4. 5 yaşım var idi. xəstəliyimlə əlaqədar olaraq moskvaya getmişdik. daha doğrusu o vaxtlar oralarda qalan dayım müalicəmin orda alınacağını deyib bizi dəvət eləmişdi. dayımnan başqa orda qalan və dayımla gediş-gəlişi yaxşı olan bir qohum vardı. çox xoşxasiyyət bir kişi idi.
əməliyyat olunmalı oldum.
əməliyyatı yaşamış olanlar bilir ki,əməliyyatın ilk gecəsi bir az çətin olur.əl əl xüsus da ki,yaş az olanda.bir neçə gün orda qalmalı idim. ağrıdan və darıxmağdan yata da bilmirdim. sabaha kimi "yoqurt,mən yoqurt istiyirəm"deyə ağladım. 5 yaşında bir uşağın arzusu,istəyi nə ola bilərdi ki? məni zülümlə toxtadıb yatırtmışdılar.
həmin dediyim bu qohum hardan eşitmişdisə bilmirəm amma sabahı gün düz bir yeşik yoqurt almışdı mənə. uşaq sevincinin nə olduğunu bilərsiz. bax o cür sevinmişdim. belə götürəndə o adam mənim anamın xalası yeznəsi idi amma o qədər istiqanlı insan idi ki, hətta bacıma 8 martda qəşəng bahalı kofta da almışdı.
təəssüf ki,ona normal insan ağlı ilə təşəkkür etmək mənə nəsib olmadı. o mədə xərçənginnən cavan yaşda vəfat elədi. ağlamağçün isə inanın ki ağlın tam kəsməsi lazım deyildi. mənim 6 yaşım olardı. nəvaziş gördüyün insanın itkisinə kiçik yaşda belə böyük insan kimi ağlayarsan.