Sevdiyim ədib Vaqif Səmədoğlunun ölümündən sonra çap olunmuş kitabı.
Kitabda şairin pritçaları toplanıb. Kitabın ön sözünü, kitabın tərtibatçısı olan, həmçinin Vaqif müəllimin həyat yoldaşı Nüşabə Vəkilova yazıb. Vaqif müəllimin gündəliyində qeyd etdiklərinə gərə bu pritçaların cızma-qaralarını etməyə 80. illərin əvvəlində başlayıb. Təəssüf ki müəllimin ömrü yeməyib və pritçalar tam "cilalanmamış" vəziyyətdə ölümündən sonra Nüşabə xanımın təşəbbüsü ilə çapdan çıxır. Nüşabə xanım ön sözdə də qeyd edib ki Vaqif müəllim yaradıcılığına xüsüsi həssaslıqla yanaşırdı və belə "cilalanmamış" kitaba razı olmazdı, hətta Nüşabə xanım üzr də istəyir ondan (ön sözdə) - "Bununçün gərək məni bağışlayasan... Sən Allah Bağışla..."
Cilalanmamış dedikdə Müəllimin gündəliyində 90. illərin sonunda qeyd etdiyi; "hər yazı iki səhifədən uzun olmamalıdır. Maksimum yığcam yazılmalı və ən sadə danışıq dilində olmaldır bu yazılar..." fikirlərini nəzərdə tuturam. Habelə pritça janr olaraq da xüsüsi həssaslıq tələb edir, üzərinə çox çalışılmaldır... Bunu da deyim ki Vaqif müəllimin yaradıcılığında pritça aktual bir Janır deyil, daha çox Şeirlər və dram əsərləri aktualdır məhz buna görə də Nüşabə xanımın da qeyd etdiyi kimi bu janr Müəllim üçün yeni bir cəhddir. Buna baxmayaraq oxucuları yaxşı bilir, şeirlərində də, dram əsərlərində də pritçaya xas olan - sarkazmlara, sözaltı mənalara, işarələrlə, "atmacalara" və sairəyə tez-tez rast gəlirik. Vaqif Müəllimin özünəməxsus yumoru(baxma: kitab oxuyanda uğunan adam), qəribə adlandırmaları, ifadə formaları və yaradıcılığında mövcud, oxucusuna doğma olan digər şeylərə də bu Pritçalarda rast gəlmək olur. Kitabda ümümilikdə 23 pritça var. Müəllimin yaradıcılığı ilə maraqlanırsızsa oxumağınızı məsləhət görürəm çünki şeir və dram əsərləri ilə də əlaqələri var məncə bu pritçaların. Buna örnək olaraq bunu qeyd edə bilərəm məslən, kitabdakı ilk pritça "öküz yolu" adında pritçadır və müəllimin öküz yolu ilə başlayan şeiri də var və bunun kimi digər əlaqələr... Kitab 2016. ildə çap olunub. Sonda da elə adını çəkdiyim pritçadan bir parçanı qeyd edirəm.
--spoiler--
- Yola baxıram, a atası ölmüş yetim. Ömrümüz öküz yoluymuş, yol qırağında duran bir inəyə baş qaldırıb baxmayacağam. Çünki öküzük, buğalığımızı burub, əlimizdən alıblar. Axtalanıb, axta yaşayırıq. Axta yeyirik, axta gəzirik, axta düşünürük. Axta-axta yol gedirik axtalanmış yuxuların tozunu qoşulduğumuz arabanın təkəriylə qaldıra-qaldıra, -dedi öküz”.
--spoiler--
