müasir, ziyalı deyilebilecek cavanlarımızın sevdiyi bir yazıçı.
ümumiyyetle bildirmek isterdim ki, azerbaycanda bir adam azca bir irelileyiş sergileyirse, bu azca irelileyişden sonra tebii olaraq ona destek olan onu seven insanlar (çox hallarda cavanlar) ortaya çıxır. çox çox teessüf ki, bu hal baş verenden sonra o irelileyişi gösteren adam işin zibilini çıxarır ve gözle görünen sehvler etmeye başlayır. sonrasında bu sehvleri kimse dile getirende dünen o adamı seven fanatlar öz kumirlerinin pis imajı yaranmaması üçün başlayıllar onu menasızcasına müdafie elemeye.
mehz bu situasiyaya seymur baycanı misal çekmek olar. adamın tibb telebeleri o cümleden hekimler haqqında yazdıqları, metroda iyirmi qepik verib başqasından onu keçirmesini isteyenleri dilençi adlandırması, hetta salam qedirzadenin eserini kopyalayıb öz zibil hekayesinin başlanğıcına qoyması neytral düşünceli biri üçün her halda sehv kimi qiymetlendirilecek bir hereket olardı. amma gel gör ki, bu hereketlerden hardasa danışanda bezi möhterem şexsler başlayıllar ki, sen heç bilirsen o neçe dene kitab oxuyub? bilirsen o neler bilir??
bilirsiz ümumiyyetle mene maraqlıdır, her zaman mı birinin çox oxuması onun her kesden daha müdrik olacağı demekdir? ve yaxud lap deyek ki, birinin çox bilen ve müdrik olması onun her kesi ve her şeyi istediyi kimi qınaya bileceyi mi demekdir?
dostlar, kim olduğundan, ne qeder bildiyinden ve ne uzunluqda saqqal saxlamağından asılı olmayaraq her kes sehv yazılar yaza biler ve o sehv eden adam sevdiyimiz adam olsa bele sehvlerini qebul elemekden narahat olmamalıyıq.
