Son yazılanlar
modda olan geyimlər
krzysztof kieslowski
keçən dəfə bir səfirlə görüş var idi, mən də bikarçılıqdan getmişdim görüm neyniyirlər. universitetlərdən uşaqları yığmışdılar, beynəlxalq münasibətlər, politologiya oxuyanlar əsas. ayallaaahh, hamı bir netvorkinq, səfirlə danışma dərdindəydi ki, ürəyim ağrıdı e. hamı səfirlə ingilis dilində nəsə müzakirə etməyə çalışır, özündən bəhs edir zad. nə bilime, milçəyə oxşuyurdular, kədərləndim
belə özümün də xoşuma gəlmir hər dəfə hansısa qrupdan danışanda bunu deməyim amma no landi də 12-13 yaşımdan bəri dinləyirəm. çox sevirdim də. hətta o vaxtlar səsim çatmamağına baxmayaraq dirəşmişdim bir mahnılarını coverlamağa. nəysə, indi konsertləri olacaq. pulum olmadı bilet almağa. mənim üzüm nə vaxt gülər ki
heç maarifləndirici bir şey yazmağa axtarmadım bu başlığı, qələt eləyərəm elə məqsədim olan yerdə. təzəlikcə (baxma: ikimizin yerine) kinosuna baxdım. kinonun səviyyəsini, keyfiyyətini filan qoyuram bir qırağa amma bu adamın bu yaşda belə karizmatik olması mənə çatmır da. mən aşiq oldum, sağolun
qalın geyinirsən ki üşüməyəsən, sonra metroda, avtobusda tərliyirsən, bütün əhvalın zibil olur
leytenant haqverdiyev
- Jalə, səni sevirəm
(bax: dondurma)
səni çox, çoox sevirəm. sənin bir gün olmayacağın fikri məni çox qorxudur. sənə nə qədər pis şeylər demiş olsam da, əsəbləşdirsəm, incitsəm də səni bəlkə də hamıdan çox mən istəyirəm. sənlə o qədər oxşayırıq ki. kaş mən sənə istedadlı olmanda da oxşasaydım. amma mən qərar verə bilməyən, hər şeydən bezən, qədir bilməz eşşəyin biriyəm. sənin də pis tərəflərin var. eqoistsən. amma gün keçdikcə səni daha yaxşı başa düşürəm. əvvəllər tək qalmaq istəməyinlə, tək nədənsə zövq almağınla məzələnirdimsə, artıq özümü tək deyilmişəm kimi hiss edirəm. həmişə sənin adını çəkəndə yaxşı sözlər eşitmişəm. ləyaqətli, vicdanlı, təmiz insan olduğun, bizi də belə yetişdirdiyin üçün çox sağol. yaxşı ki varsan.
birinci su.
sonra yəqin ki meyvə şirəsi və ayran.
ayranı nisbətən yağlı börək və yeməklərin yanında içmək, üff
pulsuz təcrübə keçmək
bu filmin mənim üçün çox özəl və rahat yeri var. rahat.. necə ifadə edə bilərəm bilmirəm əslində. filmdəki the moon song o qədər huzur verir ki mənə. elə bil uzanmışam, kimsə saçımı sığallayır. evə yorğun qayıdanda, qatarda, avtobusda birdən pleylistdə bu mahnı gəlir, kədər qarışıq rahatlıq hiss edirəm.
evə çatıram, ukulelemdə çalıram mahnını, gözümdən bir-iki yaş axır, sonra hər şey əvvəlki halına qayıdır.
the moon song 
gənclik deyəndə nəzərdə tutulan şey ümumiyyətlə hamı üçün fərqli sayılır məncə. çox bezmişəm qınanacağımı düşünməkdən. bəlkə mən içmək, çəkmək, orda-burda gecələmək istəmirəm, bundan zövq almıram. bu o deməkdi ki mən gəncliyimi yaşamıram? fuck u
amma mənim nəzərimdəki gəncliyi yaşamağa qoymayan şey camaatdı, narahat edən hərəkətləridi. pulumla da zövq ala bilmirəm.
əslində şirin görünən amma artıq bütün özünəməxsus stil yaratdığını düşünüb pinterestdə olan outfitləri kopyalayan qızların hamısında olduğu üçün almadığım jaketlər
https://i.imgur.com/0MSD4YJ.jpg
özümə deyilməsə də atama deyiləndə özümü qəribə hiss elədiyim söz. atam görünüşcə nisbətən cavan göründüyündən ona heç vaxt əmi ya dayı deyə xitab olunmurdu. 30 yaşlı insanların ona əmi deyə xitab etdiyini ilk dəfə eşidəndə çox kədərləndim. belə anlardan zəhləm gedir. boşluq hissinə də kədərə də..
entrylərə baxıram. camaat nəsə görünən bir şeydən filan qorxur, mən bir mahnıdan qorxurdum. cem karacanın bir mahnısı var, həmişə onu eşidəndə ağlayırmışam. indi də nəsə dəyişməyib, yenə cem karaca mahnılarına ağlayıram, amma bu dəfə qorxudan yox
spotifydan dinlədiyim üçün orada olanlardan bəziləri:
easy stories in english
podcast but outside
the cut
the daily
wall street breakfast
Son bəyənilənlər
