deməli toy-toy-toyun tamadası olaraq bendeniz shlyl bütün yazar, umbay, kənardan gələn qonaqları salamlay-layır.
mikrafonun enerjisi tükənmədən keçim yazarları ee qonaqları təqdim etməyə.
derek - bayaqdan istədiyim bütün tuşları yerli yerində təşkil eliyən qrupun baş muzıkantıdır.
aşmış kamazın şoferi - toyda hamının imdadına yetişməyə çalışıb yarı yolda kal qalan ofisiantdır. toy yiyəsini hələ toy başlamazdan əvvəl 300azn ziyana salıb
zazoza - toyun nömrə 1 operatorudu. kim harda nə töhvə verdi, üzr istəyirəm nə elədi kadıra alır.
umbrella - yeyib içən dayday. hər zazoza onu çəkəndə tikə kababa heç barmağının ucu dəyməmiş kimi yerinə qoyub ben bişey yapmadım moduna girirdi. ta ki, onafilankəsdeyirlər ilə ayaqüstə öz havalarında tost deyib 50/50 vurana qədər.
zazoza sonda elə bil gözəl anlarını yaxalayır ki, toydakı hamı əlindəkin qoyur yerə televizorlara baxır. aşmış kamazın şoferi bunu görüb həyəcanlanmazmı. yenə bir çuval inciri bərbad edir(
həmin dəqiqə kafkanın playboy jurnalları çıxır səhnəyə. bir party tonight ifa edir. margarita məclis başlayandan bitənə qədər musiqi hər nə olursa olsun ona uyğun rəqs edir. party tonight gələndə qoşulur metalcı sonanın uşaqlarına onlarla birgə headbang edir.
toyun bir digər müğənni qonağı da larisalisa-dı. gəldi
(youtube: )
oxudu hamını dərdə saldı vaxtıykən yetəri qədər töhvə vermiyiblər deyə. sonra da getdi. ardından mans hyperborean gəldi qırğın deyişmə ilə margaritayla sözləşib kaos yaratdı.
kaos bitdisə mikrafonu gələn qonaqlara uzadım ürək sözlərini desinlər deyəcəkdim ki, bəyimizin sevgilisi bayaqdan ofisiant kimi çalışan aşmış kamazın şoferi gəlib əlimdəki mikrafonu alıb qışqırır ki, bəs sən mən mənimlə evlənəcəkdin, bəy?!. ağız deyəni qulaq eşitmir. gəlin tərəfinin qonaqları əl qatıb özünə.
bertrand zobrist məclisin əvvəlindən hər bir olayı ölümsüzləşdirir. toyun fotosessiyasını bəy bertranda həvalə edib. daha deməyi unudub ki, sevgilim toyu basıb eləsə onu kadrlardan çıxart yoxmuş kimi davran.
bu an alkoqol iyi özündən əvvəl gələn biri alır əlimdən çörək ağacımı ee mikrafonumu qışqırır ki, bəs sevdiyin kız başkasına gitmiş dayana bilirsen dayan ali cabbar. sən demə bu bayaqdan içib dəm olan qonaq talış dili bilməyən talış imiş.
adsızinsan məclisin ən qızğın vaxtında əlində rumka ortada cimi cimi
(youtube: )
mahnısına oynayan daydaylardan biridi. ardından cornelius fudge , pikolo və margarita da ona qoşulur hind kinolarının kütləvi rəqsini andıran səhnə ortaya çıxır.
p.s #359493 part1-i oxuduqdan(məlumatlandıqdan) sonra part2-ni oxumağınız məsləhət görülür.
qəsəbədə aylar ərzində nələr-nələr baş verdi. kimiləri uzaqlaşdırıldı, kimiləri tərk etdi, kimilərinin də varlığı və yoxluğu arasında fərq yoxdur. ancaq düşünürəm ki, prosses çox yavaş da irəliləsə qəsəbə gözəlləşməyə davam edir^^
gəlin elə başlayaq qəsəbənin türkəçarə həkimi bertrand zobrist-dən. kimin nə dərdi olsa hamıya əlacdır, hər kəsi bildiyi qədər düzgün yönləndirəcək. əslində ixtisası həkimlik olmayıb ancaq qəsəbə sakinlərinin əksəriyyətinin dərdinə əlac tapdığını görəndən sonra başladı bu işlərə. deyilənlərə görə özünün qəsəbədən biraz kənarda gizlin bir evi var. bütün düzəltdiyi dəva-dərmanlarını orda gizlədir. elə əsas da buna görə anonimliyini hər zaman qoruyub saxlayır.
qəsəbənin əsl həkimi isə timidusun həkimi-dir. demək günlərin bir günü qəsəbənin cowboy cildinə girmiş çapkını timidus xəstələnir. iş o yerə çatır ki, canının dərdinə əlac tapa bilməyən xatunlarını da evdən qovur. bu zaman təsadüfən qəsəbəyə yenicə köçmüş, həkimlik təhsilini bir neçə ölkədə almış ali savadlı bir həkim bundan xəbər tutur. timidus-un imdadına yetərək onu tezliklə sağaldır. elə o gündən qəsəbədə sayılıb-seçilən, möhtərəm şəxslərdən biri olur.
onafilankəsdeyirlər kimyagərdir. kimya xaricində hər işlə məşğul olur. özünəməxsus əl qabiliyyəti və fantaziyaları var. arada bir bertrand zobrist-in yanında bərabər nəsə müzakirə edərkən görünür. deyəsən bilib işlətmədiyi kimyəvi bilikləri zobristə ötürür ki, o da öz ixtiralarında işlətsin.
umbrella qəsəbədəki hər kəs tərəfindən ziyarət edilən kafenin sahibidir. deyirlər kafedə günlərin xoş keçməsinin səbəbkarı sahibinin tükənməz enerjisi və pozitivliyidir.
neva adlı biri var köhnə sakinlərdən. illər əvvəl məcburiyyət qarşısında qalıb tərk etmişdi qəsəbəni. indi geri qayıdıb. musiqiylə maraqlanır. kafkanın playboy jurnalları-la qoşalaşıb gecə-gündüz musiqi, sözlər yazıb-yazıb silirlər. yazarları kim anlayır ki..
hələ arada kafkanın playboy jurnalları] qapısına gələn qonaqları geri çevirir ki, hər hansı bir şedevr üzərində neva ilə bərabər ciddi iş gedir!
adsızinsan şayiələrə görə düşmüşdü müəyyən müddət əvvəl bir sevgi arxasınca, o da alınmayınca, alkoqolik olub qısaca.
davamlı olaraq şikayətlənir. dərdinin dərmanını özü də axtarmır heç.
4cü böyük, pikolo və lotrdakı zənci elf rock qrup nümayəndələridirlər. hər həftə sonu qəsəbədə balaca da olsa, hər kəsi bir araya gətirməyi bacaran səhnədə rock konsert verirlər. arada lotrdakı zənci elf alır əlinə gitarını 2010-cu il almaniya-da rock am ring rock festivalında joel o'keeffe kimi səhnənin dəmirlərinə çıxıb mahnının ardını orda ifa edir.
heç yazmadan keçməyəcəm bir 3 gün əvvəl (yazması belə çətin olan) sinif yoldaşımın yasına getmişdim. dəqiq desək 40 mərasiminə. ailəsi də özüylə birgə getmişdi geriyə ağlamaqdan göz yaşları quruyan nənəsi qalmışdı.
sözün düzü islam adət ənənələrinə elə də aşina deyiləm yəni çox da bilmirəm düzü nədir 3-7-40 keçirilməlidirmi keçirilməməlidirmi. mənə xəbər edilmişdi keçiriləcəyi getməyə bilməzdim. ən azından onun ruhuna hörmət olaraq. bilmirəm normal idi yoxsa yox 3 mərasimindən daha az adam var idi. kənarda küncdə 15-20 dəqiqə oturub qalxacaqdıq. masada ailənin digər yaxınları da vardı. əvvəlcə hər şey normalmış kimi gəlirdi. molla dualar falan oxuyurdu biraz zaman keçəndən sonra masadakılar yavaş-yavaş danışmağa başladılar. hə həmin səhər hacı şahin də dünyasını dəyişibmiş. biraz ondan danışdılar biraz içərisində sinif yoldaşımın da olduğu ailənin bir anda dünyadan köçməsindən danışdılar sonra da dedilər ki, həyat çox qəribədir sabah nə olacağı bəlli deyil nolar ki, aramızdakı bağı gücləndirək həftədə heç olmasa 1 dəfə görüşək. dedikləri normal ola bilərdi ancaq yeri idimi? mollanın dua oxuduğu əsnada, nənənin hay-harayı bütün mərasim zalından eşidildiyi halda heç nə olmamış kimi edilən söhbətlərin yeriydimi? sözdə az öncə almışdı hərəsi əlinə 1 yaylıq timsah göz yaşlarını silirdilər. elə hərəkətlərindən sonra əlbət ki, inanmayacam səmimiyyətlərinə.
hələ o molla, qadının yarasının közünü qoparmaqdan 1 dəfə də olsun əl çəkmədi. onsuz da bu qocalığın verdiyi ağırlığa güclə tab gətirirdi hələ üstləlik həyat ondan 1 gecədə bu yaşına qədər sahib olduğu ən dəyərli varlıqları əlindən aldı.
həmin gün nə qadınlar yas tutdu nə də kişilər. qarın doyurmağa gəlmişdi hər kəs elə bil. elə bil yoxe elə hamsı 1 stəkan çay 1 boşqab dovğa nəbilim bozbaş üçün gəlmişdi. dua oxunur, fatihə verilir, salavat çevirilir eyni masada oturduğum insanlar qarşımda bəhmənkəsin qızının medtexnikuma girib girə bilməyəcəyi haqqında müzakirə edirlər. hələ söhbətləri şirindi kənarda boş bir stul da saxlamışdılar ki, yaxın tanışı gecikir gəlib otursun. bu azmış kimi 2 nəfər də əlavə gəldi oturduğmuz yerdən də durmaq məcburiyyətində qoydular bizi. nə var nə var söhbətləri bərk getsin. yeməkləri gətirirdilər elə yerinə düşdü biz də qalxıb mərasim zalını tərk etdik. bütün bunların hamsı hətta sözlərə tökə bilmədiyim daha artığı cəmi 20-25 dəqiqə ərzində baş vermişdi.
daxllinizdəki ağrı elə də dərin deyilsə, ümumiyyətlə heç hiss etmirsinizsə heç olmasa ölənlərin ruhuna hörmətiniz olsun. o qadının 40 gündür pərişan olmuş halına acıyın heç olmasa. sizin başınıza eynisi gəlsə bəs? heç düşünmürlər görəsən bu sualı. hər şeyi bir kənara qoyuram bir şey olan kimi ilk inanıb sığındığınız allah, din sizə belə mi buyurur? bir müsəlman olaraq vicdanınız rahatdırmı?
hələ dəfn mərasimində mollanın dedikləri adamın ayrı cür bağrını çatdadır. bədbəxt hadisə nəticəsində həyatdan köçmüş ailə haqqında deyir. deyir ki, insanlar bu dünyaya necə gəlirlər elə də kəfənə bürünüb gedirlər. ancaq bunlara heç o da qismət olmadı kəfənə bükməyə bədənləri olmadı. hələ mən bu cümlələri biraz bəzəmişəm. daxilimdəki hiss o qədər kəskindir ki, adını qoya bilmirəm. nifrət, kin yoxsa həzm edə bilmədiyim əsəb,ağrı,acı.
zaman sadəcə ört basdır edir hər şeyi. doğrudur ilk günlər olduğu kimi iliklərimə qədər hiss etmirəm ağrını ancaq ağırdır, sözlük həm də çox. yoxluğu qəbullanmaq asandır, ancaq qəbullandıqdan sonra yaşamaq çətin. o hissə heç vaxt düzəlmir sadəcə üstü köz bağlıyır. tək cızığın gücünə qanayır, qanaması bitir və yenidən közərir. növbəti dəfə yaranın bir daha açılmayacağını ümid edərək.
fikirlərim qarışıqdır, hisslərimsə nataraz.
bir anda çəkildim kənara sadəcə yaşadıqlarım və ya yaşayacaqlarımla baş-başa qaldım. uzun müddətdir sənə baş çəkmək, içimi tökmək istəyirəm, sözlük. amma görünür uzun müddət ərzində təkcə indi cəsarət edib nələrisə yazacam. entry-ə başlayanda belə "söhbətə necə başlıyım?" deyib 50 dəfə yazıb-yazıb sildim. son günlərdə haqqında düşünməkdən dayana bilmədiyim atam haqqında yazacam.
bəzi səbəblərdən ailəmlə qalmıram. həftələr içində elə də çox vaxtım olmur onları ziyarət eləməyə. həyatımın ən iyrənc gecəsindən cəmi 2 gün sonra evi ziyarət edəcəyimin xəbərdarlığını çoxdan vermişdim. baş verən şeydən sonra ağlımda tək 1 şey vardı ki, uzun müddətdən sonra evə gedəcəksən ailən səni belə, bu halda görməməlidir. evə getdim həyətdə atamın maşınını gördüm və sevindim "nə yaxşı günün bu saatında atam evdədir?" deyə. evə getdim qapını anam açdı və nəsə danışığında durğunluq hiss etdim. nəsə baş verdiyini hiss elədim. çox üstünə getmədim təzə girmişəm evə qapının ağzında söhbətə tutmuyum dedim. qonaq otağından səslər gəlirdi birinci girdim ora ki, bəlkə atam yenə həmişəki kimi işdən vaxt edib gəlib youtube-da siyasətə aid videolara baxır. amma orda deyildi. düşündüm yəqin öz otağındadır uzanıb dincəlir qapını açdım orda da görmədim. qeyri-adi təşvişə düşdüm. mətbəxə getdim və anama dayanmadan suallar verməyə başladım "hardadır ata?" deyə. əvvəlcə dedi gedib 2 gün sonra gələcək. mən çox israr edəndən sonra dedi ki, dünən gecə halı anidən pisləşdi biz də təcili tibbi yardım çağırdıq onu apardılar. bunu deyəndə qarşıma qoyulan yeməkdən ilk dilimimi ağzıma aparmışdım ki, boğazıma dirəndi. gözlərim doldu. görməsinlər deyə durdum o biri otağa keçdim. yaşadıqlarım üst-üstə gəldi sanki dözə bilmədim ağladım. ancaq tez toparlanmağa məcbur idim mənim də pis olduğumun fərqinə varmasınlar deyə. geri qayıdıb boğazım düyünlənərək suallarla hər şeyi yerli yerində öyrəndim. 3 gün sonra həftəsonu işdən vaxt edib atamın yanına ziyarətə getdim. həmin gün evdən çıxmazdan əvvəl dəfələrlə düşünüb ağlamışam. necə yanına gedib özümü saxlayacam deyə çox narahat idim. çox emosional birisiyəm deyəsən bilirdim ki, özümü saxlaya bilməyəcəm amma o məni o halda görsə ürəyinə daha çox güc düşəcəkdi axı.. günün sonunda getdim gördüm danışdıq uzun zamandır görmürmüşəm atamı. ağrı hiss etdiyini boynuna almasa belə mən hiss edirdim axı bunu kənardan. yanında 2 saatın necə keçdiyinin fərqində olmadım. atam 1 həftə hospitalda müalicə alandam sonra 3 gün əvvəl evinə qayıtdı
dünən axşam heç kəsə bir xəbər vermədən sadəcə bir neçə saatlıq gedib yanlarında olmaq üçün evə getdim. atam gəldiyimi görəndə gözləri dolmuşdu. onu bərk-bərk qucaqladım. və tək bir şey istədim onun həqiqətən sağlam olmasını. gecə qoymadı tək gedim. gedəcəyin yerə qədər özüm aparacam dedi hər nə qədər sənə olmaz çox hərəkət etmək özüm gedəcəm desəm də fikrindən dönmədi. anam da gəldi hər ehtimala qarşı. ona maşın sürmək olmazdı əslində. gecə yarsı saat 11də şəhər içinə giriləsi deyildi heç. 1 saat yarım yolda içərişəhərə gəlib çıxa bilmədən yeni il gəldi. deyəsən üçümüzün də həyatı boyu ilk dəfə bayırda şəhərin içində atəşfəşanlığı izləyərək keçirdiyimiz yeni il idi. əsəbiydi yollara görə, mən nə edim axı dirəşən özün idin atacan. birinci onu qucaqladım sonra anamı. bu uzun müddət ərzində ağlımdakı tək arzum onun sağlamlığı idi, başqa heç nə. elə deyəsən indi də elədi. ilk dəfədi yeni ildə özüm aid nəsə demək, arzulamaq ağlımdan belə keçmir. tək 1 şeyi çox istəyirəm ailəmin canının sağ olmasını. əgər tanrı həqiqətən varsa indi tək duam mənim canımdan alıb onların canına verməsidir. mən atamı xəstə halda görməyə heç alışıq deyilmişəm. indiki çətin vaxtımda onu bu halda görmək məni lap taqətdən salır.
bu entryni göz yaşlarının içərisində boğularaq yazıram, sözlük. emosionallığımı idarə edə bilmirəm. hə bəlkə bu da mənfi xüsusiyyətlərimdən biridir. uzun müddətdir yazmıram ürəyim dolu imiş. bura qədər hər şeyi oxudunuzsa nə xoş mənə, sevgilərlə
bu da balaca, mavi gözlü gözəl. hələ təzə sahiblənəndə doğru düzgün gəzməyi də bilmirdi. qısa zamanda elə bağladı ki, özünə hər kəsi. ən çox da məni. o zamanlar pis nə hiss etsəm alardım qucağıma sanki bütün dərdimi dinləyib başa düşəcəkmiş kimi danışırdım. o da şıltaqlıqlığından heç vaxt əl çəkmirdi, my honey
sonra da zamanla böyüyür, ancaq hələdə heç vaxt şirinliyini əldən buraxmır
artıq həyatımın əvəzolunmaz hissəsinə çevrilmişdi. yanında qala bilmirdim amma ağlım fikrim həmişə onda idi. tez-tez də yuxularıma gəlirdi. hər nə olur olsun onun rahatlığını düşünürdüm ilk. və bir gün qaldığım yerə yanıma gətirdim. kaş gətirməzdim. gətirməsəm ara-sıra da olsa gedib görə biləcəyim yerdə idi. bilmirəm hara yoxa çıxdın. kaş heç icazə verməsəydim çölə çıxmağına. o gündən sonra uzun müddət axtardım pişiyimi. ağ qara pişik görəndə xaricdən çox oxşayanın patisinə baxırdım mənim pişiyim kimi ləkəsi var idimi deyə. amma yox, heç biri o deyildi. onunla bütün dərdimi unudurdum rahatlıqla, itəndən sonra hər şeyin üstünə birdə heç vaxt onu görə bilməyəcəyim yenidən əvvəlki kimi şıltaqlıq eləməyəcəyini düşünmək belə ağır gəlirdi. çox düşünürdüm deyə yuxularıma da girirdi. oyananda duruxub qalırdım.
artıq 2 il keçir az qala. indiyə qədər sahibləndiyim ilk pişik deyildi amma bu qədər bağlandığım ilk və son idi bəlkədə. yəqin bundan sonra yenidən pişik sahiblənmə düşünsəm qəti şəkildə ağ qara pişik sahiblənmərəm. hər gördüyüm ağ qara pişik mənə onu xatırladır deyə.
nəysə qəmli tonlar bitmir sizə təşəkkür şəkli də qoyacam. hə bir də, barış mançonun ifasını
not: entry-də sizi narahat edə biləcək cümlələr yaxud məlumatlar ola bilər. "ürəyi zəif olan(lar)" oxumasın.
hərfi tərcüməylə "mum oyunu" mənası verən bdsm kontekstində rastlanılan "oyun" tipi. wax play zamanı fərd şamı ya öz üzərinə ya da qarşı tərəfin üzərinə əridir. ancaq hər şey 2 cümlə qədər asan və sadə deyil.
başlanğıc olaraq təhlükəsizlikdən danışaq. wax play əlinizə keçən hər şam-la reallaşdıra biləcəyiniz bir şey deyildir. istifadə zamanı diqqət etməli olduğunuz bir neçə məqam var:
1) üzərində istifadə edəcəyiniz insanla(partnerlə) öncədən mütləq şəkildə danışıb anlaşmalı olduğunuz bir neçə şərt olmalıdır. və onun haqqında (sağlamlığı, nəyə allergiyası olub olmadığı barədə) öncədən məlumatlanmalısınız. öz üzərinizdə istifadə edəcək olsanız belə, "nə olar, olar" deməyin bəzi şeylərin əvvəlcədən önləmini almazsanız ciddi problemlərlə üzləşə bilərsiz.
2) keçək hansı növ şam(lar)ın istifadə olunmasına. hər bir fərdin istənilən ağrıya, yanma hissinə yaxud başqa bir şeyə spesifik reaksiyası, hissləri olduğu kimi bədəninin hansı dərəcədə yanma hissini qəbul edə bilməsi də hər bir nəfərə görə fərqlidir. bədənlərin göstərdiyi reaksiya kimi şamların da ərimə və yandırma dərəcəsi fərqlidir. başqalarına nisbətən daha az təhlükəli soy candles-dir. hansı ki, yanma dərəcəsi 46-57 dərəcədə dəyişir. digər alternativ variant isə xüsusi parafin şamlarıdır ki, onların da ərimə temperaturu 47-65 dərəcədir. ümumiyyətlə adi şamlar arasında da daha az parafinli olanlar nisbətən daha az yandıracaq gücdədirlər.
şamların daha bərk olması üçün tərkibinə müəyyən miqdarda stearin əlavə olunur ki, tərkibində bu maddənin çox olduğu şamların wax play zamanı istifadəsi ən təhlükəlisidir çünki şamın ortalama ərimə dərəcəsi 80-dir və bu yanma riskini 1-ə 5 artırır.
3) istifadədən öncə istifadə olunacaq yerlərə losyon yaxud yağ sürtmək ərimiş şamın təmizlənməsini asanlaşdıracaq. istifadə zamanı şamı dəriyə qəti şəkildə yaxın tutmayın dəri həssaslığın(ız)dan xəbəriniz yoxdursa dərini(zi) yandırmaq imkanını artırmış olarsınız.
charles bukowski-nin əfsanə şeirlərindən biri. şeirlə ilk tanışlığım təxmini 2-3 il bundan əvvəl idi. hər dəfə oxuduqda yaxud xatırladıqda sözləri insanı ayrı cür məst edir. yanlış anlamayın sevgi şeiri deyil ancaq bir düşünsəniz biraz da sevgi şeiri kimi anlaya bilərsiniz. daxilinzdəki 'siz'ə olan məhəbbət bir o qədər də qorxu və etiraz haqqında sevgi şeiri.
təxmini 2 il əvvəl ani gələn duyğularla şeiri səsləndirib record eləmişdim hər nə qədər sonradan səsləndirməyimi bəyənməsəm belə)
charles bukowskinin özünün səsləndirdiyi original versiyası:
(youtube: )
şeirin sözlərini və tərcüməsini (misra qafiyələri tutuşmasa) da qeyd edim
There's a bluebird in my heart that
(bir mavi quş var ürəyimdə)
Wants to get out but I'm too tough for him
(çölə çıxmaq istəyir ancaq mən ona qarşı çox sərtəm)
I say, stay in there, I'm not going to let anybody see you
(orda qal, səni kiməsə göstərəcək deyiləm, deyirəm)
There's a bluebird in my heart that
(bir mavi quş var ürəyimdə)
Wants to get out but I pour whiskey on him and inhale cigarette smoke
(çölə çıxmaq istəyir amma mən ona viski süzür və siqaret tüstüsünə boğuram)
And the whores and the bartenders
And the grocery clerks never know that
He's in there
(nə fahişələr nə barmenlər nə də satıcılar onun orda olduğunu bilmirlər)
There's a bluebird in my heart that
(bir mavi quş var ürəyimdə)
Wants to get out but I'm too tough for him
(çölə çıxmaq istəyir ancaq mən ona qarşı çox sərtəm)
I say, Stay down, do you want to mess
Me up?
(''orda qal, məni məhv etmək istəyirsən?'' deyirəm)
You want to screw up the
Works?
(işlərimi bərbad etmək istəyirsən?)
You want to blow my book sales in
Europe?
(avropadakı kitab satışlarımı məhv etmək istəyirsən?)
There's a bluebird in my heart that
(bir mavi quş var ürəyimdə)
Wants to get out
(çölə çıxmaq istəyir)
But I'm too clever, I only let him out
At night sometimes when everybody's asleep
(amma mən çox ağıllıyam, ona ancaq gecələr hər kəs yatarkən çölə çıxmağa icazə verirəm)
I say, I know that you're there
So don't be sad
(bilirəm ordasan, buna görə üzülmə, deyirəm)
Then I put him back
(sonra onu yerinə qoyuram)
But he's singing a little in there
(amma o içimdə biraz daha oxuyur)
I haven't quite let him die
(ona ölməyə icazə vermədim)
and we sleep together
like that, with our secret pact
(və biz gizlin anlaşmamıza əsasən bir yerdə yatırıq)
and it's nice enough to make a man
Weep, but I don't weep, do you?
(bir adamı gözyaşlarına boğa biləcək qədər gözəldir o, amma mən ağlamadım, bəs siz?)
körpə uşaqlar hələ dil açmayıblar deyə narahatlıqlarını, narazılıqlarını ağlamaqla bildirirlər. hələ dilləri nəyisə izah etməyə çatmır deyə. qışqır-bağır, hay-küy axır istəklərini əldə edib susurlar.
təxmini 1 ay əvvəl bir yuxu görmüşdüm. qızım var. qonaq otağında oyuncaqlarını töküb stolun üstünə oynayır. ətrafda da bir neçə nəfər var xatırlamıram kim olduqlarını. qızıma baxıb fikrə getmişdim. daxilimdə çox ağır kədər hiss edirdim. birdən başını qaldırıb gözümün içinə baxdı sanki hiss elədi, içərdə o qədər adam olmağına rəğmən sadəcə o gördü daxilimdəki kədəri. balaca şirin diliylə "ağlama" dedi. yanına gəlib dizlərim üstə oturub ağlayaraq bərk-bərk qucaqladım onu. əslində yuxumun səhəri elə də yüngül keçməmişdi o qayğıya ehtiyac duyduğumu hiss edirdim həqiqətən.
bu axşam yol gələndə dəfələrlə fikrə getdim gözlərim doldu, ağlamağımı tutdum. içimdən "kaş ətrafımda bu qədər insan içərisindən heç olmasa 1 nəfər gözlərimin içinə baxıb nə hisslər keçirdiyimi anlasa, ağlayaraq hisslərimi ötürsəm" dedim. bəzən hiss etdiklərimi sözlərə tökmək o qədər çətin olur ki, dilimə doğru sözləri gətirməyə çalışanda hisslərimi təhqir edirəmmiş kimimə gəlir.
terapiyam işə yaramağa başlayıb deyəsən. bu gün ailəmlə uzun müddətli aradan sonra görüş zamanı heç bir əsəb, aqressiya hissi keçirmədim. bu dəfə onları olduqları kimi çox sevirdim. çox ehtiyac duyurdum qucaqlaşmağa baş qarışıq oldu onu da doya-doya edə bilmədim.
indi isə saatlardır hər kəsdən gizlətdiyim göz yaşlarımı azad buraxıram. balaca uşaqlar kimi ağlayıb-ağlayıb yorulub yatacam. səhər tezdən durub heç nə olmamış kimi də işimə davam edəcəm.
başlığın adını nə qoyum tam olaraq bilmədim. isa bəyin adına olan başlıqda heç bir yazının olmaması da ayrı məyus etdi məni.
görkəmli azərbaycan milyonçusu isa bəy hacınski-nin bakı-nın bir neçə yerində mülkləri olub. indi isə içərişəhər-də ən çox sevdiyim mülklərdən birincisi, qız qalası-nın yaxınlığındakı o əsrarəngiz mülkdən bəhs edəcəm.
Təəssüf, bina haqqında çox insan xəbərdar deyil. şəhərin mərkəzində olmasına rəğmən qız qalasına olan diqqət bu mülkə olan diqqətdən qat-qat çoxdur zənnimcə. fikrimcə isə haqqında məlumatı ən az qız qalasının tarixi qədər yayılmış olmalıdır.
tikilinin inşasına 1910-cu ildə alman memarı tərəfindən başlanılmışdır. 1912-ci ildə isə 4 qatdan ibarət imarətgahın tikintisi başa çatıb. mülkün son halı isa bəy hacınskinin o qədər çox xoşuna gəlir ki, memara vəd etdiyi məbləğdən qat-qat artıq miqdarda məvacib verir. həmin memarın aldığı məvaciblə berlin-ə qayıdıb özünə aşağıdakı şəkillərdə göstərilən imarətgahı tikdirdiyi məlumdur.
berlində yaşayan yazarlar bir göz atıb, ordakı sakinlərdən sorağlaşıb bizi də məlumatlandırsalar bir ayrı gözəl olar.
keçək tikilinin eksteryer-nə. 20-ci əsrin əvvəllərində şəhərin tam mərkəzində 4 qatlı mülk tikdirmək hər milyonçuya xas ola biləcək bir şey deyildi sözsüz. Mülkün məkanı da təsadüfən seçilməyib. bakı bulvarı-ın əsasını isa bəy hacınski qoyub. o zamanlar bulvar indiki kukla teatrı-dan azneft dairəsi-ə qədər idi. və hacınski evinin mənzərəsinin böyük vəsait ayırdığı bakı bulvarına tərəf olmasını çox istəyirdi. binada ümumilikdə barokko və modern üslublarının istifadəsi nəzərə çarpandır. Abidənin kənarlarında müxtəlif bədii reallığı əks etdirməyən heyvan fiqurlarıyla yanaşı, üzüm salxımlarının daş üzərində oyulmuş heykəlləri var. hansı ki, bina üzərində bu tip fiqurların olması binanın sahibinin abşeron-dan olduğunu bildirirdi.
mülkün giriş qapısının önündə mərmərdən 2 nəhəng aslan heykəli də var idi. təəssüf ki, 1918-ci ildə erməni daşnaklarının bakıda qiyam törətməsi nəticəsində heykəllər güllələnərək məhv edilir. elə bu zamandan sonra isa bəy hacınski şəxsi mülklərinə, biznesinə və büdcəsinə gələn zərərlərə dözə bilməyib ağır xəstəlik nəticəsində bir neçə ay sonra vəfat edir.
ruhən və cismən yorğun olduğum vaxt 3 stansiyalıq mindiyim qatardan heç vaxt düşmək istəmirəm. kaş bir neçə saat daha dolana bilsəm, oturduğum yerdən heç durmasam deyə düşünürəm. daha onlarla insan görüb hər biri haqqında ağlımda fərziyyələr irəli sürsəm. bir moment olsun qatarla bərabər sərhədləri aşım heç real olmayan yerləri səyahət(kəşf) edim.
həmişə eyni səslə göydən yerə çırpılıram:
... sonuncudur, xahiş olunur qatarları tərk edin.
edit: tam da bu situasiyaya uyğun. əlavə etməzsəm olmazdı.
bu gün də haluk leventdən bəhs edim. türkiyənin ən çox qiymətli və dəyərli musiqiçilərindən biri. mahnıları illərdir hər bir nəslin dil əzbəridir. çoxları tərəfindən eşq, sevgi mahnısı adlandırılan elfidanın hekayəsi isə tamam başqadır.
dostunun 10-11 yaş aralıqlı beyzanur adlı qızına həsr edilib mahnı. 2il xərçəng xəstəliyindən əziyyət çəkən müxtəlif kimyaterapiyalar alan kiçik mələk. həkimlər ümidlərini kəsmişdilər qızcığazdan "artıq qızı gözdən çıxarmalısınız" deyirdilər ailəsi və yaxınlarına.
günlərin birində haluk levent yaxın dostu ilə bir yerdə oturub içirlər. dostu qəfildən deyir ki, elfidadır o? haluk levent başa düşmür və elfidanın mənasını soruşur. o isə cavabında osmanlıda "gözdən çıxarılmış qadın" mənasını verir deyir. həmin yerdə elə dostu ilə biryerdə mahnının sözlərini yazırlar. sonra haluk levent mahnını beyzanura oxumağa gedir ancaq sözlərinin ona yazıldığını anlamasın deyə kiçik dəyişiklər edir. orginal variantında "elfida, beni terk etme sakın" dediyi halda ona "elfida, beni fark etme sakın" oxuyur. "omzumda iz bırakma, yüküm dünyaya yakın" misrası isə o zamanlar haluk leventin sahib olduğu var-dövlətinin təxminən hamsını itirdiyinə görə və kiçik beyzanuru itirsə ona daha ağır olacağına görə yazılır. haluk levent qıza daha gözəl xidmət etsinlər deyə cerrahpaşa xəstəxanasının personalına bir axşam pulsuz konsert verir elə həmin gecə də beyzanur yağmurlu gözlərini dünyaya əbədi olaraq bağlayır..
beyzanurun ölümündən 2il sonra bacısı dünyaya gəlir və haluk leventin xahişi ilə adı elfida qoyulur.
modigliani-in həm filmi həm də özü barəsində bundan əvvəlki entrylərdə kifayət qədər məlumat var. mən isə əsərlərindən bəhs edəcəm.
ilk olaraq, yaşadığı müddətdə olmasa belə ölümündən sonra özü və əsərləri dünya üzərindən məhşurlaşmağa başladı.
əgər fikir vermisinizsə modinin portretlərinin əksəriyyətində insanların (əsasən qadınların) göz bəbəkləri təsvir edilməyib. rəssamın öncəki entrylərin birində də qeyd olunduğu kimi bir deyimi var idi: "ruhunu tapdığım zaman, gözlərini çəkəcəyəm".
romantik munasibətdə olmadığı və loru dildə desək ona isti gəlməyən qadınların portretlərini ruhsuz, soyuq təsvir edirdi.
nu couché adlı əsəri rəssamın ölümündən təxminən 95 il sonra 170.4 milyon dollara satılıb. hansı ki, dünyada satılan ən bahalı rəsm əsərlərindən biri olaraq tarixə keçib.
illər sonra inkişaf etmiş texnologiyanın köməyi ilə üzə çıxan "gizlədilmiş" şəkil:
1917-ci ildə hazırlanan əsərin ilkin, bizim nəsilə gəlib çatmış versiyası bu idi
lakin, 2021-ci ildə təxmini 3 il çəkən əsaslı çalışmalar üzərindən məlum oldu ki, modinin tünd rəngli yağlı boyalardan istifadə edərək çəkdiyi kətanın üzərindəki ilk rəsim bu deyil. əsərin altında parlaq sarı rənglərdən istifadə olunaraq tamam başqa bir rəsmin gizləndiyi açıq aydın məlum olduqdan 3 il sonra ilkin forma xüsusi robotlar tərəfindən hazırlandı. rəsmin əvvəlki forması modinin bir müddət münasibətdə olduğu keçmiş sevgilisi ingilis yazar və şair beatrice hastings olmuşdur.
və hardasa 100 il gizli qalan rəsm əsəri 2021-ci ilin iyun ayında london-da lebenson gallerydə sərgiləndi.
CRiSPR CAS9
2020-ci il 7 oktyabr tarixində kimya üzrə nobel mükafatına ilk dəfə 2 qadın və ilk dəfə 10 ildən qısa cəmi 8 illik təcrübə və inkişaf nəticəsində ortaya çıxan necə deyərlər, kəşf layiq görüldü.
açılışı: "clustered regularly interspaced short palindromic repeats"
müntəzəm aralıqlı qısa palindromik təkrarlar.
emmanuelle charpentier fransız əsilli kimyaçıya illər əvvəl soyuq qış aylarının birində isveçin şimalındakı molekulyar və bioloji tədqiqatlar aparılan umeå universitetinin labaratoriyasından dəvət gəlir. açıqlamalarının birində deyir: qarın üzərində gəzib universitetə gedəndə "crisp" "crisp" deyə səslər gəlir. bu da ona crisprı xatırladır. və qərara alır ki, crispr üzrə tədqiqatlarını burda aparsın.
jennifer doudnaemmanuelle charpentier ilə birlikdə nobel mükafatına layiq görülmüş amerikalı biokimyaçı.
onun hekayəsi isə biraz daha fərqlidir. crispr üzrə tədqiqatlara yenicə başladığı zaman qəribə bir yuxu görür. yuxusunda qaranlıq bir otaqda üzü tam görünməyən bir kişi qarşısına gəlir. və ona crispr haqqında suallar verməyə başlayır. daha da yaxınlaşdıqca həmin kişinin hitler olduğunu görür və təşviş halında yuxudan oyanır.
hitler də ikinci dünya müharibəsi dövründə daha mükəmməl insan nümunələri yaratmaq üçün minlərlə bəlkə də onminlərlə insanı sırf tədqiqatlar üçün qurban vermişdi.
bəs nədir bu crispr cas9? bunu bir növ genetik qayçı kimi düşünə bilərsiniz. 8 il bərabər çalışmaların üzərindən ortaya çıxan möhtəşəm ancaq bir o qədər də təhlükəli "silah". onun vasitəsi ilə insan genetikasındakı müəyyən və ya istənilən genləri dəyişmək mümkündür. crisprin kimya üzrə nobel mükafatı qazanmazdan cəmi 1 il öncə çində ilk "klounlaşdırılmış" uşaqlar dünyaya gəlmişdi hansı ki, bir müddət sonra bunu həyata keçirən həkim həbs edilir. crispr cas9 - da bir növ klounlaşdırmaqdır. daxildəki geni idarə etmək. ana bətnindəki uşağın dünyaya xəstə və ya əlil olaraq gəlmə ehtimalını 0.2% ə düşürmək üçün istifadə oluna bilər. ancaq bu gen dəyişmənin 100 il 1000 il sonrasının xəyalı belə absurd gəlir..
Metallicanın əvəzolunmaz möhtəşəmliklərindən sadəcə bir parça. 1ci dünya müharibəsinə ithaf olaraq yazılmış musiqi. 1989 da Ulrich Larsın bir müsahibəsində mahnı sözlərinin 1971 də səhnələşdirilən Johnny got his gun filminin məzmumuyla oxşar olduğunu deyib.
Mahnının özü 8 dəqiqəyə yaxındır. Əsas hissə isə elə 4:56da gəlir. Həmin an gələndə sanki metallica konsertində auditoriyanın ortasında qrup üzvləri ilə bir yerdə one ifa edirəm. O qədər emosional ki, başımı dəlicəsinə tərpətməkdən 3 gün boyun ağrısı çəkirəm.
deyəsən əsasən psixoloji olaraq dəngəsiz olduğum durumlarda müraciət etdiyim söz6 günlüyə qayıtdım yenə.
çox məyusam, sözlük. gələcəyimlə bağlı çox ciddi qərar vermişdim. özüdə bu qərarı ilk dəfə düşünəndən bəri neçə gecə, neçə gün,neçəsə də ay hər zehnim açıq olduğu zamanımın boş olduğu vaxtlarda bu məsələni götür qoy edirdim. düşünüb qərarımı vermişdim sonunda.
təzəcə "məzuniyyətə" çıxmışdım işdən. dedim elə nə gözəldir belə beyin boş, fikir yox sadəcə gəzmək-tozmaq, əyləncə var. sözsüz arada bəzi şeyləri fikirləşirəm fikirləşmədən dura da bilmirəm onsuz. amma o qədər dərindən yox. bayaq anidən öyrəndiyim xəbər bütün hər şeyi alt-üst elədi sanki. həyat qarşıma 2 seçim sunur. ya mən akademik təhsil həyatımı seçib yalnız onu tamamlamalıyam. ya da öz gələcəyimə yatırım nəinki yatırım elə yaşamağım üçün iş həyatımı seçməliyəm. təkrar cüzi də olsa ailədən asılı vəziyyətə düşməyi qaldırmaz bünyəm. hər əziyyətimin hədər olduğunu hiss edirəm sanki. daxilimdəki kədəri heç kəs anlamaz deyə düşünürəm. yaxın 1-2 nəfərə danışdım çox da ciddiyə almadılar niyə onları günahlandırım ki, vəziyyət elədir ki, empatiya qurmaqla da mənim hisslərimi hiss etmək və nəyə görə belə hiss etdiyimi başa düşəcək qədər anlaşıqlı yaxud onlara önəmli bir durum deyil bəlkə də.
artıq yenidən qərar verməliyəm. həm də cəmi bir neçə gün ərzində. nə edəcəyimi bilmirəm. öyrəndiyim hələ heç 1 saat deyil mən artıq düşünməkdən baş ağrısına dözə bilmirəm. və çox ciddi yorulduğumun fərqinə varıram. davamlı olaraq qərarlar verməkdən, nə yaşadımsa, nə yaşayıramsa psixoloji durumumu stabil saxlamağa çalışmaqdan, düşməməyə çalışmaqdan və çox düşünməkdən. artıq qaldıra bilmirəm deyə düşünürəm. ya da yox qaldırmaq istəmirəm sadəcə. daxilimdəki hisslərin beynimdəki sözlərə, cümlələrə də sığmadığını görürəm. yazmaq da əvvəlki qədər təsir etmir. hətta uzun müddətdi də öz gündəliyimə heç nə yazmıram. son qeydlərim əsasən bəzi şeylərin başlanğıc və sonlarına aiddi. onlar da bir neçə ay əvvələ qədər davam edirdi.
mən bəzilərinin sonunu görmək istəməzdim, elə indi də görmək istəmədiyim sonluqlar var. ancaq məcburiyyət qarşısındayam, sözlük. hələlik necə toparlayacağıma dair heç bir fikrim yoxdur. sadəcə eyni anda 100dənə şeyi düşündüyümü bilirəm. hansı ki, sonu mənə heç nəyi bəxş etməyəcək.
(youtube: )
bayaqdandı beynimdə səslənir. musiqi ifadə edə bilmədiyimiz sözlərin vücud tapmış halıdır həqiqətən. sözlərim yetmədi izaha ancaq musiqi sanki tamamladı.
səhər oyanmışdım hər şey normal. oyanandan bir müddət sonra güzgü qarşısına keçdim. gözlərimin altı absurd dərcədə həmişəkindən çox şişmişdi. düşündüm ki, uzun müddətdir cəmi 4-5 saat yatıram bəlkə bu gün 8 saat yatmışam, çox yatmışam deyədir həddən artıq gözaltı şişlərim.
dərsə qoşuldum, bitdikdən sonra yemək yeməyə getdim. yeyə-yeyə də söz6da scrolling edirdim. qarşıma çıxan entry-lərə göz atırdım. pikolo-un #370188 entry-ni oxudum.
"......bu da sevgili üçün, dost üçün, vəfat edən biri üçün, keçmiş günlər üçün ola bilər və s və s.
indi pis bir şey oduki siz ......"
anidən ayıldım sanki hər şey backup oldu. gecə yuxumda səni gördüyümü xatırladım. dünən hamımız toplaşmışdıq uzun müddət sonra ilk dəfə. aramızda ola bilməyənlər vardı xaricdə olanlar, gələ bilməyənlər və s və s. bir də sən, təxmini 3 aydır artıq cismən yanımızda ola bilməyən, sən.
yuxumda yenə həmişəki kimi bir yerdə nəyəsə hazırlaşırdıq həyəcanla. dünən aramızda olmadığına görə vicdan əzabı çəkirdim, gözlərinin içinə baxa bilmirdim. gözlərim dolurdu, ağladığımı görmə deyə başımı aşağı əyirdim, gözlərinə baxmaqdan yayınırdım. sanki aramızda olmadığını səndən gizlədər kimi. nə edəcəkdiksə, nəyə hazırlaşırdıqsa bir yerdə edirdik. xoşbəxt idin, elə mənə baxıb, nəsə deyib gülümsəyirdin. saçların keçən ilki kimi uzun və qıvırcıq idi. yuxumun sonrasında sən getdin. bir ruh qorxudurdu məni, amma qorxsam belə ondan qaçmırdım bilirsən? niyəsə yaxın hiss edirdim özümə. eybi yox qorxum, amma qışqırmayım, birdən çıxıb gedər deyə.
ruhən həmişə yaxınlıqda, aramızda olacağını bilirəm. hara getsək xoşbəxt anlarımızı ruhən yenə paylaşacağımıza inanıram. sonsuz sevgilərlə..
(bax: darıxmaq)
deməli ailəm uzun zaman sonra məni görməyə gəlib (sözün düzü gəlmələrinin əsas səbəbi başqaydı lol). hələ üstəlik türkiyədəki xalamgilə də zəng ediblər. onun da yoldaşı türkdü. papamla babam burda ərdoğanı dəstəkləyir tərifləyir bla bla. o biri kürəkən də ordan ərdoğanı pisləyib kılıçtaroğlunun tərəfini tutur. birdən babam əsəbləşib qayıdıb deyir ki, "ərdoğan ərdoğan, long live ərdoğan!" kürəkən qayıdır "baba bu ne ya, haha, short live, ərdoğan!"
axırda atamla xalamın yoldaşı sözləşdilər ərdoğan qalib gəlsə ata qonaqlıq verəcək, kılıçtaroğlu qalib gəlsə o.
bunu cavan nəsil eləsə, elə də gülməli olmaz yaşlı nəsildə neyin kafası bu ahahahahh
"tell me what can i do
i just gonna taste of you
you are mine biscolata
my sweet biscolata"
əksər şirkətlərin qadınları obyekt olaraq seçdiyi halda biscolata reklamında kişilərdən istifadə etdi və alışılanlardan az daha fərqli olduğundan diqqət bəlkə də 2 qat artdı
qədim roma şəhərlərindən biri də pompey idi. vezuvi vulkanının ətəyində herkulanum şəhərinə nisbətən biraz daha uzaqda yer alırdı.
burada hər zövqə uyğun əyləncələr, gözəl müxtəlif ədviyyatlı yeməklər və cürbəcür şərablar vardı. özünə görə dəbdəbəli şəhər idi. o dövrdə roma əhalisi ilə yanaşı tacirlər də bircə dəfə belə olsa buranı ziyarət edərdilər. ancaq pompey əxlaqsızlar şəhəri adlandırıldı. buna səbəb isə şəhər əhalisi küçələrdə heç nədən çəkinmədən əxlaqsız hərəkətlər etməsi idi. imperatorkaliqulanın hakimiyyəti dövründə cinsi münasibətlər sərhəd tanımırdı. kaliqula öz bacısına aşiq olaraq törətdiyi günah digər sakinlərə də nümunə olmuşdu. insanlar küçə, bazar, kütlənin toplaşdığı yer demədən cinsi münasibətlərə can atırdılar.
eramızın 79-u ilində vezuvi vulkanı anidən püskürməyə başladı. partlayan vezuvi həmin an 3 şəhəri ilki herkulanum olmaqla qaynar lavanın altında qoydu. 2-ci şəhər isə pompey idi. şəhər əhalisi olduqları yerdən tərpənməyə belə macal tapmamışdılar. deyilənlərə görə partlayış o qədər güclü olub ki, vulkanın külü suriya və misirə də gəlib çatmışdı.
ilk dəfə 1713-cü ildə şəhərin qalıqları təsadüfən aşkar edildi. 1748-ci ildə burda qazıntı işləri aparılır. 1941-1950-ci illərdə isə artıq pompey şəhərinin böyük hissəsi qazılıb üzə çıxarılır. zəhərli qaz və isti külün altında məhv olmuş canlıların qalıqları indiyədək ilkin formada qalır. qəribəsi isə burdadır ki, pompey şəhər sakinləri elə küçələrin ortasındaca sevişdikləri vəziyyətdə küllə örtülmüşdülər. araşdırmalar sonrası məlum olub ki, əxlaqsızlıqla məşğul olanların əksəriyyəti eyni cinsə mənsub imiş.
pompey hal-hazırda açıq səma altında muzeydir. əsrlər sonra canlıların tapıntıların bəziləri daşlaşdırılmış vəziyyətdə heykəl kimi bəzilərinin isə olduğu hallarda sadəcə sümükləri nümayiş etdirilir.
o soyuq, buludlu, küləkli havalardan sonra bu günəşli isti hava nədi belə. pəncərədən gördüyüm mənzərəyə aldanıb çullanmışam çıxmışam çölə.
bayıra çıxanda günəş üzümə bir vurdu ki, 10ildi günəş görmürəm elə bil qaranlıq otaqlardan ilk dəfədi bayıra çıxmışam. hələ 28-ə gələndəə ilahi bilmədim nəyin əsəbini çəkim. qoyun sürüsü kimi 2 eskalator işləməyinə baxmayaraq bu adamlar hələdə sağ solu ayırd edə bilmir hər iki tərəfdə dayanıb adamı xərçəng xəstəsi edirlər. 28 may da artıq başını buraxıb da keçid üçün sol tərəfi boş buraxın falan anonslarını da vermir. çəkiclə başlarına nə qədər döyəsənki??
nəysə çıxdım gəldim həkimə. bura da dərdimdən çox günəş gözümen içinə girməyəcək deyə girdim. hələ hansı zəhrimar sifətimlə gəldiyim bəlli deyil.
həkim danışdı qanım qaraldı. garibanın yüzü güler mi bu gün
illərdir xəyalını qurduğun və var gücünlə çalışdığın hər şeyin sənin əlində olmadan tək-tək suda boğulması.. suya atılıb çıxarmağa çalışsan özün də onlarla bir öləcəksən ona görə də onları ölü qoyub nə vaxtsa yenidən bir şəkildə canlandıracağına ümid edərək öz həyatına "canlı" şəkildə davam etmək.
getməyin həyatımın ən çətin vaxtına təsadüf etdi. həyatın mənim üçün heç bir anlamı olmadığı vaxta. ruhsuz dolaşan bir bədən idim. ard-arda başıma gələnlərin üstündən 1 ay keçməsinə rəğmən heç sağala bilmirdim. mental olaraq hərəkət etməyə gücüm yox idi. sənin xəbərini öyrənəndə yox olmuş dünyam bir daha başıma uçuldu sanki. necə? necə yəni 11ildən artıq vaxtdı bir yerdə böyüdüyüm, xatirələrimi paylaşdığım sən bədbəxt hadisə nəticəsində bu həyatdan köçmüsən. həyat məni axrıncı aldığım zərbələrdən hələ heç qalxmağa taqətim yox ikən təkrar dibə yuvarladı sanki. içim elə parçalanmışdı ki, sözlər belə kifayət etmir. ən böyük acı, ən ağır dərsi də sənlə öyrənmiş oldum. mən səni itirdiyimiz an anladım həyatın önəmini, mən sənin son mənzilin üçün bir araya toplaşanda gördüm yaxınlarımın gözlərinin içindəki dərin kədəri, mən onda anladım hər nə qədər yaralı olsam belə davam etməli olduğumu.
məktəb vaxtı başa düşmədiyim riyaziyyat suallarından əlavə, gedişinlə həyatla mübarizəni öyrətdin mənə.
bilmirəm hardasan, necəsən amma ümid edirəm ki, çox xoşbəxtsən. səni hər daim gülərkən xatırlayıram, bir də gülüşünün səsi heç vaxt qulaqlarımdan getmir. sanki məktəbdən yenidən məzun olacağıq. məzun günündə günün son çıxışını, son valsını bir yerdə edəcəyik. valsımızın mahnısını hər dinləyəndə sözləri bir ayrı təsirə salır məni.
(youtube: )
~ "just stop your crying it'll be alright. they told me that the end is near. we gotta get away from here."
1 il oldu cismən aramızda olmamağın. zamanla yara əvvəlki kimi qanamır. amma yeri hər zaman ağrını hiss etdirir.
hisslərimi və düşüncələrimi yazıya axıtmaq o qədər çətindiki. həmişə ən xoş xatirələrimizdə yaşayacaqsan. həmişə qəlbimizdəki əvəzolunmaz yerini hiss edəcəyik. həmişə..
bayaq yoldayam qulağımda qulaqcıq, dinləməyi sevdiyim mahnılar sırayla öz axarında. ayaqla nə qədər yol getdiyimin, nə qədər mahnıya qulaq asdığımın və ya hansı mahnılara qulaq asdığımın belə fərqində olmamışam. birdən oyandım amma oyanmağım çox çəkmədiki fikir məni təzdən öz ağuşuna aldı. məsələ burasındadır ki, özümə mütləq olan hər şeyi həll etmişəm, hər şey sırasıyla zamanla öz yoluyla gedir. hələki məni bu qədər dalğınlığa uğradacaq heç bir şey görmürəm. amma özümü də o düşüncələrin əlindən xilas edə bilmirəm.
nəsə bir problemim varmı? xeyr
hər şey yolundadırmı? bəli
bəs niyə heç tam olaraq nəyi düşündüyümü özüm belə bilmədən fikirlərə dalıram axı.
payıza günahı atmayacam. payız gözəldir bu aralar hava daha gözəl. axmaqlıqdı anı yaşamadan ağlımda bəlirli bəlirsiz düşüncələr qurub hətta bəzən özüm öz düşüncələrimlə özümü bədbinləşdirməyim.
boş verin düşüncələri nə qədər ki, ayığam bu mükəmməlliyi sizinlə paylaşım
(youtube: )
(ps. bu yazı kraliçanın ölümündən öncə qeyd edilmişdir -* )
)
