O sevimlimi -nostalji hisləri oyadan qoxulu "a.s.puşkinin seçilmiş əsərləri" kitabımı avqustda-bakıya köçəndə saxladım elə o evdə. O vaxtdan it kimi darıxıram onçun...
Ana-babasının afrika əsil-nəsəbli olduğu deyilən yazıçının məni ən çox xoşnud elədiyi şeirini bura yazıram.
QARA ŞAL
(Moldav mahnısı)
Dəlitək baxıram qara şala mən, Dərd didir, düşürəm haldan-hala mən.
Çox cavan, sadəlövh olduğum zaman Bir yunan qızına vuruldum yaman.
O füsunkar qızdan şəfqət gördüm mən, Az çəkdi, yaşadım qara günəcən.
Qonaq çağırmışdım - şənlənsin hamı, Zəhləm gedən cuhud döydü qapımı.
"Dostlarla kefdəsən, o pıçıldadı, Sənin yunan qızın səni aldadır".
Ona qızıl verib, "lənət" dedim mən, Vəfalı qulumu səslədim həmən.
Çıxdıq, çapa-çapa atımı sürdüm, Qəlbimdə lal olmuş nisgil var - gördüm.
Qızın qapısına çatan dəmdə mən, Gözlərim qaraldı, lap düşdüm əldən...
Evə təkcə girdim - acıqlı, asi... Öpür bir erməni vəfasız qızı.
Qaraldı gözlərim, çəkdim xəncəri... Elə öpən yerdə çatdı əcəli.
O başsız bədəni çox ayaqladım, Sonra da lal-dinməz, qızı haqladım.
Hələ yadımdadır... yalvarış... qan... kin... Öldü yunan qızı, məhv oldu sevgim!
Açıb qara şalı onun başından, Sildim xəncərimi dinməzcə - bir an.
Hava ki qaraldı, qul gecə yarı Aparıb Dunaya atdı onları.
O vaxtdan öpmürəm heyran gözləri, Şən gecəm olmayıb o vaxtdan bəri.
Dəlitək baxıram qara şala mən, Dərd didir, düşürəm haldan-hala mən.
