#səninxatirənə
#unudulmazsan
p.s : hisslər heç bir vəzn və heca uyğunluğu tanımır.
ümid edirəm inanmadığın “cənnətdə” rahatlığına qovuşmusan..
salam, əziz qardaşım, necəsən?!
biz artıq gündüzük, sən amma gecəsən.
gedişindən illər ötür, aylar keçir,
ancaq yoxluğun ilk günkü kimi bilinir.
bilirsən, biz birgə böyümüşük,
sirlərimiz, istəklərimiz, birgə gizlətdiklərimiz..
sən mənim dostum, sirdaşım idin,
özümdən 3 yaş böyük əkiz qardaşım idin.
getdin,
bizi düşünmədən.
getdin,
heç fikirləşmədən,
getdin.
yadımdadı, tez-tez dalaşardıq,
5-10 dəq keçər, dərhal barışardıq.
sənin öz ətrafın, dostların, fikirlərin, düşüncə tərzin..
mən sənin gözündə həmişə uşaq idim.
artıq böyümüşəm.
o “uşaq” artıq böyük biridi,
gedişindən 7 il keçib,
”uşaq” indi ailə sahibidi.
artıq böyümüşəm.
yaşım artıb, ağlım artıb.
gedişindən illər keçsə də,
son dediklərin qulağımda qalıb.
qorxuram ki hərdən unudam,
səsini, dediklərini..
qorxuram ki hərdən unudam,
mənimçün etdiklərini.
salam, əziz qardaşım, necəsən?
getsən də həmişə bizimləsən.
hər gün min şey yaşayırıq,
amma tək dərdimiz sənsən.
bu keçən illər ərzində
hisslərimi kimsəyə bəlli etmədim.
bilmirəm bugün nədənsə,
bunları sənə yazmaq istədim.
bilmirəm bəlkə də eşidirsən,
içimdən keçənləri.
bəlkə də eşidirsən,
hər gün sənə dediklərimi.
sən gedəndən sonra yata bilmirdim,
qalib gələ bilmirdim qorxuma.
sonralar vaxtından tez yatırdım,
düşünürdüm, girərsən yuxuma.
heyfslənirəm hərdən..
heyf , çox heyf..
etdiyin yaxşılıqlar, köməklər..
saxladığın münasibət və dostluqlar.
hələ də əsəbiyəm sənə,
ona görə ki, hamını özün kimi bilirdin.
sadəcə bil istəyirəm,
sən sağ ikən,
həyatında qardaşların çox idi,
öldüyün gün qardaşının yanında ,
heç bir “qardaşın” yox idi..
