thee sacred souls

(bax: underrated müğənni və qruplar)

backfishroman

digər adı ilə- Madchenliteratur alman uşaq və gənc ədəbiyyatında 19-cu əsrdə yaranmış janrdır.

19-cu əsrə qədər alman uşaq və gənc ədəbiyyatı üçün kitabları cinsiyyətə ayırmaq kimi bir şey yox idi, məhz bu dövrdə Backfishliteratur-un yaranması ilə kitablar 2 yerə bölündü. bununla da cinsiyyətlərin bərabər təhsili bir-birindən ayrıldı.

backfishroman janrında olan kitablar 12-16 yaş aralığındakı qızlara təhsil, daha doğrusu, əxlaq təhsili vermək məqsədilə yaradılmışdı. kitabımdakı materiala əsasən, "bu janrdakı əsərlər yeniyetmə yaşına çatmış qızlara həyatı öyrətmək, nəsihət və məsləhət vermək, ana, həyat yoldaşı və ev xanımı olmağa hazırlamaq məqsədi daşıyırdı".

ən məşhur backfishroman əsərlərinə emmy von rhoden-in " der trotzkopf", enid blyton-un " hanni und nanni" və patricia schröder-in " beste freundin, blöde kuh!" aiddir.

bu janra aid olan əsərlərdə qadın duyğuları və davranışlarına sahib, cinsiyyətinin gətirdiyi problemlərin üstəsindən ustalıqla gələn qadın obrazlar uşaqların onları özlərinə model seçəcəkləri şəkildə yaradılırdı. bu modellər üçün mülayimlik, itaətkarlıq və təvazökarlıq kimi xüsusiyyətlər əsas idi və uşaqlara da bu aşılanırdı.

19-cu əsrə qədər qızları "filankəsin filanı" olaraq böyütmək üçün çalışan bu janr, bundan sonra daha çox əyləncə məqsədi daşıyan hekayələrə çevrilməyə başladı. 20-ci əsrdə isə backfishliteratur-un əhatə etdiyi mövzular daha da genişlənmişdi və artıq əvvəlki nəsihətlərdən danışılmırdı.

möhtəşəm fransız mahnıları

grand blanc-ın bütün mahnıları. xüsusən də bu ikili:

bütün günü bu nəqarəti mırıldanıram:
Et tu donnes l'amour
De ceux qui n'ont pas d'amour
À ceux qui n'ont plus d'amour
Et moi j'ai besoin d'amour

cults

madeline follin və brian oblivionun iştirak etdiyi Amerikalı indie-pop band.

Aylardır qulaqlarımı qanadıram bu band-la. indie musiqinin dibidirlər.
"Anger issues"-umu sakitləşdirən " you know what i mean", " go outside" və "introvert delirmesi" adını qoyduğum " walk at night" mahnıları vazkeçilməzimdir.

yazarların ən pis pərt olduğu an

Bir neçə saat əvvəl bəlkə eyni qatarda olub gördüyünüz və bəlkə də söydüyünüz andır.

Həmişəki soyuqdəymədən və yemək saatını ötürmədən nəticələnən dəhşətli mədə ağrımla metroya mindim. Bilirsiniz saat 6-7 arası sıxlığı. Mindim və özümü guya sakitləşdirməyə çalışıram: "sakitləş, bir azdan düşəcəksən. Nəfəs al, nəfəs ver. Qollarımı niyə hiss etmirəm? Ayaqlarım niyə bu qədər böyüdü? Niyə yerləşmirəm? Deyəsən ortadan-mədə hissəsindən iki yerə bölünmüşəm" deyə-deyə onsuz da hallı idim, sıxlıqda daha da hallandım və metroda qrupyoldaşlarıma "ulduzda düşək, dözə bilmirəm" deyəcəyim yerdə qatarın ortasında yerə oturub qusdum. Ciddi-ciddi qatarın ortasına qusdum. Elə-belə də yox ha. Kruassan qalıqları, çeynəmədən udduğum böyük-böyük simit parçaları, hamısı gözümün önündə qatar hərəkət etdikcə sağa-sola gedirdi. Ağrıdan və əsəbdən ağlamağa başladım, ulduzda düşdük. Üçümüzün də ayaqqabısı qusmaq, gülməkdən ölürük.
Heç kəs də iyrənib düşmədi ha, yenə eyni sıxlıqda qatar qusmağın içində yoluna davam etdi. Artıq "qatara qusmamışam" da demərəm heç.

copie conforme

abbas kiarostaminin 2010-cu ildə ərsəyə gətirdiyi, incəsənətdən evliliyə qədər mövzular müzakirə olunan film.

filmdə baş rollar- juliette binoche və william shimell uzun müddətdir münasibətdə olan cütlüyü oynayırlar. lakin onlar evli deyillər, evliliyin "surətini" canlandırırlar.

filmin əvvəlində onlar arasında bir münasibət olduğunu heç sezməmişdim belə. james-i sadəcə kitab yazıçısı, elle-i isə onun kitabı ilə maraqlanan biri kimi düşünürdüm. hətta nə məntiqsə, kofe içdikləri yerdə james-in çölə çıxması ilə elle-in satıcı qadınla olan söhbətində belə -evli olduqlarını öz dili ilə deməsinə də baxmayaraq- filmin adından bu nəticəyə gələrək onların evli imiş kimi rol apardıqlarına özümü inandırmışdım. sonradan elle-in çarəsiz emosionallığında özümü taparaq (özlüyündə rol olsa da) "yox, bu rol ola bilməz" deyərək həqiqətən münasibətdə olduqları gerçəyini gec olsa da, sonunda ki anladım.

filmin çoxu səhnəsində toscana-da gəzən cütlüyün qarşısına evli cütlüklər çıxır. istər yeni evlənmiş, istər ortayaşlı, istər qoca, hamısı onların yanından keçir və elle-ə "biz də belə ola bilərdik, biz də həqiqətən evlənə bilər, orta yaşlarımızda başqa ölkələrə gəzintiyə gedə bilər, qocalığımızda isə bir-birimizə sahib çıxa bilərdik" fikrini düşündürür. james isə daha realist olduğundan bunlara fikir vermir. onlarla şəkil çəkdirmək istəyən cütlüyün təklifinə belə müsbət cavab vermir. elle ilə gəzmiş, dincəlmiş, vaxt keçirmiş olduğu yerləri belə xatırlamır.

filmi film kimi izləmək yerinə kitab kimi oxumaq daha yaxşı olar, fikrimcə. çünki dialoqları çox möhtəşəm olduğundan bütün diqqəti ora vermək lazımdır. film bəziləri üçün sıxıcı ola bilər; çox səssiz və dinc irəliləyir. lakin mən özlüyündə çatdırılan fikri çox sevdim və tövsiyəmdir.

oblomovçuluq

"Obomovçuluq" 1859-cu ildə ivan Qonçarovun "Oblomov" əsəri ilə ortaya çıxmış, tək "tənbəllik" açıqlaması ilə kifayətlənməyən, üstündə daha uzun düşünmək lazım olan məfhumdur. "Oblomovçuluq" görünənin əksi olaraq şüurlu ətalət, ekzistensial tragediya, cəmiyyət və dünya sisteminə passiv üsyan olaraq dəyənləndirilə bilər. Qonçarovun bu obrazın simasında bizə aydınlatmaq istədiyi mövzu sadəcə "tənbəllik"dən ibarət ola bilməzdi, lakin bir müddət sonra rus ədəbiyyat terminindən çıxıb rus məişət dilinə qədər yol alan bu məfhum səhv anlaşılaraq V.i. Leninin belə "Rusiya üç inqilab etdi, lakin biz hər dəfə Oblomovluğun qarşısında məğlub olduq, çünki Oblomovluq təkcə rus burjuasına deyil, ümumilikdə rus cəmiyyətinə xasdır" sözləri ilə toxunduğu mövzu olaraq məhz tənbəllik və işəyaramazlıq olaraq anlaşılmışdır.

Məfhumun aid olduğu baş qəhrəmanın bu fəlsəfəsi bizə əvvəlcə keçici bir dövr kimi görünür: yeniyetməlik yaşında bir çox mühüm elmlərə yiyələnən Oblomov gənc yaşlarında məmurluğa alışa bilməyərək işi buraxır, bütün fəaliyyəti yeyib-içmək və yatmaqdan ibarətdir. Lakin daha sonra Olqa ilə tanış olur. Sevginin gətirdiyi aktivlik fikri ilə ona qarşı bizdə ümid işığı yaranır. Oblomov fəlsəfəsinə əks olaraq aktiv həyat keçirməyə, oxuyub-yazmağa, gəzməyə, əsas da maraqlanmağa başlayır, hətta köhnə xalatını da bir kənara atır. Bununla biz Oblomovun əslində tənbəl olmadığını, istədikdə bacardığını görürük. Olqa kimi Oblomovun dəyişəcəyini, özünün daha yararlı bir versiyasına çevriləcəyi günü gözləyirik. Amma Oblomovun fəlsəfəsi keçici bir dövr deyildi, bu onun istəyi üzrə seçdiyi bütün bir həyat tərzi idi. Elə bir həyat tərzi ki, var-dövlətinin müəyyən qismini, sağlamlığını, burjua həyatının üstünlüklərini və həyatından bir neçə ilini əlindən aldı.

Yenə də "Oblomovçuluq" məfhumunun məğzinə qayıtsaq, biz bunu şüurlu tənbəllik halı olaraq götürə bilərik. "Oblomovçuluq" hər şeyin bir addım öncəsini hesablamaq, bütün işləri ən incə detalına qədər planlaşdırmaq, hər şeyin və hər kəsin fərqində olmaq nəticəsində gələn tükənmişlikdir.

Hər birimizin həyatında tükəndiyimiz, başımızın qarışıq olduğu, heç bir planımızın olmadığı, buna görə də situasiyanı atlada bilmədiyimiz anlar olur. Bu zaman çıxış yolu tapıb vəziyyətdən çıxırıq, düşünüb o planı yerinə yetiririk. Oblomovçuluq isə bunun əksidir. Onlar aktiv düşüncə halında olarkən, tamamilə passiv hərəkət halında dayanırlar. Daim problemləri düşünür, qarşılarına maneə qoyur, o aktı yerinə yetirməkdən vaz keçirlər.

Oblomovçuluğu psixoloji cəhətdən depressiya, travma, motivasiya əksikliyi və s. ilə əlaqələndirmək olar. Lakin "Oblomov" əsərində bu daha çox onun böyümə şəraiti və ona qarşı olan davranışların- fərd kimi yetişməsinə, azad şəkildə hərəkət edib seçim haqqı tanınmasına icazə verilməməsi nəticəsində meydana gələn əskiklikdir. Nəticə etibarilə "Oblomovçuluq"- Həyatdan geri qalma, həyata və özünə yadlaşma, sözün əsl mənasında "rəfə qaldırılaraq" bir kənarda, insanlıqdan uzaq bir ömür sürməkdir.

the unknown vlogs

(bax: maraqlı youtube kanalları)

Möhtəşəm stil sahibi kofi-nin içində moda ilə bağlı videoları olan youtube kanalı.

Daha çox "what are people wearing today?" Və "how much is your outfit?" Seriyaları izlənir. Bu videolar Hər şəhərin öz street style-nı göstərir. Çox orijinaldır və bəzən sabah nə geyinəcəyimi də hansısa paris videosuna baxaraq rahatca seçə bilirəm-*.

Kofi-nin hədsiz xoş enerjisi və gülərüzlülüyü, tez sosiallaşması videoları not so blonde-unkulardan daha maraqlı hala gətirir.

yazarların 2021-ci ildə oxuduğu kitablar

2021-ci il həyatımda keçirdiyim ən az produktiv il ola bilər; tənbəllik, ruh düşkünlüyü, motivasiyanın olmaması səbəbilə oxuduğum kitabların çoxu hekayə, bədii ədəbiyyatdır.

1. stefan zweig- " bir çöküşün öyküsü" * azərbaycan dilində adı nədir bilmirəm
2. stefan zweig- "yad qadının məktubu"
3. ethel lilian voynich- "ovod"
4. james joyce- " the dead"
5. charlotte bronte- "jane eyre"
6. honore de balzac- " gobseck"
7. oscar wilde- "the picture of dorian gray"
8. anton çexov- "altı nömrəli palata"
9. fyodor mixayloviç dostoyevski- "cinayət və cəza"
10. nikolay gogol- "diary of a madman"
11. mixail bulgakov- " genç bir doktorun anıları"
12. ilhami algör- "fakat müzeyyen bu derin bir tutku"
13. oruç aruouba- "zilif"
14. mine söğüt- " deli kadın hikayeleri"
15. knut hamsun- " torpağın bərəkəti"
16. william shakespeare- "romeo və cülyetta"

yenə yadıma düşsə, əlavə edəcəm.

yazarların ən sevdiyi yazarlar

hansısa yaxınlıq münasibətləri nəzərə alınmadan tamamilə yazarın yazarlığı əsasında tərtib etdiyim və 2 başlığa böldüyüm siyahı:

məlumatlandırıcı entrylərdə əjdaha olanlar:
(bax: torres)

der minnesang

alman dilindən "sevgi sözü" mənasına gəlib saraylarda nəğmə şəklində nəcib qadınlara yazılıb söylənilən şeir tipidir.

12-ci əsrdən 14-cü əsrə qədər məşhur ənənələrdən biri olan Minnesanglar daha çox almaniya və avstriyada istifadə olunurdu. günümüzdə nəğmələrin necə deyilməsi barədə məlumat yoxdur: yalnız nəğmə sözlərinin əlyazmaları və musiqi alətləri məlum olduğu üçün bunun necə deyilməsi sadəcə təxmin edilir.

minnesang-lar bayaq da dediyimiz kimi nəcib qadınlara yazılırdı, nəticədə bunu ifa edən nəğməkar əlindən gələnin ən yaxşısını etməli idi: nəğmə poetik cəhətdən güclü, ifadəli olmalı, qafiyələr incəliklə seçilməli, eyni zamanda da minnesang nəğmələrinin müəyyən bir neçə qaydası əsasında yazılmalı idi. nəğməkar bunları ifa etməklə yalnız nəcib qadının könlünü oxşamır, ona olan sevgisini dilə gətirmir, həm də özünü ortaya qoyurdu, özünü bu nəğmələr vasitəsilə göstərirdi.

yalnız bir nüans var ki, bu sevgi nəğmələrində hansısa ciddi bir münasibətdən söz açılmırdı. məlum olduğu kimi nəcib qadın nəcib biri ilə də ailə həyatı qurmalı idi. bu nəğmələr -kobud deyimlə- sadəcə bir neçə dəqiqəlik eqo tətminindən ibarət idi.

gegen die wand

gecənin bu vaxtları sik kafa ilə izlənilməli, 2 saatın necə keçdiyini anlamadığım inanılmaz filmdir.

#127126 nömrəli entrydə də yazıldığı kimi, hansı səhnəsində donub qalasan, bilmirsən. mənə daha çox təsir edən sibel kekillinin bir anlıq hərəkətlə qolunu kəsməsi, 2-ci qol kəsməsi səhnəsində tikiş vurulmasını açıq-aydın göstərmələri və əsas da özünü küçədəki ibnələrə döydürüb bıçaqlatdırdığı səhnələrdir.

özünü döydürmək nə qədər beyinsizcə bir hərəkət kimi görünsə də, yalnız ən ağrılı dövrlərdən keçmiş və həmin dövrdə yumruq dadına baxmış insanlar anlayar ki, bütün o ağrı-acıya yaxşı gəlir, necə deyərlər, insanın ürəyinə yağ kimi yayılır. az da olsa xəfiflədir. hələ dilin də dinc dayanmır, dayanmır ki, bir də özünü döydürüb həzz ala biləsən.
"həyatına son vermək istəyirsənsə, ölməyinə ehtiyac yoxdur".

iki insanın seçdiyi bu həyat tərzimi deyim, azadlıqlarına bu dərəcə düşkün olmalarınımı deyim, maraqlı idi. ayıq başla çəkiləsi və səhər izləniləsi filmlərdən deyil.