On bir illik "Ateist-Dialektik materialist" keçmişin travma olaraq iz qoyduğu nihilist konsepsiyalarının dibə çəkilərək (eyni inteqrativ infeksiyalar da olduğu kimi, virusun bədənə oradan da hüceyrə-RNT sisteminə yayılması tək) yaratdığı iki mərhələdən ilki, 'öz şəxsiyyət' yönümlü iztirablar (major/klinik depressiyalar və disosyativ pozğunluqlar) ikincisi, Ontoloji prizmalar və Ekzistensial krizislər (daha doğrusu Jan Pol Sartr'ın doktrinası "l'existence précède l'essence.")
Hekayənin ikinci arc'nda: eqoistcə, mütləq bir güc, metafizik bir qüvvə, hansı ki həyatına anlam qazandırması gözlənən birini axtarıb bütün ümidlərini ona bağlayırsan ki, hər şeyin kimyəvi-maddi reaksiyalar və boş bir teatr tamaşısından ibarət olmadığını təsdiq edəsən və beləcə eyni ilə xəstəxanada gələcəyi üçün heç bir ümid olmayan cihaza bağlı xəstənin anlamsızca palatanı zəbt etdiyini anlayıb, sadəcə biraz daha yaşaya bilməsi üçün dua etməsini təqlid edirsən.
insanlar üç qrupa bölünür; ilki və yayğın olanı fəlsəfi zombi məfhumu ilə bir tək vücud olanlar. onlar digər insanları vizual olaraq imitatsiya edirlər və deyilənə görə ən xoşxbət olan fərdlər də onlardı. ikincisi isə "cahil fərqindəlik" metodikasını mənimsəyənlərdi, qazandığı hər şeyin, dəyərlərin və sevdiyi şeylərin belə nə vaxtsa olmayacağını bilə bilə özünü aldadaraq yaşamağı dəvam elətdirən bir qrup şəxs. üçüncülər isə ən nadir olanıdır: hür iradəli və manipulativ bacarıqlara sahib. Reallığı subyektivə çevirən, inam və imana yeni anlam qazandıran, başqalarını özünə submissiv edən, dünyanı istədiyi formadan-formaya salan, onu dəfələrcə məhv edib sonra dəfələrcə yaradan, tanrı imtiyazalarına sahib bir neçə şəxs..
)