Özümü tanıyandan gördüyüm ancaq bitmək bilməyən dava-dalaş və ailə çəkişmələridi. Və bunun ən pis tərəfi ikinci dərəcəli ailə üzvlərinin baş rol oynamasıdır. Bunların ən qızğın vaxtı sizin yeniyetmə çağınıza düşdüsə elə onda sizin xarakterinizə təsir edir və siz həyatı o cür dərk etməyə başlayırsız. Heç umutmaram anam həmin vaxtlarda xərçəngdən əziyyət çəkdi neçə il. Bu hadisələrin hamısı 2016 uniyə hazırlaşan vaxtlarma təsadüf etmişdi. indi bunları yazdıqca qeyri-ixtiyari əsirəm və bunu heçcür saxlaya bilmirəm. Bu çox uzun və zəhərli mövzudur ancaq ağzını bağlı saxlayasan ki daha çox yayılmasın ona görə burda bitrib sadəcə nəticələrini yazmaq istədim.
Umimiyyətlə, belə hadisələr ya səni soyuqqanlı, narsist edir ya da səni dərd, probləm toplusuna çevirir. ikinci halda olan insanlar daha sonra narsistə də çevrilə bilər.
Belə uşaqlıq və gənclik travmaları insanda ADHD, PTSD və imposter sindromuna səbəb olur. Bu başlıqdaki entryləri oxuyub və hər birisinin ağrısını hiss etməyimə səbəb bu psixoliji şiddətin gətirdiyi empati duyğusudur. içdən zəngin çöldən ölü adamlarıq. Gün boyunca deyib-gülüb gecə min dəfə ölən adamlarıq. Hər şeyi çürüdənə qədər düşünən də bizik, həyatı yaşamaq yerinə ehtimalları düşünüb yaşamağa vaxt tapmayan da bizik. Birilərinə ehtiyacımız olduğunu düşünüb amma yenə də təkliyi sevən də bizik. Güvən problemi olduğu üçün şəxsi münasibətlərində uğursuz olan, sənə qarşı ən kiçik səhv və sözü belə bəzən "personal attack" kimi qəbul edən də sənsən.
Heçkim heçkimi başa düşmək istəmir sadəcə özü danışmaq üçün sənin ağzını güdür ki sözünü bitirəsən.. Artıq bir yerdən sonra başa düşülmək belə istəmirsən. Ümumiyyətlə ətrafından nə bir şey umursan nə də ki arzu edirsən.
Amma bunlara baxmayaraq sizə dəstək olan dostlarınız varsa deməli hələ də ümid var.
)
