aleksandr puşkin

O sevimlimi -nostalji hisləri oyadan qoxulu "a.s.puşkinin seçilmiş əsərləri" kitabımı avqustda-bakıya köçəndə saxladım elə o evdə. O vaxtdan it kimi darıxıram onçun...

Ana-babasının afrika əsil-nəsəbli olduğu deyilən yazıçının məni ən çox xoşnud elədiyi şeirini bura yazıram.

QARA ŞAL

(Moldav mahnısı)

Dəlitək baxıram qara şala mən, Dərd didir, düşürəm haldan-hala mən.

Çox cavan, sadəlövh olduğum zaman Bir yunan qızına vuruldum yaman.

O füsunkar qızdan şəfqət gördüm mən, Az çəkdi, yaşadım qara günəcən.

Qonaq çağırmışdım - şənlənsin hamı, Zəhləm gedən cuhud döydü qapımı.

"Dostlarla kefdəsən, o pıçıldadı, Sənin yunan qızın səni aldadır".

Ona qızıl verib, "lənət" dedim mən, Vəfalı qulumu səslədim həmən.

Çıxdıq, çapa-çapa atımı sürdüm, Qəlbimdə lal olmuş nisgil var - gördüm.

Qızın qapısına çatan dəmdə mən, Gözlərim qaraldı, lap düşdüm əldən...

Evə təkcə girdim - acıqlı, asi... Öpür bir erməni vəfasız qızı.

Qaraldı gözlərim, çəkdim xəncəri... Elə öpən yerdə çatdı əcəli.

O başsız bədəni çox ayaqladım, Sonra da lal-dinməz, qızı haqladım.

Hələ yadımdadır... yalvarış... qan... kin... Öldü yunan qızı, məhv oldu sevgim!

Açıb qara şalı onun başından, Sildim xəncərimi dinməzcə - bir an.

Hava ki qaraldı, qul gecə yarı Aparıb Dunaya atdı onları.

O vaxtdan öpmürəm heyran gözləri, Şən gecəm olmayıb o vaxtdan bəri.

Dəlitək baxıram qara şala mən, Dərd didir, düşürəm haldan-hala mən.