əlimdə olmadan antipatiyam yaranır. amma həmin sənə güvənməyən insanın formaları olur. eləsi var, səni çox istədiyindən dəstək olur, yanında dayanır, ancaq bəzən realist tərəfinə məğlub olur və o can alan cümləni işlədir: (baxma: sən heç özün inanırsan ki, bunu bacararsan?)
onlara dözürsən. hər nə qədər həmin an sənə qarşı inamsızlıqları incitsə də, onları belə fikirləşdiklərinə görə qınaya bilməyəcəyini anlayırsan.
elələri də var ki, səni çox zad istəmirlər, məsələ artıq realist olmaları deyil, həmin insanın "söz soxan", səni məğlub etməyə çalışan, qarşısındakini vuraraq, əlində olan qalanını- xəyallarını və ümidlərini almaqdan zövq alan təbiətə malik olmalarıdır. ola bilər belə insanları yaxınımıza buraxıb buraxmamaq bizim ixtiyarımızda olsun, amma təəssüf ki, ağızlarını bağlamaq ixtiyarı da bizdə deyil.
hər iki halda, kaş hamımızın ətrafında, zoraki deyil, qəlbən, özünü zorlamadan bizə inanan, bizim bacaracağımızı düşünən ən az bir nəfər olsa.
blok başlıqlarını gizlət
Notice: Undefined variable: thisuser in /var/www/soz6/profilson.php on line 166
bilirsən, o mənada demək istəmədim e, sən səhv başa düşmüsən
mənim qabağıma çıxanlarda nə yaxşı valideyn-uşaq münasibəti, nə yaxşı müəllim-uşaq, nə də yaxşı valideyn-müəllim münasibəti görmüşəm. əksəriyyəti ya pis olub, ya da neytral.
gördüyüm valideyn-uşaq problemlərinin başı səmimiyyətsizlik, bir evin içində yaradılan uzaqlıq olub. bu uzaqlığın, qeyri səmimiliyin gətirdiyi fəsatlar. ( uşağın öz valideyninə yalan danışma "məcburiyyətində" qalması )
müəllim uşaq problemlərinin də başı eyni bu qeyri səmimilik, 9 ay ərzində bir sinif otağının içində yaranan uzaqlıqdır.
və bu iki problemin də yaranmasının əsas səbəbi, artıq insanların beynində formalaşmış 'adam uşaqla nə yaxın olar ki? uşaqdır da. papadan adama dost olar? fikirləridir.
gülməlisi, valideyn-müəllim münasibəti də çox vaxt bu dialoqlarda olur:
-ifritədir də o, mənimkinin qiymətini kəsir, amma filankəsə belə elə.
( bu da valideynlərin beynində formalaşmış müəllim həmişə qiymət kəsir və pul yeyir düşüncəsindən irəli gəlir )
deyiliş forması mövzusunu görən kimi yadıma qara keçmişimə aid xatirəm gəldi. bir yaxınım var idi, xalqın ciddi problemlərindən birinin 'ş' hərfini 'w' kimi yazmağında görürdü . ( belə görənlər sadəcə bir yaxın deyil, qabağıma belə görənlər çox çıxır )
hətta, o vaxt bir xeyli adam da toplanmışdı, 'w'ya yox deyək baxışında.
indinin özündə də bu baxışda adamlar çoxdur, gülməlisi odur ki, deyirlər 'w' olmasın, 'sh' olsun.
özü də bu cümlənin arxa fonunda 'milli yazı dəyərlərimizi qoruyaq' kimi cümlələr yerləşdirirlər.
sənəd,məqalə, uzağa getməyim, hekayə və ya essedə tapılmış yazı səhvlərinə irad bildirilməsiylə tamamilə razıyam, ancaq iki insanin şəxsi dialoqunda hansı hərfdən istifadəsinə irad bildirməyi başa düşmürəm.
başlığı açan da üzrlü hesab etsin, bu entrynin bir başa heç mövzuyla əlaqəsi də yoxdu, maraqlı baş sındırdığım xatirələrimdəndir.
(bax: swh)
ben seni severim sevmesine de toplum buna hazır değil
nükleer denemeler kyoto sözleşmesi küresel ısınma falan.
belki sen çok küçüksün belki benim ruhum ölü
biraz nietzsche biraz kant kafan karışmış belki
parlıamanet'i de bozdular tutunacak dalımız mı kaldı?
misralarına sahib şair.
comeee on, are you kidding me? serious? pff
Originalından heç xoşum gəlməz,məsələn
-niyə bu axmaq dovşan kostyumunu geyinirsən?
+sən niyə bu axmaq insan kostyumunu geyinirsən?
3 gündür walking dead yoxluğunda lost'a baxmağa başlamışam. lostda bir seriyada, əsas komanda sahildən köçməyə qərar verir. özümlə belə bir dialoq yaşadım:
-əşş köçərlər yəgin, 6 sezon sahildə keçməz ki
-niyə keçmir guya walking deadda 6 sezona nə oldu ki. nə virusdan xilası tapdılar nə heç nə
entry'in axırına da istədim, swh qoyum, bilmədim necə edim. gələcəkdə bu umbay vaxtlarımı yada salıb, güləcəyimi ümid edirəm.
az bilinən mükəmməl filmlər başlığına da bunu yazmaq istəyirdim elə. xəyalımda da var idi ki, yazar olandan sonra başlığını açaram. gördüm var imiş.
bu filmə baxandan sonra evin içində soundtrackini telefon qulağımda dinləyərək, deyirdim ki, heç biriniz sənətimi pulla ala bilməzsiniz vs. fikirləşirəm ki, əgər çatdırmaq istədiyini düzgün və məntiqli çatdırsan, mütləq dəstəkləyənin olacaq. kino məsələsində də bu fikiri dəstəkləyirəm. ( sabah dəstəkləməyə də bilirəm. ) arthouse'u yaxşı çəksən, oranın izləyicisini yığarsan, hollywood tipli çəksən, hollywoodunkini yığarsan.
mən vaxtı ikən, bu incəsənət sahəsində çox zəyif bir iş qoymuşdum. işin zəyif olmasına baxmayaraq, digər işlərin hamsından daha fərqli və kreativ olduğunu düşünürəm. ancaq fərqlilik mənə uğur gətirmədi.
uzun sözün qısası, bayağı, o dediyim hollywoodski işlərdən də etmiş olsaydım və onu səliqəsiz işləsəydim, yenə uğur gətirməyəcəkdi. qarşındaki məqsədi, planı gərək tamamlayasan.
visual olaraq çox gözəl binanı yarımçıq hazır qoysan, yenə də inanmıram, o binada kimsə yaşaya.
noviembredan bura necə çıxdım indi mən. yəni ki, film bitən kimi beynimə vuran bu olmuşdu ki, alfredonun elədiyi iş kütlənin tələbi deyildi. işi elə etmək lazımdır ki, kütlədə tələbi yaradasan.
bir şeiri var,
hər insan öldürər sevdiyini,
kimsə baxışları ilə,
qorxaq bir öpüş ilə,
cəsarətli qılınc ilə.
misralarına sahib bir şeiri var,bəyənirik.
o dəfə mərkəzdə gedirdim, bir də gördüm ki, iki dayı zibil yeşiyinin üstünə nərdi qoyub, oynayırlar. yəgin hər millət bu bayağı cümləni özününkinə deyər, yanımdakinə çevrilib dediyim ilk cümlə bu oldu: elə ancaq bizdə baş verər.
Notice: Undefined variable: user_id in /var/www/soz6/sds-themes/vengeful-light/profile.php on line 1336
blok - başlıqlarını gizlət
Notice: Undefined variable: user_id in /var/www/soz6/sds-themes/vengeful-light/profile.php on line 1343