gün keçdi

arif babayevin rejissor işi, anarın gürcü familyası əsəri əsasında ssenarisi yazılmış, emin sabitoğlu bəstələriylə azərbaycan kinematoqrafiya tarixini düşmüş filmdir. baş rollarını həsən məmmədov və leyla şıxlinskaya oynamışlardır. film boyu flora kərimova ifasında eşitdiyimiz "bir axşam taksidən" mahnısının sözləri vaqif səmədoğlu na aiddir. filmi xarakterizə etmək üçün yol filmidir desək yeridir. burda biz yolu iki cür görürük: 1) bakının müxtəlif yerlərini gəzmələri və bakı panoraması 2) fonda olan bakının müşaiyəti ilə keçmişə olan səyahət.

--spoiler--

baş qəhrəmanlar keçmişdə bir yerdə oxumuş, bir-birlərini sevmiş,amma bəxtsizlikdənmi, ya da taleyin oyunundanmı deyək, yolları ayrılmış iki şəxsdir. illər sonra qadın (əsmər) bakıya qayıdır və onlar yenə görüşürlər. gəzdikcə onların indiki və keçmişdəki vəziyyətin görürük. məlum olur ki, qadının uşaqları, xoşbəxt ailəsi var, amma xoşbəxtlik üçün bəzən bunlar bəs etmir, nəsə əskikdir. kişi (oqtay) isə işi olan, amma evlənməyən, evlilikdən və bağlanmaqdan uzaq duran, uğurlu, ancaq xoşbəxt olmayan biridir. biz qadın və kişinin gəncliklərində dostluq və sevgi münasibətlərini görürük və hər şeyi kişinin susmağı pozubmuş. birlikdə kino izləyirlər və film ikinci dünya müharibəsi zamanı yapon kamikadzeləri haqqında olur. qadının diqqətini cəlb edir bu mövzu, sonra isə şəhəri tərk edərkən kişi yenə getmə deyə bilmir, axı ola bilməz ki, sənin ad günün üçün təyyarəylə gələn qadın sənə əhəmiyyət verməsin, getmə, qal desən, yanında qalmasın. bəli, kişi yenə gücsüzlük edir. sonra məlum olur ki, kişinin doğum günü sabahmış, qadın bir gün daha tez gəlibmiş, bunun səbəbi isə həyatının dönüş nöqtələrindən olan məzuniyyət günüylə eyni vaxtda olmasıdır. filmin sonunda qapını döyürlər, qapı döyülür və kişi açır. qonşu qız, ya da poçtalyon qız, axır hər kimdisə deyir ki, sizə gürcü familyasından teleqram var. qadın teleqramda deyir ki, ad gününü təbrik edirəm, səni çox sevirəm, imzada isə kamikadze yazmışdır. burda qadının təyyarəylə tərk etməsi, bu tərk edişin isə qadınçun ölümə bərabər olduğunu, kişinin necə aciz və axmaq hərəkət etdiyini göstərir, həm kişiyə, həm də izləyiciyə yaxşı şillə vurur.

--spoiler--
izləyin, izlətdirin.

bonjour tristesse

"salam, kədər" (fransızcası "bonjour tristesse") françoise sagan ın 19 yaşında yazdığı və çap olunmasıyla ilk öncə müəllifə lokal, daha sonra isə qlobal şöhrət qazandıran əsərdir. əsər yeniyetmə bir qızın həyatla və həyatın mənbəyindən axıb gələn kədərlə, günahla tanışlığından, insanlarla qura bildiyi və qura bilmədiyi münasibətlərdən bəhs edir. əsərin adı paul eluard ın bir şeirindən gəlməkdədir, həmin şeir əsərdə də istifadə olunub.


--spoiler--

erkən yaşlarında anasını itirən qız anasını itirdikdən sonra monastrda təhsil alır, daha sonra atasıyla yaşamağa başlayır. atası hedonist, qadınlarla münasibəti sevən biridir. biz əsərdə sesilin (baş qəhrəman) atasıyla olan münasibəti, ilk sevgisi və yaşadığı cinsi təcrübələri görürük. yeniyetməlikdən qaynaqlanan səbəbsiz kədər, insanlarla yola gedə bilməmək kimi problemlər qabardılır, bir vaxtlar anasının rəfiqəsi olan, indi isə atasıyla gəzən annayla olan qarışıq münasibətləri diqqəti cəlb edir.

--spoiler--
yeniyetməlik haqqında olan maraqlı əsərlərdən biridir, üstəlik o qədər də irihəcmli deyil, üç-dörd saat vaxt ayırmaqla bitirmək mümkündür. oxuyun, oxutdurun.

yaramaz

vaqif mustafayev in 35 yaşında çəkdiyi filmdir. film yaramaz bir adamdan, daha doğrusu onun xarakterinin ikiləşməsindən və hər iki halda da yaramaz sayılmasındab gedir. filmdə biz yenidənqurmaya və insan şəxsiyyətinin vicdansızlığa necə sürüklənməsinə şahid oluruq. film ciddi mövzuları əhatə etməsinə baxmayaraq, bu mövzunun tənqidini güldürərək edir, bəzən gülməkdən adamın qarnına sancılar girir.
--spoiler--

hatəm gənc sayıla biləcək; arvadından boşanmış biridir və tez-tez insanların lağına səbəb olur, bunun əsas səbəbi isə saf olması, insanlara kömək etməsi, hərkəsin əliəyriliklə, oğurluqla pul qazandığı dövrdə qara qəpiyinin olmamasıdır. o yaramazdır, onu işdə və cəmiyyətdə lağa qoyurlar, hansısa adama kömək lazımdısa o edir, amma yenə də yaramazdı ki yaramaz. bir gün işdən çıxarılır, amma bəxti gətirir, hazırladığı əşya suvenir fabrikinin müdirinin xoşuna gəlir, onu işə götürür. qonşusu maşallanın sözlərinə qulaq asaraq yeni adam olmağa başlayır, buna görə də hətta fabrikin müdiri də olur. filmin kuliminasiya nöqtələrindən biri xoşuna gələn qadının (onunla tez-tez görüşür, gəzir) yanına rüşvət almaq üçün gəlməsi, o rüşvəti verdikdən sonra həmin qadını zorlayır. bu azərbaycan filmində inanılmaz yeniliklərdəndir. ilk bir saat güləcəksiniz, bir saatdan sonra nə olacağını bir allah bilir.

--spoiler--
izləyin, izlətdirin.

yad qadının məktubu

əsərin özü haqqında yox, əsərin xatirəsi barəsində yazmaq istərdim.əsər onsuz qısadı, öz psixoloji dərinliyi və zweigin etdiyi psixoanalizlə əvəz olunmazdır.

bir dostumla uzun müddət idi danışmırdıq, narahat idim. heç cür əlaqə saxlaya bilmirdim, gözləyirdim. bir gün necə oldusa əlaqə saxlaya bildik. havadan-sudan danışdıq, sonra oxuduğumuz kitablardan danışırdıq, nələrlə maraqlanırıq və s. bu əsərin adını çəkdi, dedi ki, oxumusan? dedim hə. dedi ki, mən o əsərdəki qadını başa düşürəm. bu söz mənə şillə kimi dəydi, hələ də unuda bilmirəm. bu sözün altında ifadə oluna bilməyəcək o qədər dərin mənalar yatırdı ki, heçnə deyə bilmədim, içimə soxaraq təkcə "bilirəm" dedim. hələ də bu cümlənin ağırlığı altında əzilirəm. indi uzaqdadır, şairin də dediyi kimi, bilmirəm əlləri necədi, baxışı necədi, yerini bilmirəm, bilsəm gedərəm. bu cümlənin deyilməsindən 5-6 aydan çox keçir, 5-6 il keçsə də unuda bilməyəcəyimdən qorxuram və məni həmişə bir kölgə kimi izləyəcəyini düşünürəm, eynən yad qadının məktubundakı kimi.

kitab oxuyanların gec boşalması

40 dəqiqə sevişdikdən sonra boşalırsan, qarşı tərəf özünü xoşbəxt hiss edir. yanağında xəfif qırmızılıq var, sənə diqqətlə və alovlu gözlərlə baxıb "çox yaxşısan" deyir, sən də deyirsən ki, sən bilmirsən, bunların hamısı austerlitz müharibəsinin, borodino döyüşünün, paris kanalizasiyalarının, paris kübar cəmiyyətindəki həyatın, ata qatilliyinin, müsbət tərəfidir. qarşı tərəf isə razılıqla başını tərpədib deyir ki, sus və oxumağa davam et.

(bax: hərb və sülh)

acı uşaqlıq xatirələri

həmişə bu başlığı görüb yan keçirdim, axır bugün, necə deyərlər özümdə qüvvə tapıb bu haqda yazmağı qərarlaşdırdım. əslində, bir xeyli belə xatirələr var, amma bu nədənsə ağlıma ilişib qalıb və məhz, bunu danışmaq istəyirəm. elə isə getdik.

balacayam, hardasa 10-11 yaşım olar, ya yox. soyuq qış günlərindən biridi, ayın tarixi 31 dekabrı göstərir. evdə atam yoxdu. yemək bişirmək lazımdı, amma qaz gəlmir. lənət sənə kor şeytan, tərslikdən propan balonda da qaz qutarıb və bunu doldurmağa aparmaq lazımdı. əlbəttə, məndən başqa kimsə gedə bilməyəcəyinə görə mən getməliyəm. propan doldurmaq üçün məntəqə uzaqdadı, avtobusla getmək lazımdı. propan dolu olanda güclə daşıyıram, yüngül olanda isə elə zənn edirəm ki, məndən daha güclüsü yoxdu. nəysə, evdən çıxdım, getdim düşdüm qazdoldurma məntəqəsinin qabağında. yağış da yağıb, bakını da özünüz bilirsiniz də, hər tərəf palçıqdı. güclə-bəlayla 4 cərgəlik yolu qorxa-qorxa keçmişəm. görürəm xeyli adam durub, mən də keçdim dayandım sırada. gözlə ki gözləyəsən, yağış da gah yağır, gah dayanır. yer bütün sudur, ayaqlarım islanmağa başlayıb, soyuq yavaş-yavaş iliyimə işləyir. insanların sırası isə azalmır, elə bil təkcə qazdoldurma məntəqəsində həmrəylik günü keçirdirik. yarım saat qırx dəqiqədən sonra 10 nəfər qalmışdı qabağımda, reski bir ortayaşlı kişi başladı mənimlə danışmağa. mən də başa düşmürəm bu nə danışır, qulaq asmıram. sonra üzümü çevirdim, sən demə kişi mənə deyirmiş ki, sən nə vaxtdan burdasan? sırasız gəlib girmisən. mən də gözlərimi zilləmişəm, heçnə başa düşmürəm. kişi deyir ki, gəlib dayananda demək lazımdır ki, axırıncı kimdirsə ondan sonra mənəm. mən indi bilmirəm nə edim, bu qədər vaxt gözləmişəm. axırda başqa bir kişi bu birinə dedi ki, uşaqdı da, bilməyib, bayaqdan gözləyir. yaxşı sıyrıldım, biraz daha gözlədikdən sonra doldurub ordan uzaqlaşdım. yolda gələn avtobuslar da balacayam, pul vermirəm deyə saxlamır. oturub dua edirəm ki, kimsə də gəlib məniynən dayansın, o əl eləsin, mən minim. yenə 30-40 dəqiqədən avtobusun biri saxladı. nəyi var islanmışdım, ayaqlarım yaş idi, lakin avtobusdan düşüb evə gedəndə özümü böyük bir qələbə qazanmış sərkərdə kimi hiss edirdim. o vaxtdan bəri həmişə hardasa gözləyirəmsə, kişinin dediyi sözləri deyirəm. tanımadığım digər kişi olmasaydı mən nə vaxta qədər gözləməli olardım bir allah bilir. həmin yeni il axşamı mənim yaşadığım ən kədərli və stressli axşamlardan biri oldu. amma nəhayət evdə yemək bişəndə özümü yaxşı hiss etdim və duyduğum kədər, əzginlik bir balaca da olsa azaldı.

brat

1997-ci ildə aleksey balabanov un rejissorluğu ilə çəkilən rusiyanın müstəqillikdən sonra ortaya qoyduğu ilk kult filmi. baş rollarda sergey bodrov və viktor suxorukov oynayır, film boyu ifa olunan mahnılarn əksəriyyəti rus rok qrupu nautilus pompilius tərəfindən ifa olunur. sırf musiqiləri dəfələrlə dinlənəcək qədər gözəldir. bodrov bu filmdəki performansıyla əfsanələşmişdir. film kriminal janrındadır, post-sovet rusiyasında mafioz münasibətlər və insanların yaşadığı müxtəlif çətinlikləri göstərir.


--spoiler--

sergey bodrovun canlandırdığı danila baqrov obrazı əsgərlikdən gəlmiş, əsgərlik xatirələrindən sanki qaçan biridir, çünki o əsgərlik suallarını yola verir, nədənsə tam cavablamır, guya o təkcə yazı işi ilə məşğul olubmuş, daha sonra biz onun silahla davranışın gördükdə heç də belə olmadığını anlayırıq. evə gəldikdə anası ona deyir ki, get qardaşının yanına, sən də atana oxşayıb fərsiz olmusan deyir. brat 2 filmində digər qardaşa təxminən eyni sözü deyir qadın və biz rus qadının heç cür razı qalmadığını görürük, bu məni xeyli güldürmüşdür. qardaşının yanına gedən danila burda mafiyayla üz-üzə gəlməli olur, çünki qardaşı ondan bunu xahiş etmişdir. filmdə alman küçə ticarətçəsiylə köhnə kilsənin həyətinə getməsi və aldığı çörəyi bölməsi, daha sonra isə hamının əlində vodkayla duruşu bizə balabanovun "isa məsih də belə edərdi" dediyini göstərir. filmdə peterburqun atmosferi çox gözəl yansıdılmışdır, danilanın digərləriylə olab münasibəti, bəzən saflığı adamı güldürür. fahişə qızın prezervativ istəməsi, qardaşı ilə alman haqqında söhbəti və s. çox da süjeti açıqlamaq istəmirəm, son olaraq pul qazandıqdan sonra almana, sevdiyi qadına, fahişə qıza pul təklif etməsi və yalnızca bunlardan mcdonaldsda yemək yeyən fahişə qızın laqeydcəsinə və sevinərək qəbul etməsi soxulmuş mükəmməl pazdır.

--spoiler--
izləyin, izlətdirin.

ayrıca (baxma: brat 2)

gözəl qız və çirkin oğlan münasibəti

bu çox məşhur bir hadisədir, illərlə feysbukun statuslarında aparılan sorğularla dərinliyinə enilmişdir, yenidən bu söhbətlərə edib başağrısı vermək istəmirəm, toxunacağım nöqtə başqadır.

münasibətdə olduğum insanlara qarşı çalışıram həmişə səmimi olum, amma onların mənə qarşı qeyri-səmimi davranışları, sözləri məni tam özümdən çıxarırdı. pis-yaxşı münasibətlərim oımuşdu, amma bir gün elə bir gözəllik sahibiylə münasibətə başladım ki, özünü artıq bu gözəlliyim altında əzilmiş kimi hiss edirdim. heç cürə anlaya bilmirdim ki, belə gözəl biri necə mənimlə münasibət qurub və davam edir. yox, başa düşürəm, adam düşüncəli, başa düşən, qayğıkeş, nə bilim bütün cəhətləri özündə cəmləyə bilər, amma bu fiziki olaraq qarşılıq tapmadığında istər-istəməz təəccüblənir. qarşı tərəfdən soruşduqda deyirdi ki, yox, sən özünü düzgün qiymətləndirmirsən, düşündüyün kimi deyil və s. bu sözləri mənə o qədər təlqin etdi ki, o vaxtdan bəri eqom aşağılara doğru enmir, qətiyyən çirkinlik barəsində düşünmürəm.

həmin qadına isə burdan demək istəyirən ki, adam bu qədər gözəl olmaz axı, indisə kimisə bəyənməkdə əziyyət çəkirəm.

nazim hikmet və necip fazıl

türkiyədə ədəbiyyat oxuyan gənclərin tez-tez üzləşdiyi imtahan suallarından biridir. hansı və nəyə görə? bir dostum durmadan bu haqda şikayət edirdi, çünki sola yaxın olduğundan imtahanda necip fazılı tərifləmək istəmirdi, amma müəllim sağçı olduğundan bunu etməyə məcbur idi, bilmirdi imtahan cavabını fikirləşsin, yoxsa öz vicdanıyla mühakiməsini həll etsin. nazım hikmeti türkiyə və türk ədəbiyyatı üçün ən yaxşı dəyərini göstərən ifadələrdən biri orhan veli kanık ın dediyi:

"nazım dünyada tanınan tek türk şair, o da türklere rağmen, yapılan haksızlıklara rağmen tanınıyor" sözləridir.

necip türkiyədə sağ kəsimin əlində bayraq kimi tutduğu, tuta bildiyi tək şairdir, nazım isə dünya solunun ən parlaq imzalarından biri. yeniyetməliyim nazım hikmet təsiri altında yazılan şeirlər yazaraq keçdiyi üçün getdikcə daha da obyektivlikdən uzaqlaşaram deyə burda dururam. hər ikisini oxuyun, zövq alın, mətnə dəyər verin.

jesse pinkman

breaking bad serialında ən sevdiyim personaj. mükəmməl aktyorluq, mükəmməl səsləndirmə, məşhur bitch və s. walter whitedan fərqli olaraq pul və hakimiyyət onu dəyişdirmir, onu dəyişdirən təkcə ünsür bəzən qurşandığı narkotik olur ki, sağlam düşünməməsinə səbəb də budur. hərəkətləriylə, insanlara qarşı davranışı və vəfası ilə könülləri fəth etmişdir.

--spoiler--

ikinci sezonda qızla münasibət zamanı gözümdən düşmüşdür, yekə kişisən, ala, bir duduşuva yiyə dura bilmirsən kimi reaksiyalara səbəb olmuşdur və yalnız 3. sezonun sonlarında yenə yüksəlməyə başlamışdır. ayrıca qız öldükdən sonra durmadan qızın evinə zəng etməsi avtomatik cavabda qızın səsini dinləməsini, bu hərəkəti dəfələrlə etməsi mənə qaranlıq qalmışdır. beş altı dəfə təkrarladıqdan sonra sevgini bu qədər dərin və incə işləyən rejissor və ssenari heyətinə rəğbətim artdı. ayrıca maşının küllüyündə qızın çəkdiyi siqaret qalması və üzərindəki pomada izi məni məndən almışdır.

--spoiler--

jesse hər nə qədər pis davranışlar etsə də, sonradan bunu özünə etiraf etməsi və çəkdiyi həqiqi iztirabla özünü bağışlatdırmışdır.
ayrıca:
(baxma: soxum walter white'ın ağzına )

xoşladığın qızın öncədən sekslə məşğul olmasını öyrənmək

icazənizlə yaxşı kin qusmaq istədiyim başlıqdır. indidən spoiler verib deyim ki, əsəbisinizsə, dünya sizə dar gəlirsə, beyniniz çönürsə bu entryni oxumadan keçə bilər, rahatlıqla umbaylaya bilərsiniz. necə ki, mən yuxarıda yazılan entrylərin 70 faizini umbaylamışam. qorxmayın, rahat olun. indi isə getdik.

hər hansısa təsadüf nəticəsində azərbaycanda doğulan və doğulandan sonra ona aşılanan dəyərlərə ikiəlli yapışanlar varlıqlar, siz yuxarıda qeyd etmisiniz ki, bunu qəbul edənlər şərəfsizdir, nədir və s. yaxşı, mən sizinlə razı. bunu qəbul edənlər şərəfsizdir, dünyanın ən yaxşı yaşam səviyyəsinə malik ölkələrin insanları şərəfsizdir, afrikalılar, piqmeylər, eskimoslar, burkino fasolular, ümumiyyətlə sikimsonik islam mədəniyyəti xaricində qalan bütün insanlar şərəfsizdir, çünki onlar bunu qəbul edirlər. lap gözəl, lap əla. sizlər, içinizə soxanlar, ikiüzlülük edənlər, yaxınınız xəstəxanaya düşəndə əlacsızlıqdan kredit götürənlər, aldığı pensiya ilə dərman almağa pulu çatmayan yaşlıların nəvələri olan sizlər, pulları havaya sovrulan ölkənin insanları sizlər, rüşvətxorluğun hər tərəfdə tüğyan edən ölkənin vətəndaşları sizlər şərəflisiniz? nə vaxta qədər dəvəquşu kimi başınızı quma soxub götünüzü bayırda qoyacaqsınız? hər şeyə göz yumursunuz, içinizə soxunursunuz, cəmiyyətdə hər cürə oğraşlığın ayaq açmasına səsinizi çıxarmırsınız, amma kiminsə intim, bax burasına diqqət edin, intim deyirəm ha, yəni sizə girib-çıxanı olmayan mövzu haqqında insanları mühakimə edirsiniz? bəlkə gendən genə ötürülən şamtutanlıq fəlsəfəsini kənara qoyub, həyatda daha doğru-düzgün işlərlə məşğul olmağa başlayasınız? pis olmaz? hələlik, gələn görüşlərədək.

(baxma: açacağın başlığı sikim )

xoşbəxtlik

tam olaraq nə olduğunu hardasa izah etməyin mümkünsüz olduğu, şəxsə və situasiyaya görə dəyişən varlıqdır. telefonunuza gələn qısa bir mesaj da sizi xoşbəxt edə bilər, istədiyiniz adamla evlənəndə də xoşbəxt ola bilərsiniz, hətta avtobusda gedərkən balaca bir qızın ətrafına qarşı laqeydliklə ifa etdiyi mahnı da sizi xoşbəxt edə bilər. məsələ, xoşbəxt olmaqdan daha çox xoşbəxt olduğunun fərqinə varmaqdır, lakin təəssüf ki, çox zaman hadisələr xatirələrə çevrildiyində daha çox xoşbəxtlik hiss edirsən, çünki mahiyyət etibarı ilə gijdıllağıq, şadlığımıza şitlik edirik və ən xırda detallara ilişərək yaxalıdığımız o möhtəşəm sakitlik və xoşbəxtliyi öz əlimizlə məhv edirik. ümid edirik bundan sonra eyni səhvləri etmərik.

sergey bodrov

1971-ci ildə doğulmuş, 2002-ci ildə faciəvi şəkildə vəfat etmiş aktyor, rejissor, incəsənət tarixçisi. rol aldığı ən məşhur filmlər brat və brat 2 filmləridir. bu filmlərdə səhnələdiyi rolla insanların hafizələrində özünə əbədi və xoş bir yer etmiş, unudulmaz performans sərgiləmişdir. debütü atasının çəkdiyi qafqaz əsiri filmiylə olmuşdur. moskva universitetinin incəsənət tarixi məzunudur.

--sitat--

incəsənət tarixi məzunu olmaq sizə nə qazandırmışdır? sualına, "siz bir şəhər getdiyiniz zaman o şəhərdə harda nə olduğunu, meydanları filan bilərsiniz, mən isə o şəhərdə olan muzeydə bütün gün boyu qarşısında duraraq vaxt keçirdə biləcəyim əsərin olduğunu bilirəm. həmin gün həyata dair bir gündür" demişdir.

--sitat--


rejissor olaraq isə ilk filmi "brat" seriyasının adəta davamı olaraq çəkdiyi syostrı filmidir. filmdə istifadə etdiyi viktor tsoi musiqiləri dahi tsoiya olan hörmət və pərəstişindən xəbər verir.

ölümü ikinci filmini çəkdiyi zaman qar uçqunu altında qalaraq gerçəkləşmişdir. meyiti tapılmamışdır. yaraşıqlı və xarizmatik bodrov əbədi olaraq "qafqaz əsiri"dir və onu qurtaracaq heç kim və heç nə yoxdur. təəssüf.

cavid hüseynov

rasim əliyevin öldürülməsində şübhəli bilinərək həbs olunan qəbələ futbol klubunun kapitanı. hə, daxili işlər nazirliyi açıqlamasında bildirib ki, prezidentə daimi məruzə olunur və vəziyyət nəzarət altındadı. indi bu xarabada hər şeyə "imenno" prezident baxmalıdır ki, kimisə həbs etsinlər? özümüzün sistemimiz normal işləməlidir, iki-üç il öncə araz abdullayev bir qadını vurmuşdu maşınla, sonra noldu? heçnə, qadın jurnalist deyildi, heç kimin diqqətini cəlb etmədi. nəysə. haqq-ədalət öz yerini tapacağına ümid edək.
(baxma: gelip bizi de dövmesinler, ali rza bey?)

seks həyatını danışan oğlanlar

gənclərimizin bir çoxunun olmayan seksual həyatlarının fəsadlarıdır desək yeridir. siz onlarla görüşdüyünüz zaman (uzun müddət görüşməmisinizsə) sizinlə hal-əhvaldan sonra mövzunu gətirəcəkləri yer bura olacaqdır. əlbəttə, bəziləri həqiqətən də olmuş şeyləri danışırlar, filan qızı elə eləmişəm belə eləmişəm zad, bunun özü düzgün hərəkət deyil, amma diqqət çəkmək istədiyim məqam başqadı. başlayırlar danışmağa, özlərini sübut etmək, sizdən də əhsən alqışlarını görmək istəyirlər. əgər lazımi reaksiyanı verməsəniz (mən çox vaxt istehza edirəm), işi daha da irəliyə apararaq deyəcəklər ki, yaxında da "ata" olmuşam. elə bilirsiz deməyəcəklər? deyəcəklər, çünki uşaq yaratmaq onların balaca beynində nəsə böyük qəhrəmanlıqdı, guya 100 min ildi eyni poxla məşğul deyilik, guya bu nəsə təzə şey icad edib. hə, belə şeylər olur. çox dərin analizlərə ehtiyac duyulan insanlardl, maraqlı personajlardı, fiziki təminatsızlığın canlı mücəssəmələridir. allah köməkləri olsun. siz yenə nə olursa olsun danışmayın, yaxşı deyil.

true detective

sezon finalı ilə ağzımıza-ağzımıza vuran serial. mən hələ belə dəhşət sezon finalı görməmişdim. istər musiqi, istər xarakterlərin daxili aləmlərinin açılması, istər klişedən uzaq və gerçəkliyə yaxın olmağı adamı ayaqüstə qalxıb alqışlamağa məcbur edən detallardandır.

--spoiler--

seriyanın ilk dəqiqələrində bezzeridesin və velcoronun bir-birlərinə danışdıqları keçmişləri, travmaları elə qabaqda sizi nələrin gözlədiyinə işarə edir. bezzeridesin "mənə dediyi "gözəlsən" sözləri məni qürurlandırmışdı" sözləri məni çox sarsıtdı, qadınların hətta uşaqkən belə gözəlliyə verdiyi önəmi vurğuladı. frank semyonun ölüm səhnəsi, keçmişi gözündən gəlib keçməsi, o səhra və kimsəsizlikdə ölmək, təsadüf və ironik ölüm insanı yerdən-yerə vuran cinsdən idi. velcoronun qaçışı və başına gələnlər koen qardaşlarının "qocalara yer yoxdu" filminə salam göndərdi.
istər frank, istər velcoro öz ayaqda durmaq cəhdlərinə baxmayaraq, yenə də özlərinə məğlub olurlar, zəiflikləri ucbatından itirirlər. testin nəticəsində həqiqətən oğlu olduğunu bilməyimiz, göndərdiyi emailin getməməsi sənə pis təsir edə bilər, amma gerçəklik bundan daha betər mövzularla dolub-daşdığından, gerçəkliyə bu qədər yaxın olduğundan dəhşət zövq aldım.

serialın qadınları isə övladları və tənhalıqları ilə baş-başa qalırlar. bezzeridesin velcorodan uşağı olması, frankın həyat yoldaşı ilə venezuelada belə qaçmağa məcbur olmaları insanı düşündürür.

--spoiler--

həyat davam edir