sözaltı etiraf

Etiraf edirəm ki, sjw və buna bənzər gijdıllaqlara nifrət edirəm. Bunların əlindən nə doğru düzgün bir zarafat etmək olur, nə də öz fikrini səmimi qəlblə ifadə edə bilirsən. Ala dünyanın 75 faizi politically correct olub ki. Hər yerdə ota-poxa türklər demiş duyar kasanlar və hər şeydən xətirlərinə dəyən bir şey tapanlar var. Artıq müasir dövrdə çəkilən filmlərə və seriallara belə baxa bilmirəm. Heç nə yox, netflixin bu yaxınlarda çəkdiyi və oyun dünyasının tarixi ilə bağlı olan sənədli filmi barədə oxudum. Sevindim ki, ala indi 6 bölüm ərzində space invadersdən girib, pacmandan çıxacaqlar. Nə bilim nintendodan danışıb, söhbəti Segaya yönləndirəcəklər. Etdilər. Ancaq oyun dünyasının tarixi ilə bağlı olan sənədli filmdə belə öz sjwlıqlarını nümayiş edə-edə etdilər. Mənim nəyimə lazımdır heç kim tərəfindən bilinməyən və hətta öz yaradıcısının belə source code-nu unutduğu gayblade adlı oyun? Biraz Ultima, biraz final fantasy və bitdi. Bu hələ heçnədi. Digər bölümləri izləsəniz buna şükür edərsiniz. Əcnəbilər özləri də deyir ki, gayflix hər şeyin zayını çıxardıb. Artıq 2017- ci ildən bu yana çəkilən heç bir seriala və ya filmə baxmıram. Baxsam da review-unu oxuyub sonra baxıram. Əziz yazarlar, ürəyiniz nə qədər istəyirsə bu entryni umbaylayın. Hətta mənə homofob da deyə bilərsiniz. Problem deyil mənim üçün. Sadəcə içimdəkiləri yazdım. Əgər başqaları adına offended olacaqsınızsa təbrik edirəm. Siz də bu dünyanın bir parçasısınız.

oneitis

Özünü bir qadına obsessiv dərəcədə bağlayan kişilərin düşdüyü sindromdur. Sindromun yaranmasının dərinliyinə getsək, bunun səbəbkarının valideynlər və media olduğunu görmək olar. Uşaqlıqdan oğlanlara bütün qadınların mələk olduğu, səbr edib bütün uğurları əldə etdikdən sonra isə həmin mələyin "özünün ona gələcəyi" fikri beyinlərinə yeridilib. Halbuki bu ən böyük mifdir. Bu mifologiyanın bir hissəsi də türklər demiş "ruh eşi" yalanıdır. Kimsə bilərəkdən və ya bilməyərəkdən bu söhbəti açsa sizə mifi satır. Tək, bir, ruh eşi ya da adına hər nə deyirsinizsə deyin, boş söhbətdir. Çöldə sizin və mənim üçün bir çox xüsusi insan var. Əmin olun ki, tək deyil. Sadəcə ruh eşi ölən və ya ondan ayrılıb həyatına davam edən, yenidən evlənən insandan soruşsanız bəs edər. xülasə odur ki, kef edin, bir adama ilişib qalmayın, həyatınızı çürütməyin. entryni sevdiyim bir aforizmlə bitirirəm: "There are some good ones and there are some bad ones, but there is no one".

de mysteriis dom sathanas

mayhemin bir sıra gecikmələrə görə (gecikmə dediyim qrupun 1 üzvünün intihar etməsi, digərinin də öldürülməsidir.) 1994-cü ildə çıxartdığı əfsanəvi albom. Cəmi 8 track olmağına baxmayaraq insanı 45 dəqiqə ərzində albomda təsvir olunan qaranlıq diyarın atmosferində özünü hiss elətdirir. burzumun tək adamı olan varg vikernesin count grishnackh ləqəbiylə bas gitaranı ifa etdiyi yeganə Mayhem albomudur. Bunu çoxu bilir. Amma bilməyənlər üçün də yazım ki, qrupun beyni olan euronymousu məhz varg öldürüb. Bu barədə ayrıca yazacam. Elə bu səbəbə görə euronymousun ailəsi albomun çıxarılmasına ilk öncə icazə vermir. Çox get-gəldən sonra yalnız albomda bas gitaranın çıxarılmış versiyasının buraxılmasına razı olurlar. Amma hellhammer bu sözə tam əməl eləmir. Albomu dinləsəniz basın səsinin azca qısıldığını eşidə bilərsiniz. deadin intiharından sonra bir çox vokalist dəyişdirən qrup sonda attila csiharı seçir. indiyə kimi də qrupun üzvüdür. Səsi Demək olar ki, bir çox black metal vokalistərindən fərqlənir. Ona görə də ayrı yeri var. 8 mahnının hamısı yaxşı olsa da, içlərində freezing moon, funeral fog, from the dark past və albomla eyni adı daşıyan track daha eargasmic səslənir. Albomun üz qabığı da ikonikdir. Norveçdəki məşhur nidaros kafedralının Şərq tərəfinin monoxrom fotosu təsvir olunub. Bunun da maraqlı hekayəsi var. 1990-cı illərin əvvəllərində true Norwegian black metal cərəyanının üzvləri olan bəzi black metal qrupları kilsələri yandırmağa başlamışdılar. Hətta burzum aske ep-sinin üz qabığında 1992-ci ildə yandırılmış və bir çoxlarının bunu məhz vargın etdiyindən şübhələndiyi fantoft stave kilsəsinin yanmış şəklini qoymuşdu. Mayhem də belə bir ideyanı ağlabatan hesab eləyib, ölkənin ən məşhur kafedralının şəklini albom qapağına qoyaraq, xristianların növbəti hədəfin həmin kilsə olacağını fikirləşmələrini istəmişdir. Həmin kafedralın aqibəti nə oldu deyə soruşsanız, heç nə. Əlbəttə ki, götləri çatmadı. Amma başqa balaca kilsələrin yandırılmasında birbaşa olaraq Mayhem iştirak edib. Sözün qısası venomu, bathoryni, mercyful fatei, celtic frostu falan çıxsaq black metal janrının ən yaxşı 5 albomundan biridir.

the last dance

Əfsanəvi Michael jordan və Chicago bulls haqqında çəkilən, espn və netflix ortaqlaşması ilə ərsəyə gələn möhtəşəm sənədli film. 10 seriyalıq nəzərdə tutulan sənədli filmin hələlik 2 seriyası yayımlanıb. Filmdə bullsun jordan ilə olan son sezonu, 1997-1998 sezonundan bəhs edilir. Bəzi LeBron fanboylarının izləməsi mütləqdir. Bunu izlədikdən sonra ümid edirəm ki, onların basketbol tarixinin ən yaxşısı, ən nizam - intizamlı oyunçusu ilə hər oyunda fərqli cür oynayan, özündən gözlənilənləri göstərməyən bir oyunçunu müqayisə etməklərini artıq tərgidərlər. Seriala adını vermiş başlıq isə, komandanın baş məşqçisi olan Phil Jacksonun özünün son sezona verdiyi addan götürülüb. Bununla birlikdə serial tək jordan üzərində qurulmayıb. O dövrə görə nbain ən yaxşı 2-ci oyunçusu olan və bulls rəhbərliyi tərəfindən çox ədalətsiz şəkildə davranılan scottie pippen və bir sıra qəribə hərəkətlərinə baxmayaraq sevilən Dennis rodman haqqında da maraqlı fikirlər səslənir. Filmdə 106 nəfərdən müsahibələr alınıb. Bunların içində Barack Obama və Carmen electra da var. Film bulls rəhbərliyinin 97-98 sezonu boyunca tam sərbəst icazə verilmiş jurnalistlər tərəfindən çəkilmiş materiallardan ibarətdir. Imdb xalı 9.7dir. Hələlik cəmi 2 seriyasının çıxmasına baxmayaraq izlədiyim ən yaxşı idman haqqında çəkilən sənədli filmlərindən biri, bəlkə də birincisidir. izləyin və Jordanın necə böyük bir idmançı olduğunu görün. O qədər iddialı çəkilib. Filmdən sitat: jordan yalnız babe Ruth və Məhəmməd Əli ilə müqayisə edilə biləcək bir idmançıdır.

görücü üsulu ilə evlənmək

Məsələyə dərindən baxsaq məntiqli prosesdir. O qədər tanışım var ki, universitet və məktəb vaxtlarında bir birini seviblər. Amma evlənəndən sonra bir sıra şiddətli anlaşmazlıqlar olub və nəticədə boşanıblar. Amma bəzi dostlarım görücü üsulu ilə evlənib və indiyə kimi də xoşbəxt həyat yaşayırlar. O ki qaldı, tərəflərin bir birinin üzünü görmədiklərini iddia etmək ən azından bu zəmanədə ağ eləməkdir. Bakıda bu iddia əsassızdır. Hələ mən sevgini, məhəbbəti, zırtı, pırtı bir qırağa qoyuram. Nə qədər bu insanlara demək olar ki, ay oğul, sevgi sənin hormonlarının bir anlıq cuşa gəlməsindən başqa bir şey deyil. Əsas qarşılıqlı hörmət, səmimiyyət və sadiqlikdir. Bunlar olandan sonra görücü üsulu ilə evlənməyin heç bir problemi yoxdur. Şişirildiyi qədər qorxulu hadisə deyil bu. Əksinə tərəflər bir birinə uyğundursa o qədər yaxşıdır. Onlar bir birini bəyənən kimi dərhal evlilik olmur hörmətli yazarlar. Tanışlıq müddəti olmalıdır. Ən az 6 ay. Hər iki tərəf özlərini bu müddətdə tanıdıqdan və evliliyə uyğun olduqlarını tam dərk edəndən sonra Allah mübarək eləsin.

dune

Dune sevdiyim əsərdir. Denis villeneuve məncə bu işin öhdəsindən gələcək. Amma bir əmması var. Əsəri oxuyanlar bilər. Liet kynes adlı bir planetlərarası alim var kitabda. Ekşidə bir yazar bu barədə entry yazmışdı. Liet kynes kişi cinsindəndir. Amma filmdə onu Sharon Duncan brewster adlı aktrisa canlandıracaq. Seksist falan deyiləm. Amma "kitaba 100 faiz sadiq qalacam" deyib bunu etmək ikiüzlülükdür. Ekşidəki yazarın da yazdığı kimi, təsəvvür elə isa peyğəmbər haqqında film çəkilir. Peyğəmbərin obrazını da qadın canlandırır. Məntiqsizlikdir. Ümumiyyətlə bu gender swap məsələsi gələcəkdə hələ çox olacaq. Mən hətta gələn ilki The lord of the rings serialında potensial gender swap və ya zənci elflərin olacağından qorxuram. Yenə deyirəm mən irqçi və ya Seksist deyiləm. Kitablara uyğun bir film və ya serial izləməyi istəmək günah deyil. Bunu etməklə onlar rəhmətlik Tolkien və Frank Herberti qəbrlərində tərs döndürürlər. Avropalılar və amerikalılar bunu artıq normal qarşılayıb və mən bunu necə etdiklərini başa düşə bilmirəm. Bunlara baxmayaraq yenə də bu iki əsəri səbrsizliklə gözləyirəm. Ümid edirəm ki, zay çıxmazlar.

undertow

tool adlı fantastik qrupun 1993-cü ildə buraxdığı ilk albom. Janr olaraq bütünlüklə progressive metal deyil. Daha çox alternative metal riffləri var. Hətta mən deyərdim ki, biraz da grunge var. Qrupun ən məşhur mahnısı olan sober də bu albomdadır. Albomun ön üz qabığında qırmızı döş qəfəsi heykəli təsvir olunub. Arxa qabığında isə 24 çəngəl batırılmış donuz var. Bir debüt albomu olaraq əla alınıb. Maynard öz səsi ilə bizi elə ilk albomdan feyziyab eləyir. Albomda 10 ədəd mahnı var. intolerance ilə açılan albom disgustipated ilə bitir. Soberin undertowda yer almasına baxmayaraq bundan sonrakı albomlar daha çox bilinir. Sapına qədər underrated albomdur. Şəxsən mənim ən sevdiyim Tool albomudur. Dinləyin, dinlətdirin.

in utero

nevermind bu albomun yanında pop albomu kimi görünür. Ümumiyyətlə nirvana incesticideni də qatsaq hər albomunda fərqli soundda ifa edib. in utero'nun çox qaranlıq havası var. krist novoselic bu albomun dönəmin metal və punk albomlarından daha sərt olduğunu və daha bədbin fikirlər daşıdığını qeyd etmişdir. Nirvananın bundan sonrakı albomu isə Cobainin dediyinə görə artıq Grunge janrında olmayacaqdı. Çox təəssüf ki o albomu dinləyə bilmədik.

come as you are

bu sifarişi verən: khelben blackstaff aurnsun
Bir nirvana və grunge şahəsəri. Nevermind albomunun 3-cü mahnısıdır. 1992-ci ildə isə single olaraq çıxarılmışdır. Bu diskin b - side tərəfində drain you mahnısının konsert versiyası, bleach albomunun mahnısı olan schoolun konsert versiyası və nevermind albomunun gizli mahnısı və xaotik əsər olan endless, nameless mahnısı var. Diskin üz qapağında spermatazoidlərin yumurtalıqlara daxil olması təsvir olunub. 1999-cu ildə ən yaxşı 100 rock mahnısı listində 49-cu yerə seçilmişdir.

əfsanəvi ps1 oyunları

1) crash bandicoot seriyası. Playstation konsoluna 5 oyun çıxıb. Hamısı da əfsanə statusundadır. ilk oyun çətin olsa da, Crash 2 və Crash 3 oyunlarında çətinlik səviyyəsi azalmışdı. crash team racing və crash bash oyunları isə multiplayer oyun təcrübəsinin nirvanasıdır.
2) mortal kombat trilogy oyununda isə ilk 3 oyunun bütün obrazları yer almışdı. Tam 32 nəfər. Bunlara ilk 3 oyunun bossları da aiddir. Ən sevdiyim obrazlardan olan Goro ilə oynamağın ayrı ləzzəti var idi.
3) Resident evil seriyası. Mən şəxsən ilk oyunu daha çox bəyənirəm. Digər 2 oyun da pis deyil. Resident evil gun survivor oyunu isə seriyaya fps perspektivi gətirsə də uğurlu olmadı. ilk oyunda yaşadığım bütün qorxu və həyəcanı heç vaxt yaddan çıxarmaram.
4) tekken 3. Əslində bu oyunun 1ci və 2ci versiyası da ps1 konsoluna çıxıb. Sadəcə olaraq 3cüsünün qrafikası bildiyimiz arcade qrafikası idi. Paulu seçib iyrəndiyim Eddyini məhv etmək isə ən sevdiyim işlərdən idi.
5) gran turismo. Oyun öz mottosu kimi the real driving simulator idi. Arcade modda istədiyimiz maşını seçib tək və ya dostumuzla yarışırdıq. Simulation modunda isə sıfırdan başlayıb maşınları test edirdik. Daha sonra yarışlara girib pul qazanırdıq və həmin pulla istədiyimiz maşını alırdıq. Oyun ps1 konsolunun ən çox satılan oyunudur. Düz 10.85 milyon.
6) Tomb Raider. Lara croft deyirəm başqa da heç nə demirəm.
7) metal gear solid. Tactical shooter janrında olan oyun idi. Daha sonra ps2 və ps3 konsoluna davam oyunları çıxsa da bu ilk oyun kimi məncə uğurlu olmadılar. Oyun tam bir baş işlətmək oyunu idi.
8) twisted metal. Blurun atası da demək olar bu oyuna. Ancaq bu sırf yarış oyunu deyildi. Mass destruction tərzi idi. Maşınları seçib multiplayer də bir birimizi məhv edirdik.
9) Ridge racer. Bildiyimiz arcade oyunun portu idi. Port olmağına baxmayaraq arcade perfect idi. Heyf ki multiplayer deyildi.
10) final fantasy vıı. Şəxsən mən rpg oyunları oynaya bilmirəm. Elə vaxtlar olubki həvəslə oynamaq istəmişəm. Amma oyunun içində özümü hiss edə bilməmişəm və yarımçıq qoymuşam. Final fantasy 7 isə bitirdiyim yeganə rpg oyunu olub. Oyun bildiyin film ssenarisidir. Möhtəşəmdir. Bir çox top ps1 oyunları listlərində 1ci yerdə olub. Mənim burdakı sıralamam tamamilə təsadüfidir. Bu oyunların hamısı mənim və bir çoxlarının gözündə şahəsərdir.

2001: a space odyssey

Film haqqında bəzi maraqlı faktlar tapmışam. Deyilənə görə film ilk dəfə kinoteatrda göstərilərkən aralarında rock hudsonun da olduğu 241 nəfər filmin yarısında zalı tərk edib. Əsərin yaradıcısı arthur c. clarke film haqqında " əgər siz filmi ilk baxışda tam anlasanız, bu o deməkdir ki, biz öz məqsədimizdə yanılmışıq. Biz bu filmdə verdiyimiz cavablardan çox, suallar qoymuşuq" demişdir. Film ilk müddətdə o qədər də uğurlu olmayıb. Film öz iqtisadi uğurunu narkotik maddələrin təsirində olan və xüsusi ilə də filmin "star gate" hissəsinə dəlicəsinə baxan gənclərə borclu olub. Filmin ilk 25 və son 23 dəqiqəsində danışıq olmayıb. pink floyd qrupuna filmin soundtrackini bəstələmək barəsində təklif gəlib. Amma qrup işlərinin çox olduğunu qeyd edərək bu təklifi qəbul etməyib. Sonralar roger waters bu barədə ömrünün axırına kimi peşman olacağını bildirib. Hətta qrupun məşhur meddle albomunun əfsanəvi mahnısı olan echoes filmin son hissəsi ilə heyrətamiz dərəcədə sinxronizədir. Son olaraq onu qeyd edim ki, əsər dilimizə çox təəssüflər olsun ki, tərcümə olunmayıb.

repetition compulsion

dilimizə təkrarlama məcburiyyəti kimi tərcümə olunan psixoloji anlayış. bu anlayışı freud icad etmişdir. o bu anlayışa "insanın başına gələn travmatik bir təcrübəni eyni şəraitdə yenidən yaratmaqla təkrar əmələ gələn eyni travmanın yol açdığı nevroloji təsirlərin neytrallaşdırılması məqsədini qarşısına qoyması" kimi ifadə verib. freuda görə beynimiz əslində travmanın yarandığı şəraitə və yerə geri qayıdıb, həmin travmanı yox etmək istəyir. misal üçün, bərbad bir münasibətin ardından sizi xoşbəxt etməyəcəyini bilə-bilə, gedib eyni insana yapışmağınız və ya onun xasiyyətlərinə bənzər xasiyyətdəki birilərini axtarmağınız "eyni şey olsa da, bu səfər batırmayacam, 100% idarə edəcəm ya da ən azından bu dəfə axırı pis olmaz" fikrini göstərmək olar. xülasə: insan övladı böyük sirrdir.

birinci dünya müharibəsi

deyilənə görə bütün müharibələri bitirəcək müharibə imiş.( the war to end all wars). amma heç bir şey bitməmiş, əksinə 2-ci müharibəni də ardınca gətirmişdir. 4 ölkənin 39 ölkəyə qarşı savaşdığı müharibə olmuşdur. 2 ittifaqın adı çəkilir. 1: antanta ittifaqı (fransa respublikası, böyük britaniya imperiyası, rusiya imperiyası, italiya krallığı). 2: mərkəzi qüvvələr ( alman imperiyası, avstriya - macarıstan imperiyası, osmanlı imperiyası, bolqarıstan krallığı). əslində italiya 1882-ci ildə imzalanan ittifaqa görə almaniyanın müttəfiqi idi. amma 1914-də müharibə başlayanda imzalanan müqavilənin hücum üçün deyil, müdafiə üçün olduğu səbəbilə müharibəyə girişməmiş, başqa sözlə almaniya ilə məzələnmişdir. 1915-də isə antanta qüvvətlərinin tərəfinə keçmişdir. italiya eyni götüboşluğu 1943-cü ildə, 2-ci dünya müharibəsində də etmişdir. müharibə 4 il, 3 ay, 2 həftə çəkmişdir. 1918-ci ilin 11-ci ayın 11-də saat 11:00 dakı atəşkəslə bitmişdir. atəşkəsin bitməsinədək tərəflər bir birilərini ağır pulemyotlarla güllələməyə davam etmişdir. sonda 3 imperiya süqut etmiş, tarixə qarışmışdır. mənə görə bu müharibənin qalibi yoxdur. antanta ittifaqı və onların tərəfindəkilər ümumi olaraq 18356500, mərkəzi qüvvələr isə 12774000 nəfər itki vermişdi. müharibə haqqında arxivimdə çox maraqlı hekayələr var. vaxtım olsa yazacam mütləq.
p.s. battlefield 1 oyununa təşəkkürlər.

20 yanvar 1990-cı il hadisələri

kqb-nin mütləq şəkildə əli olduğu hadisələr. 1988-ci ildə baş verən azərbaycanlıların deportasiyasından sonra azərbaycan - ermənistan münaqişəsi daha çox qızışmağa başladı. 20 yanvara gedən yol 1989-cu il 31 dekabrda başladı. iran - sovet sərhədləri dağıdıldı. yeni ildən sonra sov.ikp rəsmi qəzetində bizə ekstremist və narkoman adı verildi. ssri aciz bir dövlət deyildi. bu sərhəd hadisəsinin qarşısını əlbəttə ala bilərdilər. sadəcə qarşıdakı töküləcək qanlara bəraət qazandırmaq lazım idi. 13 yanvarda da bakıda ermənilərə qarşı talanlar baş verdi. bu işdə əlbəttə kqb-nin rolu var idi. şəxsən mən bu talan söhbətlərinə inanmırdım. amma yaxın dostlarımın valideynləri belə şeylərin baş verdiyini təsdiqləmişdilər. hətta bakıda hansısa bir yaşayış binasının divarına "здесь живёт армянин" cümləsi yazılmışdı. 19 - undan 20 - sinə keçən gecə isə ordu rəsmən şəhərə daxil olmuşdu. hətta sumqayıt yolunda silahlı mübarizə də getmişdi. məntiqlə fikirləşsək o insanlar həlak olmaya da bilərdi. onsuz bu axır illərini bərbad yaşayan ittifaq özünüməhvə gedirdi. ancaq yenə də kqb burada da öz sözünü dedi. bəzi mənbələr 134, bəzi mənbələr 137, bəzisi isə 144 nəfərin şəhid olduğunu deyir. sayından asılı olmayaraq hamısı yad edilməyə layiq insanlardır.