
(baxma: jim beglin)
(baxma: jon champion)
Son yazılanlar
kreuzweg
the suffering of light
the suffering of light
the suffering of light
(baxma: jim beglin)
(baxma: jon champion)
"bizim qavradıqlarımız nəsnənin özü deyil, görüntüləridir" fikrinin müəllifi. zaman və məkan olmadan şeyləri təsəvvür etmək olmaz, amma zaman və məkanı heçnəsiz göz önündə canlandırmaq olar - deyir adam
lao tzunun yazdığı kitab. oxunuşu: dao de çin. kitabın haçan yazılması və ümumiyyətlə lao tzunun haçan yaşaması barədə dəqiq məlumat olmadığına görə, mən də dəqiq heç nə deyə bilməyəcəm. amma onu bilirəm ki, əlimdə illərdi həsrətini çəkdiyim bu kitabı tutmuşam və çox xoşbəxtəm. zaman-zaman bu xoşbəxtliyimi bölüşəcəm.
kitabın adının mənası təxminən belədi: "yol və fəzilət haqqında kitab"
azərbaycan dilli vikipediyada kitabın necə yazılması barədə belə bir rəvayət yazılıb:
--sitat--
rəvayət edirlər ki, günlərin bir günü qoca lao tzu ölümün nəfəsini hiss edib və heç kəsə dinməyib uzaqda görsənən dağlara tərəf yola düşdü. çou dövlətinə xidmət edən sərhədçi qocanı görüb onu tanıdı və onun hara və nə üçün getdiyini hiss etdi. sərhədçi nə isə bir bəhanə edib lao tzu-nu donuz tövləsinə salır və deyir ki, qoca dao (yəni yol) haqqında bildiklərini yazıb ona verməyənədək elə o tövlədə də qalacaq. çarəsi olmayan lao tzu 81 şerdən ibarət olan kitabı yazıb. bizim dilə mümkün olan tərcümələrinin birində həmin kitabın ilk sözləri bunlar olub:
"söz ilə ifa edilə bilən dao həqiqi dao deyil..."
--sitat--
bəzi tarixçilərə görə, çinin ilk filosofu, daosizmin banisi, tao te ching kitabının müəllifi. bütün dövrlərdə, demək olar ki, bütün düşünənlərin, filosofların yoluna işıq tutmuş adamdı
aqil abbasın ssenarisi əsasında elxan cəfərovun rejissorluq etdiyi 2012 azərbaycan filmi. çəkilişlər sumqayıt, ismayıllı, ağdam, xızı və d. bölgələrdə çəkilib. qarabağ müharibəsində ermənilərdən sayca az olmasına baxmayaraq son nəfəslərinə qədər döyüşən və eyni zamanda daxildəki satqınlarla da mübarizə aparan bir qrup hərbçidən bəhs edir. filmin adının niyə dolu olması çatmır mənə. sözsüz ki məmməd səfanın rolunu və səsini xüsusi qiymətləndirmək lazımdı.
təbii ki, sonu ümidləndiricidi: yəni xalqın mərd oğulları ölməyib, onlar həmişə var və həmişə torpaqları işğaldan azad edə bilərlər.
əslində texniki cəhətdən yaxşı qiymətləndirmək olar, amma bu tip filmləri avropa 60-70ci illərdə rembonun vaxtında çəkirdi.
sənət əsəri deyil, amma bütün millətçilər baxmalıdır mütləq -*
46 yaşlı kürd əsilli türkiyəli müğənni, aktyor, rejissor.
bir çox mahnılarına qulaq asıb həm bəyənib həm bəyənməsəm də, filmlərinə çox az baxmışam. sözsüz ki güneşi gördümü daha çox bəyənmişəm. new york’ta beş minare də "belə dəə"
filmoqrafiyası:
(baxma: alem buysa...) (1993)
(bax: bu sevda bitmez) (1996)
(baxma: hemşerim) (1996)
(baxma: yıkılmadım) (1999)
(baxma: zalım) (2003)
(bax: aşka sürgün) (2005)
(baxma: beyaz melek) (2007)
(baxma: güneşi gördüm) (2009)
(baxma: new york’ta beş minare) (2010)
(bax: mucize) (2015, çəkilmə mərhələsindədir)
pier paolo pasolininin giovanni boccaccionun eyniadlı əsəri əsasında ekranlaşdırdığı 1971'ci il istehsallı filmi
əziz yoldaşlar! möhtərəm həmvətənlər! *
aa yalannan
özünüzü ağıllı göstərməkçün hansısa art-house filmə "şifrələrlə doludu, başıboşların, aykaların, instagrama ördəkdodaq şəkil atanların baxsa da başa düşməyəcəyi çox əjdaha bir filmdi" deyə entry basmıyın *
yazmıyın da yox, basmıyın
ən azı həmin aykalar başa düşmədiyini yazmaqla daha səmimi olurlar, intellektual olmasalar da. çünki istənilən adam bu entryni yazanda mən elə başa düşürəm ki həmin adam kinonu qabağa ötürə-ötürə baxır, heç nə başa düşmür və götündən şey uydurur ki bəs art-house belə, tarkovski elə, antonioni elə. kinodan nə başa düşmüsənsə onu yaz, heç kim kino tənqidçisi deyil və olmağa da məcbur deyil, prosto səmimi olun.
p.s. bəlkə də düzgün başlığa yazmamışam, cahilliyimə verin.
p.s 2. tövsiyəmi axırıncı cümləmdə yazmışam
bir antonioni filmi. sözün açığı, antonionini çox da bəyənmirəm. amma bu blow up yaxşıydı. hətta əla. dilini bilməkçün sadəcə düşünmək, hər obraza diqqətlə fikir vermək lazımdı.
məsələn, son səhnədə pantomim aktyorların topsuz tennis oynamaları kiçik çərçivədə əslində thomasın bir meyit tapmadığını, onu öz beynində yaratdığını, geniş çərçivədə isə əsas olan nəyinsə var olması, necə olması deyil, sənin (yəni insanın) onu necə görməsi, görmək istəməsi deməkdir.
yaxud, rok konsertdə hərəkətsiz, mal kimi dayanan gənclərin gitaranın heç bir işə yaramayan parçasından ötrü bir-birini qırması - insanların sənətə deyil, onun qalıqlarına, qırıntılarına göstərgə üçün "qiymət" vermələrinə işarə edir.
filmdə sistemlə-zadla bağlı çoxlu söhbətlər var. bir dəfəyə həzm olunası şey deyil. ikinci dəfə baxanda daha ətraflı yazaram, söz -*
yuxu qrupunun təsisçisi ibrahim eminin yaratdığı sumqayıt heavy metal qrupu. adamları canlı dinləmək, fotolarını və videolarını çəkmək şərəfinə nail ola bildiyimə görə xoşbəxt sayıla bilərəm. üstəgəl dəfələrlə ibrahim eminlə söhbətləşmişik. əla adamdı.
ilk albomları: yoruldum
üzvləri:
(baxma: oqtay abdullayev) – vokal
(baxma: anar əliyev) – gitara
(baxma: orxan culfa) – gitara
(baxma: zaur cavadov) – bass-gitara
(baxma: cahangir ağayev) – zərb aləti [1]
bildiyim qədərilə son günlərdə vokalist oqtay abdullayev qrupu tərk edib. təəssüf
vaqif mustafazadənin qızı.
şopenə layiq bir bəstə hesab eləyirəm bunu
1. bugünkü filmə 2 bilet almışam, amma bilmirəm kimlə gedim. mənlə gedərsən?
2. bu əsəri oxuyub / bu filmə baxıb fikirlərimizi bölüşək?
3. evdə heç kim yoxdu, təkəm, darıxıram, bizə gələ bilərsən? -*
adını oxuyarkən məlumat, informasiya baxımından zənginliyin ağlıma gəldiyi başlıq. rast ki söhbət mən başa düşən zənginlikdən getmir onda qoy açılmış mövzunu deyib. belə tərif çıxmasın verdiyim borcları demək olar ki heç vaxt istəmirəm. özləri nə vaxt qaytararlar onda. amma bir pis cəhətim də var ki, hərdən aldığım borc yadımnan çıxır. bu məsuliyyətsizlik deyil, yaddaşsızlıqdı
dünya ədəbiyyatında özünə layiq yer tutan əsər. həmin dövrə qədər bütövlükdə ispan ədəbiyyatı cəngavər romanları ilə dolu idi *
istisnalar ola bilər
. servantes isə cəngavər romanı yazaraq cəngavər romançılığına son qoydu.
aşağıdakı sitat don kixotdan yox, don kixot haqda başqa kitabdandır
--sitat--
bir gənc həkim t.sidenqamdan soruşur ki, yaxşı təbib olmaq üçün nələri oxumaq lazımdır? o demişdir: "don kixot"u oxu, mənim dostum". bu cür cavabın o dövr üçün ola bilsin ki, əhəmiyyəti vardı. çünki sidenqamın dövründə təbabət, servantesin qəhrəmanı kimi varlığı aydın olmayan bir bəlaya qarşı, çox zaman səmərəsiz vasitələrlə mübarizə aparırdı.
--sitat--
2013cü il onur ünlünün ağ-qara filmi. filmin adı william shakespeare'in eyni adlı sonetindən götürülüb. fantastika janrında bu günə qədər izlədiyim ən gözəl filmdi. ləhcəli danışığın tamamilə ayrı dadı var. ən gözlənilməz və ən xoşuma gələn səhnələrdən biri də göydən daş yağması səhnəsidi. mənə görə film simvolika ilə zəngindir, amma təbii ki, film kim nə başa düşürsə, özü üçün filmin anlamı ondan ibarət olur.
heç unutmadan film boyu səslənən bu 2 soundtrack'i xüsusi qeyd etmək lazımdır
mreyte ya mreyte
arada istifadə elədiyim çox babat şeydi. bir tərəfi daha çox xoşuma gəlir ki, başqa saytlarda filandan uzaq oluram deyə yazacağım şeyə hansısa vikipediya və ya bir başqa sayt təsir göstərmir/göstərə bilmir * bilmem anlata bildimmi
haqqında bu gün maraqlı şey öyrəndiyim zad. deməli bu qara kvadrat əslində nə qaradı, nə də kvadrat. tünd rənglərin qarışığından istifadə olunub, xətlər isə tam paralel deyil
müxtəlif vaxtlarda hazırlanmış "ölməzdən əvvəl baxılası" film seriyalarında həmişə olmuş bir alfred hitchcock filmi. filmin psixoloji/psixoanalitik tərəfləri də var.
həmin tərəflərdən biri ananın yaşadığı evdə baş verən hadisələrin üç mərhələdə reallaşmasıdır: ikinci mərtəbə, birinci mərtəbə və zirzəmi. bu, sanki, insan subyektivliyinin üç mərhələsidir. birinci mərtəbə egonu simvolizə edir. norman burda normal egosundan qalan artıqlarla normal bir övlad kimi davranır. ikinci mərtəbə superegodur. maternal (ana) superego. çünki ölən ana əslində bir superego fiqurudur. zirzəmi isə id deməkdir.
Son bəyənilənlər