. Bir də görürəm ki judas priest, motörhead, metallica, pantera zad deyərkən yuxuya gedib yatmışam 3 saat. O deyil də itim də qulaq asa-asa yanımda yuxuya getmişdi.
Bir vaxtlar slipknot-the blister exists'i alarm mahnısı eləmişdim ki tez oyanım. Əksinə oyanıb mahnını eşidib daha da dərin yuxuya gedirdim. 5 saat əlavə də belə yatırdım

(youtube: )

boşluq hissi

Hər gün hiss etməyə nifrət etdiyim hiss. insan nə etmək istədiyini bilmir. Arada qalmış kimi hiss edir. Adətən yemək yeyərək bu hissi doldururam amma yemək yeyərkən də bu hissin yerini belə doldurmağa çalışdığım üçün özümə nifrət edirəm. Eləməyə bir şey tapanda da elədiyim şeydən zövq ala bilməyib "yox hazırda etmək istədiyim şey bu deyil" deyirəm özümə. Sırf buna görə evdə oturmağa nifrət edirəm aq. insan içinə çıxanda ən azından bu hissi daha tez aradan qaldırmaq olur. Olayların axışı daha tez dəyişir amma evdə? Evdə olayların axışını necə dəyişəcəksən ki? Evdə uzağı kimləsə dava edəcəksən ya da yemək yeyəcəksən. Uzağı gecəni gözləyib çöldə tək mahnıya qulaq asıb nəsə bir şeylər hiss etməyə çalışacaqsan. Ümumiyyətlə insanlar bu duyğusuzluq hissi ilə necə başa çıxır heç bilmirəm. Belə bir şey niyə var ki amk? Heç nə hiss etməmək hissi? Wtf? Bu qədər absurd hiss olar aq? Beynim donmuş kimi hiss edirəm və bit şeylər düşünə bilmirəm sanki. Küncdə qısılıb qalmış kimi hiss edirəm. Yemək yeyim gərək yenidən. Özümə nifrət edərək* haha çoh komih

aşiq olmaq

Camaatın necə bacardığını heç cürə anlamadığım zad. Yəni əsas sualım insanların başqa bir insana necə bu qədər müddət duyğu bəsləyə bildikləridir. Cəmi bircə dəfə başıma gəlmiş ola bilər ya da olmaya bilər. Həmişə "oha deyəsən aşiq oldum" dediyim günün səhəri günü həmin insandan soyumuşam və ona hansı ağılla baxdığımı sorğulamışam. Hələ bu Duyğunu illərlə davam etdirə bilənlər var aq. Baxıb "vay aq" oluram həmişə. Ya da ki köhnə bir sevdiyi, sevgilisi üçün darıxanlar heç çatmır mənə. Heç vaxt bacara bilməyəcəyim bir şey imiş kimi gəlir mənə. Özümü çox cındır adam kimi hiss edirəm aq. Əslində problem yoxdu olmağımda sadəcə realization şeysi çox qəribədi. Belə sevgili ilə yaşanılacaq adrenalin və əyləncə dolu çox fikrim var amma o duyğuları bir neçə saatdan çox hiss etməmək adama həyatdan daha çox qoyur. Nəysə belə də ki qozumaki aq. Uzunmüddətli eşq sıxıcıdı hərtərəfli

yazarların sevmədiyi xüsusiyyətləri

Bəzən elə olur ki düşünə bilmirəm. Sanki beynim durur və çox gicgicə, öz xarakterimdən uzaq hərəkətlər edirəm və sonradan sorğulayacağım şeylər başıma gəlir. O anlarda çox enerjili oluram sanki. Məni durduran olsa da onlara qulaq asmıram və dava edirəm. O an məni durdursa idilər kaş. Kaş elə adam olaydı ki bu xasiyyətimi vaxtında anlayardı və mənə bir dur deyərdi aq. indi sıxıldığım insanlarla yaxın davranmağa məcbur olmazdım. O an nə yaşamışam bunlarla maraqlı diaqloqlar qurmuşam ya da necə yola getmişəm deyə düşünürəm hazırda. Mənim niyə indi sevgilim var aq? Niyə 7 insanla flört eləmişəm amk? iyrənc aq. Nəysə hamısını səhər duran kimi bloka atdım. Belə bir şey olmayıb və mən onları tanımıram. Dostumu da o qədər borca saldım* yaxınlarda pulunu qaytararam . Kaş bu anlarda mənə qarşı çıxa bilən biri olaydı aq. Başıma böyük bir olay açmasam yaxşıdır. Bir də bunun səhər oyananda hər şeyə nifrət edərək oyanmaq tərəfi də var. O da göt kimi hisdir

yazarların hazırda harada olub nə etdikləri

Malakan bağında oturub intihar planlarımı yenidən düşünürəm. Kimə zəng elədim ki gəlsin bir yerdə oturaq heç olmasa fikrimi dağıdım ya gəlmədilər ya da telefona cavab vermədilər. Özümə verdiyim təsəllilər də işimə yaramır artıq. Artıq bu düşüncələr fiziki olaraq da təsir edir deyəsən aq. Göt günündəyəm. Durub bilmirəm evə sikdirim yoxsa özümü haradansa aşağı atım. Artıq duyğuları dərinliklərinə qədər də izah eləyə bilmirəm aq. Sadəcə hazırda yaşadıqlarımı bir-iki cümlə ilə açıqlayıram ən yaxşı halda. Ayağa dursam bilmirəm ki hara gedəcəm. Evə getmək fikrindən də dönə bilərəm. Sən gəl hamıya təsəlli ver ümid ver. Axırda da ən ehtiyacın olan anda sənə sikbaşı versinlər. Ağlamalıdı amma gülməlidi də. Özümü diri-diri parçalamaq istəyirəm əməlli-başlı. Necəsə etməliyəm ki özümü rahatladım. Bəlkə də vaxtı gəlib ölməyin heç bilmirəm

güldürən hadisələr

Ya gülməli deyil ya da mən içəridən ölmüşəm. Hırıldadan hadisələr deyə başlıq yoxdu deyə bura yazıram

Deməli 30-40 dəqiqə əvvəl avtobusda başıma gəlmiş olaydır. Koroğluda o saatlarda boş avtobus tapmaq olmur amma bir ümid bəlkə şans üzümə gülər deyə boş avtobus gözləməyə başladım. Tapmadım əlbəttə. Avtobus boş ikən minsəm də ayaq üstə durmalı oldum və avtobus dolduqdan sonra ən dibdə batmalı oldum * şansıma soxum . Nəysə sözümün canı bunda deyil. Deməli arxamda sol tərəfimdə bir qoca xala (50'li yaşlarda olardı), onun yanında da bir oğlan dayanmışdı. Oğlanın söhbətlə əlaqəsi yoxdu. Tək əlaqəsi xalanın tutunduğu başımın üstündə dayanan tutacaqdan çarpaz bir şəkildə tutub başımın üstünü mühasirəyə alması idi. Başımı arxaya söykəyə bilmədiyim üçün boynum zürafə boynu kimi qabağa əyilmişdi aq. Tez evə çatmağı diləyərkən tıxaca düşdük amk. Mən həmişəki kimi mahnıya qulaq asırdım. Bir müddət sonra həm sıxlıqdan, həm yorğunluqdan ürəyim sıxıldı deyə mahnını söndürüb subway oynamağa başladım. Xala bu yanda gah qızı ilə danışır, gah oğlu ilə danışır, gah da o biri nə bilim nəyinəsə zəng eləyir danışır. Zarafatsız 4-5 dəfə kiməsə zəng edib danışdı da tıxac boyu kimləsə. Mazgim sikilirdi nəyi var. Nəysə, mən oyun oynadığım an dedim ki boynum çox qabağa gəldi elə bil, bir az da arxaya çəkim başımı rahatlayım bir az. Başımı ha arxaya eləmək istədim daş kimi yerə dəyirdi başım. Axırda əsəbiləşdim döndüm arxaya baxdım bir-iki dəfə. Xala mənə yan tərəfdən səslənib dedi ki "qızım mənim qolumdu o bayaqdan dəydiyin. Narahat eləyirəm səni?". Məndə də baş işləmir artıq amk. Çönüb lom kimi baxıb "hə" dedim və əvvəl durduğum vəziyyətə qayıtdım. Deyəsən arvad özünü yaxın hiss elədi nəsə* dedik güldük özünü yaxın hiss elədin deyəsən * gülmədik . 5-6 dəq tıxac boyu boş-boş pəncərəyə baxdıqdan sonra subway oynamağa qayıtdım. Oynadığım vaxt xala oyunun ortasında qulağıma "çox oynama gözlərinə ziyandı" pıçıldadı. Mənim beynim bu anlarda random cümlələrə hazır deyil deyə "xala onsuz da dərsdən gəlirəm, ölü kimiyəm, leş kimi ayaq üstə durmuşam sərələnəcəm. Ona görə oynayıram" deyə cavab verdim. Xala da gəlib dedi "yorulanda ürəyində zikr elə qızım.!" * insanları bir fb postu ilə dinə gətirməyə çalışaramdır "sən hələ cavansan belə şeylər oynayıb gözlərini kor eləmə blah blah blah". Məndə də beyin onsuz da error verib deyə mal kimi ağzı açıq gülə-gülə hə deyirəm elə. Birtərəfli dialoq bitdikdən bir-iki dəqiqə sonra yenə başlayacaqdım subway oynamağa ki bir də gördüm xala qulağımın dibində (əməlli-başlı qulağıma tutmuşdu telefonu) yasin oxutdurmağa başladı. Heç yasin olduğunu bilmirdim amk ta ki içəridən biri "aa yasin" deyənə qədər. Içimdən deyirəm "pay içinə lənət işə düşdük də amk" amma sadəcə içimdə deməklə yetinirəm. Ölü balıq kimi pəncərə şüşəsindən yansıyan ruhsuz görüntümə baxaraq evə çatmağı gözləyirdim. Elə evə çatmadan bir-iki dayanacaq qabaq düşüb evə ayaqla gəldim. Dedim içinə lənət bu basırıqda getməkdənsə açıq havada gəzərək gedərəm. Evə normaldan 1 saat gec getsəm də..


Not: bu gülməlidən başqa hər şey oldu aq

yazarların hazırda düşündükləri

Deyirlər ki düşüncələrini harasa yazmaq həmin düşüncələrin təsirini azaldır zart-zurt. Səhərdən axşama qədər tək düşündüyüm şeyin özümü öldürmək olduğunu nəzərə alanda hara yazıramsa yazım içimi rahatlaşdırmır aq. Çox gijdıllağ adamam özüm ölüm. içimdə ölmək istədiyimə dair hislər var amma eyni zamanda bunu istəmədiyimi də bilirəm. Hamısı dərslərin günahıdı aq dərslər başladı deyə intihar düşüncələri artdı 100%. Bəlkə də elə deyil, bilmirəm. Hislərdən qurtulmaq olmur ala. Qarşı çıxa bilirəm bir həddə qədər, ancaq qurtula bilmirəm. Səhər xırda şeylərə görə əsəbiləşdim deyə hər şeyə siktiri çəkdim və başqa işlərlə məşğul oldum ki düşüncələrim dağılsın amma nah. iş görərkən belə beynim "özümü öldürməliyəm", "özümü öldürmək istəyirəm", "nəsə eləməliyəm" cümlələrini təkrarlayır. Lenti ilişmiş kaset kimidi aq eyni cümlələri təkrarlayıb başımı şişirir. O həddə gəlib ki artıq üzüm gəlsə salamdan qabaq "özümü öldürmək istəyirəm" deyib insanları qarşılayacam aq. Hər iki dəqiqədən bir" nəsə etməliyəm" deyirəm səsli bir şəkildə. Yuxudan duranda belə ayağa qalxanda leş kimi "nəsə eləməliyəm" deyirəm. Yemək yeyəndə də, oturduğum halda da, gəzəndə də, dostlarımla görüşəndə də. Psix kimi eyni cümlələri təkrarlayıram bir poxa da xeyri yoxdu. Ağlamağı bacarsam ağlayaram aq amma olmur. Gözlərim qupqurudu sadəcə başım ağrayır düşüncələrdən. Fikirlərdən uzaqlaşım deyə sevmədiyim növ yeməkləri hazırlayıram. Şirni hazırlayıram ki şirniyə nifrət edirəm aq. Yeyirəm sonunda da qusuram sonra yenə yeyirəm həmin şirnini. Beynimi yuyub təmizləmək istəyirəm. Bunu yazarkən belə içimdən "nəsə eləməliyəm" deyirəm. Çox göt vəziyyətdi. Bir yerdən də özümə "sən hər şeyi böyüdürsən. Normalsan sadəcə dramatik davranırsan" deyirəm. Ona inanmağa çalışıram amma alınmır deyəsən. Normalam bəlkə də. Sadəcə belə düşünənin sadəcə mən olub olmadığımı görmək üçün yazdım bura