danışmaq

1. Əsəb ilə bağlı problemdi. Növlərinə görə xəstəlik sayıla bilər. Ama sadəcə stres atmaq üçün bir vasitə də ola bilər. Bu haqda Google edə bilərsən. Məndə də belə bir vərdiş var idi səsli düşünürdüm. Sonradan özüm də bilmədən tərgitdim

2. baxır necə danışmaq. biri var küçədə gedə-gedə özündən aslı olmadan yüksək səslə danışmaq ya mırıldamaq.
biri də var başqa cür. məsələn mən özüm. dərsim olan günlər səhər saat 4:45-də oyanmalıyam. öz-özümə deyirəm, heç nə olmaz dur, bax, şənbə yaxınlaşır bütün günü yata bilərsən. ya imtaha oxuyanda fikrimi cəmləyə bilməyəndə deyirəm, sakitləş, bir saat da oxu sonra dur istədiyini elə.

hansı cür danışmaqdır səndə?

3. @2 məsləhəti açan mən deyiləm, amma bu problem məndə də var. küçədə gedəndə öz-özümə danışıram, gülürəm. əksər hallarda, hansısa bir hadisəni yadıma salıram (çox utandığım, çox əsəbiləşdiyim, çox sevindiyim vs.) vəya hansısa bir fantaziya qururam. onda da bəzən fikrimdən keçən bəzi sözlər yüksəkdən çıxır + gülürəm.

4. @3 mütləq olaraq psixoloji xəstəlik deyil. sənin yazdığı hər insanda olur, hələ gülməli nəyisə yada salanda gülmək çoxunda var, metro avtobuda çox görə bilərsən dodağını dişləyən insanları )) çox adam işdən sonra evə qayıdan yolda gününü analiz edir. patrik-in dediyi kimi stres atma üsuludur.
amması var. sən güləndə ya danışanda bunu hiss edirsənmi? hiss edirsənsə, eseblerin bir az gerilib, özünü sakitləşdirirsən.

biri var görürsən kimsə öz özünə danışır gülür, hamı buna baxır, bu isə hiss etmir davam edir, yənı heç hiss etmir, bu xəstəlikdir müalicə lazımdır.

5. @2 məndə danışmaq nəyisə yada salıb gülmək kimi deyil. bir hadisə baş verir onu başdıyıram xeyalımda canlandırmağa ki, belə hərəkət eliyərdim belə diyərdim birdə ayılıram ki, uje sesli deyirəm hər şeyi. əslində əsəbi adam deyiləm əksinə sakitəm hər şeyə əsəblə.məydən xoşum gəlmir. amma əsəbləşəndə də çox biruzə verə bilmirəm

6. @3. yox, hiss edirəm. + utanıb yerin dibinə girirəm.))) stres atma mövzusunda razıyam çox yaxşı üsuldur. bir dənə "dəli kimi yenə nə danışıb, gülürsən öz özünə?" sualını soruşanlar olmasa.

7. @6 çox vecinə deyilsə, yolda gedəndə qulaqçıq tax elə bil telefonla danışırsan))
mane olursa, öz üzərində işlə bir az kontrolda olmağa çalış, evə gələn kimi kimsəyə danış. çalış özünlə tək qalmağa meyil oyatmıyasan, insanlarla danış, söhbət daha çox edəndə öz-özünə danışmaq meyli azalır.

@5 əsəb gərginliyini agressivlik, asaram-kəsərəm kimi anlama. əslində sənin yazdıqların əsəb gərginliyini göstərir. sakit, özünəqapanıq insansan yəqin, bəlkə hələ bir az utancaq. insanların sənin haqqında nə düşünəcəyini bu qədər vecivə alma. harda ne dedin ne etdin artıq dedin və etdin, bu qədər özünə yüklənmə. əgər mütləq analiz etmək istəyirsənsə, saxla axşama, çıx balkona, gününü təhlil et, ya otur yaz, ya kiməsə danış hiss etdiklərini.

8. öz özünə yüksək səslə danışmaq fikrime *göre çox *faydalı olar. menim *iç dünyam çox hiddətli. onla yüksək səslə döyüş ədip uzlaşmağa qayret ədirem. *daha dünən qarşılıqlı qışqırdıq. o mene dedi senden bi pox olmaz, men ona dedim bələ deyende bana zararın olar, o vaxt haqiqeten bi pox olmaz, işə düşmək lazımdı. sen dedi daha götünü yerinden qaldırmısan. bələ başlayıp daha bi müddət danıştıq. küçəde baxan olsa bu delidir deyebiler, fakat heç skimde olmır, mene lazımdır, mühimdir (azeri türkçe qarışıq yazıram idare edin).

9. bir ara məndə də olurdu bu. çox vaxt günümü tək keçirdiyim üçün səs eşitməyə ehtiyacım var idi və bırkədən bərkıdn özümlə danışırdım sonra kitabları qışqıraraq oxuyurdum. amma yalnız olduöumda edirdim. artıq vərdişə çevrildiyini hiss etfiyim üçün tərgitdim.

10. çox sağ olun))