1. islam fəlsəfəsinin məktəbi olan averroizm xıı əsrdə islam filosofu averroes * ahmad ibn rüşd * 1126-1198 tərəfindən əsası qoyulmuşdur və aristotelizmin islamla birgə fəaliyyətinə əsaslanırdı . averroizm termini sxolastik filosoflar siger of brabant , boetius və maimonides , xııı əsr latın xristian və yəhudi ənənələrini ideyalarına isnad edir . termin , teoloq thomas aquinas * 1225-1274 tərəfindən monopsixizm və radikal aristotelizmin qarşısını almaq üçün istifadə edilmişdir . averroes-in elmi işinin latın dilində tərcüməsi xııı əsr də qərbi avropa universitetlərində geniş yayılır . onun aristotelə verdiyi cavablar sxolastikanın inkişafına güclü təsir edir və həmin ərəfədə sxolastika qızıl illərini yaşayır . averroes , dante alighieri-nin dövründə orta əsrlər xristian dünyasını ən geniş tənqid edənlərdən idi . averroizm intibah dövründə ateizmlə sinonim kimi başa düşülürdü . tarixi kateqoriyalarda averroes və averroizm 1852-ci ildə ernest renon * 1823-1892 tərəfindən yenidən inkişaf etdirilmişdir .
1270-1277-ci illərdə roma katolik kilsəsinin keşişi etienne tempier 2 dəfə averroizm təlimini mühakimə etdi . o , 219 qəbul edilməz averroizm tezisi müəyyən etdi . tempier-in əsas mühakimələri al-ghazali-nin mühakimələri ilə üst-üstə düşürdü və ghazali averroes-i əsassız , hətta əsassızın əsassızı adlandırmışdı . bu problemi həll etmək üçün siger of brabant iddia edirdi ki , "ikili həqiqət" var , elm və fəlsəəfənin əldə etdiyi "faktiki" həqiqət və ya "ağır" həqiqət və din vasitəsi ilə əldə edilən "dini" həqiqət . bu fikir averroes-in fikrindən fərqlənir , averroes-a görə yalnız bir həqiqət var və iki yol , iki həqiqət yox . lakin o inanırdı ki , müqəddəs kitablar bəzən metafprik dildən istifadə edirlər və kiminki suallardan keçib gələn həqiqi mənanı qiymətləndirmək üçün fəlsəfi hazirlığı yoxdursa , onlar hərfi mənafa inanmağa borcludurlar . averroizmin fəlsəfi konsepsiyasında fəlsəfənin və dinin dünyaları fərqlidir . 219 tezisi ciddi araşdıran tempier , bunların çoxunun başlanğıcını averroes-in olmadığını aşkarladı . radikal aristotelizm və heteredoks aristotelizm terminləri , ümumi istifadə zamanı fəlsəfi hərəkəti isnad etmək və averronizmdən fərləndirmək üçün , siger və boetius tərəfindən başladılmışdır , lakin hal-hazırda bir çox alimlər kimi elə bizdə bunu averroizm adlandırırıq . thomas aquinas şəxsən özü monopsixizm və panpsixizmin doktrinalarına , de unitate intellectus contra averroistas * intelektlə averroizmin birliyi adlı kitabı ilə hücum edir . bu kontekstdə averroizm düzgün izah olunur . 1277-ci ildə böyük qınaqla üzləşməsinə baxmayaraq averroistik tezislər xxvı əsrə kimi gəlib çatdı və giordano bruno , pico della mirandola , cesare cremonini kimi filosoflarda tapmaq mümkündür . bu tezislər filosofların üstünlüyündən , həmçinin ağıl və insan ləyaqəti arasında əlaqələrdən danışır .