Dayan, umbay!

türkiyədəki seçkilər zamanı yazarların yaşadıqları

deməli ailəm uzun zaman sonra məni görməyə gəlib (sözün düzü gəlmələrinin əsas səbəbi başqaydı lol). hələ üstəlik türkiyədəki xalamgilə də zəng ediblər. onun da yoldaşı türkdü. papamla babam burda ərdoğanı dəstəkləyir tərifləyir bla bla. o biri kürəkən də ordan ərdoğanı pisləyib kılıçtaroğlunun tərəfini tutur. birdən babam əsəbləşib qayıdıb deyir ki, "ərdoğan ərdoğan, long live ərdoğan!" kürəkən qayıdır "baba bu ne ya, haha, short live, ərdoğan!"
axırda atamla xalamın yoldaşı sözləşdilər ərdoğan qalib gəlsə ata qonaqlıq verəcək, kılıçtaroğlu qalib gəlsə o.

bunu cavan nəsil eləsə, elə də gülməli olmaz yaşlı nəsildə neyin kafası bu ahahahahh

düşün ki o bunu oxuyur

səhər oyanmışdım hər şey normal. oyanandan bir müddət sonra güzgü qarşısına keçdim. gözlərimin altı absurd dərcədə həmişəkindən çox şişmişdi. düşündüm ki, uzun müddətdir cəmi 4-5 saat yatıram bəlkə bu gün 8 saat yatmışam, çox yatmışam deyədir həddən artıq gözaltı şişlərim.

dərsə qoşuldum, bitdikdən sonra yemək yeməyə getdim. yeyə-yeyə də söz6da scrolling edirdim. qarşıma çıxan entry-lərə göz atırdım. pikolo-un #370188 entry-ni oxudum.
"......bu da sevgili üçün, dost üçün, vəfat edən biri üçün, keçmiş günlər üçün ola bilər və s və s.
indi pis bir şey oduki siz ......"
anidən ayıldım sanki hər şey backup oldu. gecə yuxumda səni gördüyümü xatırladım. dünən hamımız toplaşmışdıq uzun müddət sonra ilk dəfə. aramızda ola bilməyənlər vardı xaricdə olanlar, gələ bilməyənlər və s və s. bir də sən, təxmini 3 aydır artıq cismən yanımızda ola bilməyən, sən.
yuxumda yenə həmişəki kimi bir yerdə nəyəsə hazırlaşırdıq həyəcanla. dünən aramızda olmadığına görə vicdan əzabı çəkirdim, gözlərinin içinə baxa bilmirdim. gözlərim dolurdu, ağladığımı görmə deyə başımı aşağı əyirdim, gözlərinə baxmaqdan yayınırdım. sanki aramızda olmadığını səndən gizlədər kimi. nə edəcəkdiksə, nəyə hazırlaşırdıqsa bir yerdə edirdik. xoşbəxt idin, elə mənə baxıb, nəsə deyib gülümsəyirdin. saçların keçən ilki kimi uzun və qıvırcıq idi. yuxumun sonrasında sən getdin. bir ruh qorxudurdu məni, amma qorxsam belə ondan qaçmırdım bilirsən? niyəsə yaxın hiss edirdim özümə. eybi yox qorxum, amma qışqırmayım, birdən çıxıb gedər deyə.
ruhən həmişə yaxınlıqda, aramızda olacağını bilirəm. hara getsək xoşbəxt anlarımızı ruhən yenə paylaşacağımıza inanıram. sonsuz sevgilərlə..
(bax: darıxmaq)

wax play

not: entry-də sizi narahat edə biləcək cümlələr yaxud məlumatlar ola bilər. "ürəyi zəif olan(lar)" oxumasın.

hərfi tərcüməylə "mum oyunu" mənası verən bdsm kontekstində rastlanılan "oyun" tipi. wax play zamanı fərd şamı ya öz üzərinə ya da qarşı tərəfin üzərinə əridir. ancaq hər şey 2 cümlə qədər asan və sadə deyil.

başlanğıc olaraq təhlükəsizlikdən danışaq. wax play əlinizə keçən hər şam-la reallaşdıra biləcəyiniz bir şey deyildir. istifadə zamanı diqqət etməli olduğunuz bir neçə məqam var:
1) üzərində istifadə edəcəyiniz insanla(partnerlə) öncədən mütləq şəkildə danışıb anlaşmalı olduğunuz bir neçə şərt olmalıdır. və onun haqqında (sağlamlığı, nəyə allergiyası olub olmadığı barədə) öncədən məlumatlanmalısınız. öz üzərinizdə istifadə edəcək olsanız belə, "nə olar,olar" deməyin bəzi şeylərin əvvəlcədən önləmini almazsanız ciddi problemlərlə üzləşə bilərsiz.

2) keçək hansı növ şam(lar)ın istifadə olunmasına. hər bir fərdin istənilən ağrıya, yanma hissinə yaxud başqa bir şeyə spesifik reaksiyası,hissləri olduğu kimi bədəninin hansı dərəcədə yanma hissini qəbul edə bilməsi də hər bir nəfərə görə fərqlidir. bədənlərin göstərdiyi reaksiya kimi şamların da ərimə və yandırma dərəcəsi fərqlidir. başqalarına nisbətən daha az təhlükəli soy candles-dir. hansı ki, yanma dərəcəsi 46-57 dərəcədə dəyişir. digər alternativ variant isə xüsusi parafin şamlarıdır ki, onların da ərimə temperaturu 47-65 dərəcədir. ümumiyyətlə adi şamlar arasında da daha az parafinli olanlar nisbətən daha az yandıracaq gücdədirlər.
şamların daha bərk olması üçün tərkibinə müəyyən miqdarda stearin əlavə olunur ki, tərkibində bu maddənin çox olduğu şamların wax play zamanı istifadəsi ən təhlükəlisidir çünki şamın ortalama ərimə dərəcəsi 80-dir və bu yanma riskini 1-ə 5 artırır.

3) istifadədən öncə istifadə olunacaq yerlərə losyon yaxud yağ sürtmək ərimiş şamın təmizlənməsini asanlaşdıracaq. istifadə zamanı şamı dəriyə qəti şəkildə yaxın tutmayın dəri həssaslığın(ız)dan xəbəriniz yoxdursa dərini(zi) yandırmaq imkanını artırmış olarsınız.

hani zövqlər və rənglər tartışılmazdı
(bax: autoerotic asphyxiation)

son olaraq bu videonu da əlavə edim məlumatlanmaq daha funny olsun deyə.

(youtube: )

həyat

başlamazdan əvvəl sözlərinə qüvvət verəcəyim entryləri qeyd edim. #253621 #310886

sözün düzü bilmədim hansı başlığa yazmağım daha düzgün olar. həyat haqqında şablon fərziyyələri, fəlsəfələri də irəli sürmək istəmirəm. fərqlidir çox şey, hər şey. həyatımın hansı nöqtəsindəyəm bilmirəm amma durmadan istəmədən olsa belə yaşamım nələrisə mənə qatır, aşılayır.

1 il əvvəl soruşsanız ən çox istədiyim şey maddi mənəvi azad olmağım idi. gələcəklə bağlı çox xəyallar qururdum. bəzən elə olur günlərlə hətta aylarla fikir edirdim. gələcək qayğısı o qədər ağır idi ki, çiyinlərimi qaldırmağa taqətim də yox idi. mən istədiyimə nail oldum maddi və mənəvi azadlığımı əldə etdim. bu zaman çərçivəsində birdən oyanmışdım ki, mən heç gələcəyi düşünməyə zaman belə tapmıram. ancaq vaxtım olan kimi keçmişə sarılıb özümü incitməyi çox yaxşı bacarıram.

həyat mənə uzun zaman müddətində çox dərs verdi. qəbullanmaq istəmirdim yaşadıqlarımı, öyrənmək istəmirdim öyrətmək istədiklərini, fərqli çıxış yolu axtarırdım. heç rahatlıq hiss etmirdim. heç günümü xoş yola vermək içimdən gəlmirdi. başıma gələnlər azmış kimi biraz da özüm qoparırdım közlərimi.

dərsimi aldım, məgər ətrafımdakı çox insandan uzaq olmalıymışam. nəyə görə həyatıma girdiyini sorğuladığım insanlar vardı. hər birindən az da olsa nələrisə öyrəndiyimin fərqinə vardım.
həyat mənə yekdilliklə, incidərək, acımayaraq öyrətdi içimdə başqalarına qarşı hiss etdiklərimin mənə necə təsir etdiyini. mənə bu yaşıma qədər yaşadığım ən ağrılı, ən çirkin və heç xatırlamaq istəmədiyim anını yaşadan biriylə həyat, az qala hər gün üz-üzə gətirir məni. içimdəki nifrət daha çox incidirmiş məni. anladığım ilk andan etibarən ilk ondan xilas oldum. içimdəki neqativ hisslərdən hər şeyə, hər kəsə qarşı. pisi də sevməyə çalışdım mənə bir tərəzidə yaxşını ondan ayırd edə bilməyimdə kömək edəcək deyə.

bilmirəm sabah bəlkə də elə dünənə qədər sağlamlığıma şüurlu şəkildə vurduğum zərərlərə görə çox pis olacam. peşman ola biləcək qədər. gözümə də yuxu getmir. anidən yatıb qalacam it də gedəcək, ip də.içim ayrı cür narahatdır. eyni anda həm çox sakit həm də çox təşviş içərisində hiss edirəm özümü.

düşünürəm ki, hər nə olur olsun situasiyanı idarə etmək, ən azından buna cəhd etmək fərdin özündən aslıdır. həyat alçaqdır həmişə ən zəif boşluğunuzdan sizi incidəcək. incitsə belə onun dominantlığı ələ almasına icazə verməyin.

(youtube: )

yazarların hazırda düşündükləri

ruhən və cismən yorğun olduğum vaxt 3 stansiyalıq mindiyim qatardan heç vaxt düşmək istəmirəm. kaş bir neçə saat daha dolana bilsəm, oturduğum yerdən heç durmasam deyə düşünürəm. daha onlarla insan görüb hər biri haqqında ağlımda fərziyyələr irəli sürsəm. bir moment olsun qatarla bərabər sərhədləri aşım heç real olmayan yerləri səyahət(kəşf) edim.

həmişə eyni səslə göydən yerə çırpılıram:

... sonuncudur, xahiş olunur qatarları tərk edin.
edit: tam da bu situasiyaya uyğun. əlavə etməzsəm olmazdı.

(youtube: )

bluebird

charles bukowski-nin əfsanə şeirlərindən biri. şeirlə ilk tanışlığım təxmini 2-3 il bundan əvvəl idi. hər dəfə oxuduqda yaxud xatırladıqda sözləri insanı ayrı cür məst edir. yanlış anlamayın sevgi şeiri deyil ancaq bir düşünsəniz biraz da sevgi şeiri kimi anlaya bilərsiniz. daxilinzdəki 'siz'ə olan məhəbbət bir o qədər də qorxu və etiraz haqqında sevgi şeiri.

təxmini 2 il əvvəl ani gələn duyğularla şeiri səsləndirib record eləmişdim hər nə qədər sonradan səsləndirməyimi bəyənməsəm belə)
charles bukowskinin özünün səsləndirdiyi original versiyası:

(youtube: )

yas mərasimi

heç yazmadan keçməyəcəm bir 3 gün əvvəl (yazması belə çətin olan) sinif yoldaşımın yasına getmişdim. dəqiq desək 40 mərasiminə. ailəsi də özüylə birgə getmişdi geriyə ağlamaqdan göz yaşları quruyan nənəsi qalmışdı.

sözün düzü islam adət ənənələrinə elə də aşina deyiləm yəni çox da bilmirəm düzü nədir 3-7-40 keçirilməlidirmi keçirilməməlidirmi. mənə xəbər edilmişdi keçiriləcəyi getməyə bilməzdim. ən azından onun ruhuna hörmət olaraq. bilmirəm normal idi yoxsa yox 3 mərasimindən daha az adam var idi. kənarda küncdə 15-20 dəqiqə oturub qalxacaqdıq. masada ailənin digər yaxınları da vardı. əvvəlcə hər şey normalmış kimi gəlirdi. molla dualar falan oxuyurdu biraz zaman keçəndən sonra masadakılar yavaş-yavaş danışmağa başladılar. hə həmin səhər hacı şahin də dünyasını dəyişibmiş. biraz ondan danışdılar biraz içərisində sinif yoldaşımın da olduğu ailənin bir anda dünyadan köçməsindən danışdılar sonra da dedilər ki, həyat çox qəribədir sabah nə olacağı bəlli deyil nolar ki, aramızdakı bağı gücləndirək həftədə heç olmasa 1 dəfə görüşək. dedikləri normal ola bilərdi ancaq yeri idimi? mollanın dua oxuduğu əsnada, nənənin hay-harayı bütün mərasim zalından eşidildiyi halda heç nə olmamış kimi edilən söhbətlərin yeriydimi? sözdə az öncə almışdı hərəsi əlinə 1 yaylıq timsah göz yaşlarını silirdilər. elə hərəkətlərindən sonra əlbət ki, inanmayacam səmimiyyətlərinə.

hələ o molla, qadının yarasının közünü qoparmaqdan 1 dəfə də olsun əl çəkmədi. onsuz da bu qocalığın verdiyi ağırlığa güclə tab gətirirdi hələ üstləlik həyat ondan 1 gecədə bu yaşına qədər sahib olduğu ən dəyərli varlıqları əlindən aldı.

həmin gün nə qadınlar yas tutdu nə də kişilər. qarın doyurmağa gəlmişdi hər kəs elə bil. elə bil yoxe elə hamsı 1 stəkan çay 1 boşqab dovğa nəbilim bozbaş üçün gəlmişdi. dua oxunur, fatihə verilir, salavat çevirilir eyni masada oturduğum insanlar qarşımda bəhmənkəsin qızının medtexnikuma girib girə bilməyəcəyi haqqında müzakirə edirlər. hələ söhbətləri şirindi kənarda boş bir stul da saxlamışdılar ki, yaxın tanışı gecikir gəlib otursun. bu azmış kimi 2 nəfər də əlavə gəldi oturduğmuz yerdən də durmaq məcburiyyətində qoydular bizi. nə var nə var söhbətləri bərk getsin. yeməkləri gətirirdilər elə yerinə düşdü biz də qalxıb mərasim zalını tərk etdik. bütün bunların hamsı hətta sözlərə tökə bilmədiyim daha artığı cəmi 20-25 dəqiqə ərzində baş vermişdi.

daxllinizdəki ağrı elə də dərin deyilsə, ümumiyyətlə heç hiss etmirsinizsə heç olmasa ölənlərin ruhuna hörmətiniz olsun. o qadının 40 gündür pərişan olmuş halına acıyın heç olmasa. sizin başınıza eynisi gəlsə bəs? heç düşünmürlər görəsən bu sualı. hər şeyi bir kənara qoyuram bir şey olan kimi ilk inanıb sığındığınız allah, din sizə belə mi buyurur? bir müsəlman olaraq vicdanınız rahatdırmı?

hələ dəfn mərasimində mollanın dedikləri adamın ayrı cür bağrını çatdadır. bədbəxt hadisə nəticəsində həyatdan köçmüş ailə haqqında deyir. deyir ki, insanlar bu dünyaya necə gəlirlər elə də kəfənə bürünüb gedirlər. ancaq bunlara heç o da qismət olmadı kəfənə bükməyə bədənləri olmadı. hələ mən bu cümlələri biraz bəzəmişəm. daxilimdəki hiss o qədər kəskindir ki, adını qoya bilmirəm. nifrət, kin yoxsa həzm edə bilmədiyim əsəb,ağrı,acı.


zaman sadəcə ört basdır edir hər şeyi. doğrudur ilk günlər olduğu kimi iliklərimə qədər hiss etmirəm ağrını ancaq ağırdır, sözlük həm də çox. yoxluğu qəbullanmaq asandır, ancaq qəbullandıqdan sonra yaşamaq çətin. o hissə heç vaxt düzəlmir sadəcə üstü köz bağlıyır. tək cızığın gücünə qanayır, qanaması bitir və yenidən közərir. növbəti dəfə yaranın bir daha açılmayacağını ümid edərək.
fikirlərim qarışıqdır, hisslərimsə nataraz.

sözaltı sözlük qəsəbə olsaydı yazarların olacağı peşələr

p.s #359493 part1-i oxuduqdan(məlumatlandıqdan) sonra part2-ni oxumağınız məsləhət görülür.

qəsəbədə aylar ərzində nələr-nələr baş verdi. kimiləri uzaqlaşdırıldı, kimiləri tərk etdi, kimilərinin də varlığı və yoxluğu arasında fərq yoxdur. ancaq düşünürəm ki, prosses çox yavaş da irəliləsə qəsəbə gözəlləşməyə davam edir^^

gəlin elə başlayaq qəsəbənin türkəçarə həkimi bertrand zobrist-dən. kimin nə dərdi olsa hamıya əlacdır, hər kəsi bildiyi qədər düzgün yönləndirəcək. əslində ixtisası həkimlik olmayıb ancaq qəsəbə sakinlərinin əksəriyyətinin dərdinə əlac tapdığını görəndən sonra başladı bu işlərə. deyilənlərə görə özünün qəsəbədən biraz kənarda gizlin bir evi var. bütün düzəltdiyi dəva-dərmanlarını orda gizlədir. elə əsas da buna görə anonimliyini hər zaman qoruyub saxlayır.

qəsəbənin əsl həkimi isə timidusun həkimi-dir. demək günlərin bir günü qəsəbənin cowboy cildinə girmiş çapkını timidus xəstələnir. iş o yerə çatır ki, canının dərdinə əlac tapa bilməyən xatunlarını da evdən qovur. bu zaman təsadüfən qəsəbəyə yenicə köçmüş, həkimlik təhsilini bir neçə ölkədə almış ali savadlı bir həkim bundan xəbər tutur. timidus-un imdadına yetərək onu tezliklə sağaldır. elə o gündən qəsəbədə sayılıb-seçilən, möhtərəm şəxslərdən biri olur.

onafilankəsdeyirlər kimyagərdir. kimya xaricində hər işlə məşğul olur. özünəməxsus əl qabiliyyəti və fantaziyaları var. arada bir bertrand zobrist-in yanında bərabər nəsə müzakirə edərkən görünür. deyəsən bilib işlətmədiyi kimyəvi bilikləri zobristə ötürür ki, o da öz ixtiralarında işlətsin.

umbrella qəsəbədəki hər kəs tərəfindən ziyarət edilən kafenin sahibidir. deyirlər kafedə günlərin xoş keçməsinin səbəbkarı sahibinin tükənməz enerjisi və pozitivliyidir.

neva adlı biri var köhnə sakinlərdən. illər əvvəl məcburiyyət qarşısında qalıb tərk etmişdi qəsəbəni. indi geri qayıdıb. musiqiylə maraqlanır. kafkanın playboy jurnalları-la qoşalaşıb gecə-gündüz musiqi, sözlər yazıb-yazıb silirlər. yazarları kim anlayır ki..
hələ arada kafkanın playboy jurnalları] qapısına gələn qonaqları geri çevirir ki, hər hansı bir şedevr üzərində neva ilə bərabər ciddi iş gedir!

adsızinsan şayiələrə görə düşmüşdü müəyyən müddət əvvəl bir sevgi arxasınca, o da alınmayınca, alkoqolik olub qısaca.
davamlı olaraq şikayətlənir. dərdinin dərmanını özü də axtarmır heç.

4cü böyük, pikolo və lotrdakı zənci elf rock qrup nümayəndələridirlər. hər həftə sonu qəsəbədə balaca da olsa, hər kəsi bir araya gətirməyi bacaran səhnədə rock konsert verirlər. arada lotrdakı zənci elf alır əlinə gitarını 2010-cu il almaniya-da rock am ring rock festivalında joel o'keeffe kimi səhnənin dəmirlərinə çıxıb mahnının ardını orda ifa edir.

(youtube: )

sözaltı günlük

uzun müddətdir buraları ziyarət etmirəm.
deyəsən yenə həmişəki kimi hardan necə başlamalı olduğumu bilmirəm. tək bildiyim şey daxilimdəki kədərin necə ağır olduğudur, sözlük.
heç vaxt düşünməzdim məni dibə sürükləyəcək şeylərin yanında bir o qədər də aciz qalacağımı. heç belə deyildim. özümü dərk edəndən bəri hər nə qədər bəzən içimdə fırtınalar belə qopsa bir yerdə mütləq ki, kiçik də olsa xoşbəxtlik tapardım, özümü vəziyyətdən çıxarmağın bir yolunu tapardım. uzun illərdir yanımda olanlar bilir, illəri boş verin yeni tanışlar belə məni həmişə pozitiv biri olaraq tanıyıb. həmişə içimdə nə qədər kədər hiss etsəm belə, psixoloji olaraq çətin durumda olsam da hətta günün sonuna intihar planları qursam belə bunların heç birini ətrafıma yansıtmamışam. ancaq son 30-35 gündür özümə gələ bilmirəm, sözlük. toparlanmağa çalışdığım zaman yenidən vuruluram hər dəfəsində sanki. zaman ən yaxşı dərmandır deyirlər ancaq baş verənlərə hansı zaman çatacaq? hansı zaman hansı ağrıların imdadına yetəcək? yetə biləcək görəsən?
çətindir, günlük.. çiyinlərim qaldırmır, ruhum dözmür, varoluşum qəbullanmaq istəmir.

bu gün anidən öyrəndim uşaqlıqdan bəri bərabər olduğum, yeri gələndə ən əziz, xoşbəxt anları, ən çətin günləri bərabər keçirdiyim insanlardan birinin ölümünü.
vaxtsız ölüm nədir bu gün daha dərindən öyrəndim. kaş axşam yuxudan heç oyanmasaydım. ya da oyanandan sonra eşitdiklərimin hamsı hələdə yuxu olsaydı. içimdə bir tərəfdə geri qayıdar deyə bir hiss var. elə çırpınır ki, ümidsizliyə qapılmamaq üçün..
ölümü ilə hər birimizdən biraz uşaqlıq, gənclik qoparan, gözəl insan. həmişə o xoş xatirələrdə əbədi yaşayacaqsan.

bayaqdan neçə saatdır götür-qoy edirəm. günü dostlarımla bərabər xoşbəxt keçirdiyim axşamlara da intihar planları qururdum . sonradan toparlanmışdım, düzəlmişdim əslində. ancaq son 1 aydır yıxılmaqdan qanayan dizlərimin yarasını keçdim, daim büdrəyən vücudumu düşdüyüm yerdən qaldırma cəsarəti tapsam belə çox əziyyət çəkmişəm. yolun sonunda hər kəsi tərk etmək fikrini ağlıma gətirmək istəyirdim, bir daha heç geri dönməyəcək şəkildə uzaqlaşmaq. yox,yox qaçmaq. ancaq onların bu halını görəndən sonra öyrəndim ki, ən alçaq yolu seçib onlara ürək ağrısı yaşatmağa haqqım yoxdu. onları üz üstə qoymağa, əllərini sonsuza qədər buraxmağa, qəlblərində sonsuz, dərin iz buraxmağa.

öləcəmsə əcəlimlə ölüm, öz seçimimlə yox. mən bir yolunu taparam yenə, yenə usanmadan balaca da olsa ümidlə yoluma davam etməyə başlayaram.

son olaraq, ətrafınızdakı hər kəsdən bacardığınız qədər bərk yapışın. zira sabah başımıza nəyin gələcəyi heç məlum deyil. xoş xatirələr yaradın, ölümsüzləşdirin. bəzən insanın qucaqlaya bildiyi tək şey elə həmin xoş xatirələrdir. fərq etməz o insan həyatdadırmı deyilmi, sizin yanınızdadırmı yoxsa eyni dünyada olsanız belə çətinliklə görə biləcəyiniz yerlərdə yaxud şərtlərdə.
Sağlıqla qalın

le mont-saint-michel

Fransa-nın şimalında britaniya və normandiya-nın ortasında yerləşən kiçik bir adada yerləşən möhtəşəm monastr

əsrlər öncə sadəcə balaca torpaq hissəsindən ibarət olan yer 8-ci əsrdə ibadətgah olaraq ucaldılır.
bu adanı daha da cazibədar edən tərəfi isə qabarma və çəkilmə zonasında olmasıdır. gecəyə doğru su dəniz səviyyəsindən təxmini 14 metr aşağı düşür quru səth üzə çıxır, gündüz su tədricən çoxalır və ada 4 tərəfi su ilə əhatə olunmuş saraya çevrilir.


fransanın inqilabı dövründə kilsə respublika rejiminin ruhani əleyhdarlarını saxlamaq üçün həbsxanaya çevrildi.

1836-cı ildə nüfuzlu şəxslər, memarlar, o cümlədən viktor hüqo bu milli memarlıq abidəsinin qorunub saxlanması üçün kompaniya başladır. 1863-cü ildə həbsxana bağlanır. elə 19-cu əsrdə bu nadidə əsər bərpa edilməyə başlayır.

neoqotika üslubunda olan le mont-saint-michel monastrı üzərində əslərlə memarlıq işləri davam etdiyindən öz daxili və xarici görünüşündə təkcə neoqotika üslubunun hissələrini daşımır.

2-ci dünya müharibəsi-də fransa-nın işğalı zamanı alman əsgərləri monastrı zəbt etdilər və burada müqəddəs auburn kilsəsini gözətçi post kimi istofadə etməyə başladılar. ada 18 iyul 1940-cı ildən fransanın işğalının sonuna qədər təxminən 325 min alman turist və əsgərlər üçün əsl turistik mərkəz idi. ancaq müharibənin sonuna doğru artıq taqətdən düşmüş alman əsgərləri ərazini tərk etmək məcburiyyətində qaldılar və 1944-cü ildə ada yenidən fransanın nəzarəti altına keçdi.

hər il 3 milyondan çox ziyarətçi qəbul edən adanın cəmi 29 nəfərdən ibarət əhalisi var.
sent mişel monastrı 1979-cu ildə unesco tərəfindən dünya mirası siyahısına əlavə edilmişdir.

ata

bir anda çəkildim kənara sadəcə yaşadıqlarım və ya yaşayacaqlarımla baş-başa qaldım. uzun müddətdir sənə baş çəkmək, içimi tökmək istəyirəm, sözlük. amma görünür uzun müddət ərzində təkcə indi cəsarət edib nələrisə yazacam. entry-ə başlayanda belə "söhbətə necə başlıyım?" deyib 50 dəfə yazıb-yazıb sildim. son günlərdə haqqında düşünməkdən dayana bilmədiyim atam haqqında yazacam.
bəzi səbəblərdən ailəmlə qalmıram. həftələr içində elə də çox vaxtım olmur onları ziyarət eləməyə. həyatımın ən iyrənc gecəsindən cəmi 2 gün sonra evi ziyarət edəcəyimin xəbərdarlığını çoxdan vermişdim. baş verən şeydən sonra ağlımda tək 1 şey vardı ki, uzun müddətdən sonra evə gedəcəksən ailən səni belə, bu halda görməməlidir. evə getdim həyətdə atamın maşınını gördüm və sevindim "nə yaxşı günün bu saatında atam evdədir?" deyə. evə getdim qapını anam açdı və nəsə danışığında durğunluq hiss etdim. nəsə baş verdiyini hiss elədim. çox üstünə getmədim təzə girmişəm evə qapının ağzında söhbətə tutmuyum dedim. qonaq otağından səslər gəlirdi birinci girdim ora ki, bəlkə atam yenə həmişəki kimi işdən vaxt edib gəlib youtube-da siyasətə aid videolara baxır. amma orda deyildi. düşündüm yəqin öz otağındadır uzanıb dincəlir qapını açdım orda da görmədim. qeyri-adi təşvişə düşdüm. mətbəxə getdim və anama dayanmadan suallar verməyə başladım "hardadır ata?" deyə. əvvəlcə dedi gedib 2 gün sonra gələcək. mən çox israr edəndən sonra dedi ki, dünən gecə halı anidən pisləşdi biz də təcili tibbi yardım çağırdıq onu apardılar. bunu deyəndə qarşıma qoyulan yeməkdən ilk dilimimi ağzıma aparmışdım ki, boğazıma dirəndi. gözlərim doldu. görməsinlər deyə durdum o biri otağa keçdim. yaşadıqlarım üst-üstə gəldi sanki dözə bilmədim ağladım. ancaq tez toparlanmağa məcbur idim mənim də pis olduğumun fərqinə varmasınlar deyə. geri qayıdıb boğazım düyünlənərək suallarla hər şeyi yerli yerində öyrəndim. 3 gün sonra həftəsonu işdən vaxt edib atamın yanına ziyarətə getdim. həmin gün evdən çıxmazdan əvvəl dəfələrlə düşünüb ağlamışam. necə yanına gedib özümü saxlayacam deyə çox narahat idim. çox emosional birisiyəm deyəsən bilirdim ki, özümü saxlaya bilməyəcəm amma o məni o halda görsə ürəyinə daha çox güc düşəcəkdi axı.. günün sonunda getdim gördüm danışdıq uzun zamandır görmürmüşəm atamı. ağrı hiss etdiyini boynuna almasa belə mən hiss edirdim axı bunu kənardan. yanında 2 saatın necə keçdiyinin fərqində olmadım. atam 1 həftə hospitalda müalicə alandam sonra 3 gün əvvəl evinə qayıtdı
dünən axşam heç kəsə bir xəbər vermədən sadəcə bir neçə saatlıq gedib yanlarında olmaq üçün evə getdim. atam gəldiyimi görəndə gözləri dolmuşdu. onu bərk-bərk qucaqladım. və tək bir şey istədim onun həqiqətən sağlam olmasını. gecə qoymadı tək gedim. gedəcəyin yerə qədər özüm aparacam dedi hər nə qədər sənə olmaz çox hərəkət etmək özüm gedəcəm desəm də fikrindən dönmədi. anam da gəldi hər ehtimala qarşı. ona maşın sürmək olmazdı əslində. gecə yarsı saat 11də şəhər içinə giriləsi deyildi heç. 1 saat yarım yolda içərişəhərə gəlib çıxa bilmədən yeni il gəldi. deyəsən üçümüzün də həyatı boyu ilk dəfə bayırda şəhərin içində atəşfəşanlığı izləyərək keçirdiyimiz yeni il idi. əsəbiydi yollara görə, mən nə edim axı dirəşən özün idin atacan. birinci onu qucaqladım sonra anamı. bu uzun müddət ərzində ağlımdakı tək arzum onun sağlamlığı idi, başqa heç nə. elə deyəsən indi də elədi. ilk dəfədi yeni ildə özüm aid nəsə demək, arzulamaq ağlımdan belə keçmir. tək 1 şeyi çox istəyirəm ailəmin canının sağ olmasını. əgər tanrı həqiqətən varsa indi tək duam mənim canımdan alıb onların canına verməsidir. mən atamı xəstə halda görməyə heç alışıq deyilmişəm. indiki çətin vaxtımda onu bu halda görmək məni lap taqətdən salır.
bu entryni göz yaşlarının içərisində boğularaq yazıram, sözlük. emosionallığımı idarə edə bilmirəm. hə bəlkə bu da mənfi xüsusiyyətlərimdən biridir. uzun müddətdir yazmıram ürəyim dolu imiş. bura qədər hər şeyi oxudunuzsa nə xoş mənə, sevgilərlə

digital drug

bir neçə ay əvvələ qədər mənim də aludəçisi olduğum bir şeydir. demək olar ki, hər günün sonunda qulaq asmadan rahatlıq hiss etməyəcək hala gəlmişdim.

çoxları gözlərini yumub başını yastığa yaslayıb sadəcə səslərə kökləndiyi halda, digər qisim qulaqcıqla qulaq asmağıyla yanaşı ekrandakı bir növ insanı hipnoz edəcək təsvirlərə də baxır.

bu tip səs dalğaları istifadəçilərdə asılılıq, epilepsiya və ya epilepsiyanın inkişafına təsir edə bilər. ilərləyən aludəçilik nadir hallarda psixi pozğuntulara belə gətirib çıxara bilir.
digital drug əsasən 15-20 dəqiqəlik qısa səs dalğalarından ibarət olur. lakin bunun 1-2 saatlıq uzadılmış versiyaları da mövcuddur. ilk 5 dəqiqə insana sıxıcı gəlir elə də bir şey hiss edilmir. daha sonrakı 5 dəqiqə də isə dalğaların fərqli təsiri insan üzərinə hopmuş olur. növbəti dəqiqələr isə insanı sadəcə keyidir. əsas təsir bağışlayan şey isə dinləyicilərə təqdim edilən 1500 hz-dən aşağı tezliklərə malik 2 fərqli saf tonlu sinus dalğasıdır. sine waves

əsl narkotik maddələrdən fərqli olaraq toksik deyil bu səbəbdən təsiri tez keçir. sizdə buraxdığı izlər isə sadəcə bəlli bir zaman çərçivəsində rahatlamanız olur.
yeri gəlmişkən, müxtəlif fərqli təsir edən səs dalğaları az da olsa demək olar ki, bütün musiqi janrlarıda var. bəli, sevdiyiniz musiqini dəfələrlə dinləməyə tətikləyən şeylərdən biri də məhz bu səs dalğalarıdır.

və son olaraq əsas təhlükə burasındadır ki, insanlar bir şeydən həzz aldığı zaman bu şeyin prototiplərinin daima axtarışında olur, ona çatmaq üçün müxtəlif yollara əl atır. özünü asılı vəziyyətə salan kəs digər bir gün daha high hiss etmək üçün başqa növ narkotiklərə əl atacaq. digital drugdan əsl narkotikə keçid isə entrynin əvvəlində qeyd etdiyim kimi nadirən baş verən hallarda ortaya çıxır. hər kəsin iradəsinin idarə etməsi öz əlindədir.
dinləməyi ən çox sevdiklərimdən :

(youtube: )