dilənçiliyin eybəcərliyi

bu gün gördüyüm bir hadisədən doğan təzahür. 160 nömrəli avtobus. arxa, künc oturacaqda mən. insanlar öz keflərində, yanımdakı qaqaş isə qulaqcıqdan kayf alırmış kimi arxaya uzanıb, ayaqlarını yalan olmasın 2 metr aralıyıb, musiqiyə qulaq asırdı (qızların belə oğlanlardan xoşu gəlir, səbəbini bilmirəm). avtobus tərpənməmişdi deyə, koroğlu metrosuna tərəf baxıb, insan izdihamında nəsə fərqlilik axtarırdım. möcüzə görmək ya da baş verə biləcək hər hansısa hadisənin ehtimalını hesablayırdım (baxma: fikrim cənnət qaval çalırdı bir sözlə). və birdən avtobusa daxil olan 20 - 21 yaşlı, qaralara bürünmüş qız elə girən kimi, yüksək səslə ağlayırmışcasına nitqinə başladı:
- nolar ay insanlar, anam xəstədi. dilənçi deyiləm vallah. gəncəyə getməliyəm 5 manat lazımdı. qarşınızda əyilirəm (diz çökdü) kömək edin mənə. üzünə baxanda bir dənə də ləkə tapa bilmədim. tər-təmiz idi üzü. ən əsası isə səliqəli geyinmişdi. bir anlıq insanda elə bir fikir yaranır ki, bəlkə də doğurdan anası xəstədi, yolda qalıb. avtobus boyu düşünməyə imkan vermədi xala bir də baş verən o hadisə. 1 - 2 nəfər 60- 70 qəpik verdi və o qız avtobusdan düşdü. hər kəs heyrət içində idi. 50 - 60 yaşlarında xalanın biri hər kəsi, hər kəsin olduğu dünyaya qaytardı
- mən bu qızı 5 ildi görürəm. dili açılıbeee buna bax. əvvəllər, boğazına kağız yapışdırırdı ki, "lalam, anam xəstədi". hələ bunun diz çökməyinə bax.
xalanın ağzı elə qızışdı ki, dayanmadı yol boyu və hey ucdan tutma danışdı.
avtobusdan çölə baxarkən, "o qızın" başqa avtobusa mindiyini gördüm. başladım səbəb axtarmağa. düşünə - düşünə problemin kimdə olduğunu tapa bilmədim. bəlkə də kapitalizm idi hər şeyə səbəb. yenə də əsaslı səbəb kimi görmürəm. (baxma: qulaq gündə bir söz eşitməsə, göz nəsə görməsə... )

səhlənkar sətirlər

marjinal başlıqları sevdiyim üçün bu tərzdə yazıram. deməli, səhlənkar sətirlər sözünü əsasən bəzi yazarların yazma qabiliyyətinə (üslubuna) şamil edirəm. elə bir üslubdur ki, bu üslubda yazılan entryləri anlamaq üçün həmin mövzunun aid olduğu sahəni bitirəsən. məsələn (bax: tarif şurası ) yazılan entrylərin əksəriyyəti bir yığın sikimsonik terminlərdən ibarətdir. və anlaşılması üçün gərək bir neçə saat vaxt sərf edib, bu terminlərin mənasına baxasan. məncə, hər şeyi açıq aydın və sadə şəkildə yazmaq çətin deyil. entrynin başlığının verdiyi mənaya gəlincə isə, bir az öncə qeyd etdiyim kimi, o tipdə entryləri oxuyarkən yarımçıq qoymaq səhlənkarlıqdır. bu cür sətirlərə isə səhlənkar sətirlər deyilir. umbayları gözləyirəm. (baxma: sənə əjdaha lazımdı? )

dünyaya gəlmə səbəbləri

hər kəs, 0 dan başlamağa məcbur deyil. 5 - dən başlayıb da gedə bilərsən. çünki, ədədlərdə xüsusi nəsə yoxdu, həm sonsuzluq var həm də azadlıq. bəziləri yazarlığı umbaylıqdan başlayır. necə deyim, yazdıqlarını əjdaha düşünüb, başqalarının yazdıqlarını umbaylayan canlılar var. bu canlılarda qəlibləşmiş bir məsəlin təzahürünü görmək mümkündür: "azərbaycanlıdı daaaa, başqa heş yerdə yoxdu haaa, qabağa gedənə badalağ verməh dana". məhz bu "azərbaycanlı xarakteri formalaşmış canlılar" sözaltı da parazit rolunu oynayırlar. bir növ sarmaşıq kimi. təmizləmək məsləhətlidi. görünüş xatirinə saxlamaq da olar ancaq yenə də parazitdi. (baxma: həyatdan soyuma səbəbləri )

köhnə sevgili

salam sözlük. bilmirəm bunu necə izah edim. bir yerdən başlamalıyam əlbəttə ki. əsas başlamaqdı deyirlər mənim üçünsə başlaması deyil, necə davam edəcəyi önəmlidi (baxma: present continues). nəsə pafosdan uzaqlaşıb fikrimə davam edirəm. 2014 cü il universitetə girdiyim ilk il və sentyabrın 20 li günləri idi. qohumum təkqaş ali ilə tarqovuda hacıbalanın şariklərinin yanında görüşmüşdük. təbii ki sektor qızları və dostlar var idi. ortam qurulmuşdu. ilk dəfə orda görmüşdü sevgilini. balacaboy, arıq qız idi. o zaman qohumun dostunun sevgilisi olduğu üçün heç o tərəfə dəqiq baxmamışdım. yəni sevmirəm bu şeyi. dostumun sevgilisidisə lap yaxşı, ünsiyyətdən qurmaqdan qaçıram. aradan olanlar oldu, qız ayrıldı sevgilisindən və biz facebookda danışırdıq. mən isə looser - əm. bu qız niyə məni sevsin ki, hər gün danışırdıq və mən bu qızın beynini şikayətlərim və problemlərim ilə doldururdum. onunla sevgili olmaq ağlıma belə gəlmirdi. bir gün unidə arxada oturub yenə bununla danışırdım, telin zaryatkası 3 % di. aman tanrım dedim! çünki, mənə "səni sevirəm" demişdi. mən isə sevincimdən hoppanıb düşürdüm. çünki mənim də sevgilim olacaq alaaaaa. və bir tərəfdən düşünürdüm ki, qız xərəbdi yoxsa nədi?! mən hər gün buna asosyallığımdan danışıram, problemlərimdən, evdəki dava dalaşlardan. bu isə məni sevir. qəribə idi. de javuda oturduğumuz ilk gün hələ sevgilisi var idi o vaxt, sevgilisi qohumla harasa getməliydi, mən isə mal kimi bununla tək qaldım. pivədən içib ətrafda nəsə axtarırdı, söhbətə başlamaq üçün. mən isə qızın bu davranışını izliyib içdən içə gülürdüm. və teoman - onyedi. ilk dəfə idi eşidirdim. 2014 otyabr ayı idi bu musiqini ilk dəfə eşidəndə. və o musiqiyə vurulmuşdum. çox gözəl idi. bəlkə də başqa vaxt eşitsə idim, bəyənməzdim. o idi mahnını gözəl edən. içəndən sonra isə nə gəldi danışırdı, bütün yeddi sülaləsini tanıdım. sabahsı günü dediklərinin hamısını dedim. heç nə yadına düşmədiyini deyirdi. qəribə idi. mənim üçünsə hər bir xırdalığı yadımda idi. münasibət yatağa qədər gəldi. bir gün evə gəldik. mənim evimə. öpüşdüm. ilk dəfə bir qızla öpüşdüm. sevişdim. tam sevişə bilmədim. s*kə bilmədim. üzdə soyuqqanlı, içdə isə həssas biri idim. hər dəfə "çığlık" atanda bacarmırdım, dözmürdüm və alınmayacağını qəbul edib, matsurbasiya etdim. getdik. yollar uzandıqca, mən də olanları fikirləşirdim və utanırdım özümdən. axı niyə belə bir şey olsun ki. niyə mən bacarmadım?! onun imtahanı var idi(indi düşünürəm ki, yalan deyirdi, əslində imtahanı yox idi, ah ergenlik), və onunla sağollaşmağımız belə yadımda idi. əslində tam yadımda deyil. çünki soyuq ayrılıq idi. 2 il öncə olub hər şey, ancaq ki, mən düşdüm. depressiya, içib çəkmək, ümidsizlik, ergenlik ümidsizliyi. bir neçə həftə sonra eşitdim ki, məndən sonra çox sevgilisi olub. mənim isə sevgilim olmadı sözlük o gündən sonra. heç olmadı. sevə bilmədim. bacarmadım. utanıram sözlük. deyə bilmədiyim çox şey var sözlük...

azərbaycanlı qızların yaşa dolma mərhələləri

hər şey ilk sex anından başlayır və bu intim aktdan doyana qədər. hansı ki, həyatda adrenalin yaşaya biləcək tək şeyin sex olduğunu hesab edənədək. və o artıq hicab geyinir. ya da baxışmağı öyrənir.
- görəsən necə edim ki, oğlanlar mənim "damaşka" olduğumu öyrənsin? 4 cü kursda artıq kungfu master olmasa da, oscarsız dünyanın ən mükəmməl aktrisası olur.
- görəsən necə edim ki, oğlanlar gözlərini mənə zilləsin və mən onları öz "cazibəmlə" ovsunlayım. 1 - 2 ci kurslar şüuraltına oturuşmuş bilgilərlə edir. amma 3 - 4 cü kursda artıq, formalaşmış insan modeli kimi edir.
və bla bla bla...

sən düşüncə gələn düşüncə

hər şeydə pozitiv, müsbət bir şey axtaran anormal varlıqlar olduğumuzu etiraf etməliyik. çünki, ətrafda nəm budaqlar, açıq mənzərə və ildırım çaxmasını görən insanın vecinə ola bilməz optimist ya da pessimist yaşam. ən çox tənqidə layiq bildiyim şeylərdən biri də pafoslu cümlələr quraraq, oxuyucunu "ovsunlamaq" - motivasiya etməkdir. çox primitiv praktiki üsullardan biridi bu. hansı ki, psixologiyanın yeni yeni inkişaf etdiyi dövrlərdə bu cür hallara rast gəlinirdi. sanki, nəm xatirələr üzərində odun olmuş xəyallarını, qorxularının qığılcımı ilə yandırmaq istəyirdi. əslində isə nəm olan xəyallarımız, odun xatirələr üzərində yanmaq üçün yanıb tutuşurdu. nəysə, işığı söndürün yataq

bütün ideologiyaların həqiqəti əks etdirməməsi

ictimai sektor deyilən "mirniy kriti aləm"də avaralanmağa başladığım müddətdə, həyatım tamamilə, 180 dərəcədəyişdi. əvvəllər bu uşaqlar maraqlı idi, fikirləri düşüncələri fərqli və baxış bucaqları spidometr kimi daima dəyişirdi. ideologiya sözünü öyrəndiyim ilk zamanlar dünyanı fərqli görməyə çalışdım, millətimi qorumaq, milliyyətimi qorumaq, kasıbçılığın üz qarası deyil, üz ağardan tərəfləri olduğunu yavaş yavaş başa düşməyə çalışdım. və zaman keçdikcə hər kəsin doğru olduğu kimi, bütün ideologiyaların da doğru olduğunu görməyə başladım. deməli hardasa səhv edirəm. və yavaş yavaş axtarışa keçdim. kasıbçılığın üz qaraldan vəziyyət olmadığı kimi, zəngin olmağın da üz qaraldıcı vəziyyət olmadığını görməyə başladım. millətini qorumaq əla bir şeydi ama milliyyətini qorumaq və müharibə?! deməli, müharibəni sığınacaqda saxlayan hər bir səbəb özü ilə uğursuzluq və qətliam bəsləyir. hər şeyin həll variantı xaosdan keçir. nə qədər gülməli. dağınıqlığı nə qədər sevsəm də, hər yerdə görmək ürəkbulandırıcı vəziyyətdi. hansısa məqsəd arxasında gizlənib fərqli görsənmək istəyən varlıqlar, iki addım geriyə! əqidə yoldaşların tək olmadığını deyir)))

qırmızı-psixoloji analiz dolu başlıq

bəzən ətrafda baş verənlərə daha yuxarıdan daha ümumi formada baxmağı düşünürəm. düşünürəm və bütün bu olanlar haqqında labirint qururam. getdikcə, daha çox maraq doğurur. düşünürəm və fikrim, xəyallarım bir mövzu üzərində köklənir. belə bir şey var ki, dadlı bildiyin hər hansı nəsnəni yavaş-yavaş xırda hissələrə ayırıb yeməyə çalışırıq. çünki, bitməsini istəmirik, istəmirəm. məsələn, nə üçün son zamanlar azərbaycan kimi 3. dünya ölkəsində vəhabilik, eyni zamanda ateizm dünyagörüşü, rock type publar çoxalır, artır? ya da efirlərdə verilənlər bizim beynimizi necə qata bilər? bunun müasirləşməyə dəxli varmı? ən sonda yığıram hər şeyi bir qırağa və deyirəm: lənətə gəlmiş bu mövzular çox maraqlıdı ancaq indi həzm etmək istəmirəm. (entrydə keçən suallar haqqında geniş yazacam)