Olriccc
41 6 0 0
9.nəsil
yazar
reytinq xalı: 385
entry sayı:41
karma xalı: 4603
izləyənlər: 13
sifariş sayı: 1
reytinq xalı: 385
entry sayı:41
karma xalı: 4603
izləyənlər: 13
sifariş sayı: 1
son yazdıqları| | əl əməyi göz nuru| favori seçdikləri| favori seçilənləri| bütün entryleri| lövhə
Anam və atam sevərək evləniblər, uzun müddət də sevgili də olublar. Bəs o qədər vaxta bir birlərinin qüsurunu görmürmüşlər? Görürmüşlər ,əlbəttə, ancaq sevginin gözü kor olur misalı. Evləndikdən sonra, artıq sevgi bağlılıqla əvəz olunandan sonra, birlikdə yaşananlar fikir ayrılıqlarını bariz şəkildə önə sərdikdə, münaqişələr qopmağa başlayıb. Və bu uzun müddət də davam etdi. Arada çox şey yaşandı.
Düşünürəm, uşaq olanda hər zaman bir tərəfi günahlandırardım. Ancaq indi görürəm ki, hər iki tərəf özünə görə haqlıdır. Ayrılıqda baxanda da hər ikisi də yaxşı insandır. Ən azından müsbət keyfiyyətləri üstünlük təşkil edir.
Azərbaycanda iki gəncin ailə qurması üçün biçilmiş o standartlar da hər ikisində olub deyə heç kəs onların birlikdəliyinə qarşı çıxmayıb. Bir birlərini də seviblər, tanıyıblar, bax elə burada deyərlər nəyiniz çatmır axı?
Mən deyim, həyata ortaq baxış. Həyat yoldaşı seçəndə bəlkə də ilk baxılmalı olan budur. Həyata eyni yerdən baxmaq lazımdır. həyata qarşı olan ümidlər bənzər olmalıdır. Uyğun olmalıdır. Bir addımlayacağınız yolda biriniz sağa digəriniz sola dönmək istəyəndə belə mübarizələr çıxır ortaya. Bu zaman da ya ayrı yollardan getməli olursan, ya da bir tərəf gözünü yumub digərinin əlindən tutub gedir. Ancaq xoşbəxt olmur. Öz istədiyi yolla gedən də xoşbəxt olmur.
Düzü bu mövzuda yazmaq da, düşünmək də, xatırlamaq da yorur. Sadəcə Bu və oxşar başlıqdakı entrylərə baxanda çoxu sevgisizliklə bağlamışdı deyə öz müşahidələrimi bölüşmək istədim.
oğuz atay Tehlikeli oyunlar
Prozodiya xətası anlaşılmanı çətinləşdirir, həmçinin səslənməsi də qulağa xoş gəlmir. istiklal marşının səslənməsini hər nə qədər bəyənsəm də, heca baxımından uyğunlaşma pozulduğu üçün bir çox sözləri anlamaqda daim çətinlik çəkmişəm.
Şəxsən ən qarışıq gələnlərdən aşağıdakı hissə idi ki mənbələr də orada prozodiya xətası olduğunu göstərir:
korkma sönmez bu şafak-
larda yüzen al sancak
sönmeden yurdu-
mun üstünde tüten en son ocak o be-
nim milletimin yıldızıdır parla-
yacak o benim-
dir obenim milletimindir ancak
Bəlkə də günəş işığını sevməməyimdən irəli gələn bir antipatiya idi ki, sarı rəngi heç bəyənməzdim. Hər nə qədər enerji təmsil etsə də, məni yoran rənglər içərisində idi. Əslində hələ də parlaq sarı eyni təsiri bağışlayır. Ancaq van qoqun istifadə etdiyi sarı tonlarını çox sevirəm. Sənət tarixinə van qoq sarısı adı ilə yazılmış “Kirli sarı” adlandırdığım bu tonlar sanki sakitliyi təmsil edir mənim üçün. Vase with 15 sunflowers əsəri buna misal ola bilər.
Ümumiyyətlə sarı rəng ustadın əsərlərində ən çox istifadə etdiyi rəngdir. Bu səbəbdən Bir çoxları onun xanthopsia xəstəsi olması, yəni görmə qabiliyyətində sarı rəngin üstünlük təşkil etməsi ilə əlaqələndirirlər. Ancaq rəssamın əsərlərinə baxsaq, ilkin dövrlərdə daha solğun və qaranlıq tonlardan istifadə etdiyini görə bilərik. Sarı rənglə bağlılığı arla köçdükdən sonra yaratdığı əsərlərində üstünlük təşkil edir. Günəbaxan dedikdə gözümüzdə canlanan van qoq günəbaxanları məhz həmin dövr və sonrasına təsadüf edir.
Sunflowers with blue background
Zənnimcə, karantin müddətində gündəlik həyatlarında musiqiyə qulaq asmadan dura bilməyənlərdə daha da kəskinləşərək bu cür aslılığa çevrilmiş haldır. Artıq Nə etsəm arxa fonda aşağı səsdə belə olsa musiqi eşitməyə ehtiyac duyuram.
Günə pozitiv başlayaq -*
(youtube: 
)
)Hələ pianoya yeni başladığımdan etüdlərdən əlavə normal ifa etməyi öyrəndiyim ilk parçanı paylaşım dedim. Ümid edirəm davamı daha yaxşı gələr
Səni tək qoymadım, kafka -*
Bu parçanın çıxışını xəyalımızda canlandıraq; tudor çıxır səhnəyə və oturur pianonun qarşısına, pianonun qapağını bağlayır. 30 saniyə sonra açır və yenidən bağlayır. Növbəti 2 dəqiqə 23 saniyəlik və 1 dəqiqə 40 saniyəlik aralıq daxilində də eynisi təkrar edir. Ancaq heç bir nota toxunmur. bununla belə zal səssiz qalmır. Bəziləri buradan çıxıb gedir, bir qismi pıçıltı ilə danışaraq burada nə baş verdiyini anlmağa çalışır. Və 4 dəqiqə 33 saniyə tamamlandıqdan sonra tedor ayağa qalxır və baş əyir. Beləliklə parça bitmiş olur. “Səssizliyi” dinləyənlər onu alqışlayır. Ancaq belə bir sual doğur:
Bu səssizliyi musiqi adlandırmaq olarmı?
Ənənəvi instrumental musiqini dinləməyə hamı can atır. Burada isə iş onu dinləyənlərə qalır. Cage’ə görə hər bir səs musiqidir. Əlbəttə ki, Onu duya bilənə.
Elə parçanın əsas məqsədi də budur “insanlar öz musiqilərini duysunlar”
(youtube: )
)Metal səssizlik -*
(youtube: )
)romanın yarısından sonra ortaya çıxan bu obraz baş verən hadisələrin turquta təsiri ilə durmadan öz özünə danışmağa başlamasından yaranır. Elə kitabın başlanğıcı da belədir “o vaxtlar hələ olric yox idi; o vaxtlar turqutun başı bu qədər qarışıq deyildi”
O turuqutun qarmaşıq fikirlərinin, düşüncələrinin təzahürü, görə bilmədiyi və ya görmək istəmədiklərini önünə sərən mənliyi, bildikləri və ya bilmədiklərini bölüşdüyü biri olur.
-Mən hələ don kişotu da oxumamışam, olric. Özümdən utanıram. Heç nə bilmirəm, Olric.
-Olsun,əfəndimiz, siz onu içinizdə yaşadırsız, onu oxuyanlardan daha yaxşı bilirsiniz...
-bu böyük bir aldanış deyilmi, olric? Həmişə özüm üçün axtarıb tapdığım bir bəhanə deyilmi?
Bu və bənzər dialoqlarda öz özümə danışarkən bir yandan lənət oxuyub, digər yandan təskinlik axtaran qarışıq fikirlərimi əks etdirir sanki. Xülasə, olric turqut üçün nə idisə, sözlük də müəyyən qədər oxşar rolu yerinə yetirdiyindən bu adı turqutdan oğurlamış oldum. Affola turqut’cum
nick’i niyə olric yox da, olriccc deyə qeyd etməyimə gəlsək, nədənsə qeydiyyatdan keçdikdə ad çox qısa gəlmişdi.
Belə biri ilə çox yaxın olarsan, ancaq özlüyündə həqiqi dost olmadığını da bilərsən. Yoldaş və ya tanış deyilməyəcək qədər də yaşanmışlıqlar qalar ortada.
Hər belə vəziyyətlə üzləşdikdə dostumdur deyərək dost saydıqlarıma haqsızlıq edirmişəm kimi bir vicdan əzabı çökür üzərimə.
arxadaş sözü var əslində, ancaq işlək deyil, həm də tam olaraq “arkadaş” anlayışıyla üst-üstə düşmür bildiyim qədəriylə.
#308347
(youtube: )
)(youtube: )
)(youtube: )
)Digər albomlarına yeniden doğuş və nereden nereye aiddir.
Qadınların bilikli və dünyagörüşlü olmağa, musiqi qabiliyyətinə malik olmağa (sırf sosial statuslarının artması məqsədiylə olsa belə) əhəmiyyət vermələri rəğbətimi qazandı.
indiki dövrün “sosial status” kateqoriyaları ilə müqayisə etdiyim üçün həmin dövrdə sadaladıqlarımın hansı məqsədlə əldə etməyə çalışdıqları şəxsən əhəmiyyət kəsb etmədi belə.
Bununla bərabər baş obraz emma xaricində qadınların əksəriyyətinin evliliyə bu qədər istəkli olması və bunu qadın üçün vəzifə hesab etməsi həmin dövrün elita təbəqəsi üçün evliliyin nə qədər önəmli olduğunu və dediyim viktoriya dönəminin izlərinin yavaş yavaş yarandığını göstərir.
--spoiler--
Hansı ki, həmin təbəqə roman boyu “evlənməyəcəm” dediyi halda, sonda emmanın da evlənməsi ilə nəticələndirdi.
Bu cəhəti ilə də nə zaman evlənməyəcəm desəm ətrafımda “ belə deyənlər birinci evlənir” deyib gülüşənləri haqlı çıxardığı üçün də qəzəbimə səbəb oldu. Bu haqda ətraflı yazmaq lazımdır əslində. Bəlkə gələcəkdə, ümid edirəm qərar dəyişdirməsəm....
--spoiler--
Musiqini eşitmə və duyma qabiliyyətini inkişaf etdirmək eləcə də not oxumaq təcrübəsini artırmaq məqsədi daşıyan tədris fənnidir. Bundan başqa ifaçılıq təcrübəsi üçün də hazırlıq funksiyası daşıyır.
Uzun müddətdən sonra qutunu açma səbəbim xalam qızının hədiyyə olaraq verdiyi güzgünün içərisinə “gördüyün şey hər şeydən və hər kəsdən önəmlidir, ona yaxşı bax ” notudur.
(bax: kiçik xoşbəxtliklər )
Sevdiklərini itirmək qorxusunun verdiyi təlaş mənə sevgimizi göstərməkdən çəkinməməli olduğumuzu bütün dərinlikləri ilə hiss etdirdi.
Təkbaşına keçirdiyim və bəzən saatlarla davam edən anlar mənə böyüdüyümü, böyüdükcə içimdə tənzimləyə bilmədiyim və durmadan artan gələcək qayğısını ən pik həddinə çatdırdı. Lakin yenə də Gənc yaşda həyatdan ayrılanları gördükdə bütün şübhələrimə, həyatın bütün çətinliklərinə, qəddarlığına rəğmən yaşamağı, var olmağı nə qədər sevdiyimi anladım.
Bu ilin ən dəyərli şeyi isə əvəzsiz bir dostluq qurdum. Hansı ki, o dostluq mənə illərdir həqiqi dostluğun yaranması üçün illər tələb olduğunu dediyim əzbərimi pozdu, bunun qısa zaman içərisində də mümkün olduğunu və bərabərində bir çox şey öyrətdi.Həmçinin məni buralara, sözlüyə gətirdi.
Düşüncələrimiz, fikirlərimiz, zövqlərimizlə, qısaca, bizi var edən şeylərlə tanınmaq, bəyənilmək insana “illərim boşuna keçməyib” dedirdən kiçik amma əvəzsiz sevinclərdəndir. Bunu sözlüklə yaşadım bu il. yaxşı ki də yaşadım...
Keçən il “1 şəkil, 1 il” başlığı altında içində 2019un xatirələrindən ibarət bir collage düzəldib paylaşmışdım. söz vermişdim ki, hər il edim. Bu gün baxdıqda isə yaşadıqlarımızın şəkillə ifadə olunan xatirələrdən daha çox yalnız sözlərlə ifadə oluncaq amma yenə də hər şəkil kimi yaşananların qarşısında əskik qalacaq yazı ilə təsvir edə biləcəyimi gördüm. Belə keçən son il olsun...
Nə 2021 də, nə də sonrakı illərdə, Nə Bizi biz edən düşüncələrimizin, nə də bizi biz edən xatirələrimizin əskik olmaması diləyiylə, xoş illərə doğru...
Bir çox albom vardır ki, yuxarıda sadaladığım xüsusiyyətlərlə qəlbimizdə taxt qurmuşdur. Ancaq mənim üçün ən özəli King Crimson qrupunun In the Court of the Crimson King albomudur.
Albomun üz qapağı 1969-cu ildə kompüter proqramçısı bary godber tərəfindən çəkilmişdir. Dəqiq məlumat olmasa da, bary’nin bu rəsmi çəkmək üçün saatlarla ayna qarşısında məşqlər etdiyi söylənir. Albomun üz qapağında “şizoid adam” təsvir olunmuşdur. Gary nin öz dili ilə desək:
“üz qapağında şizoid adam, arxa tərəfində isə crimson king var; arxa tərəfdəki gülən üzü əlinizlə tutub gözlərə baxsanız, oradakı hüzün üzə çıxır. Daha nə deyə bilərik ki? Elə tam olaraq buradaki musiqiləri yansıdır”
Albomun 21st century schizoid man parçasından :
Blood rack barbed wire
Polititians' funeral pyre
Innocents raped with napalm fire
Twenty first century schizoid man.
Death seed blind man's greed
Poets' starving children bleed
Nothing he's got he really needs
Twenty first century schizoid man.
21-ci əsrin şizoid adamı, bunları xəyal edirsənsə, biz xəyalda yaşayırıq?
Luciferin deyimini xatırlasaq - “mən insanları yoldan çıxarmıram, onların içində gizlətdikləri, söyləməkdən çəkindikləri arzularını üzə çıxarıram”
Kitabın əsas qəhrəmanı olan Ömər həmin dövrün müəyyən təfəkkürə, düşüncəyə, dünya görüşünə sahib lakin maddi sıxıntı çəkən aydın təbəqəsinin üzvlərindəndir. Yoxsulluğuna baxmayaraq eşqinə məğlub olur və oxumaq üçün istanbula xalasının yanına gəlmiş qohumu ilə evlənir. Beləliklə yaşadığı maddi sıxıntı, yoldaşılıq vəzifəsinə “bəs edə bilməmək” onun içindəki şeytanı oyadır. Səhvlər edir, etdikdən dərhal sonra nə etdiyini dərk etdikdə, olanları sorğulayır və bütün günahı onun üstünə atır. Ancaq özü də işin nə yerdə olduğunu yaxşı bilir, nəticədə insan yalnızca özünə yalan danışa bilməz...
“halbuki, əzizim, nə şeytanı? Bu bizim qürurumuzun, axmaqlığımızın bir uydurmasıdır. içimizdəki şeytan heç də hiyləcə olmayan bir qaçış yoludur. içimizdə şeytan yoxdur. içimizdə acizlik var, tənbəllik var, iradəsizlik, bilgisizlik və bunların hamısından daha qorxunc olan şey həqiqətləri görməkdən qaçmaq duyğusu var”