yazarların hazırda düşündükləri

Saat 5:15
Dünən kofein qəbulunun ağını çıxarmışam. Gecə səhərə gözümə yuxu getməyib. Pəncərənin qarşısındakı küçə lampası 3:48də söndü. O söndükdən sonra adını bilmədiyim ama cəh-cəhini çox bəyəndiyim quşlar oxumağa başladı. Havanın tam aydınlaşması isə 4:30lara təsadüf edir.
Mənim üçün uzun müddətdir Monoton olan həyatın sıradan bir günü başlayır artıq. Həftənin neçənci günüdür, ayın neçəsidir bəzən günlərlə xəbərim belə olmur. Qarşıma n qədər hədəflər düzmüşəm. Birini gerçəkləşdirmək üçün belə qılım qımıldamır. Özümə Söz verib təqvimə qeyd etdiyim günlərin bildirişi gəlir və heç biri tamamlanmayıb. Utanıram özüm özümdən. Birneçə ay əvvəlki halımdan daha yaxşı olmağı qırağa qoy, qat-qat geriyəm.
Aylar sonra ilk dəfə podcast açdım. Şəxsi inkişaf filan məlumat xarakterli söhbət tipli bir bölüm idi. Əvvəllər söhbətdə tövsiyə edilən, sitat gətirilən filmlərin ya kitabların heç olmaya 60-70%ni bilirdim. indi söhbətə fransız qalmağın ən üst səviyyəsindəyəm. Oxumaq üçün başucuma qoyduğum kitabın üstü tozlanıb, indi fikir verdim. Bir qeyd dəftərçəm vardı balaca, hər gün heç olmasa kiçicik bir araşdırma edib başlığını və mahiyyətini bir neçə cümlə ilə, bəzən səhifələrcə yazırdım. Baxıram ən son yazdığım tarixdən buyana keçən vaxt atam demiş, bir igidin ömrüdü.
Təzə kitablar tapmışam. ixtisasımla əlaqəli, biraz marağında olduğum mövzularla bağlı, əskik hiss etdiyim tərəflərim və bunun kimi fərqli şeylər barədə. Əvvəlcə başladıqlarımı bitirsəmmi, yoxsa təzə səhifə açıb sıfırdan mı başlasam düşünürəm indi. Hə, yazar hazırda bunu düşünür. Təmizlik edərəm yəqin ki bu gün dib bucaq. Vaxtımın çoxu ona xərclənər. Axşam tərəfi də bəlkə öz cızma qara romanıma bir iki cümlə əlavə edərəm, bəlkə də neçə vaxtdı uzun uzadı yazıb hazırladığım, amma üst üstə qoysan on dənəsini axıra qədər izləmədiyim film siyahısından birini seçib baxaram. Gecə yatmadığım üçün gün ərzində oyaq qalmağa görə kofein dilənəcəm. Ama iradəli olmalıyam heç olmasa 48saat uzaq qalıb özümə gəlim.

Yazar hazırda düşünür:
irəliləmək üçün qaldığın yerdən davam etməlisən, yoxsa ağ vərəqin baş ucundan mı başlayasan? Bir söz vardı, kimin dediyini unutmuşam: "əgər yarı yolda qoyacaqdınsa, niyə bura qədər gəlirdin" bunun kimi birşey idi. Digər tərəfdən isə, əgər tamamlanacaq qədər maraq cəlb edən birşey idisə, niyə yarı yolda qoyulacaq vəziyyət yarandı?

Quşun səsini qeyd etməyə çalışdım ama uğultulu şəhərin səs küyü və əsən meh səs yazısını bərbad hala saldı. Daha sakit bir günə qismət deyək.

koru-koruna evlənib törəmək vs tək ölmək

Biraz cəfəng başlıqdı çünki ortada başqa optionlar da var və gözardı edilib. Evlilik oyuncaq deyil ki kor-koranə olsun. Evlənmək qərarı almaq üçün bir insanı hərtərəfli tanımaq lazımdır. Söhbət səni əl üstündə tutması, qıza hədiyyə alması, pişiyim çiçəyim deməsi; sənə ölərəm əriyərəm qutararam goplaması filan deyil. Hamısı müvəqqətidir, və qərar verərkən nəzərə alınmalı axırıncı maddə belə deyil. Təbii ki həyatına yoldaş olacaq insana qəlbində sevgi bəsləməli, ən doğma adamın olaraq görməlisən. Amma yenə də deyirəm, evlilik oyuncaq deyil. Aramızda n qədər uğursuz evliliklərin bədbəxt övladları var. Bunun təkrarlanmaması üçün evlənmək kimi ciddi qərarı verərkən dərindən tanımaq lazımdır.
Onu deyə bilərəm ki vaxt ayırmaq ən önəmli ünsürdür. "Telefonla oynama, üzümə bax!1!!" teması da deyil. Tək məsuliyyətin partnyorla birlikdə addımlamağı öyrənmək olan dönəm hər cütlüyə lazımdır. Var bizim camaatda, "noldu uşaq? Birşey mirşey varmı? Nə vaxt sevindirirsiz bizi?" And olsun ki sevindik dedikləri uşaq bircə il sonra gedib evlərində stəkanda su dağıdanda gözlərinin düşmanı olacaq. Heç olmasa 3il evlilik həyatını sadəcə özləri olaraq yaşamalıdır cütlüklər. "Biz 4ildi sevgiliyik bizə lazm deyil" deyənlər qələtini eləsin ehmalca. Evləndikdən sonra heçbirşey eyni qalmır. Heçnəyə bənzəmir.
Məqsədim kimisə evlilikdən soyutmaq ya da həvəsləndirmək deyil. Prosta yazmaq istədim elə belə.

xaricdə yaşayan sözlük yazarları

4 aya yaxındır aralarına qatılmış olduğum topluluq.
Qəribədir. Günün birində mən də bu başlığa nəsə yazarammış.
Şəxsi həyatda baş verən köklü dəyişikliklərdən sonra öyrəşməli olduğum bir yenilik daha. Hələ gəlməmişdən öncə də ailəm üçün darıxırdım. Amma istədiyim gün sadəcə 6saat ərzində görmək şansım vardı və bu sanki içimi rahatladırdı. Bayramlarda görəcəm, filan gün gələcəklər yanıma və s. Təsəllilər verirdim özümə. Amma buralara gəldikdən sonra bu təsəllilər, bu ümidlər heç biri qalmadı. Boşluqda kimi hiss edirəm. 2 il əvvəl oturub görəsən bundan sonra nələr olacaq, necə olacaq deyə ehtimal sıralasa idim bu qətiyyən olmazdı aralarında.
Duyğusal boşluğa düşürəm tez-tez. Nəyə necə reaksiya verəcəyimi bilmirəm. "Anama ehtiyacım var" anlarını tez tez yaşayıram. Amma imkansıza bərabərdi onu istədiyim anda görə bilməyim. Tək bu da deyil. Keçən səfər də bəhs etmişdim, bir vaxtlar xəyalını qurduğum birçox şeyə sahibəm. Amma tərəzinin tarazlığı pozulmasın deyə birindən artanda birindən azalırmış deyəsən. Artıq əvvəlkindən daha yaxşı versiyamdayam. Amma bunu görüb məni dəstəkləyəcək, qürur duyacaq birisi yoxdu. Sevdiyim bir filmdə "həyatın nə qədər möhtəşəm olur olsun, bu anları paylaşacaq sevdiklərin yanında deyilsə, bir anlamı yoxdur" demişdi. Bu sözlə birlikdə uzun uzun boşluğa baxmışdım. Doğruluğunu iliklərimə qədər hiss etdim. Geri dönmək üçün gün sayıram amma heçnə əvvəlki kimi olmayacaq onu da yaxşı bilirəm. Gələcəyin nə gətirəcəyini bilmədən bilinməzə gedirəm. Hər şeyi ölçüb biçən, ehtimal sıralayan vincent indi gözü bağlı bilmədiyi sularda axına qoşulub özü də bilmədən harasa gedir. Tək istəyim olacaqların qarşısında əlimdən gələn qədər çabalamağımın yetərli olmasıdır.

(youtube: )

sözaltı fotoqrafiya

Hesret qaldıq güneşli günlere

pablo picasso

Pikassoya rəsmlərinin reallığı əks etdirmədiyi deyildikdə, o, belə cavab vermişdi:
"Zatən gördüyümüz heç bir şey əslində olduğu kimi deyil.
Fotoqraflar deklanşör düyməsini basmazdan əvvəl "Gülümsəyin!" deyirlər. Gülümsəyin və yaşadıqlarınızı gizləyin."

Başqa bir adam Pikassoya demişdi:
- Mənə elə gəlir ki, rəngləri qarışdırmaqdan və iç-içə cizgilər çəkməkdən başqa rəssamlıq bacarığınız yoxdur.
Pikasso fırçasını götürüb yerə bir buğda dənəsi çəkir. Bu rəsm o qədər real görünür ki, toyuq gəlib şəkildəki buğdanı dənləməyə çalışar.
Gördüklərindən heyrətlənən adam Pikassoya:
-Bu qədər mükəmməl şəkillər çəkə bildiyiniz halda niyə belə qəribə şəkillər çəkməkdə israr edirsiniz?

Pikasso cavabında deyir:
-Çünki mən rəsmlərimi toyuqlar üçün çəkmirəm

yazarların başına gələn maraqlı hadisələr

Dünən gec saatlarda yaxınlıqda qalan qohum evinə qonaq çağırdığı üçün onlara getmişdik. Təsadüfdən qonşularındaki qoca rus qadın da onlarda imiş. Hərşey öz qaydasında ilərləyirdi. Masada kiminsə əli çatmayanda, o qadından nəsə istəyəndə aqu ququ edib əli ilə işarət edib götürürdü. Qohumun azyaşlı uşağından başqa süfrədə oturanlardan heç kim rusca səlis danışa bilmirdi. Yas yeri imiş kimi sükut olmasın deyə dilə tutmağa çalışırdım camaatı. Buralarda təzə olduğum üçün birşey deyiləndə söhbəti anlasam da, həmin dildə cavab verə bilmirdim.
Məclisin ilk yarım saatında 8 yaşındaki uşaq bizim üçün tərcüməçilik etdi. Sonra anidən ağlıma gəldi və ingiliscə bilib-bilmədiyini soruşdum. Hadisələrin maraqlı hissəsi burdan sonra başladı mənim üçün.
Məlum oldu ki тетя Катя memar imiş. indi moskvada yaşamasına baxmayaraq, qısa zaman dilimlərində federasiyanın birçox bölgələrində yaşayıb. Həyatının böyük hissəsi germaniyada keçibmiş. Səyahət edərək dünyanın birçox yerlərini gəzibmiş. Fransa, italiya, çin, yaponiya ən sevdiyi ölkələr olubmuş.
Dindar imiş, və xeyli sayda xristian kitabları varmış. 3 evlilikdən sonra tək oğlu dünyasını dəyişib və yalnız yaşadığı bu müddətdə ibadətlə vaxtını keçirir. Bunda, axırıncı ərinin rahib olmasının da böyük rolu var.
Mənə 7yanvar postu, pasxa bayramı, dinlərinin qayda qanunları haqqında xeyli söhbət etdi. Mən də ramazandan filan danışdım. Biraz da üstündə dursa idim qadın müsəlmanların tarixçəsini məndən öyrənəcəkdi hashahs
Gecənin davam edən saatlarında birneçə qədəhdən sonra qadın kimlə hansı dildə danışmalı olduğunu unudub məclisin böyükləri ilə də (onlarda sadəcə aze və rusca vardı) ingiliscə danışmağa başladı lol. Şahmatda o qədər də pis deyildi, 3 oyunda 2:1 məğlubiyyətlə sağollaşdı. Daha sonra xromantiya üsulu ilə falıma baxdı, ömür boyu bir evliliyim olacağını, həyatımın xoşbəxt və uzun olacağını (75 yaşımda son istifadə tarixim çatır aöalfps), qısa zamanda yaxşı valideyn olacağımı dedi. Yaşı çox olsa da, ağlı çox uçmamışdı. Qısa müddət ünsiyətdə olsaq da, maraqlı xatirə olaraq qalacaq mənim üçün.

yazarların ruh halı

Bir vaxt vardı ki, indiki halımı düşünəndə qorxudan içim ürpərirdi.
Həyatımın heç vaxt xəyalını qurmadığım bir qismindəyəm.
Geniş oblastda baxanda bir zamanlar heyran olduğum şeylərin bir çoxuna sahibəm. Bilirəm belə qalmayacaq uzun müddət. Tezliklə bu dövr də bitəcək. Amma bir aydınlanma yaşayıb əldə olanları gözdən keçirəndə əslində uşaq Vincent bunları görsə indiki halı ilə qürur duyardı yəqin ki.
Sən saydığını say gör fələk nə sayır.
Bəzən düşünürəm, bitti mi o çətin vaxtlar? Bundan sonra həmişə güllük gülüstanlıq mı olacaq? Sonra gələcəkdə yaşanacaq ehtimallar gəlir gözümün önünə, bəlkə də yeni raunda keçmədən verilmiş fasilədə olduğumu fikirləşirəm. "Nə qədər fürsətin var, özünə vaxt ayır, özünü inkişaf etdir, yeni bacarıqlar qazan" düşüncələri dolaşır ağlımda. Sonra boşluğa düşürəm. "Niyə? Nəyə yararı olacaq? Onsuz da həyatının bu vaxtları, bu dövrlər bir də keçməyəcək əlinə."
Ağlımda yüzlərcə səs var, nə dediklərini eşidə bilmirəm. Bəlkə də dinləməkdən qorxuram. Orta məktəb bitənə yaxın belə birev tapşırığıvermişdilər: "Beş il sonra özünüzü harda görürsünüz?" Artıq o tapşırıqdan bu yana 7il keçib. Amma bu yaşananların o tapşırıqla uzaqdan yaxından əlaqəsi yoxdur.
Fikirlər çox qarışıqdır. Planların başı-ayağı bəlli deyil. Ehtimalları saysan, en qədər. Bunları kiməsə oturub açıq aydın danışsam eqoist olduğumu düşünər bəlkə də. Sadəcə verdiyim qərarlar nə dərəcədə doğru idi, nə mənfisi nə müsbəti olacaq, onu düşünürəm.