1. qorxu ədəbiyyatının atası olan *stephen king*in ilk romanı, mənə görə ən yaxşı əsərlərindən biri.

əsərin baş qəhrəmanı məktəbdə yoldaşları, evdə anası tərəfindən zorbalığa* bullinq məruz qalan utancaq, 16 yaşlı sızanaqlı yeniyetmə carriedir. carrie əsəbiləşəndə, zorbalığa məruz qalanda yaxud histerika zamanı istəmədən telekinetik gücləri üzə çıxır, ətrafda paranormal hadisələr baş verir.

kitabda qorxu-fantastika janrı altında cahillik, mövhumatçılıq, cəmiyyətin "korluğu" və bu kimi mövzuları da yaxşıca tənqid edib king. carrie'nin anası həddindən çox "dinə" bağlı olduğu üçün sevgi, öpüşmə, cinsi əlaqə və bu kimi şeylərə günah kimi baxır. carrie'ni saatlarla şkafa bağlayıb dua etməyə məcbur edirdi. zira kitabın sonunda carrie'nin içində toplanmış bütün bu nifrət, qəzəb, kin üzə çıxır.

kitaba aid bir neçə film çəkilib, amma heç biri kitabın yanından ötə bilməz. ilk olaraq, filmlərin heç birində carrie kitabdakı kimi sızanaqlı, kök qız deyil. üstəlik filmlərdə qaranlıq qalan çox suallar kitabda cavablanıb. king oxuyanlar bilir ki, kitabın əvvəlləri biraz sıxıcı olur amma sonlarına doğru həyəcan pik nöqtədə olur, 1 nəfəsə oxuyursan qalan səhifələri. filmlərdə isə o həyəcan yox idi. kitab oxumağa səbri olmayanlar 2013-də çəkilmiş filmi izləyə bilər.

kitabdan notlar:
"isa divardan baxıb bizi izləyir
amma üzü soyuqdur daş kimi.
bəndələrini sevirmiş... anam elə deyir,
o halda mən niyə həmişə tənhayam?!"

amma "təəssüf edirəm" demək çox boş bir şeydir. insan fincanından biraz qəhvə tökərsə də, ya bowling topunu yanlış yönə atarsa da deyir bu sözü.