baxışlar

bakının o qıraq bucaqlarında olan küçələrdən keçəndə adama atılan o baxışlardı. səbəbsizcə o küncə,tində dayanan qaqaşların gözünü sənə zilləyib baxmağın başa düşməkdə çətinlik çəkirəm,fərq etmir təksən və ya yanında qadın var,o küçənin axırına qədər baxışları sənin üzərində olur,fikirləşirsən ki çönüb deyəsən " nəyə baxırsan qaqa " sonra da deyirsən ki deyəcəm düşəcəm poxa,söz-söhbət zad,lazım deyil,gəlirsən evə deyirsən kaş deyərdim,görüm nədi bunun dərdi,sonra öz özünə deyirsən ki gələn dəfə belə şey olsa bu dəfə çönüb soruşacam,yenə də soruşmursan və qısır döngü içərisinə düşürsən, bilmirəm bəlkə də mən çox "takılıram" bu kimi şeylərə,nəticə də çox rahatsız edici bir şeydir

yazarların ən pis pərt olduğu an

14-15 yaşım olardı,dostlarla bir məclisdə yığışıb o ki var içmişdik
hardasa adama 800-900 ml araqı boş mədəyə boşaltmışdıq,məclisdən isə 3 nəfər çıxmışdıq,mən və bir dostum qol-qola girib sözün əsl mənasında sağ-sol vuraraq metroya tərəf gedirdik (Əhmədli m/s) qarşıdan bir bəy və xanım gəlirdi,elə onların qarşısına çatmışdıq ki mənim ayağım ilişdi dostumun ayağına,onun ayağı mənim ayağıma, ikimizdə tirtab olduq yerə (dostum mənim üstümdə).indi bəylə xanım bizə kömək edir ki duraq ancaq nə fayda,həm gülmək,həm başgicəllənmə özümüzü toparlıyıb ayağa qalxa bilmirdik.sonrasında bir kafenin qırağına uzanıb 10-15 dəqiqə yatmışdım,kafedən görən bir dayı gəlib dostuma 1 manat vermişdi ki bunu aparın burdan,axır gedib metroya çatmışdıq,bir də o yadımdadı ki,metroda "mənə istidi" deyə qışqırıb köynəyi çıxarıb, 10-15 saniyə mayka ilə oturmuşdum,güclə geyindirmişdilər koftamı.o gündən sonra hər araq içəndə o günümü yada salıb,xəcalət çəkib,utandığımdan 4-5 rumkadan artıq araq içmirəm.