7. mobil telefonların azərbaycana təzə ayaq açan vaxtlarında səhv eləmirəmsə motorola telefonu vardı evdə. bir gün anamla idim deyəsən kəndə gedirdik. taksidə yaddan çıxartmışdım. zira getdik nənəmgilə orada da xalam başladı ki fərsizsən kimi sözlər dedi telefonu taksidə qoyduğumu eşidəndə. mən də bu sözlərdən sonra orada qala bilmədim birbaşa yollandım taksi sürücüsünün evinə. sürücü də elə həmin kənd məktəbində dərs deyirdi deyə dedim onun evin tapmaq asan olar. o da nənəmgilin yaşadığı kəndə çox da yaxın deyildi. piyada düşdüm yola. ha soruşa-soruşa axır gəldim tapdım müəllimin evi. bu ərəfədə də kəndə məni axtarırlar. hardasa 2-3 saatdır ki yoxam. heç yeri tanımayan mən üçün narahatdırlar. müəllimin adı alim idi indiyə qədər xatırlayıram. özü də bildi niyə gəldiyimi. oturduq maşına getdik kəndə tərəf. gördüm nənəmgilin qapısında qohumlar yığılıb. bizi gördülər başa düşdülər vəziyyəti. o vaxt özüm üçün bunu qəhrəmanlıq kimi görürdüm. müəllimi telefon əhvalatından sonra hər görəndə yadıma salırdı onlara getdiyim günü.