bakı

görünüşü "altı təzək, üstü bəzək" misalını mənə xatırladan şəhər. zavallı şəhər. insanları səfalət içində, lakin özü bəzəkli olan şəhər. mərmər keçidləri milyon dollarlıq, lakin hər qar yağanda əhalisinin istifadə edə bilmədiyi, istifadə edəndə də yıxılıb əli-ayağı qırılaraq ürəyi qan ağlayan şəhər. süni işıqlarla bəzənmiş süni yaşıl ağaclarla fəxr edən(!) şəhər. mən bakı sakiniyəm deyək ki, rifahım yaxşı deyilsə, nəyimə gərək belə bəzək-düzək olan şəhəri? kimə lazımdır bu şəhər?! nəyə oxşayır bilirsən?! qızı bəzəyirlər e oğlan görsün bəyənsin. süni gözəllik verirlər. bax, ona. halbuki, bakı əhalisi kimi kasıb görünsəydi, nə gözəl olardı. kasıb insanların dostu olmağı bacara bilməyən şəhər.

insan resursu

təşkilat daxili xaricdən potensial olaraq yararlana biləcək işçi qüvvəsinə insan resursu deyilir. doğrudur, bu termin azərbaycana yaddır. azərbaycan insan resursunun mahiyyətini anlamır. anlamaq da istəmir, amma olduqca vacib və çox önəmli bir faktordur.

məsələn, azərbaycanda bu, çox məşhurdur: daxildə potensialı güclü olan, bütün öhdəliklərin üstəsindən gözəlcə gələn insan resursuna önəm verməzlər, lakin kənardan taxtabaşın birini gətirir və ona yüksək maaş vəd edərək o gözəlim işçinin həvəsini öldürür. kənardakı daha parıltılı görünür, axı.

niyə uzaq gedirik ki, minlərlə dəyərli insan resursuna önəm verməyərək ölkədən gedilməsinə şərait yaradılır. gürcüstanda hər bir gənc insan resursunu qiymətləndirəndə bizimki tərsini edir.

bu ölkə insan resursunun dəyərini anlamaz oldu.

əkrəm əylisli

Əkrəm Əylislinin KULiS`ə verdiyi müsahibədən:

Sual:
Türkiyədə bir müddət əvvəl 1915-ci il hadisələrinə görə ermənilərdən üzr istəmək kampaniyası başlanılmışdı. Onların bir çox ziyalıları Elif Şafak, Orxan Pamuk da bu kampaniyaya qoşulmuşdu. Siz də dediyiniz Əylis qırğınına görə ermənilərdən üzr istəyərsinizmi? Yoxsa bu əsər sizin üzrünüzdür?
Cavab:
- Səmimi deyirəm ki, mənim obrazımın düşüncələri mənə yad ola bilməz. Bu obrazı yaratmışamsa, demək ki, onu içimin arzusuyla yaratmışam. Sumqayıt hadisələrinə görə də, hər hansı bir ədalətsizliyə görə bizlər mərd-mərdanə sözümüzü deməliyik. Azərbaycan yazıçısı bunu deməyəcəksə, bu Azərbaycan xalqının üstündə qalır. Erməni deməyi ilə olmur. Özümüz deyəndə bir başqadır. Əsəri yazmaqda ən böyük istəyim budur ki, biz öz böyüklüyümüzü göstərək, biz elədiyimizi etiraf edirik. Amma bəzilərinə deyəsən bu aydın deyil. Çünki biz hər fəndən özümüzə 5 yazmağa adət etmişik.
Sual verilib:
Parlamentdəki çıxışlarınızdan birində demişdiniz ki, ermənilərə güzəştə getməsək, alınmayacaq.
Cavab:
- Mənim belə bir ifadəm var, kompromissiz siyasət düyüsüz plov kimi bir şeydir. Məşhurlardan kimsə deyib ki, siyasət kompromis sənətidir. Kompromis budur ki, hər iki tərəf öz günahını boynuna alır. Anlaşma bu vaxt əmələ gələ bilər.
Mən də rəyimi yazıram:
Əylis kəndində bu hadisələr 1919-cu ildə olub. Əsər 2006-cı ildə yazılıb və 6 ildən sonra nəşrə verilib. Əsər "Drujba Narodov" jurnalında çap olunub. Hakimiyyətin Əkrəmin üstünə düşmə səbəbləri var, lakin bu, o demək deyil ki, biz etiraf etməliyik. Erməni heç nəyi etiraf etmir. Amma Əkrəm bəy etirafla hümanizm nümayiş etdirməyə çalışır.
Erməni kompromisə getmir. Erməni əksinə yalanı sübut etmək üçün gecələr AB-nin qapısında gecələyir, başqa rəsmi qurumlarda əlindən gələni edir, bu isə kompromisdən danışır. Gülməlidir. Çox.

Mənbə: http://kulis.az/news/3935