futbol

rəqibləri supersonik qatardırsa, futbol ekspresdir. dadını alaraq, zövqünə vararaq bir idman qarşılaşması izləmək istəyənləri bəzən ehtişamlı bir mənzərə qarşısında təəccüblənirən, bəzən göz aldıqca uzanan ovalarda dinləndirən, hərəkətin və durğunluğun tarazını qurmuş, qazanan tərəf olduğunda verdiyi sevinclə, bəzən sürüklədiyi dərin kədərlə gerçək bir tutqudur futbol..

deyə düşünürdüm, ta ki keçənlərdə wigan- tottenham matçını izləyənə qədər.

düzünü desəm, havanın da xoş olduğu bir həftəsonu olması etibarıyla, yüksək bir təpədən istanbul boğazının sərin sularına baxa baxa guinness yudumlamaqdan daha böyük bir əyləncə yoxdur mənim üçün. gəl ki, o günün səhərində dostlarla birgə etdiyimiz nahar və dönüşdə aldığımız çips, icetea qarışımı məzələr, o günün tv mayışqanlığı günlərindən biri olduğunu durmadan yüksəs səslə qeyd edirdi. mənim dünyamda da əgər tv izlənəcəksə, izləniləcək şey ya futbol ya da futbolla bağlı, danışanların ətrafa ego püskürttükləri, mən daha çox bilirəm minvalında ilərləyən o proqramlardan biri olduğundan, açılacaq ilk kanal ligtv olmuşdu.

gördüyümüz şey avropaya daha yüksək bir statusla qatıla bilmək üçün çabalayan tottenham ilə liqada qalma mücadiləsi verən wigan'ın matçı idi. futbol izlənəcəksə ən başa premier liqi qoyan biri olduğum, olduğumuz üçün digər ligtv kanallarında nə olduğu ilə maraqlanmadan oyunu seyrə dalmışdıq.

ingiltərədə liqa bitmiş olmasına baxmayaraq hələ də iddiası olan iki komandanın oyunu, futbol anlamında bir çox şey vəd edirdi. evində oynamanın da verdiyi cəsarətlə, düşmə sırasından qurtulmaq üçün güclü tottenham'ın üzərinə gedəcək wigan, defansında açıqlar verən yaralı wigan üçün öldürücü həmləni edərək çempionlar ligası şansını sona qədər qovalayacaq tottenham matçı bir həftəsonu izlənəbiləcək ən gözəl qarşılaşmalardan biri kimi dururdu.

amma gəl gör ki, qarşılıqlı hücumlarla keçəcəyini gözlədiyimiz matçda daha oyunun başında sürpriz bir qolla tottenham önə keçmiş, sonrasında isə wigan sönük keçən bir tempdə tottenham'ın da "dəstəyi" ilə hesabı 2-1'ə gətirməyi bacarmışdı. ikinci hissənin tamamına hakim olan yas havası, bizi futboldan soyutmuş, iki iddialı komandanın niyə bu qədər bərbad oynadığı gerçəyi ilə də xeyli düşündürmüşdü. son dəqiqədə gələn tottenham qolu və arxasından baş verən saman alovu görünümlü hadisələr də oyunun üzərimizə çökdürdüyü qaramat havanı dağıtmağa yetməmişdi..

entry'nin birinci hissəsinin sonuyla birlikdə, keçmiş zamandan ola bildiyinə dəstək alan, roman havasında irəliləyən entry yazmağın zövqü bir yana, danışacağım mövzunun ağırlığı qarşısında bu şe'rsəlliyə bir son vermək, entry'nin romantikliyini özü yetərincə həzin olan mövzusu ilə təmin etmək istəyimə qarşı çıxan olmaz hərhal.* nə dedim ala mən

demək belə, yuxarıda bəhs etdiyim hadisə çoxdandır futbolla bağlı içimdə cücərməyə başlayan xoşnutsuzluğun səbəbini anlamağıma kömək etdi. beləki, bir neçə aydan bəri var olan və son bir neçə həftədə nəzərəçarpaçaq hala gələn içimdəki futbol tümörünə nəyin səbəb olduğu məlum olmuşdu, futbolun tıxanmışlığı.

bəli özümüzü futbol tutqunları olaraq göstərib, əslində isə futbolu sadəcə bəlli liqalar, bəlli turnirlər, bəlli komandalar və bəlli oyunçular nəzdində kiçildən bizlərin gerçəkdə niyə futbol izləmədiyimizin səbəbi futbolun tıxanmış olmasıdır.
bunun nə demək olduğunu açıqlamağa çalışım.

müasir futbolun bilinən tarixi, 1860'lardan başlayır. indi isə 2013'cü ildəyik. yəni hadisənin üstündən 140-150 il arası bir tarix keçib. 100 ildən biraz artıq tarixi olmasına baxmayaraq bu gənc idman növü bütün planetdə gəlmiş keçmiş digər bütün idman növlərindən daha artıq marağa səbəb olub. və bu gün futbolun tıxanması ilə, futbolun bu qədər kiçik bir vaxtda bu qədər böyük kütlələrə sahib olmasının səbəbi isə bir biri ilə çox sıx bağlıdır.

belə ki, futbolun ilk zamanlarına diqqət yetirdikdə, ilk düzülüşlər müasir dövr üçün absurd görünən 1-2-7, 2-2-6, 2-3-1-1-3, 2-3-5 filan kimi qeyri adi düzülüşlərdir. və bunun səbəbi də, heç kimin haqqında heç nə bilmədiyi bu oyunu insanların yeni yeni kəşf etməsidir heç şübhəsiz. məsələn 1-2-7 kimi ölümünə atak çıxan bir komanda qarşısında 2-2-6 ölümünə defans sayılırdı. və məsələn 1-2-7 çıxan bir komandanın qarşısına 1-3-6 sxemi ilə çıxsaydın o komandanın əslində nəyin baş verdiyini anlaması üçün bir ay vaxt lazım gəlirdi. futbol yeni yeni kəşf olunurdu..

biri çıxıb biraz daha defansif bir taktik sxemlə oynayıb dünya çapında bütün kubokları qaldırdıqdan bir il sonra, dünyanın başqa bir yerində başqa bir adamın "kəşf etdiyi" bir taktik sxem bir sonraki dünya kubokunda tozu dumana qatırdı. və bu səbəblədir ki, macarıstan, avstrya kimi ölkələr həmin dönəmlərdə inanılmaz uğurlar qazanırdılar.

dünyanın bir tərəfində havadan toplar futbol sayılırkən, digər tərəfində ayağa paslar kəşf olunur, defansa qoyulan əlavə bir adam futbol tarixinin seyrini dəyişdirirdi. bir tərəfdə puskaslı macarlar, bir tərəfdə qərbi almanya, daha qərbdə ingilislərin sərt hava topları, cənubda portugalyalılar, yaxınlıqda catenaccio'yu kəşf edəcək səbirli italyanlar, okeanın o tayında texnik oynayan cənubi amerikalılar vs..

hər dünya kuboku, ayrı bir savaş, ayrı bir tarix idi. hər oyunun tarixdə ayrı bir adının olması da bu 90 dəqiqələrin nə dərəcə önəmli anlar olduğunu bir daha anlamağımıza kömək edir. futbol kəşf olunduqca populyarlığını artırır, öz ulduzlarını, öz əfsanələrini, öz tarixini yaradırdı.

hər yeni sxem ortaya çıxdığında bütün futbol aləmini dərindən sarsır illərlə bu sxemin qarşısını almağa yarayacaq arayışlar davam edirdi. hər futbol matçı güc və cəsarətin yanında şahmatçıları qıskandıracaq dərəcədə beyin oyunlarına səhnə olurdu.

illər bir birini əvəzlədikcə, 90'cı illər gəlmiş və sanki futbol köçəbə mədəniyyətdən oturaq həyata keçmişdi. 90'ların sonuna gəlindiyində artıq futbol marka dəyərini inanılmaz dərəcədə artırmış, marketinginə inanılmaz pullar xərclənən ayrı bir iqtisadi sahə halına gəlmişdi. bununla birlikdə, futbolçuluq önəmli gəlirləri olan bir məslək halını almış, futbolçular işin ciddiyəti qarşısında xüsusi məşq proqramlarıyla fiziki güc və sürətlərini keçmiş sələfləri ilə müqaisə olunmaz dərəcədə yüksəltmişdilər.

və artıq bu cür, fiziki gücləri inanılmaz olan insanların oynadığı oyunda 4'lü defans qavramı dəyişdirilməz qayda halını almış, meydanın ortasında oynayan oyunçuların dəyəri yüksəlmişdi. artıq futbolda hər mövqenin öz fizik ehtiyacları vardı. defanslar güclü və çevik, mərkəz oyunçular texnik və yorulmaz, forvetlər güclü və sürətli olmalı idi. bu qavramlar oturduqca futbol sxemləri də, artıq bir sabitlik dönəminə girmişdi.

komandaların fiziki gücləri arasında elə də böyük fərqlərin olmaması, taktik sxemlərin sabitlənməsinə gətirib çıxarmışdı. 2000'ci illərdə isə artıq 3-lü defans oynayan komandalar marijinal sayılırdı.

son dünya kubokunda 3-1-3-3 oynayan çilini hamımız ağzı açıq izləmiş, alqışlamışdıq. bunun səbəbi bizə gerçək futboldan bir fraqment göstərmiş olmaları idi. futbolun "son şakası" olan 10 nömrə qavramının da artıq tarixə qovuşduğu, fizik gücün, sərtliyin futbolun dəyişməz qaydası halına gəldiyi bu dönəmlərdə çili bizə "futbol" izlətmişdi.

futbolun yüksəlişi ilə tıxanımışlığının səbəbi çox sıx bağlıdır demişdim yuxarıda. futbolun yüksəlişinin səbəbi, yeni sxemlər, yeni ulduzlar, əfsanəvi komandalar, dünya müharibəsi kimi keçən dünya kubokları idisə, yəni futbolun yüksəlişinin səbəbi futbolun hər gün yenidən kəşfiydisə, futbolun tıxanma səbəbi futbolun kəşfinin sona çatmasıdır artıq.

artıq dünyanın böyük bölümündə eyni sxmelər, eyni düzülüşlər, eyni futbol mentaliteti hakimdir. dünyanın böyük bölümündə eyni futbol oynanır. ona görədir ki, oyunları bir birinin kopyası halında keçən futbolu bizlər, sadəcə bir neçə komanda nəzdində izləyirik. və əslində izlədiyimiz futbol deyil, sirkdir. çoxumuzu o mücadilədən çox, ronaldonun vəya messinin edəcəyi hər hansi bir sirk hərəkəti maraqlandırır. bu isə artıq futbol deyil.

xülasə, futbol bugün ən son həddindədir. futbola ronaldinho, messi, ronaldo gəldi. daha üstü olur mu bilmirəm. futbola barcelona gəldi. o barcelona ki, tarixdə əfsanə deyilən hər hansi komandanı, fizik və texnik gücü ilə 5-0, 10-0 udacaq səviyyədə futbol oynuyurdu. və bugün üst səviyyə ligalarının hər hansı ortabab bir klubu belə əfsanəvi macarları, almanları, hollandları rahat keçə biləcək gücdədir. futbol artıq tamam başqa tempdə oynanır. və bunun qaçınılmaz səbəbi olaraq monoton bir hal aldı.

artik məşqçilər bütün sxemləri əzbərə bilir, meydanda olan hər hansı bir dəyişikliyin cavabını anında verir. biraz futbol oynamağa çalışan bir komanda, acınacaqlı məğlubiyətlər alır. çünki qatı, sıxıcı futbol özü kimi olmayanı məhv edir.

hücumda çıxanda 4-2-3-1, defansa qayıdanda 4-5-1'ə dönən sxem futbolu ələ keçirib. təbii burada bəhs etdiyim, bilərəkdən edilən birşey deyil. bu futbolun təkamülünün qaçınılmaz bir nəticəsidir. fizik gücün bu dərəcə artması komandaları "öncə güvənlik" anlayışına sövq edir. klublar arasında ekonomik uçurum, kiçik klubların həyatda qalmaları üçün ölümünə defans oynamalarına səbəb olur.

bunun nəticəsində, futbol izləyicisi ya futboldan soyuyur ya da futbol deyil hər hansı xəyali bir emblemin fanatik dəstəkçisinə çevrilir. ligadaki 30-38 oyununda eyni şeyləri görən futbol izləyicisini oyun yox nəticə maraqlandırır. meydanda izləyəcək maraqlı heç nəyin olmaması izləyicini söyüşə, təhqirə və holiganizmə yönəldir.

ancaq futbolun artıq hər yönü ilə ələ alınmış olması, 11 nəfərin meydan düzülüş kombinasyalarının sayılı olması və bunların hamısının çözülmüş olması futbolun sonu demək deyil. kiçik dəyişikliklərlə futbolu yenidən kəşfə açıq bir hala gətirmək mümkündur.

bütün bunların işığında, məncə futbolda qol xətti texnologiyasi filan kimi lazımsız mövzular yerinə futbolun ruhunu geri gətirəcək dəyişimlər danışılmalıdır. komandaların büdcələrinin tənzimlənməsi, ərəb sərmayəsinin futboldan rədd olub getməsi, və futbolu yenidən kəşf ediləcək bir məcra halına gətirəcək qayda dəyişiklikləri lazımdır. məsələn, basketboldakı kimi orta xətti keçdikdən sonra geri pasın yasaqlanması defansif futbola bir zərbə ola bilər. təbii, bunu bir örnək olsun deyə söyləyirəm. bu minvalda dəyişikliklər gündəmə gətirilməli və futbol içinə düşdüyü monotonluqdan qurtulmalıdır.

sözaltı sözlük

bu aralar biraz sadə və yavan qalmış. yay gələrkən qarşıdan, üzərinə xəzan hüznü çökən. haqqı olmayan dayazlığın səssizliyinə qərq olmuş sözlük. sözlüyüm. sözlüyümüz.

amma düzələcək.

gəl ki, bu entry üzülən bir dostun çiyninə toxunan yalnız deyilsən əli olsa da, sonrasında oxuyacaqlarınız, bu dayaq jestinin arxasından gələn qürurlu səssizlik olmayacaq.

yazacaqlarım, verilən ağız payından daha çox sözlüyə göstərilən dəstək kimi başa düşülməlidir ki, birilərinin ciddiyə alınmış olması, sözlüyə verilən dəyər səbəbiylədir.

#40426 entry.

yazılanların nə bəxtiyar hacıyevlə, nə yazarın şəxsi ilə bir bağlantısı olmadığına və əsas hədəf sözaltı sözlük və yazarları olduğuna görə entry ilə bağlı fikirləri bu başlığa yazmağa qərar verdim. yazacaqlarım cavab mahiyyəti daşımayan, cavab haqqı da qazandırmayan fikir bəyanlarıdır.

əvvəla, sözlük, tamamilə müstəqil yazarların qiyabi olaraq bilgi alışverişi apardığı, tək qaydası formatı olan bir platformdur. sözlük iyerarxiyasında, sözlüyün formatına nəzarət etməli olan bir neçə yazar daxil, heç bir yazarın bir digərindən üstün vəya aşağı heç bir statusu yoxdur. və indiyə qədər, sözaltı sözlükdə bu xüsusiyyətə ki, bir sözlüyün ən incə detalıdır bu, zidd heç bir müşahidəm olmayıb.

bunun əksini iddia edənlər tapılsa da, şübhələrini əsaslandıracaq dəlil yetərsizliyindən olsa gərək çarəni tərkdə tapıblar. yolları açıq olsun.

burada məqsəd, sözlük tərifi verib məlum'u elan olmamaqla birlikdə olsa olsa belə bir şeydir; sözdə. azadlıq bərabərlik və demokratiya istəklilərinin sözdə olma səbəblərini gözəl bilən sözlüyə min üzlü maskadyorların qapaq qoyması üçün bura çox ucqar bir bölgədir.

hər gün tərif almaq üçün ortaya qoyduğu söyləm və əməllərindəki təzadlarla, hədəfləri barəsində paradoks yaradan ironiya qurbanının, xalqın ayna olması doğrusundan yola çıxıb, aynadıklara qarşı getməyə başladığı yolun sonunda' aynanı sındıraraq lider ola bilmədik bari nazir olaq düşüncəsinə qədər kiçildiyi bir periodda, sözaltı kimi bir platforma qapaq qoyması, gerçəyə ən yaxın yalan belə ola bilməmişkən' qarabağı silahıyla alanların pulu ilə qarabağ mahnısı oxudaraq yaratdığı yeni bir ironya aurasında əldə etdiyi tərəfdaşlarına, sözlüyə üzv olub propaqanda aparacaq qədər təsir göstərə bilibsə bu, insanın* bəxtiyar hacıyev boşuna çırpındığını göstərir. keçmiş olsun.

gücü sizin də xəyalını qurduğunuza inanmaq istədiyimiz sistemi öz içində qurub yaşatması olan bu sadə platformdan sevgilər..

misir mərdanov

təhsil naziri vəzifəsindən azad edildiyi dillərdə dolaşan nazir. ya da artıq eks naziri, hərnəysə..

əgər xəbərlər doğrudursa, bu hadisəyə hakimiyyəti devirmişcəsinə sevinən azərbaycanlılara bir iki şey demək istəyirəm. birincisi bırad, sizdən bir pox olmaz çünki danışanda bir birivizə bırad deyirsiz. ikincisi təhsilivizin amk, sizə birşey olmasın. üçüncü də, sizə bir ay vaxt verirəm. yox bir il vaxt verirəm. vapşe 5 il vaxt verirəm. bu təzə nazir hər kimdisə çox demirəm, məktəblərdən süpürgəpulunu, universitetlərdən imtahanpulunu yığışdırsın, bu entryni qatdalayıb götümə soxacam. məllimlərin maaşını filan demirəm, süpürgəpulunnan, imtahanpulu..

zərdabda təcavüz edilmiş qızın məktəbdən uzaqlaşdırılması

məlum qızın ailəsinin istəyi halında, hadisənin baş verdiyi kəndi tamamilə özəlləşdirməsinə şərait yaradan hadisələr zincirinin qəribə bir halqası.

normal bir dövlətdə, ən sadəsindən o təzyiqlərə və şəxsiyyəti alçaldıcı böhtanlara görə məhkəmə açılsa o kənddəki bütün kəndlilərin nəinki evini, torpağını, qızlarının qeyrətlə qoruduqları deşiklərini örtməyə yarayan tumanlarına qədər tam ciddi şəkildə əllərindən ala bilər bu ailə. həm qızına təcavüz olunur, həm də azərbaycan kimi ölkədə xəbərlərə çıxırsan adın, familianla. kəndi yox e zərdabın yarısını alarsan kompensasia kimi.

qızın məktəbdən uzaqlaşdırılması, qızın əslində məktəbdən uzaqlaşdırılmamalı olması, məktəblərimizin şirrət yox tərəqqi yuvası olmalı olması, ama məktəblərimizi əslində böyük bir bədbaxtçılığın basması, hətta ki, baxçadan başlayaraq universitetə qədər təlim, tərbiyyə sistemimizin rüsvayçı halda olması, ama əslində belə olmamalı olması, yenə ama neyniyək ki, dünyanın ən bədbaxt ölkəsi olduğumuz üçün bunların normal olması filan barədə danışmıyacam. ehtiyac da yoxdur. ama o ailə, zərdabı ala bilər. bundan əminəm.

hicablı qızın siqaret çəkməyi

yazmağa dəyər görmədiyim bu başlığın bugün sözlükdə əməlli səs gətirdiyini görüb xeylam təəccübləndim. millət o boyda aksiya keçirdi əsgərlər ölməsin deyə, ertəsi gündən başlayaraq əsgərlər iki qat sürətlə öldürülməyə başlandı, offshore məsələsində ölkədə jurnalistlər az qala bir birini bıçaqlayacaq vs. ama biz sözlükcə hicablı qızımızın sigaret çəkməyi kimi demode bir fikir ətrafında qırışırıq.

dünəndən bəri vaxt axtarıram ki əsgər ölümlərinin niyə durmadığı barəsində nəsə yazam, o boyda dünyanın tanrılar tərəfindən idarə olunması başlığım yarımçıq qalıb, nə vaxtdandı yaza bilmirəm ama sözlüyə girib görürsən ki millət hicabdan danışır. o onu təhqir edir, bu bunu təhqir edir. bərəkallah.

ki bu məsələ elə qəliz bir məsələ də deyil ki üzərində uzlaşıla bilməsin. mən bu məsələnin hicabsız versiyası haqqında uzun uzun yazmışam vaxtında #23682 no'lu entrydə. hicablısı haqqında da bir iki şey yazım, gənclər də öpüşsün barışsın, sözlük daha ciddi işlərinə davam etsin.* rüşvət almış uçasqovi mode on

əslinə baxanda yazılan fikirlərin hamısı doğrudur. birincisi hicablı qızımız siqaret çəkə bilər. çəkir də, çəksin də, hətda siqareti qurtaranda gəlsin məndən istəsin verim, tanış olaq, dost olaq, məmə ee yəni həyat demokratik demokratik, humanist humanist davam eləsin.

lakin, bu qızımız necəki siqaretini rahat şəkildə çəkirsə, mən da onun arxasından rahat şəkildə danışa bilməliyəm. bu arada hələ də tanım girməmişəm, görək nə vaxta qismət olacaq. hə yəni danışa bilməliyəm. belə ki, qızımız inzaghi'dən betər ofsaytdadır, ofsaytdan ofsayta düşür, həyatını ofsaytlar içində tənha yaşayır.

ona görəki, birincisi mənsub olduğu dində o başına dürmələdiyi əskilər barəsində heç bir hökm yoxdur. biraz araşdırsa öyrənəcək ki, yayda 40 dərəcə istidə yalan yerə həlak eliyir özünü. cəhənnəmdən qaçacam qorxusuyla başını sarmalayan qızımız, dünyadaca hər yay cəhənnəmi yaşıyır. adamın özünə yazığı gələr.

ikincisi, dinin qadın haqqında gətirdiyi hökmləri başı bağlı olsa da əsasən mini altında gizlətdiyi o yuvarlaq götü ilə anlayıb. hərçənd ki, mini geyinmək də haqqıdır ha, səhf başa düşülməsin, hələ könül istər ki taytla, şortiklə filan gəzsinlər.
belə ki, dinin (ki, bu hər hansı bir din ola bilər, söhbət məhz islamdan getmir) qadın haqqında hökmləri qadını məhz kişidən fərqləndirmə məqsədi güdür başqa heçbirşey. din deyir ki, bax gözəlim, biri səni yaratdı və səni fərqli yaratdı. sənin cinsin fərqlidir və səni yaradan bu məsələyə çox ciddi önəm verir. istəyir ki sən hərəkət və davranışlarınla digər cinsdən fərqlənəsən. əgər bunu istəməsəydi, kişilərin şeylərinin yanına bir deşik açıb petuxluğu sərbəst buraxardı. özləri çalıb, özləri oxuyardılar. özləri eliyib, özləri doğurardılar. bunu din deyir mən demirəm, yəni deyir ki səni yaratdıqsa, bilərək fərqli yaratdıq və sən də bu fərqliliyə hörmət eləməlisən.

və.. bu fərqliliyin nə şəkildə olacağı barədə ümumi hökmlərə yer verib. bu hökmər ciddi şəkildə irdələndiyində, belə bir nəticəyə gəlinir ki, sən gözəllər gözəli qızımız kişi cinsinin davranışlarından qaçmalısan. məsələn, başıva çadra bağlayıb götüvə şalvar geyinsən, hər nə qədər insani haqqların səni qoruduğu üçün tam haqlı olsan da dini baxımdan ofsayta düşürsən. çünki dinin sənə diktə etdiyi müqəddəs fərqliliyə saçlarınla hörmət edərkən, ayaqlarınla sikdiri çəkirsən. sən başına bərk bərk türban örtüb əlində siqaret püfüldədərkən, ofsayta düşürsən. saçınla fərqliliyi qorusan da, nəfsinlə tapdayırsan.

yəni sən əslində dinin əmr etdiyi cinsi fərqliliyi dinin əmr etmədiyi şəkildə vurğulayaraq qorumaq istəyərkən, digər hərəkətlərinlə bunu belə bacarmırsan. teorik olaraq sıçırsan.

yəni qızımız, hicabla sigaret çəkərkən modern dünyada, ən az götünə nutella çəkdirib yaladan qız qədər mənfi reaksiyalardan izolyasiya olunmuş isə də, məqsəd baxımından ironik hərəkətlər sərgiləməkdədir. başlıqdaki entrylər də umumi olaraq bu iki fikirdən birini dəstəkləməkdədir. yəni hamınız haqqlısız amk.* dalaşmıyın

tanım? tanım: insan haqqları baxımından heç bir problem təşkil etməsədə, qayə baxımından böyük ziddiyətlər ihtiva edən davranışdır.* vay amk tanım dediyin belə olar

edit: galatasaray real madrid matçından 19 dəqiqə əvvəl bitirilmiş bu entry, oyuna yetişmək üçün ikinci dəfə oxunmadan yayımlanmışdır.

sözaltı etiraf

bugün məndən bir sikim olmayacağını öyrəndim sözlük. belə ki, xəbər portallarının birində, hətta adını da deyim hacıbəyin portalında bir elan oxudum. elan mərdəkandaki uşaq evinə getmək üçün adam toplamaq məqsədi daşıyırdı. məlumdur ki, bu elanı verən də hansısa universitetin bir tələbəsidir. indi düşünün, bir uşaq evi var. kimsəsizlər filan toplanıb. azərbaycan kimi ölkədə o uşaqlardan hər hansı birinin mozart olması filan mümkün olan şey deyil. vaxtı gələndə oğlanlar narkotikdən, oğurluqdan filan içəri girəcək. qızlar da bakı barlarında bədənlərini əcnəbilərə satacaq. ancaq, bunu bilən bir qrup insan, o uşaqları ziyarətə gedir. ok, bəlkə dövlət strukturunu dəyişdirib o uşaqların gələcək problemini həll etmirlər ama o uşaqlara bir baş çəkirlər. deyirlər ki, ayə gəlin gedək görək bir bunlar nə iş görürlər, neyniyirlər. və gedirlər. heç tanımadıqları, bilmədikləri insanların ziyarətinə gedirlər. onlara paltar, yemək vs aparırlar.

bir sevgilim varıydı, eyni mərdəkandaki uşaq evlərinə gedirdi universitetdən. 3-4 dəfə getmişliyi vardı biz birlikdəykən. lovğalanmaq kimi olmasın, o qıznan hər görüşəndə olandan qopandan 50-60 manat xərcim çıxırdı. ama bir dəfə ağzımı açıb demədim ki, al bu 10 manatı gedəndə o uşaqlara mənim də adımdan birşey alarsan, qoşulub getmək bir yana yardım da eləmədim.

tanıdığım insanlardan bəziləri qocalar evinə ziyarətə gedərdilər, bir dəfə mən də gəlim demədim.
bunları keçdim, ən yaxın dostuma ki, ən yaxın dost olmaq üçün mən heçnə eləməmişəm, nə yaxşılıq eliyibsə o eliyib, 6 aydı zəng eləmirəm. o niyə eləmir desəniz, o 6 ay əvvəl bir gündə iki dəfə zəng elədi zəngini görmədim, ama sonra götürüb zəng də eləmədim. beynimi sikim. indi utandığımdan dəstəyi götürüb nömrəsini yığmağa üzüm yoxdur.
novruzda zəng eliyən dayımın telefonunu götürmədim. burda istanbulda 2 il eyni evde yaşadığım türk dostumun gəl görüşək təkidlərini 5 aydı müxtəlif bəhanələrnən cavabsız qoyuram. halbuki, avtobusa minsəm 15 dəyqə çəkəcək yanına getməyim.

indi fikirləşirəm, mən o uşaq evindəki uşaqlara nifrət edirəmmi? yox. qocalar evindəki qocalara? ona da yox. ən yaxın dostuma? nə nifrət, ölməyə də gedərəm. dayıma? yox. türk dostuma? o da yox əlbətdə ki.

bəs onda niyə belə edirəm, niyə heç kimə baş çəkmirəm? niyə ən yaxınımda olan insanları səbəbsiz yerə uzaqlaşdırmışam? nə pox yeyirəm mən bu həyatda?

etirafım budur, burda yazılanlar da 50 faiz belə deyil. indi qaza gəlmişəm sabah mütləq hamıya zəng eliyəcəm filan deyirəm. bilirəm ki eləmiyəcəm, ən sadəsindən üzüm yoxdur. nə vaxt belə oldum, niyə belə oldum heç bir fikrim yoxdur.

entry'lərimə müsbət səs verəndə bir daha düşün sözlük, belə də cındır bir adamdır ssg.

sözlükdəki bəzi yazarlar

ya təsadüf qavramına yeni bir baxış gətirən cəddi qüvvətli yazarlardır ya da sadəcə fikir oğurluğu ilə məşquldurlar.

məsələn: #37695 ya da ekşidəki ameliyathaneye giren kediye ciğer veren doktor başlığı.
məsələn: #37071 ya da ekşidəki ekmek poşetinin ağzına gemici düğümü atan anne başlığı.
məsələn: #37333 ya da meydansözlük'dəki dun gece avatarini optum de yattim başlığı.
məsələn: #37497 ya da ekşidəki sana aşk ve seyahat kokan bir lafım var siktir git başlığı.
məsələn: #37282 ya da itüsözlük'dəki şimdiki topraklar neden insan olmuyor başlığı vs..

təsadüf?

edit: bir də bəribaşdan birşey deyim, elə başa düşülməsin ki məqsəd kiminsə quyusunu qazmaqdır filan. sadəcə bir entry oxuyursan xoşuna gəlir. açırsan yazarın şahəsərlərini oxuyursan, o da xoşuna gəlir. sonra açırsan yazarın digər entry'lərini oxuyub görürsən ki, entry səviyyələri arasında uçurum var. sonra babatlardan birini google'dan xəbər alanda qayıdıb sənə deyir ki qaqaş boşuna ümidlənmə bu sözlüyə yaxşı yazar gəlib syd tərzində başlıq açacaq da sən də güləcən..

sözaltı sözlük fuck buddy elanları

cinsiyyət: yaxçı oğlan
yer: sumqayıt
məkan: hacının qəlyanı
mütəmadi yeyilən yeməklər: səhər xaş, axşam xingal aragnan, yaxçı oğlan günorta yemək yeməz ay bırad
əşyalar: əşya almağa pulumuz olmasa da, pulluları almağa ürəyimiz var bırrad
mütəmadi jarqon: yetim, bırad, pristupni mir
məşğuliyət: şəhərin palajeniyası
hobbi: meyxanaya qulaq asmaq, yutubdan lotuların həyatını izləmək
təhsil: yaxçı oğlan məktəb oxumaz, biz həyatdan məzun olduq ay bırad
mütəmadi izlənən film: kurtlar vadisi, kurtlar vadisi terör, kurtar vadisi iraq, kurtlar vadisi fələstin, kurtlar vadisi pusu
mütəmadi dinlənilən musiqi janrı: musiqili meyxana
ən xoşlamadığı şey: təsbehin əldən düşməsi
köhnə sevgili: şirinka bakinka balaşka malalaşka

yazarların baxdığı seriallar

məni elə də maraqlandıran hadisə olmasa da, aralarında kurtlar vadisini görə bilməyib təəccübləndiyim anketdir. hamınızmı marijinalsınız amk?

edit: 7'ci seriasının son 10 dəqiqəsi ilə izləməyə başladığım vikings.

8'ci bölümünə baxdım, savaşdıqca qan tökən, qan gördükcə savaşan vikingləri izləyə bilmədiyim üçün ümidimi kəsib səhifəni bağlamaq üzərəydim ki, wardruna'dan bir parça çalındı qulağıma.
qarlı ormanlarda qılıncının izindən gələn ordusunu savaşa götürən bir viking kralı oldum beləcə, göydə thor'un çəkici, yerdə ssg'nin baltası filan vardı ta ki, masadan mənə baxan 700 səhifəlik hüquq kitabını görənə qədər.

birtəhər özümə gəldim gördüm bölüm bitib və dedim ömrümdə ilk dəfə bir seriala axıra qədər baxacam deyəsən. tanrılar axırını xeyir eləsin, vikings'i daim eləsin. inşodin dinimiz amen.

nida vətəndaş hərəkatı

zamanında haqqında #24389 no'lu entry'ni girdiyim və yetərli olduğunu düşünməm səbəbiylə bir daha başlıqlarına toxunmadığım hərəkat.

idi ta ki, #36240 no'lu entry'ni görənədək. təbii, bu entry ilə bağlı fikirlərimi əlaqədar yazara özəldən də yaza bilərdim fəqət həm yazarımızın ruh halını anlamadığımdan səbəb #26903 no'lu entry'nin təkrar olunmaması üçün, həm də bu entrydə yazılanların təşkilatın iç üzünə yönəlik ciddi fikirlər ortaya qoyması baxımından başlığın altına yazmağa qərar verdim.

türklərdə bir söz var deyir, yarası olan gocunur. yəni, biriləri sənin anava fahişə deyə bilər ya da daha abırlı olacağını düşünüb deyər ki sənin anan düzgün hərəkət eləmir. sən də baxarsan, anan qəhbə deyilsə qaqaşa taxarsan bıçağı ya da daha insancıl olacağını düşünüb polisə gedərsən, deyərsən ki rəis filankəs anama qəhbə dedi tut da onu. rəis də içindən anavı söyər ama eşitmədiyin üçün o qədər də prb olmaz.
ikinci ehtimal olaraq, baxarsan ki anan qəhbədir və əmin ol çox insani bir refleks olduğundan qaqaşı öldürmədən ya da rəisin yanına getməmişdən qabaq qaqaşa nəsə sözlə qarşılıq verərsən. ya sənin də anan qəhbədir, ya hamının anası qəhbədir, ya qəhbəlik elə də prb deyil, ya da sevimli entrymizdəki misal deyərsən ki oğraş sənin anan qəhbə deyil deyə qısqanırsan məni.* swh


gələk mövzunun bir başqa tərəfinə. məsələn mən, bilən bilir ki indiki iqtidara açıq şəkildə qarşıyam. bu iqtidarı özümə və xalqıma qarşı bir təhqir olaraq görürəm. ermənilər qarabağda qadınlara təcavüz etdiklərində necəki millət olaraq təhqir olunduq, eləcə də bu iqtidar başda durduğu hər gün qat qat artıq şəkildə təhqir olunuruq. dünya bizə götü ilə gülür, ciddiyə almır, insan kimi baxmır.

fəqət, nida qurtarmasın millətimizi. nolar qurtarmasın. onsuz da qurtarası deyil o ayrı ama nida düşüncəsi, nida əxlaqı, nida metodu danışmasın adımızdan. bu da təhqirin bir başqa formasıdır. bu da təhqirin ağır formasıdır.

mən buna inanıram, bu nida və fəsilləri olası bir inqilabı mövcud olduqları müddət boyunca mümkünsüz hala gətirir. bunlar birbaşa iqtidarın bu xalq üzərindəki intihar timləridir. ən acısı da bu ölkənin, bir beyni olduğunu unutmuş gəncləri bu təşkilat və bənzərlərində nəyə xidmət etdiklərinin fərqində belə olmadan həm öz həyatlarını həm də xalqlarının həyatını hər gün biraz daha qaraldıllar.

bu ölkədə nəyisə dəyişmək istiyirsənsə bu ölkəni tanımalısan, keçmişini bilməlisən, etnik kimlikləri dəqiqləşdirməlisən, etniklərin tarixdən gələn davranışlarını ölçüb biçməlisən vs vs. bunlar bunu etmirlər, hurra deyib düşüblər ortaya. baxın, bu ölkənin bir əxlaq dəyəri var, istəyirsən razılaş istəyirsən razılaşma, istəyirsən əməl elə istəyirsən eləmə. dəyişiklik istəyirsənsə bu ölçü ilə hesablaşmalısan mütləq şəkildə. bu ölkənin dini var. bu ölkənin zülmə qarşı güclü immuniteti var və bunun dəyişik səbəbləri var. sən, bu dinamikalarla hesablaşmasan deyil inqilab, ən kiçik bir tərpəniş belə edə bilməzsən. bilməzsən, bacarmazsan, mümkün olan şey deyil, tarixdə olmuyub, bundan sonra da olmayacaq.

dəfələrnən yazdım yenə yazıram, əvəzində neyniyirlər? dəyişiklik etməyə çalışdıqları ölkənin bütün dinamikalarına tərs şəkildə hərəkət edirlər. beyinləri olmadığı üçün, düşünə bilmədikləri üçün, savadları olmadığı üçün, sadəlövh lazımsız insanlar olduqları üçün bu şəkildə hərəkət etməyə qarşı olduqları qüvvə tərəfindən böyük ustalıqla məcbur edilirlər və bunu görmürlər. nə olur? millətin gözündə zibil qədər dəyərləri olmur, milləti müxaliflikdən soyudur, milləti küçələrdən didərgin sayır.

mənim tanıdığım azərbaycanlılar olası bir inqilabda nida ilə, dalğa ilə filan eyni küçədə olmaq istəməz. söy buyur, nə deyirsən de ama inqilabı edəcək olan bu xalqdır. bu xalq sənin kimisini yanından görmək istəmədikdən sonra bütün o marijinal imicin az əvvəl istanbul kanalizasiyasına yolladığım şeydən daha dəyərsiz hala düşür. bunu başa düşməmək niyə bu qədər çətindir mənə çatmır.

yəni baxın, ürəksiniz cansınız, ateistsiniz, deistsiniz, solçusunuz, küçədə öpüşmək sizin üçün prb təşkil etmir. can qurban sizə, əmin olun mənim üçün də etmir. parkda sevişirəm deyə zabıtalar məni qovmaqdan bezdilər mən bezmədim. ot da çəkirsiz ay malades, dünyadaki bütün viskiləri gəlin bir yerdə içək. intligentni geyinib tarqovida ənzi əndam eləmək, ona buna kiçildici gözlə baxmaq bir bilsəniz neçə xoşuma gəlir mənim də, nömrəmi verim qatılım da mən də sizə. məsələn kayfım duranda che üçün bir qədəh qaldırmaq inanılmaz rahatladır məni, nə vaxt yerdə oturan birini görsəm ağlıma gandhi gəlir əmin ol. gürcüstandan keçəndə saakaşvili üçün bir salavat da gətirirəm. ama qardaşım, ürəyim, mən bu səfil halımla çıxıram mı meydana? bu xalqın adından danışıram mı? fransada, isveçdə filan olsam eliyərdim ama burda eləmirəm. çünki bura çox incə bir yerdir can, burda olmaz. öz azadlığımı, bulvarın ortasında afçerski getmək istəyimi gizlədirəm hökümətdən, çünki bu geri qalan 8 milyonun azadlığı bahasına başa gələ bilər. çünki hər addımımı, hər sözümü və hərəkətimi hökümət çox incə bir şəkildə işləyir, xalqa yeridir, qoymur insanlar çıxa bayıra. eləmirəm bunu görürsən? görmüsən məni küçədə? yox. sən də eləmə. nolar eləmə. illa nəsə eliyəcəksənsə, planlı elə, düz əməlli elə. yazığın gəlsin azərbaycana.

birlik üçün oxu

gənclərin yığışıb bəxtiyar bəyin* bəxtiyar hacıyev başçılığı altında britiş sponsorluğunda "laçın haqqında" mahnı oxuması hadisəsidir. nə qədər gücəndimsə də səmimi gəlmədi.

bəxtiyar bəy kadrda göründü, güldüm. layihə haqqıda yutub səhifəsində yazıblar ki, "layihənin iştirakçıları inanırlar ki, dini, iqtisadi, siyasi, ideloloji fərqliliklərindən asılı olmayaraq, musiqi vasitəsi ilə insanları birləşdirmək, aradakı məsafələri kiçiltmək mümkündür. "

ehehe, siyasi kimlikli insanların nə işi var bə kadrda deyirsən.. olmur, demirsən yenə olmur. fuck it qaqaş alınan şey deyil. belə inqilab olmur.* swh

edit: yazılannarı oxudum, gördüm sənət incisi filan deyən olub. açdım baxdım ki yox e oxuyannarda dəyişiklik yoxdur, həmin detone səslərdir. indi fikirləşirəm ki, hansı ara bu günə düşdük biz? nədən də olmasa musiqidən başımız çıxırdı ama deməli yavaş yavaş o yanımız da körəlib.