sözaltı günlük

Ölümün var olduğu, sonsuzluğun isə olmadığı bir dünyada heçnəyi ciddiyə almağa dəyməz, çünki belə olanda artıq biz bu yuxudan ayılanda ətrafımızda sadəcə olaraq möhtəşəm peşmanlıqların və özümüzün təmtək qaldığını görərik...

Həyatımda istisnasız həmişə məsuliyyətdən qaçmağa çalışmışam, ətrafımda mənə çox dəyər verən insanları görəndə onları özümdən uzaqlaşdırmağa çalışıram, çünki bu dəyər hissinin mənə inanılmaz bir məsuliyyət yüklədiyini düşünmüşəm həmişə, o verilən dəyərin altında qalaraq boğulmaqdan qorxmuşam və hələ də it kimi qorxuram,hər nə qədər bu dəyər qarşılıqsızdır deyilsə də elə deyil ,verilən dəyərin qarşısında əzilmeyin,niye belə biri olmağını sorğulamaq həyatımda inanılmaz əzabverici duyğu hisslərimdən biridir.Bacara bilməməkdən qorxuram, ki, onsuzda bacarmıram insanlar mənə görə hər hansı bir gözləntiyə girəndə sanki onları da özümle birlikdə bir bataqlıqda qarışıq duyğularla,heç bir tarazlığını tapa bilmeyen hisslərimlə boğacam.Istəyirəm ki, ətrafımdaki heç bir insanın məndən heç bir gözləntisi olmasın duyğu baxımından vəfa, dəyər, sevgi kimi.
Ele ki, insanların mənə qarşı bir dəyər formalaşdırdığını görürəm onda ordan arxama belə baxmadan qaçaraq uzaqlaşmaq istəyirəm,ele bu anda da özümlə möhtəşəm peşmanlıqlar aparıram, bəs o insanı çox istəmirəmmi?! It kimi də çox istəyirəm (ki, həyatımda dəyər verə bilmədiyim və çox istəmədiyim insanları heç vaxt saxlamıram)amma nə fərqi.
Necə deyərlər niye belə biri, yəni insanların lüğətində "pis" bir insan olduğumu soruşanda isə,mən sevməyi və dəyər verməyi bacarmadığımı deyirəm,ruhumda sevgi hissim çoxdur hər şeyə qarşı ən əsası da həyata qarşı amma mən bunu göstərmək məcburiyyətində qalmaq istəmirəm,özümdən çıxardığım dərsə görə deyə bilərəm ki,insanlar demədən və göstərmədən də birilərini çox sevə və dəyər verə bilər, çünki həyatda belə insanlar var, necə ki, mənim kimi. Sadəcə qəlblərində sevirlər heç bir şərt,heç bir gözlənti olmadan.

Niye belə olduğumu sorğulamadığım tek bir gün yoxdur,bəlkə də özüm özümə həmişə bəs etməyə çalışıram ki,yaşamaq daha rahat olsun, əks halda qurmağa çalışdığım hər bir insani münasibətdə özümdən nə qədər taviz verərək mənəvi bir çöküşün və məhv oluşun içində çabaladığıma şahid olacam...
Bu arada məncə həyatda hər zaman yaşamaq üçün bir səbəb vardır, yəni siz bilməsəniz də sizi qəlbində həqiqətən çox sevən amma bunu nə göstərməyi, nə də ki, deməyi bacara bilməyən insanlar ola bilər.
Cümlələrim də özüm kimi qarışıq və anlaşılmazdır.

vigilant ədalət

Bu ədalət növü qanuni səlahiyyət olmadan qəbul edilən cinayətlərin qarşısının alınması, araşdırılması və cəzalandırılması aktıdır.Termin ispan dilindən götürülmüşdür vigilante -''gözətçi'' mənasını verir, latıncadan vigilāns sözündən götürülüb,vigilante Justice.
Vigilant adlanan şəxs isə- ictimai təhlükəsizliyi və cəzalandırma ədalətini komissiyasız həyata keçirən şəxsdir. Bu ədalət növü sadə dillə desək cinayət baş verən ailələrin içində yaxınlarının məhkəmə qərarına hörmət etmədən öz qisaslarını qanunsuz şəkildə almaqlarıdır. Necə deyərlər bu bir çox insana içi mən qarışıq ilk eşidəndə düzgün, ədalətli gəlməyə bilər, onda belə olsa aləm dəyər bir birinə, onda ədalət sistemi niyə var? kimi düşünə bilərik amma və lakin heç kim o vəziyyətə düşmədən,insanların nə yaşadığını hesaba qatmadan yarğılamaq haqsız olardı, empatiya qurmağı boş verin indi vigilant ədalətə çəkəcəyim nümunəni oxusanız bir çox insan ona hətta haqq verəcək (mən özüm də yaxşı edib dediyim hadisələrdəndir).
Keçək vigilant ədalətin misallarına sonra isə əsas məni bu yazını yazmağa Vadar edən hadisəyə.
Bu ədalət sistemi əslində 15-ci əsrlərdən bəri mövcuddur,ən çox yayılmış nümunəsi meksikadadır hətta Miçoakan ştatında , "Los Zetas" və "La Familia Michoacana" kimi cinayətkar qruplarının( ən dəhşətli terror qrupları) təsirinə məruz qalan insanlar 2013-cü ildə özlərinin "Grupos de autodefensa comunitaria" adlı ilk vigilant qruplar yaratdılar. Bundan əvvəl isə bir çox ölkələrdə:Britaniya,Nigeriya,Rusiya,Finlandiya,abş, cənubi afrika kimi bir çox ölkələrdə vigilant qruplar və yaxud vigilantizmi həyata keçirən tək insanların nümunəsi olmuşdur.


Keçək əsas nümunəyə.
Marianne Bachmeier çox erkən yaşlarından hamilə qalıb uşaq dünyaya gətirib ama özü kiçik və uşaqları böyüdəcək gücü olmadığından uşaqları övlad götürülüb başqa ailə tərəfindən.
O, 22 yaşında üçüncü dəfə hamilə qaldı, 1972-ci ildə mariannenin üçüncü övladı olan Anna dünyaya gəlir və bu qızı özü tək böyütməyə başlayır. Müxtəlif işlərdə çalışaraq annaya baxmağa çalışıb,hətta uşağı da özü ilə işə aparıb gətirirdi kiçik olduğundan.anna xoşbəxt bir uşaq deyildi hər gün anası ilə işə gedib barda yatıb qalırdı gecələri,anası gecələr barda işlədiyi üçün. 1980-ci ildə Anna yeddi yaşında olanda anası ilə mübahisə etdi və məktəbə getmək istəmədi həmin gün. Həmin gün o, pişikləri ilə oynamaq üçün evinə getdiyi 35 yaşlı qəssab Klaus Qrabovski tərəfindən qaçırıldı. O, Annanı bir neçə saat evində saxlayıb, ona cinsi təcavüz edib və sonda isə uşağı boğub öldürür, bəli
7 yaşlı bir uşağa təcavüz edən bir məxluqdan söhbət gedir. Cinayətə baxan prokurorun dediyinə görə, o, daha sonra qızı bağlayıb və bir qutuya qoyub və onu kanalın sahilində qoyub qaçmışdır. Qrabovskinin nişanlısı sayəsində polislər təcavüzkar cinayətkarı tuturlar, qrabovski əvvəllər iki qıza qarşı cinsi istismara görə məhkum olunmuşdur amma daha sonra hormonal müalicə almaq istədiyini bildirib və bununla azad buraxılmışdır, o müdafiəsində bildirmişdir ki, Anna onun özünü pul qarşılığında anasına onu istismar etdiyini deməklə təhdid edib və həbsxanaya qayıtmaq qorxusu onu qızı öldürməyə vadar edib, bəli 7 yaşlı bir uşaq ona təcavüz edən güclü bir insanı pul ilə təhdid etdiyini bildirib necə də dəhşətli bir müdafiədir,qorxudan necə bir bəhanə uyduracağını da bilməyən bir məxluqdur bu insan.
1981-ci ildə, məhkəmənin üçüncü günü Marianne Bachmeier odlu silahını Lübek Məhkəməsinin 157-ci otağın məhkəmə zalına keçirməyi bacarmış və məhkəmə gedişi zamanı ayağa qalxaraq Qrabovskini güllələyərək öldürmüşdür, o silahı onun kürəyinə tuşlayıb və yeddi dəfə atəş edib: altı güllə Qrabovskiyə dəymiş və o demək olar ki, həmin andaca ölmüşdür.Baxmeyer daha sonra silahını yerə endirib və müqavimət göstərmədən tutulub. O, reportajında isə "gülləni onun üzünə tuş gətirmək istədim amma üzü hakimə tərəf olduğundan sadəcə arxaya tuş gətirə bildim".

Marianne adam öldürmə və qanunsuz olaraq odlu silah saxlama ittihamı ilə məhkum edilən marianne altı il həbs cəzasına məhkum edilmiş, lakin üç il həbs cəzası çəkdikdən sonra azad edilmişdir.
Bu hadisə Almaniya tarixində ən tanınmış vigilant ədalət hallarından biridir.bir çox insanlar bunu dəstəkləyib və ən çox səs gətirən qisas hadisələrindən biridir, hətta Marianne həbsdə olarkən bir çoxları onun davranışını başa düşdüklərini göstərmək üçün dəstək mesajları, hədiyyələr və çiçəklər göndərirdilər.
Qərbi Almaniya məhkəmə sistemi iki qıza cinsi təcavüz edən kişiyə libidosunu bərpa etmək üçün hormonlardan istifadə etmə imkanı verdiyinə görə bir çox insan tərəfindən tənqid edilmişdir.Bu hadisənin filmi də mövcuddur baxmaq istəyənlər üçün "No Time for Tears: The Bachmeier Case" və "Anna's Mother".
Bəli,bu bir çarəsiz ananın həyatında tək önəmli olan və onun üçün işləyib,həyata bağlandığı 7 yaşlı qızı üçün aldığı qisasdır. bir insan olaraq hər zaman istisnasız ( xəstədir, dəlidir, psixoloji narahatlığı olsun fərqi yoxdur ) təcavüzü törədən hər bir insanın edam ilə mühakimə olunmasının tərəfdarıyam kim nə deyirsə desin.
https://i.imgur.com/im3U7mm.jpeg

ürəyin hisslərlə əlaqəsi

Ilk öncə başlayım, Ürək transplantasiyasından, bu artiq yarım əsrdir ki,davam edən bir prosesdir. ilk dəfə amerikalı tibb tədqiqatçısı Saymon Fleksner bu barədə bir məqalədə bəhs edib, hardasa bundan 60 il sonra bunu həyata keçirirlər, ancaq ilk öncə bu prosesi yoxlamaq üçün ölməkdə olan bir insana şimpanzenin ürəyini köçürürlər ve ürək atmağa başlayır amma bu sadəcə 60 dəqiqə çəkir və insan vəfat edir (ölsə belə artıq ürəyi yerləşdirdikdən sonra döyündüyünə əmin oldular).bundan tam 3 il sonra ilk dəfə 25 yaşlı ölüm ayağında olan bir gəncin ürəyini ürək çatışmazlığından əziyyət çəkən 55 yaşlı bir adama köçürürlər və bu uğurlu alınır ( az yaşasa belə). Hər il minlərlə ürək nəqli prosesi baş verir.
Indi isə keçək əsas məsələyə hansı ki, ürəyimizin əslində hisslərimizə, emosiyalara təsir etdiyinin canlı şahidlərinin hekayəsinə.
Anne Switzer adındakı bir şəxs anadan gəlmə ürək çatışmazlığı xəstəliyi ilə dünyaya gəlib, o həmişə ona uyğun ürək donoru tapılmağını arzulayıb və sonunda anne üçün donor tapılır və ürək nəqli baş verir. Lakin o, ürək nəqlindən qısa müddət sonra bir şeylərin dəyişdiyini fərq edir, dediyinə görə asanlıqla izah edə bilmədiyi bir şeylər baş verirdi. o bu barədə belə deyirdi ki:
"Çox gözəl Bilirəm ki, mən ailəmi çox sevirəm, amma bu duyğunu artıq hiss edə bilmirəm,bundan başqa sevgi hisslərim artıq əvvəlki kimi deyil. Bunu ilk dəfə nə vaxt anladığımı bilmirəm amma Mən indi daha məntiqli, faktiki və ya soyuq bir insan olmuşam. Amma əsas problem mənim heç vaxt məntiq insani olmadığımdır, əvvəllər yoldaşımı görəndə mədəmdəki uçan kəpənəkləri və ilk baxışdakı eşq hissimi xatırlamıram. Bu, şübhəsiz ki, mənim üçun bir itkidir... çünki mən ürək adamıyam; mən sevgi insanıyam; mən münasibət adamıyam. Sayını bilmirəm həyatım boyu, neçə nəfər mənə "Sənin çox böyük ürəyin var anne " deyib. Amma artıq mən əvvəlki emosional mən deyiləm və bunun üçün çox darıxıram ".
Bəzi tədqiqatçılar donor orqanlarının hüceyrə yaddaşı kimi tanınan bir proses vasitəsilə ilk sahibinin xüsusiyyətlərini və təcrübələrini yeni bir sahibə ötürməsinin mümkün ola biləcəyinə inanırlar.
Toronto Xəstəxanasının həkimi dr. Michael McDonald deyir ki, bu termin ( hüceyrə, orqan yaddaşı) adətən orqanizmin xəstəliklərə qarşı immuniteti necə inkişaf etdirdiyinə aiddir.
"Hamımızın hüceyrə yaddaşı bizi xəstəliklərdən, infeksiyalardan, xərçəngdən və yad hər hansı bir şeydən qoruyan adaptiv immun reaksiyalarımızın bir hissəsi kimi var" deyir. Başqa sözlə, bədənimizə əvvəllər qarşılaşdığımız xəstəliklərlə necə mübarizə aparacağımızı hüceyrələrə xatırlamağa imkan verir.
Dr. Mitchell Liester isə “donorun həyatından xatirələr bağışlanan ürəyin hüceyrələrində saxlanılır və sonra transplantasiya
əməliyyatından sonra resipiyent tərəfindən “yadda saxlanılır” fikrini deyir.bu proses araşdırılıb və ürək nəqli keçirən insanların Sadəcə yüzdə 15-i dəyişikliklər yaşadıqlarını söyləyir, lakin bunu həyati təhlükəsi olan bir prosedura məruz qalma travması ilə əlaqələndirir. Altı faiz isə şəxsiyyətlərinin dəyişdiyini söyləyib və bunu yeni ürəkləri ilə əlaqələndirirlər.
Rəqəmlər az olsa da, Liester ürək transplantasiyasından sonra şəxsiyyət dəyişikliklərinin təxminən 50 ildir mövcud olduğunu söylədi. Lakin o, əlavə edib ki, “bu fenomen yaxşı tədqiq edilməyib və yaxşı başa düşülməyib”.
Bunun səbəbi isə bu ola bilər mənə görə ki, biz həmişə duyğuların , emosiyaların, mimikalarımızın, jestlərimizin, iradəmizin, həmişə istisnasız beyinlə əlaqəli olduğuna inanmışıq ( ki, onsuzda bu elmdə də belədir), daha kobud bir ifadə ilə izzah etsə, bizə və elmə görə digər orqanların özünə məxsus vəzifəsi var və onlar sadəcə o vəzifə üçün mövcuddurlar, məsələn ürəyin durmadan orqanlara qan vurması kimi,yeni ürək sadəcə ürək pompalayan bir orqandırsa niye bəs insanların hissləri, emosiyaları, duyğuları dəyişir. Çox maraqlı və sehrli mövzudur, elm bunu sübut edə bilmir amma məcbur təsdiqləyir.. Hətta bir hadisədə isə silahla öldürülen bir uşağın ürəyi gənc bir qıza köçürülür və bu prosesdən sonra həmin qız davamlı yuxusunda silahla öldürüldüyünü görür və daim bir narahatçılıq içində hiss edirdi özünü. Çox maraqlıdır həqiqi mənada.
Məsələn: indiyə qədər stresdə olanda, hirslənəndə, həyəcanlananda,aşiq olanda ürəyimizin ritminin artmasını beynimizdən ötürülən siqnalların olduğunu düşünmüşük amma bəlkə də bu elə birbaşa ürəyimizlə əlaqəlidir,kim bilə bilərki. Biz həmişə söz gəlişi deyirik qəlbinin səsini dinlə falan əslində desək də belə bir şeyin olmadığını bilirik bilinç altımızda amma artıq ürəyimizin həqiqi mənada bəzi hislerimizi öz yaddaşında saxladığına və hislerimizə təsir etdiyinə inanmağa başlayıram bu araşdırmadan sonra.

Bu arada Transplantasiya təcrübəsinin ən məşhur hekayələrindən biri mərhum Claire Sylvia-dan gəlir. Maraqlananlar üçün Onun bu haqda "a Change of Heart" adında kitabı da var. O, bu kitabda bədənini iki ruhla bölüşdüyünü və hislerini qeyd edib. Kitabın filminin adı isə "Heart of a Stranger" baxmağı tövsiyə edirəm.

hind fəlsəfəsi

Bir səhifədə bu başlıq altında "hind fəlsəfəsinin 4 əsas qaydası" haqqında bir şeylər oxudum. Mənə çox təsir etdi, çox qəribə hiss etdirdi istəyirem burda da tərcümə edib paylaşım.

Qayda 1:
"Qarşılaşdığınız insanlar kim olursa olsun, onlar doğru insanlardır. Bu o deməkdir ki, həyatımıza heç kim təsadüfən daxil olmur. Qarşımıza çıxan , ətrafımızda olan hər kəsin mütləq bir səbəbi vardır,onlar ya bizi bir yerə apararlar, ya da bizə bir şey öyrədərler.

Qayda 2:
"Yaşanmış olan hər nə isə, sadəcə yaşanacaq olandır. Heç bir şey, həm də heç bir şey yaşadıqlarımızı dəyişdirə bilməz. Həyatımızdakı ən kiçik detalı belə dəyişdirə bilmərik. "Əgər belə etsəydim, belə olardı"kimi bir cümlə yoxdur. Xeyr, nə olursa olsun, baş verməli olan şey baş verə biləcək bir şeydir ki, dərsi götürüb və Davam edə bilək. Hər nə qədər zehnimiz və egomuz bunu qəbul etmək istəməsə də, həyatımızda qarşılaşdığımız hər hadisə mükəmməldir.”

Qayda 3:
"içinizdə başlanğıc götürən hər an doğru andır. Hər şey doğru anda başlayır, nə erkən, nə də gec. Həyatımızda yeni bir şeyin baş verməsinə hazırıqsa, o da başlamağa hazırdır.”

Qayda 4:
"Bitmiş olan bir şey bitmişdir. Bu qədər bəsitdir. Həyatımızda bir şey bitərsə, inkişafımıza xidmət edir. Buna görə də, onu buraxmaq, sərbəst buraxmaq, getməsinə izin vermək və bu təcrübə ilə irəliyə baxmaq daha yaxşıdır.”
Rabindranath Tagore

xoşbəxtlik

Universitet vaxtlarımda 80 yaşlı bir müəllimim var idi,bizə həmişə deyirdi ki, çalışın bu dünyada özünüzü tapın, xoşbəxtliyi yox özünüzü tapın. Mən bunu ilk səfərlər anlamırdım, hətta özünü tapmaq,özünün kim olduğunun fərqinde olmamaq nə deməkdir bilmirdim. Ardınca da deyirdi ki, "özünüzu tapdığınız anda onun içində həmişə bir xoşbəxtlik olacaq, onsuz da xoşbəxtlik deyə bir şey yoxdur,sadəcə insanın həyatında yadında qalan xoşbəxt anları olur yeni həyat da xoşbəxt anlardan ibarətdir".
Bir yerdə belə bir sorğu görmüşdüm "azadlıq yoxsa xoşbəxtlik?" Düşünürəm ki, əgər daimi xoşbəxtlik deyə bir şey yoxdursa azadlığı seçmək hər zaman daha yaxşıdır , çünki azadlığın içində həmişə bir xoşbəxtlik tapıla bilər. Amma sən azad və sərbəst olmasan belə (fərqində olmadan) xoşbəxt ola bilərsən.
Mənə görə, xoşbəxtlik: müəyən bir zaman dilimində uğuru əldə etmək deyil, zamanı itirəcəyimiz qədər çox sevdiyimiz bir şeyi tapa bilməkdir. Xoşbəxtlik ,hər şeyin ən yaxşısına sahib olmaq deyil, hər anın qayğısızca dadını çıxara bilməkdir.
Hər səhər oyandığımızda içimizdə hüzurun olmasıdır.Heç kimə bir açıqlama etmə gərəyi duymadan öz həyatını yaşaya bilməkdir ,öz bildiyin doğrularının, ədalətinin arxasında çəkinmədən dura bilməkdir. Özümüzü axtaranda, çatdığımiz nöqtə deyil də, keçdiyimiz yollardır. Bəzən tanımadığımız bir uşağın bizə gülümsəməsi, bəzən yemlədiyimiz pişiyin yedikden sonra heçnə olmamış kimi öz yoluna getməsi, bəzən yaralı bir quşu yenidən həyata qaytarmaq, Bakıda qarın nəhayət yerə oturduğunu görmək, bəzən küçədə sevdiyin musiqini eşitməkdir, bəzən sahibləndiyimiz bir canlının bizə ehtiyac duyması buna görə də özümüzü həm işə yarar həmdə dəyərli hiss etməyimizdir xoşbəxtlik.
Ən əsası isə Varlığımızı, ruhumuzu, qəlbimizi, mərhəmətimizi, sevgimizi, həyacanımızı bir sözlə hər şeyimizle özümüzü sevə bilməkdir. Sevə bilməkdir əsas xoşbəxtlik nəyi isə kimi isə fərqi yoxdur, bir zamanlar bir dostum mənə demişdi ki, "fərqi yoxdur qarşılıqlı olsun ya da olmasın, kim nə deyirse desin, sevmək və sevilmək möhtəşəm duyğudur, əsasında xoşbəxtliyin bir parçasıdır" .
Bu siyahı istənilən qədər uzana bilər ,hərkəsə görə xoşbəxtlik bir başqa bir şeydir özlüyündə. Xülasə, hərkəsə xoşbəxt anların bol olduğu bir həyat və həyatında xoşbəxtliyin həqiqətən nə olduğunu tapmağı arzu edirəm.
Bu arada tək başıma yeriyirəm və qar yağır hazırda, soyuq əllərimi kəssə belə qarın yağışından dəhşətli xoşbəxt olaraq yazdığım bir yazıdır. Qara da bir eşq olsun )

atom

Atomu tam dərk edəcəyimiz bir mövzu haqqında yazmaq istəyirəm yenə..bilirik ki, Canlı və ya cansız hər şey atomlardan ibarətdir. Hər bir atom; Üç hissəcikdən ibarətdir: proton, neytron və elektron.Bədənimiz də atomlardan təşkil olunub.Bu məlumatdan sonra beyində belə bir sual yaranır ki, bəs görəsən bir insan orqanizmində ne qədər atom ola bilər? Bunun üçün isə belə bir fərziyyə var, Bədənimizdəki atomların sayını hesablamaq üçün ilk növbədə insan bədəni üçün orta çəki müəyyən etməliyik. Tutaq ki, orta hesabla hər hansı bir şəxsin kilosunu 60 kiloqram götürdük. Bu halda 6-nın yanına 27 sıfır əlavə etdikdə bədəndəki atomların sayına çata bilərik.

Gələk atomun quruluşunu və önəmini tam dərk edəcəyimiz əsas misala: Bütün bəşəriyyət bir şəkər kubuna(bildiyimiz ideal ölçülü 1 ədəd qənd) sığa bilər.
Bəs bu necə mümkün ola bilər?
Atom Neytronlar, protonlar və elektronlardan ibarət olsa belə,Maraqlısı odur ki, atomun böyük hissəsi boşluqlardan ibarətdir. Bir misala baxsaq: normal hidrogen atomunun 99,9999999999996%-i boşluqdan ibarətdir (eləcə də digər elementlər). Yəni eləcə də, Hər birimizin içindəki bu boşluqlar aradan qaldırılsa və yalnız atomlardan ibarət hissələr qalsa, bədənimiz o qədər kiçiləcək ki, bir şəkər kubu (qənd) böyüklüyündə bir kütlə qalacaq. Daha da təəccüblüdür ki, eyni şey kainatda da var. Kainatdakı bütün maddələr; Yəni atomlardan ibarət hissə kainatın yalnız 4%-nə uyğun gəlir(boşluqlar olmadan).
Bəs bu şəkər kubunun çəkisi nə qədər olardı?
Atomun kütlə çəkisinin böyük hissəsi atomun nüvəsindən gəlir. Buna görə də atomun boş hissələrini çıxarsanız belə, çəkisi eyni qalacaq.

atomun qeyri müəyyənliyi

Sözlükdə gəzəndə gözüme atom mövzusu dəydi,bu sırada atoma olan dəhşətli marağım və tutkum yadıma düşdü istədim bu barədə bir şeylər yazım. Ümumi olaraq atomun quruluşu və onun quruluşundakı elmə tam məlum olmayan(bəzi alimlərin fikri olsa da heç vaxt tam təsdiqini tapmayıb) bəzi nüanslar haqqında ümumi bir şeyler qeyd etməyə çalışacam sadə bir izzahla. Ümumiyətlə elmi dildə yazmaq yersiz gəlir mənə, onsuzda buna baxmaq istəsəm elmi dildə milyon dənə məqalə var netdə ordan baxaram, amma buranın isə daha anlaşıqlı dildə yazılmış bir məlumatlar küpü olmasını arzulayıram.

Atom o qədər möhtəşəm bir quruluşdadır ki, onun haqqında nə qədər danışsaq da azdır. Keçək mətləbə, təsəvvür edin ki, bir kürə var, həmin kürənin mərkəzində bir yük topu hansı ki, nüvə adlanır və nüvənin ətrafında firlanan mənfi yüklü hissəciklərdən (elektronlar) ibarət elektroneytral hissəcikdir. Elektronlar davamlı olaraq nüvənin ətrafında hərəkətdədirlər, yeni onlar öz oxları (orbitleri) üzrə fırlanırlar bir növü bizim başa düşəcəyimiz fərziyyədə günəş sistemi kimi, ele planetar modeldə bunun üçün irəli sürülüb. Ümumiyətlə atomun modeli haqqında n qədər fərziyyə mövcuddur, tomson modeli,rezerfod modeli və's.
Son olaraq atomun planetar modeli əsas qəbul olunur amma bu modeldə belə izzah edilə bilməyən bir nüans var. Təsəvvür edin ki, mərkəzdə müsbət yüklü nüvə var və bunun ətrafında elektronlar daim dövr edirlər yəni hərəkətdədirlər biz də bilirik ki, bir şeyin hərəkət edə bilməsi üçün onun müəyyən bir enerjiyə ehtiyacı var ( necə ki,biz o enerjini qidalardan alırıq) amma elektronların hardan enerji aldığı hələ də elmə məlum deyil.yəni ki, planetar modeldə elektronun bir enerji mənbəyi yoxdursa o müəyyen vaxt sonra orbit üzrə təcillə hərəkət edərək öz enerjisini itirecek və atomun nüvəsinin üzərinə düşüb atomu məhv edəcəkdi amma belə bir şey yoxdur gördüyümüz kimi. Bunun üzərinə Bor müəyən postulatlar irəli sürüb, o dedi ki, elektronların əslində bir enerjiyə ehtiyacı yoxdur onlar elə öz orbitleri üzrə enerjiye ehtiyac duymadan fırlana bilərlər bu nə qədər inandırıcıdırsa artıq, o deyirdi ki, əgər elektronlar başqa bir orbitlere keçərsə enerji şüalandirar və ya uda bilərlər( bu zaman enerjiyə ehtiyac yaranar). Amma borun bu postulatları demək olar ki, bir çox alimi və insanları ( içi mən qarışıq) qane etmir. Çünki, Bor Atom Modeli, sadəcə tək elektronlu atomların (hidrogen) spektrlarını açıqlaya bilir( zatən araşdırmanı da hidrogen üstünə aparmışdı hansı ki, ən sadə atom quruluşlu elementdə) buna görə də çox elektronlu atomların spektrlərini açıqlaya bilmirdi. Ən böyük səhvi isə bu araşdırmaya sadəcə ümumi fizika ilə baxıb dəyərləndirməyi olmuşdu, bura kvant fizikasını, Heyzenberqin qeyri-müəyyənlik prinsipini də nəzərə almalı və elə araşdırmalı idi. Adama deyərlər ki, yekə alimsən araşdırma edirsen tam elə də (bunu eşidən bor yəqinki qəbrində tərs dönər)). Həmişə ağlımda bu sual məktəb vaxtından olub hətta bunun üzərinə aşağı siniflərdə(8 ci sinif falan) araşdırma edirdim məktəbin kiçik akademiyasında amma heçnə elə araya uniye hazırlıq zir zibili girəndə insan nəyə məruz qaldığını əslində nəyi, necə çox sevdiyinı unudub həyatın axışına mənasızca üzməyə başlayır. Uzun sözün qısası gələcəkdə bu haqqda araşdırma etmək fikrim olub həmişə bura da yazdım ki,bəlkə kimsə bu suallara cavab taparda məni təmiz bürüyən bu maraq hovuzundan çəkib qurtarar. Xülasə, atom ürəkdi bizdə çoxlu ürəklər toplusuyuq.

rənglərin reallığı

Öncəliklə bunu bildirim ki, bu proses çox dərin və geniş bir mövzudur, və internetdə elmi dildə bu haqda istənilən qədər elmi araşdırmalar və məqaləler var amma mən bu prosesi tam sadə dillə izzah etməyə çalışacam.kvant fizikasına görə cisimlər əslində rəngsizdir və bizim onları gördüyümüz rəng tonları sadə dillə onların bizə yansıtdığı işıq dalğalarının əks etdiridiyi rənglər ilə əlaqəlidir.
Gələk izzaha: bildiyimiz kimi Hər bir cismin özünəməxsus atomik quruluşu və kimyəvi tərkibi var. Buna görə də, işıq dalğası bu cisimlərə çatdıqda,bu cisimlər öz quruluşlarına uyğun olaraq işığın bəzi dalğa uzunluqlarını udur və bəzilərini geri əks etdirirlər. Obyektlər işıq spektrində əks olunan dalğa uzunluğunun rəngində görünür. Məsələn, sadə dillə misal çəkim; banan orta dalğa uzunluğu 570 nanometr olan işığı udmur və onu geriyə əks etdirir.Bu dalğa uzunluğu spektrdə sarı rəngə aid olduğu üçün biz bananı kənardan sarı kimi görürük və fizikada hər bir dalğa uzunluğunun özünə uyğun rəng spektri var buna görə də buna uyğun olaraq cisimlər hansı dalğa uzunluğu aralığına aiddirsə o rəngi bizə yansıdırlar.

Daha dərinə gedək, niyə bananlar işığı 500 nanometr yox, 570 nanometr dalğa uzunluğu ilə əks etdirir? Və ya niye bütün cisimlər rəngsizdirse biz onları eyni görmürük? Bunun cavabı, əvvəl qeyd etdiyim kimi , bananın quruluşundakı atomlar, molekullar və banana xas olan kimyəvi maddələrdir(hansı ki, bütün cisimlərin ferqli quruluşu və kimyəvi tərkibi olduğu üçün onlarin hamısı ferqli rənglərdə və daha dəqiq desək müxtəlif enerji səviyyələrində olurlar). Atomdan atoma və molekuldan molekula dəyişən bu enerji səviyyəsinə uyğun gəlməyən və bu səbəbdən udulmayan və geri əks olunmayan dalğa uzunluğu obyektə öz rəngini verir.
Sonra isə belə bir sual ortaya çıxa bilər bəs necə rənglərin çoxlu tonları var bunun səbəbi isə əsas spektrdə ana rəng tonu 7 dənə olsa belə sən onun tonlarını görə bilərsən ( belə düşünün ki, məsələn sarı rəng aralığı 600-700 nm dalğa uzunluğuna aiddirsə hər hansı cisim 680 nm dalğa uzunluğunda olanda biz onu artıq sarının hər hansı bir tonunda görmüş olacayıq). şəkildə görə bilərsiniz tonları;
https://i.imgur.com/cfSFxQx.png

pion

Pion çiçəyi (ing: peony; trk: şakayık) özünəməxsus gözəlliyi və çəkiciliyi ilə seçilən özəl çiçəklərdəndir.Pion o qədər zərif və çəkici bir gözəlliyi varki ona baxmağa insan doya bilmir, qoxusu isə öz növbəsində insana sehrli hisslər bağışlayır.maraqlısı odur ki, hər rəngin özünəməxsus fərqli xoş qoxusu var, ürək nota qoxusu eyni olsa belə, qoxular fərqli duyulur hər rəngində.bir çox ətirlərin ürək notasında geniş istifadə olunur.çiçəyin görünüşü ilkin mərhələdə introvert qızılgülü xatırladır.Bir müddət sonra rəngarəng yarpaqlar çölə açılaraq, yoldan keçənlərə xoş bir qoxu yayır.
Pion çiçəyi hər bağçaya uyğunlaşır və evdə ona qulluq etmək çox asandır.ideal temperatur və suvarma təmin edildikdə, evlərə rəng və gözəl qoxu qatır.
Peony çiçəkləri bir çox rəngdə böyüyür, ən çox yayılmışı çəhrayıdır.bundan başqa. Ağ, qırmızı, sarı və çəhrayınin bir çox tonlarında olur.
Soğanaqlı bir çiçək olan pion öz soğanağından böyüməyə başlayır.
Çəhrayı, sarı, ağ kimi rəngləri olan çiçəkləri budaqlardan qat-qat yüksəlir.Pion çiçəyi mərhəməti simvollaşdırır. Görkəmli və zərif pion çiçəyinin botanika adının Paeonia olduğunu haradan aldığı haqqında çoxlu müxtəlif hekayələr var. Bu hekayələrin ən məşhuru yunan mifologiyasına əsaslanır. Bir-biri ilə amansız mübarizə aparan məşhur mifologiya tanrıları Herakl və Plutonun da yer aldığı bu hekayənin çiçəyə adını verdiyi düşünülür. Paeon adlı biri döyüşlərin birində yaralanan Plutonu sağaltmaq üçün pion kökündən istifadə edir. Öz tələbəsinin tibbi uğuruna qısqanan Təbib Asklepius Paeonu öldürür. Hekayənin sonunda Zevs Paeonu tapır və onu pion çiçəyi olan Paeonia-ya çevirir ki, ömürlük yaşasın.
Pion çiçəyinin mənasını daşıyan başqa bir mifoloji hekayədə Apollon Paeonia adlı pəriyə aşiq olur. Bunu öyrəndikdən sonra qısqanclıqdan hirslənən Afrodita Paeoniyanı çiçəyə çevirir və beləliklə pion çiçəyi meydana çıxır.(bunlar sadəcə olaraq əfsanələrdir maraqlanan insanlar üçün təbiki hərkəs qəbul etmək məcburiyyətində deyil,Amma bunu da etiraf edim ki, həyatımız hekayələr olmadan sıxıcı və xəyal edə bilməyəcək qədər maraqsız olardı məncə.,)
Bitkinin sağ qalması üçün pionun suvarma qaydası vacibdir. Yaz aylarında lazım olduqca suvarılmalıdır. Nəmli torpağı sevdiyi üçün kökləri sərin qalmalıdır. Pion çiçəyi müəyyən qədər soyuğa dözə bilsə də, soyuğunu çox sevən bir növ deyil. Yayın əvvəlində açan bitkinin çiçəkləri yaza qədər sərin mühitlərdə saxlandıqda daha canlı çiçəkləyə bilir.necə də zərif bir bitkidir ilahi..
Pion çiçəkləri yaza qədər soyuğu sevir və istəyir, amma çiçək açdıqdan sonra eyni soyuğa dözə bilmir və yarpaqlarını tökürlər.
günəşi sevir və günəş işığına ehtiyacı olan bir bitkidir. Bununla belə, birbaşa günəşə məruz qalmamalı və xüsusilə günəş şaquli olduqda birbaşa təmasda olmamalıdır.
Bu heyrətamiz çiçəyin tarixi eramızdan 1000 il əvvələ gedib çıxır. Bu o deməkdir ki, pion çiçəyi təxminən üç min il əvvəl yetişdirilib.ilk dəfə Çinin möhtəşəm bağlarında peyda olan bu zərif çiçək bu gün güclü çiçək istehsalçısı olan Yaponiyaya 8-ci əsrdə gəlib çıxmışdır. Çiçəyin ağrıkəsici xüsusiyyəti o dövrdə çox məşhur olmasının səbəblərindən biridir. 1800-cü illərdə pion çiçəyi Avropa ölkələrinə çatmışdır və göz oxşayan gözəlliyi ilə çox məşhur olması qaçınılmaz idi. Həmin tarixdən etibarən çiçək bütün Avropa və Şimali Amerikanın bağlarında sərgilənməyə başladı.iri, lələk kimi yumşaq və ətirli çiçəkləri ilə geniş rəng diapazonuna malik olan pion bütün dünyada ən məşhur çiçək növlərindən biridir. Hətta min yarpaqlı çiçəkdə adlandırılar bəzi mənbələrdə. Ümumiyətlə uzaq asiyada çox geniş yayılmış çiçək olduğundan, məndə bu çiçəyi ilk dəfə uzaq şərqi tarixi Asiya filmlərinin birində rastlaşmışdım və bu filmdə eşqi və üzrü təmsil edirdi hədiyə edildiyi insana qarşı ,bu çox diqqətimi çəkmişdi, sonra araşdırdıqca bu çiçəyə birazda aşiq olmağa səbəblər, mənalar tapdım.
Pion çiçəyi bütün dünyada bir çox fərqli məna və simvollara malikdir. Bəlkə də çiçəyi bu qədər məşhur və cəzbedici qılan şeylərdən biri də budur.pion çiçəyinin bəzi mənaları...
Pion çiçəyi əfsanəyə görə meşə pərisi Paeonia hekayəsinə görə utancaqlığı və utanc hissini simvollaşdırır.
Eyni hekayəyə görə, Viktoriya dövründə bir pion çiçəyinin qoparılması və ya kökündən çıxarılmasının bədbəxtlik gətirdiyinə inanılırdı.
Pion çiçəyi Çində çiçəklərin kralı hesab olunur. Zənginlik və bolluğu təmsil etdiyi üçün Çin Yeni ili qeyd etmələri zamanı da geniş şəkildə seçilir.
Bu zərif çiçək Yaponiyada cəsarət, qürur və uğurlar simvoludur.
Bütün dünyada pion çiçəyi firavanlıq, uğur, şans və ən əsası eşqi təmsil edir.
Pion Çiçəklərinin Rənglərinə Görə necə ki qoxuları fərqlidir bunların mənaları da fərqlidir.
Bütün çiçəklərdə olduğu kimi, pion çiçəyi də müxtəlif rənglərdə fərqli mənalar ifadə edə bilər.
Ağ pion: Ağ pion çiçəyi utancaqlıq hissi və üzr rəmzidir. Bu səbəbdən ağ pion çiçəkləri üzrxahlıq hədiyyəsi üçün ən mənalı hədiyyədir məncə .
Çəhrayı pion: Çəhrayı pion çiçəyi firavanlıq və uğuru təmsil edir.
Qırmızı pion: Digər çiçəklərdə olduğu kimi pion çiçəyində də qırmızı eşqin və ehtirasın rəngidir.

Pion çiçəklərinin dipçək formasında həmçinin soğanaqlarını Bakıda əksər çiçək mağazalarında tapmaq mümkündür.Bu çiçəklər çox incə, cəzbedici çiçəklərdəndir mənə görə, qoxusu isə sizi başqa bir dünyaya səyahət etdirəcək qədər heyrətamizdir.

səsini dünyaya çatdırmaq

Sözlükdə təzəlikcə yuxarı menyuda olan xalça şəkilləri mənə uzun müddət əvvəl rastlaşdığım bir məlumatı xatırlatdı və burda da qeyd etmək istədim.
Əfqanıstan yaxın Şərq sivilizasiya ilə yanaşı xalçaların da beşiyi hesab olunur. Əfqan xalçaları əsrlər boyu əl istehsalı xalçaların mühüm tərkib hissəsi olub. Hətta o qədər ki, şöhrəti bütün dünyaya yayılmışdır, Əfqan Xalçaları tünd tonların üstünlük təşkil etdiyi, toxunma mədəniyyətinin özünəməxsus model və üslubuna malik xalçalardır. Orijinal və zəngin rənglərdən, nəbati naxışlardan və tək kənar motivlərdən istifadə edən dizaynlar mövzu olaraq yer cənnətini təmsil edən Fars bağlarını seçmələri ilə məşhurdur.
Bu gün gəlir mənbəyi kimi də mühüm yer tutan xalçalar ümumiyyətlə yun, pambıq və ipəkdən toxunur. Hətta toxuculuq ölkənin ən mühüm gəlir mənbələrindən biridir.
Indi gələk əsas maraqlı məlumata,Müharibənin səngimədiyi, zorakılığın, qarşıdurmanın davam etdiyi bu torpaqlarda toxunan xalçalarda bu psixologiyanın əksini görmək mümkündür. Əfqan qadın və uşaqlarının toxunduğu müharibənin izlərini daşıyan xalçalardakı silahlar, partlayış fiqurları, vertolyotlar, döyüş tankları kimi detallar bu coğrafiyanın illərdir yaşadığı reallığı ortaya qoyur.Bir növü müharibəni, haqsızlığı bütün dünyaya çatdırmaq idi niyyət, çünki bu çarəsiz insanlar bilirki,bu xalçalar xaricə ixrac olunur və bu isə dünyaya bu haqsızlığı çatdırmağın yaxşı yolu ola bilərdi.əslində bir növü böyük bir çarəsizlikdir əlinizdən bir şey gəlmir sadəcə şahid olduğunuz o dəhşəti ən yaxşı etdiyiniz şey ilə (toxumaqla) səsinizi dünyaya çatdırmaq istəyirsiniz.
Scotsdale Müasir incəsənət Muzeyində keçirilən Əfqan Müharibəsi Xalçaları Sərgisindəki xalçalar onları görənləri bir az düşündürür və sorğulamağa imkan verir. Bu xalçalarda xüsusilə yaxın tarixdən bəri Əfqanıstan torpaqlarında baş verən işğallar, dəyişən və ya müsadirə olunan idarələr, bitməyən müharibələr əks olunub. Bu xalçaların bəzilərini bura yükləyirəm baxmaq istəyənlər üçün.
https://i.imgur.com/HjA3Zx3.jpg

sözaltı günlük

Qeyri müəyyənliklər içindəyəm,davamlı olaraq kim olduğumu kəşf etməkdəyəm, bəzən özümü qətiyyən mənə aid olmayan bir həyatda yaşayıram kimimə gəlir amma bir şey edə bilmirəm,sanki onsuzda özümü tapmayacam kimisindən,daima durmadan duyğularımda, fikirlərimdə dəyişim yaşayıram.ətrafimdakı insanlar sanki daim meni bəzi şeylərə gecikmiş kimi hiss etdirirlər bu məni məhv edir halbuki nəyə gecikdiyimi də bilmirəm. Onlara görə düzənli həyatın, işin, münasibətlərin,sabit gəlirin olmalıdır mütləq, amma istədiyim həyat bu deyil ən azından mən özümü heç hara hiss etmirəm hazırda.davamlı olaraq insanların sənə sual verməyi ,indi nə düşünürsən həyatın barədə, işlədə, niyə vaxt itirirsən,bu imtahanı vaxtında versə idin indi gecikmezdin və 's kimi məsləhətlər uje beynimi deşir və bunu mənlə maraqlandıqları üçün yox onların zənnindən onlar bu kimi şeylərə nail olduqlarını üstü bağlı gözüme soxmağa çalışırlar sanki. Ruhum bədənimə sığışmır, bəzən ətrafda heç nə mənə yetmir, hərşeyi arxamda qoyub özümlə baş başa qalmaq istəyirəm ətrafımda heç kim olmadan.Heç kim onsuzda məni başa düşməyəcək, kiməsə əslində nə olmaq istəyirəm,hara aidəm bilmirəm deyəndə mənə gülürlər. bu axtarış mənim həyatıma şəxsi münasibətlərime də birbaşa təsir edir,tez bezirəm insanlardan,yoruluram buna görə onları qırıram davamlı olaraq heç kimə tab gətirə bilmirəm uzun müddət,pis və ya vəfasız insanam orası heç amma ən azından bir şeylər hiss edəcəyim məni dəhşətli xoşbəxt edə biləcək özümü tapa biləcəyimə az da olsa inancım var sadəcə.bəli,heçnə olmasa da var olan təkcə az da olsa qalan inancımdır...

insanı sevindirən şeylər

Həqiqətən gülümsəmə və xoşbəxtlik keçicidir deyirdilər inanmazdım.Xoşbəxtlik deyənde ümumi demirem, onsuz da xoşbəxtlik deyə bir şey yoxdur, insanın həyatında xoşbəxt anılar olur sadəcə olaraq.Deməli,bugün kafedə oturmuşdum kompüterle iş görürdüm, yenə necə deyərlər stresli ve yorğun günlərdən biri idi, birdən bir xanım mənə yaxınlaşıb yavaşca qulağıma(səs-küy çox olduğundan eşitməyim üçün qulağıma yaxınlaşdı)"çox gözəlsiniz, özəlliklə saçlarınız" qəribə şəkildə üzümdə gülümsəmə ortaya çıxdı və bundan inanılmaz dərəcədə həzz ve xoşbəxt hiss etdim ne yalan deyim ki, günüm bir anda gözəlləşdi ,kim olursa olsun tərif eşitdiyi zaman istəmədən də ondan utancaqlıq qarışıq bir xoşbəxtlik hiss edir,mende də bele bir şey oldu təxminən.Sonra mən bu hiss ilə biraz sonra kafedən çıxıb gedəndə, kimisə men de xoşbext hiss etdirmək istədim,keçiddən keçdiyim zaman bir xanım orda oturub bir şeyler satırdı sadəcə tərslikdən üstümde nəğd pul olmadığından kefim pozuldu amma sonra səhər xanımın mene dediklərini həmin xanıma yaxınlaşıb dedim və dehşet xoşbext olduğunu gördüm (bir an özümlə qürur duydum sanki dünyanı qurtarmışam kimisindən)) mənə çox sağol gözəl qızım dedi,sonra isə dua etdi halbuki mən heç bir şey etməmişdim onun üçün amma onun duasını ve üzündəki gülümsəmeni görə bilmişdim adi bir cümlə ilə.. günümüzü gözəlləşdiren insanlara eşq olsun.belə belə işlər..

parfüm notları

Parfümlərdə olan sehrli hissi ortaya çıxarmaq üçün bir-biri ilə uzlaşan notlardan istifadə olunur. Hər notun bir məqsədi var və hər not fərqli bir hiss yaradır. Sadə dillə desək,efir yağlarının( ətirlərin əsasını təşkil edən birləşmələrdir) parfümde istifadə olunma yerləridir. parfümlər 3 əsas notdan ibarətdir: üst not, orta (ürək) not və alt not.
Ətir seçdiyimiz zaman ilk qoxladığımız zaman ilk şey ətirin üst notudur. Bu Notada daha çox uçucu efir yağlarına (limon, berqamont, qreyfurt, portağal, naringi, yaşıl alma, nanə, lavanda, kokos, şaftalı, sitrus meyvələr və zəncəfil) üstünlük verilir. Parfümeriya haqqında ilk təəssüratımız bu notun qoxularıdır əslində.
Qısa müddət sonra Ürək notu dediyimiz bir təbəqə özünü büruzə verir. Üst notlar uçduqca daha çox nəzərə çarpan notlardır.Bunlara yasəmən, qızılgül, bənövşə, tuberoz, pion, darçın, mixək, portağal çiçəyi və bəzi meyvə ətirləri daxildir.ona görə də həmişə parfüm aldığımız zaman onu sıxdığımız zamandan sonra bir müddət daha gözləməyimiz və ürək notunu duyduqdan sonra qərar verməyimiz tövsiyə olunur. Parfümün xarakterini və ətirini təşkil edən əsas maddələr əsl bu təbəqədədir. Boşu boşuna bu hissəyə ürək not deyilmir.
Nəhayət, Alt not eşidilir. Bu, ətiri vurduğumuzdan bir müddət sonra hiss olunur. Bu təbəqə davamlılıq meyarlarını yeni sadə dillə qalıcılığını müəyyənləşdirir və aromatik yağların nisbətləri bu təbəqənin içərisindədir. Ətirin sabitliyini təmin edir. Bunlara daha çox qalıcılığı mümkün etmək üçün tünd yağlardan istifadə olunur: səndəl ağacı, vanil, müşk, kəhrəba, şokolad, qəhvə, paçuli, vetiver və's ağac kimi ətirlər daxildir.məsələn Yaz aylarında daha çiçəkli, sitrus və meyvəli qoxulardan istifadə olunur bu notda (vanil, Paçuli) qışda isə daha ədviyyatlı və odunlu yağlara üstünlük verilir.
Hər zaman demişəm həmişə də deyəcəm qoxular sehrlidir.bir qoxu sizin beyninizdə bir insanı tamam başqa bir yerə qoya bilər.bu arada hərkəsin öz bədən qoxusu fərqli olduğu üçün eyni bir parfüm 5 fərqli insanda da fərqli duyulacaq. Qoxu hafizəsi xatirələri ən canlı anımsada bilən vasitədir bu sehr isə çox dərin bir fəlsəfədir.

sözaltı günlük

Dünyada hazırda məni xoşbəxt edən mənə maraqlı gələn heç bir xəbər yoxdur,xəbər programları ancaq müharibə, qəza,xəstəlik, ölümlər..kimi şeyləri göstərirlər,əslində reallıq bu yöndədir,ona görə də özümüzü aldatmağa dəyməz. Bəli,insanlar durmadan bir-birilərini yeyirlər, öldürürlər, əzab verirlər, qəlblərini qırırlar niyə də niyə axı bu qədər çətindir insanların eyni yer üzündə mehriban,bir birini qırmadan yaşamağı?! günahsız uşaqları öldürülən anaları, ailəsini qoruya bilmədiyi üçün əzab çəkən ataları görmək mənim uje psixologiyamı alt üst edir ciddi mənada,nolsun başqa ölkədir insan insandır və heç kim durduq yerdə poxdan bir davanın üstündə öldürülməyi haq etmir və bunu görüb normal öz həyatım üçün yaşamaq çətinləşir. Bugün səhər tezdən (sübh tezdən idi, ətrafda bir mən bir də yerləri süpürən xanım var idi)gedəndə zibil qutularının yanındakı xanımın bəzi zibilləri əli ilə yerdən sivirib götürdüyünü müşahidə etdim hansı ki,kiçik olduğu üçün süpürgə ilə götürmək çətin idi, istər istəməz gözüm doldu özümdən asılı olmadan,kimlər isə o zibili heç düşünməden yerə atar, başqa kimlər isə onu əli ilə yığmaq məcburiyyətində buraxılar.təəssüf ki, yaşadığımız həyat budur ,bundan ibarətdir ədalətsiz, haqsız bir yer..