+4 əjdaha
1. 1. avtobus qapısıheyatımın esas hissesini teşkil eden qapıdır.
men bu qapı qeder heç evdekileri görmürem son günlerde. hetta son vaxtlarda yuxularımın "background"una çevirilib. qırmızı çekici vurmağı düşündürür bezen, fövqalade hal gözleyir içimizdeki canavar. bir gün götürecem o "emergency hammer"i çilik çilik edecem seni qapı?!
2. avtobusların dayanacaqdan kenarda saxlamaması
axır vaxtlar şeherde avtobusları dayanacaqdan kenarda saxlamağa icaze vermirler yegin bilersiniz. bu qerar qulağa xoş gelse de, mene emelli başlı qoydu. demeli bundan xeberim olmayan vaxtlarda yaman derd olmuşdu.
qaçırsan ki avtobusu işıqforda tutasan, ter içinde çatırsan qapıya döyürsen ki, qapını açsın şofer emi. açmır, bir defe iki defe açmır. normal insan görür ki, açmır sikdir edib gedirler, uzaqbaşı bir az şoferi söyür, bir az da qapıya avtobusa tepik atır ve s.
amma mene ve timsalımda bütün fobik asosyallara pert oluş sehnesinden başqa heçne deyil. o ki qaça qaça gelirsen, üzüne telesen simavı taxmısan qapıya yaxınlaşırsan, bir defe döyürsen " görmür yegin" , iki defe, üç defe.. açmır. o an avtobusun içindekilerin baxışına tuş gelirsen, gülen var gülmeyen var. olsa olsa seni gören 3 neferdi, amma mene ele gelir ki, hamı mene baxır. çetin anlardır. meselen özüm içerde olanda şofer kimese qapını açmır ha , men onda ibne kimi gülürem çöldekine. baxıram sifetine "axaxa daşşax kimi qalıb çölde" deye * içimde , üzündeki çaresizliye, pert olmasına * axaxaxa amın oğlu . lezzet..
bir de qapıya neyi var girişen xalalar var ve bir de şoferin çöle buraxmadığı adamlar var. * ohhh arxadan kikir kikir gülürem ibnelerin hamsına.
açma şofer emi açma.
ve esas sual," sizce bir avtobus qapısı ne qeder dözümlü ola biler? "