3. altı yaşim var idi və dayəm moskvaya təzəliklə köçmüşdü,yəni bundan sonra mənim tərbiyəmlə anam məşğul olacaqdı.anam çox da arıq bədənə sahib olmayan,çəhrayı çalarları olan qəhvəyi gözlərə,düm ağ dəriyə və açıq -qəhvəyi saçlara malik olan orta yaşlı qadın idi.gecələr iki-üç saat yatdiğindan gözlərinin ətrafında iri şişlər əmələ gəlmişdi.anam nevroloji xəstəlikdən əziyyət çəkirdi.o vaxtı imkan olmadiqindan,maddi cəhətdən çox da sıxlıq çəkmirdik,sadəcə anam bir oğlan və bir cüt qiz anası olduqundan özünə vaxt ayırıb müntəzəm müalicə ala bilmirdi.bu xəstəlik onu tanınmaz hala salmışdı,hərçənd ki,mən onu həmişə belə xatırlayıram.mən məktəbdən evə qayıdanda, qurddan-soxulcandan axtaran qarğalar kimi mətbəxə sürətlə uçub eşələnəndə,anam iri damarların basdığı əllərindəki qabları yumağı dayandırıb,pırtlaşmış saçları ilə, qadın təbiətinə aid olmayan səs tonu ilə mənə qəzəblənib çımxırırdı.adi bir xoşa gəlməz vəziyyətdə özündən çıxıb,əlinə keçən hər evdə tapilan alətlərlə küçənin ortasinda sahibsiz cürüyən meyit görmüş quzğun kimi bədənimi deşik-deşik edərdi. küçələrdə gecəyə kimi oynamaqdan doymayan,analarin yun çubuquyla qoyun sürüsünü qovan kimi eve qovulan uşaqlıq vaxtlarında mən,bacim və rəfiqələrimiz bəzən isə digər məhəllədə yaşayan qızlarla skamyalara ya da səkilərə doluşub,futbol oynayan məhəllə oğlanlarının hansılar ki,aralarında artıq qardaşım yox idi və o da bizim kimi qıraqdan onlara tamaşa edib,diqqətlə izləyib,arada hakimlik edirdi.saat artıq on tamam idi və biz saat ondan gec evə gəlməməli idik çünki, erkən yatıb,sabah isə dərsə getməli idik.biz bacımla otaqımızın tör-töküntüsünü yığışdırarkən qapı döyüldü,qapının arxasında isə qardaşım idi və anam qapını açıb,yenə qadına xas olmayan səs tonu ilə qışqıraraq onu ağrıdan sözlər deyirdi.sonra anam qapını qardaşımın üzünə çırparaq ona get indi görüm başını soxmaqa koma tapırsanmı dedi.yarım saat ərzində qardaşım qapının arxasında sakitcə dayanmışdı və mən dözməyib onu içəri buraxdım.anam qəzəblənərək elə hey bizdən onu içəri kimin buraxdığını soruşurdu,deyirdi ki,onsuzda üçünüzdən biriniz it balası kimi döyüləcəksiniz.mənim qardaşıma həmişə ürəyim yanırdı çünki, qardaşımın ayaqlarında problem var idi.futbolla məşğul olduğu üçün bir dəfə ağır zərbə almışdı.taxta kimi uzun arıq ayaqları dəvəquşunun ayaqlarına bənzəyirdi və yeriyərkən bəzən tısbağanı xatırladardı.daxmasına hücum çəkilən,ailəsi üçün əlləşib-vuruşan,lakin yalnız bir parç pivə ilə bir parça çörək pulu qazanan, günahsız və silahsız ailəsini qorumaq üçün özünü qabağa verən bir kişi kimi,məni nəyin gözlədiyini bilərək qapını açdıqımı boynuma aldım.anam məni var gücü ilə götürüb küncə tulladı, paltarlarımı cıraraq məni soyundurub alt paltarları ilə saxladı və atamın qayışı ilə quduzlaşmış it kimi məni o ki var parçaladı.heç kəs qorxusundan mənə yaxın qalmadı o gecə. elə divara qısıldığım yerdən bir təhər qalxıb gecə anamin yataq otağına girib ona oğrun-oğrun baxmaqa başladım.anam zahirən o qədər saf,mərhəmətli və məlahətli görünürdü ki,elə bil mələkər onu öz simasına bürümüşdü.