qadın

bizim kimi olmadıqlarına inandığım, həyatımı daha maraqlı edən, əsrarəngiz varlıqlardır qadınlar. bu gün şəhərdə qatar gözləyirdim. vaxtı keçirmək üçün əlimi atıb telefonumu çıxardım. biraz internetdə veyllənməyə başladım. başımı qaldırıb ətrafa göz gəzdirirdim ki, bir qız gördüm. yanımdan keçməli idi deyə, nəzərlərimiz toqquşmalı oldu. sonra nəzərini çəkib keçib getdi. mən də telefonuma qayıtdım. sonra arxa tərəfimdəki relsə qatar gəldi. üzümü çevirib baxmaq istədim, gördüm bu qız düz arxamda dayanıbmış. indi də o telefonla qurdalanırdı. sonra qatarım gəldi. qapılar açılanda girməyə tələsmədim, gözlədim o keçsin birinci. sonra özüm onu rahat müşahidə edə biləcəyim yer tutdum. orta boylu, problemsiz bədənli, 24-28 yaş arası bir qız idi. əynində boz rəngli şalvar* ya da qızlar qışda dar geyinirlər ee ondan , biraz sarı-boz qarışığı olan uzun ətəkli gödəkcə* kurtka var idi. sarışındı. dodaqlarında qırmızı boya var idi. soyuqdan üzünün rəngi qəribə cansızlaşmışdı. amma qırmızı dodaq boyası ilə əla üst-üstə düşürdü. sarı+ağappaq, qar kimi dəri+qırmızı... biraz sonra ona baxdığımı hiss elədi. üzümü başqa tərəfə çevirməyə məcbur oldum. bundan sonra daha ehtiyyatla müşahidə eləməyə başladım, hərçənd ki, burda bu ayıb bir şey deyil. gözünü sənə zilləyən, `nə var?!` deməyincə çəkməyən insanlar burda normal haldı. nəysə. qızın hər hərəkətini ehtiyyatla izləməyə davam elədim. o da tez-tez hələ də baxıb baxmadığımı yoxlamağa çalışıdırdı. qadınların əksəriyyəti belədi. bir baxan, bir də baxsın istəyirlər. biraz sonra yəqin qatarın içi isti olduğundan saçlarını çıxardı. saçını hardan çıxardığı yadımda deyil, ya başında papaq vardı, ya da gödəkçənin `kapuşonundan` çıxardı. qızın özü, hərəkətləri elə təravətli, sağlam görünürdü ki... özümü ona elə yaxın hiss elədim ki, sanki bir yad deyil. sanki artıq 2-3 ildir sevgiliyik. mənim* bəlkə elə hamının bir qızı bəyənməyimdə, ümumiyyətlə bir insan haqqında fikir formalaşdırmağımda ən böyük faktor yadlıq-doğmalıq faktorudur. qadınların üzərində anlatım. hərdən elə qız olur ki, danışığından, hərəkətlərindən `təravət`, `təmizlik` yağır. elədiyi zarafatlar, işlətdiyi kəlimələr və s. mənə doğma gəlir deyə, o qız mənə təmiz, təravətli görünür. elə qızlar həm də çox seksi gəlir mənə. xarici görünüşü burda sən deyən çox rol oynamır. eləsi də olar, deyərsən ki, tamam şirin, gözəl, cazibədar qızdır, amma elə bir kəlimə işlədər, zarafat edər və ya elə hərəkət edər, elə gülümsəyər ki, o qızda nəsə yadlıq hiss edərəm. bundan sonra o qız maraqsızlaşır mənim üçün. sözlükdə də bənzər şeylər olur. elə yazarlar olur, yazdıqlarına yumor hissinə vurulursan. onun elədiyi, hər yarafat, yazdığı hər entry sənə doğma gəlir. sözlükdə düşüncəyə vuruluram, qatarda olanda bədənə * hehe . o qızın da bədəninə vuruldum o vaxtı. biraz sonra artıq bəsdir deyib fikrimi dağıtdım. biraz karizmam olsun mk. mən qatardan düşəndə o artıq yox idi. amma 4-5 saatdır ancaq onu düşünürəm. doğurdan içimdə sanki sevgiliymişik kimi hiss var. sanki hələ yanımdadı. son 7-8 ayda ünsiyyətdə olduğum heç kimə məni çəkib deyə yaxınlaşmamışam. sadəcə vəziyyət elə gətirib. amma bu qızın adını belə bilmədən özümü ona belə yaxın hiss eləməyim çox ləzzət verdi. bəlkə tanısaydım bu qədər yaxın hiss eləməzdim. dediyim kimi yad hesab edəcəyim bir xüsusiyyəti, xasiyyətini kəşf edərdim. amma indi vəziyyət başqa cürdü. bir neçə gün xəyallarımı bəzəyəcək. özüm uydurduğum, bədəninə yaraşdırdığım xasiyyəti ilə. bax belə varlıqlardı qadınlar.
p.s. yazı 5-6 gün köhnədi. indi o qızı tam yaddan çıxarmasam da, artıq favorim deyil. indiki favorim iki gün əvvəl bir yerdə praktika keçdiyimiz sarışın, ağ dərili, qırmızı dodaq boyalı qızdır. əynində ağ xallı qırmızı don, üstündən dar jilet, ayağında isə baletka var idi.biraz toppuş idi. 40-50-ci illərin avropa qadınlarını xatırladırdı.
(bax: kişi)

ay

yer kürəsinin təbii peyki, nazlı pərvanəsi və bəlkə də vaxtilə qopan bir parçasıdır. atmosferi yox dərəcəsində olduğundan quru və cansızdır. yer ətrafında dövr etmə periodu öz oxu ətrafındakı dövr etmə perioduna bərabərdir. bu iki fırlanma istiqamətləri və periodları elə üst-üstə düşür, elə sinxrondur ki, ayın yerdən yalnız bir tərəfi görünür. bu heyrətamiz təbiət hadisəsi bir çox əfsanə və miflərin yaranmasına səbəb olmuşdur. nədənsə bu miflərdə aya həmişə qadın obrazı verilir. ayın yer kürəsi və canlılar üçün əvəzsiz rolu var. lənət şeytana, elə bil doğurdan da kimsə gətirib bunu ora qoyub. mənşəyi haqqında müxtəlif fərziyyələr var. bəzilərinə görə ay günəş sistemində sərbəst dolaşan bir planet imiş, sonradan yerin cazibəsinə düşüb. bəzilərinə görə isə yer başqa bir səma cismi ilə şiddətli toqquşma yaşayıb, nəticədə ətrafına dağılan qırıntılar zaman içərisində birləşərək ayı əmələ gətiriblər və soyuyublar.
adi gözlə səmanı müşahidə edən üçün ayın yeri başqadır. ulduzlar da gözəldirlər, amma onlar səmaya mıxlanmış kimi dururlar. ay tamam başqadır. o teleskopu olmayanlara ulduzlardan çox şey təklif edir. ayın işıqlı tərəfinə baxaraq, günəşin təxmini yerini müəyyən edə bilərsiniz. yer, ay və günəşin yerini təsəvvürünüzdə 3d canlandırdıqdan sonra kainatın cazibəsini hiss edə, möhtəşəmliyinə vurula bilərsiniz. ona görə də ayın yeri başqadır gözümdə.
bayaq gözümü açanda otağımın qaranlığında pəncərədən gələn gur işığına vuruldum. bu gün səma qüsursuz idi. yarım ay idi. əynimə qalın bir şey geyinib pəncərəni açdım. ayaqlarımı çölə sallayıb oturdum pəncərədə. mən biraz göyə baxdım. yoldan keçənlər də mənim kimi xiyara. bu vaxtı millət hardan gəlir girir binaya bilmirəm. nəysə. istədim aya şer yazam. bacarmadığım üçün entry yazmaq qərarına gəldim. son olaraq:
mono - moonlight
bethoven - moonlight sonata
* mobildəyəm link verməyə axot yoxdu
* aq bu yazını ikinci dəfədir yazıram. birinci dəfə göndərə basdım itdi. pəncərədən düşüb yerimin içində təzədən yazmalı oldum

həyatdan bir anda soyudan şeylər

qorxaq olduğunu düşündüyün andır. və ya bundan şüphələndiyin andır. ya da cəsarətliyəm yalanını sorguladığın andır. iki gün əvvəl üzbəüz qonşu kayfda idi. evdə parti verirdi. qonaqlar zad. heç üzünü görməmişəm. qanuna görə saat axşam 8-dən sonra otaqdan səs çıxmayacaq şəkildə musiqiyə qulaq asılmalıdır. bu qəhbə gecə saat birə kimi parti verdi. məni şəxsən narahat etmirdi. ola bilər özümə yalan deyirəm. məncə doğurdan fərqi yoxdu mənim üçün. onsuz da saat ikidən-üçdən tez yatmıram. fikir vermədim. arada qapını açıb səsin hansı otaqdan gəldiyini dəqiqləşdirirdim. səhəri gün evdə qayğanaq bişirəndə, gördüm kimsə bunların qapısını döyür. baxdım ki, binanın tutorudu. bunlara başa saldı, qanunu yadlarına saldı ki, saat səkkizdən sonra zəhmət olmasa soxun içinizə. mən də evdə bir təhər oldum. yəqin blokdakı qızlardan kimsə tutora xəbər verib. yəqin deyib ki, bu blokdakılar onsuz da kişi deyillər. heç birinin girib sakit, mehribanca soxun içinizə deməyə götü çatmayıb. hamısı otaqlarında atıblar qəlblərinə. belə baxanda düz fikirləşirlər. aq niyə qapını döyüb bir şey demədim axı... onsuz da heç bir fəlakət olası deyildi. girib sakitcə qaydanı yadlarına salıb, soxun içinizə deyə bilərdim. ola bilsin içkili idilər və məni o qədər də xoş qarşılamaya bilərdilər. amma nə olacaqdı ki mk. dava çıxardı, uzaq başı lap polisi çağırardım. haqqım var buna. amma girmədim. bəlkə də doğurdan da məni narahat etmədikləri üçün girmədim. amma adama deyərlər gijdıllaq sabahsı günü yad kişinin gəlib sənin əvəzinə danışması yaxşı idi bəs? götünü otağına çəkib otura bilərsən e amma sabahsı günü o qızların yanında özünü tərifləyəndə vicdanın sızıldamayacaq heç?
başqa yandan da adam deyir ki, məni narahat etməsə də sırf qızları düşünüb getməli idim o qapıya? atviçtsan? alassan? assdfgfh.
hardan baxsan qəliz məsələdi. həyatdan soyudur. "o qədər də sadə deyil insan münasibətləri" deyir.

pulsar

qütblərində şiddətli elektromaqnit axını olan, sürətlə fırlanan neytron ulduzlarına verilən addır. bu ulduzlar kainatın ən möhtəşəm, möcüzəvi, maraqlı obyektlərindəndir. iki tərəfindən projektor işığı fışqıran top düşünün və sonra bu topu xəyalınızda fırladın, onda pulsarın necə bir şey olduğunu təsəvvür edə bilərsiniz. kainat üçün diskoteka projektoru vəzifəsini görürlər. bilinən 1700 pulsardan əksəriyyəti əsasən radio dalğalar tezliyində şüalar yayır, çox az bir qismi yalnız rentgen şüaları yayır və bir qismi də görülə bilən tezlikdə şüalar yayır. əgər pulsarın şüa buraxan qütbünün "süpürdüyü" sektorlarda yer kürəsi varsa onda onu müşahidə edə bilirik, yoxsa tapmaq olmur. çünki, ancaq bu qütblərdən şüalar yayılır. yerdəki müşahidəçi üçün pulsar ya yanıb sönən bir ulduz * əgər görünən tezlikdə şüa yayırsa , ya da periodik radio şüa göndərən bir mənbə kimi "görünür". pulsarın yanıb-sönmə və ya elektromaqnit dalğalarının göndərilmə periodu* xahiş edirəm dalğa uzunluğu, tezlik ilə əlaqəli olan period qavramı ilə qarışdırılmasın 8 saniyədən milli saniyə miqyasına qədər dəyişə bilir. müşahidələrə görə hər dövrdən sonra period müddəti artır, yəni pulsar getdikcə yavaş dönməyə başlayır. burdan da bu möcüzəvi varlıqların təxminən 10 milyon il yaşadıqları müəyyən olunub. başqa bir maraqlı şey də ki, radio dalğa yayan pulsarların "səsinə" qulaq asmaqdır. pulsarın dövr etmə tezliyindən asılı olaraq, müxtəlif tezlikdə "taqqıltılar" eşitmək olur. könül istərdi ki, mobildən olmayaydım və sizə bu möhtəşəm varlıqların səsini dinlədə biləydim.

bəxtiyar hacıyev

-----sitat-----
mənə deyən lazımdır ki, ay bala qoca kişisən, qarın balkonu yığışdırdınsa bəsdir, sənin qol və sinə əzələsi şişirdən vaxtın deyil ki, sonra da bütün bədənin ağrısın, qolunu qaldıra bilməyəsən.
------sitat------

nüfuz dairəsi bəlkə bir gün bizi də "alacaq" düşüncəsi ilə statusuna komment yazan qızlardan, müasir nurçulardan və biraz da digər növ insanlardan kənara çıxmayan "siyasi" figurumuz. adam son vaxtlar küsərək mən sizinlə oynamıram deyən 4-5 yaşlı uşağın rolunu oynayır. elə görünür. altdan-altdan nə iş gördüyünü deyə bilmərəm. onsuz da hər statusuna orgazm olan civilər son vaxtlar gələn "idman eləyirəm" "trenajora gedirəm" "arkadaşlarla spohrr yaparkeneh" tipli statuslarda ümumiyyətlə həyata nifrət etməyimə səbəb olublar. qızlara keçməmişdən adamın özü barədə danışaq. deməli bu insana hörmətim var idi. hörmətim bu ilin yanvar ayında emin millinin əbülfəz elçibəy haqqında blog yazısına görə baş verən olaylardan sonra itdi. emin milli azadlıq radiosuna sorğu-suala çağırılmışdı. radio özü də eminin üstünə düşdü. amma bəxtiyarın efirə göndərdiyi mesajda "məlumatı kimdən aldığını desin", ya da "həmin qəzeti ona kim verib" yazması ondan soyumağıma əsas səbəb oldu. bir növ hafiz hacıyevin debatda "robert kocharyanın qohumu dünən sənə zəng edib, nə dedi? bunu niyə açıqlamırsınız bu millətə?" deməsinə bənzədi. həm də əsgər ölümlərinə görə etirazların qızışan vaxtları idi. o an qorxmağa başladım. başa düşdüm ki, bunların hamısı bir yerlərini ovuşdura-ovuşdura millətin üstünə boşalacaqları anı gözləyirlər, hamısı rola girirlər. hə bax ondan sonra bu bəxtiyardan da əlimi üzdüm. adam indi hər payladığı statusla gözümdən düşür. deyil bəxtiyar heç məhləmizin 13 yaşlı paçanı da idmanla məşğul olmağa başlasa bunu ilk gündən sonra el aləmə car çəkməməlidir. yəni məşqdən çıxdıqdan sonra artıq idmana başlamışam deməməlidir. prinsipcə bu 10 dəfə press edib güzgüyə baxmağa bərabərdir. təvazökarlıqla əlaqəsi yoxdur. sadəcə əgər sən ilk gündən "özüm belə idmanla məşğul olan oğlanam" desən, qollarında xamlıq ağrısından başqa heçnəyin olmadığı bir vaxtda, o sözün, xəyali statusun karizması altına girirsən. və bu başqasının onun qarşısında rahat yerişini belə təhlükə, meydan oxuma kimi qəbul edən azərbaycan, türk kişisi üçün yolverilməzdir. girin idman zalına orda möhtəşəm, qüsursuz bir qarşılıqlı hörmət ortamı var. 150-200kg çəki ilə işləyən qaqaşlar belə sənin, mənim kimi çöp qaqaşlara üstdən aşağı baxmır. biz yazılmamış qanunları olan bir xalqıq.
səhər-səhər belə uzun yazmağımın səbəbi bəxtiyar deyil, statusuna komment yazan civilərdir. beyni daşşaqlarında olan mənim kimi cavanlar üçün bu normaldır. qızları önəmsəməyi deyirəm. deyirəm qadınların da bu ən yaxşını axtarmaq həvəsi olmaya da. birini gözləri tutdusa daha o erkəyin sənin, mənim kimi duyarlı, romantik falan filan olmağa, seksdə bir saat dözməyə ehtiyacı yoxdu. bir facebook statusuna hazır olurlar* nəysə . həm bu erkəyin alfa erkək olmasına da ehtiyac yoxdu. qadınlar obyektiv deyillər, ola bilməyəcəklər. gözlərinə nə iləsə girən biri olsun və bu adam da minlərlə özü kimilər tərəfindən arzulansın bəsdi. təbii ki, bütün qadınlar belədir demirəm. digərləri standartlarını daha yuxarıda tutur sadəcə. ya da həyatını instinktləri idarə etməyən qadınlar da ola bilər. nəysə. demək istədiyim odur ki, bu bəxtiyarın hər statusunu like edən, tərif dolu komment yazan qızlar, prinsipcə bala heydər əliyevin şəklinə "krasavçik" yazan civilərdən fərqiniz yoxdu. bəxtiyarın qol və sinə əzələsi şişirtməkdən danışan statusundan sonra bir də brad pitt bəxtiyar, ya da herakl bəxtiyar obrazları gündəmə gəlir bilirəm, amma sən canı özünüzü alçaltmayın.

namazı özünü göstərmək üçün qılmaq

(baxma: özünü göstərmək üçün namaz qıldığını bildirmək)
bu xüsusən də civilər tərəfindən edilən hərəkətdir. dindar qızın tərbiyəli, namuslu olması stereotipindən yararlanmaq istəyirlər. çoxu hicab taxar, amma hicab taxmağa qıymayanları da var. onlar da facebook-da "hz. əli aşıqləri" və "namaza doğru" səhifələrini bəyənməklə məşğuldurlar. arada bir dini status falan yazırlar. real həyatda isə növbənövdürlər. ən cansıxıcı olanları rus bölməsi məzunu olub, qlamur fırlananlardır. bunlar qurandan ayələri rusca paylaşarlar. bəzən geydirmə, quranda olmayan ayələr paylaşa da bilərlər. hə real həyatlarından danışacaqdım. bu qlamur, hicabsız, dindarlar hər adi günlərində partiyə gedirlərmiş kimi bəzənirlər. yayda qısa ətəkli don, cins şortik geyinənlərini də görmüşəm. söhbət əsnasında onlardan "namaz qılırsan?" sualını soruşacağınız ortamlar yaradarlar. məsələn:
- bugün saat 6-nın yarısı duranda hava elə soyuq idi ki...
-o vaxtı niyə durursan? -biraz vaxt keçir,- namaz qılırsan?
bu da utanaraq hə deyir. deyirsən allah qəbul eləsin məmin mömin bacım, qalır içində.
düşüncənizi sikim deyirəm, atıram qəlbimə...

semiçka

besetka söhbətlərinin ayrılmaz hissəsi. gündə 10 saat futbol oynayan tiplərdən olan mən, hansısa ildə yay tətilində futbol oynayan tipdən, besetkada qızlarla semiçka çırtlayan tipə doğru yatay geçiş elədim. amma bu tipin bütün şərtlərini yerinə yetirə bilmədim. besetkada oturub semiçka çırtladıq, amma qızlarsız. necə deyərlər kruqumuz imkan vermədi. elə yetişə bilmədik. mənim yaşıtlarım futbolu atan kimi, semiçka+qız kombinasiyası əvəzinə semiçka+internet kafe kombinasiyasına üstünlük verdilər. mən də internet kafelərə nifrət edən adam. iki daş arasında qaldım. bəlli idi ki, besetkada semiçka müşaiyətində mu angels oyunundan danışan həmyaşıdlarım bizimlə üzbəüz oturan qızları diksindirirdi. mən də məhlədən əlimizi üzdüm. sinifdə nəyəsə nail olmağa çalışdım. artıq gec idi. bir müddət sonra anlamadığım şəkildə qızlar semiçkaya etiraz etməyə başladılar. məcbur oldum mən də atdım. arada təklif eləsələr qəbul edirdim. amma belə özüm almırdım. amma indi iki ildir üzün həsrətəm.

kommunizm

zənnimcə indiki elmi texniki inkişafda, informasiya çağında qurulması o qədər də problem olmayacaq bir sistemdir. tələb olunan şey, indi də prototipi mövcud olan şəxsiyyətin bilgilərinin elektronik işlənməsidir* verdiyim ada tullanım əhali üzərində elektron nəzarət quraşdırılır. insanlar dolayı yolla olsa da bu sistemdən asılı vəziyyətə gətirilir və beləliklə qanunsuzluğun, korrupsiyanın və başqasının haqqına girmənin qarşısı alına bilər. səbr edin fikirlərimi sona çatdırım. sonra sol düşüncədə çoxdan arzulanan şeyləri həyata keçirmək olar. mülkiyyətin ləğvindən başlamaq olar. insanlar istədiyində asanlıqla satıb pula çevirəcəyi şeylər yox olur. doğulan uşaqların hüquqları bərabərləşir. heç kimə atasından 4-5 mərtəbəli villa qalmır. dövlət evlə təmin edir. sonra pulun ləğvi. məncə bunun üçün malları, indi gündəlik aldığımız şeyləri iki kateqoriyaya bölmək lazımdır: zəruri və lüks. zəruri mallara sahiblənmək sərbəst olmalıdır. artıq götürən olmaz. götürsələr də bir pox eləyə bilməzlər. ya da sovet dövründəki kartoçka sisteminin elektron versiyasını tədbiq etmək olar. elektron şəxsiyyət vəsiqəsini təqdim edirsən və günlük ərzağını alırsan. ya da həftəlik ət miqdarını falan. lüks mallara sahiblənmək isə pulu əvəz edəcək bir ölçü vahidi ilə mümkün olsun: iş saatı ya da başqa bir şey. çünki, müxtəlif intensivlikdə görülən işlr olur. hər nəysə. adına iş saatı deyək. bu vahid də hər bir şəxsin o elektron şəxsiyyət vəsiqəsin bağlı olsun. yəni mən işləyib qazandığımı götü xoşuma gələn qonşu qızına verə bilməyim. hərə özü üçün. ya da ailəsi üçün. təbii ki, atanın yığılıb qalan "pullarının" oğluna keçməsi yol verilməzdir. ədalətli bir şey olmalıdır. çox lüks mal istəyən çox çalışmalıdır, daha indiki kimi pullu kişinin belindən gəlməməlidir. sistem inkişaf etdikcə bəzi malları lükslər siyahısından çıxarıb, zərurilər siyahısına salmaq olar. əgər dünyada bir dövlət olacaqsa onda hakimiyyəti də ləğv eləmək olar. bütün işi hansısa kompyuter programına həvalə etmək olar. matriks filmindki kimi maşınlar bizi idarə edə bilər. zarafat bir yana. sovetlərdə hər şey gül kimi işləyirmiş. problem sadəcə qanunsuz pul yemələrdə, korrupsiyada imiş. nəzarət başlarda güclü idi deyə hər şey qoz kimi idi. sonradan nəzarət zəifləyən kimi hər şey çökdü. indi bu elektron sistemlə amma hər bir fərdi "idarə eləmək" olardı. onun xeyrinə. qanundan kənara çıxmaq mümkün olmazdı. hətta biraz da irəli gedib bədənə mikroçip də taxmaq olar.
amma biraz qəribə çıxır. sistem onsuz da bizi nə vaxtsa kölələşdirəcək. bəlkə də artıq eləyib. bu ideya isə sistemin bu kölələşdirməsinə qarşı çıxmaq üçün atılıb. insanlığın böyük hissəsinin azadlığı adına. indi yuxarıda yazdıqlarımı həyata keçirmək kölələşdirmə deyil nədir bəs? belə bir şey yaranır: onlar bizi kölələşdirənə qədər, biz özümüzü kölələşdirək.
tək fərq hər şeyin, hətta bizim də sahibimiz olan bir hakim təbəqənin olmamasıdır. bəlkə bu hakim təbəqəyə doğurdan da ehtiyac var? bəlkə adamların bir bildiyi var? bəlkə elitadan biri olmaq o qədər də xoş bir şey deyil? birilərini idarə etmək, onlardan çox bilmək yaxşı şey deyil bəlkə?
nəysə içkili vaxtımdı, göt günündəyəm. suallarımla sizi dostoyevskinin "karamazov qardaşları" əsərində ortancıl qardaş ivan fyodoroviçin yazdığı "böyük inkvizitor" hekayəsinə yönəltmək istəyirdim.

intihar edəcək adama məsləhətlər

qocalmamış mütləq elə. yaşın artdıqca qorxun artacaq, sağlam düşünə bilməyəcəksən. gənc yaşlarındakı o asiliyin, dikbaşlığın yaşlananda qalmayacaq. məhləmizdə bir yaşlı qadın var butulka yığır. sosial yardım da alır 100%. amma yəqin bəs eləmir. yardım edəcək yaxınları da yoxdu yəqin. əri də ölmüş ola bilər. məcbur olmasaydı bunu eləməzdi. amma yaşama necə tutunubsa yazıq qadın. adam dəli olur. deyirsən ölüm yaxınlaşdıqca can da şirinləşir yəqin. lap can verdiyin anda adicə nəfəs almaq belə çox ləzzət verir. hər gün can verənləri görən biri deyiləm. can verənin insan olması da məcbur deyil. bir başqa canlıya da baxıb başa düşmək olar. yerə yıxılıb əli ayağı tərpənmir, amma vargücü ilə nəfəs almağa çalışır. aldığı nəfəsin sonuncu olmasını istəmir. içim parça-parça olur. nə dediyimi başa düşürsünüz, qardaşlar? nəfəs almaq özü bir zövqdür, bir ayrıcalıqdır. onu itirmək təhlükəsi olanda artıq karizma, hörmət, əxlaq, cəsarət və s. kimi şeyləri sikdir edir insan. ona görə deyirəm yaşlanmamışdan al canını. nə qədər ki, dikbaşlıq edə bilirsən al. sonra o qadının, can verərkən hər nəfəsi üçün çırpınan, haldan-hala girən o canlının yerinə düşəcəksən. vaxt keçir. sonra qərar vermək haqqını əlindən alacaqlar.

yuxu gətirən şeylər

(baxma: gecə gəzintisi)
dadına ilk dəfə bakıda baxmışdım. gecə ikən, evdəkiləri oyatmadan, səssizcə, sinsicə evdən çıxıb ətraf küçələri dolanmışdım. bakımız gecə ikən bir ayrı gözəldir, insanları olmadan. nəysə. burda da tədbiq eləyirəm. təxmini yatacağım vaxtı bilirəm. ona uyğun olaraq evdən çıxıram. ilk vaxtlar otaq yoldaşlarıma xəbər edirdim ki, məni evdə görməyib polisə, zada zəng vurmasınlar. indi öyrəşiblər, xəbər vermirəm heç. çıxıb binanın ətrafında bir-neçə dövrə vururam. asta yerişlə. aktiviteden maksimum zövq almaq üçün hava şəraiti uyğun olmalıdır. ya isti, buludsuz, ulduzlu, ya da sakit yağan qar və hündür qar örtüyü. yapbozun çatışmayan önəmli parçası isə siqaretdir. bu gəzintilər vaxtı siqaret çəkən olmadığıma təəssüflənirəm. bir neçə dövrədən sonra gəlib blokumuzun qabağındakı pilləkanda otururam. yenə siqaret vaxtıdır, amma mən xəyallara dalmaqla kifayətlənirəm. bu vaxt qapı bir qonşum blokdan çıxır. salam verib yanımda oturur. ciddi artıq çəki problemləri olan, mehriban bir qızdır. bir siqaret yandırır, mən yenə siqaret istəyirəm, amma yenə də özümü saxlayıram. heçnə danışmırıq. yaxşı ki, danışmırıq. məncə belə daha karizmatikəm. sonra bu siqaretini bitirib, gecən xeyirə deyib girir içəri. mən hələki burdayam. üfüqdə* məhlənin girişi demək istəyirəm məhlənin bomba şeyi görünür. qısa ətəkli dar donu ilə hansısa partidən gəlir. bunun da mənim kimi nazik geyinməsi və heç üşüməməsi egomu sındırır. qisas yolunu axtarıram və tapıram. o məni görənə qədər telefonu çıxarıb qurdalamağa başlayıram. yanımdan keçərkən gözümün ucu ilə də baxmamağı planlayıram. qoy komplekslərə girsin, yanıb tökülsün mk. məqsədimə çatdım. bitch please bunu da yola verdikdən sonra artıq üşüməyə başlayıram. gözlərimə də qəribə ağırlıq çökür. evə gedib dişimi fırçaladıqdan sonra, özümü bir-başa yatağa atıram. içim rahat olur. körpə yuxusuna gedirəm.

yazı xətti

uşaqlıqdakı kompleksim, böyüdükcə isə qürur mənbəyimə çevrilmiş çox da şişirdilməməli bir şeydir. uşaq vaxtı anamın əsəbləri ilə oynamama səbəb olmuşdur. ciddi şəkildə bekar olan anam, hər imlada, üzdən köçürmədə yanımda oturur, yazıda kiçik bir əyrilik olan kimi hirslənirdi. o vaxtlar ağardıcı deyilən oyuncaq yox idi. var idisə də, bizdə yox idi, fakirdik biz. əvəzində dəftərin yanında atamın əşyaları arasından əkişdirdiyimiz lezva var idi. səhv ya da anamın xoşuna gəlməyən yazı hissəsi olan kimi, vərəqi lezva ilə qaşıyırdıq. nəticədə yazı təmiz itsə də, vərəq nazikləşirdi. eyni hissədə ikinci dəfə anamın xoşuna gəlməmək kimi şansım yox idi, vərəq dəyişilə bilərdi. gördüyünüz kimi ağır şəraitdə yazı yazmağı öyrənmiş adamam. hər şey cəhənnəm anamın belə ciddi hirslənməsindən qorxurdum. pis yazdığıma görə özümü danlayırdım. illər keçdi və anam artıq yazılarıma baxacaq qədər bekar deyildi. mən də ağzıma gələn şəkildə yazırdım. xəttimə görə müəllimlər danlayardı. daha sonra necə oldusa pis xəttə sahib olmaq marjinallıq anlamına gəldi. bununla fəxr eləməyə başladım. havamı sikim. mənimlə eyni kafada olan bir-iki gijdıllaq ilə səliqəli yazanlarla məzələnməyə başladıq. imtahanlara yaxın nədənsə bir çoxumuz o səliqəli yazanlara yaltaqlıq eləməyə başladıq. mənsə başqa çıxış yolu axtardım. imtahanlara hazır olmağın müxtəlif yöntəmlərini yoxladım. və sonda o ustaca düşünülmüş təsəllimi tapdım: "notlarımı imtahan qabağı oxumaq üçün yazmıram, yazanda yadımda qalır deyə yazıram" nə yalan deyim hələlik yalan olduğunu boynuma alacaq vəziyyətə düşməmişəm. doğurdan da imtahan qabağı oxumuram, amma bütün dərsləri yazıram.
xətti pis olmağın bir avantajını * əgər belə demək mümkünsə da belə bir səhnəcik ilə canlandırım:
"mexanika mühazirəsində olmayan qrup yoldaşım riyaziyyat mühazirəsində düz önümdə oturub. üzünü arxaya çevirib:
-rocker, mexanika mühazirəsində var idin?
mənim bütün mühazirələrə girib hər şeyi yazdığımı adı kimi bilən bu qəhbənin əslində nə istədiyini anlayıb: -hə, -dedim və dəftəri ona ötürdüm.
14-15 saniyə sonra heç dərsin yerini tapa bilmədiyi üçün dəftəri geri qaytarır. fuck yeah!
"