1. təxminən ilyada yazıldığı zamanlara qədər insan beyinnin iki hissəsi sözün tam mənasıyla bölünmüşdü.qorxu və stres olduğu vaxt sol beyin ,sağ beyindən gələn halisunasiya və səslərlə sakitləşdirilirdi,bu səsin tanrı,kral və ya atalarının ruhu tərəfindən gəldiyinə inanan insan ,o dəqiqə rahatlayıb itaət etməyə başlayırdı.bu gün şizofren deyə xəstə adlandırılan insanlarda demək olar ki, eyni halı yaşayır.belə başa düşmək olar ki, tanrılar anlayışı qədim insanların xəyalı yox,sinir sistemlərinin və yəqinki daha çox sağ beynin məhsuludur.qədim tarixin insanlarına tanrılar,ilham pəriləri nələrsə danışır,sağ beyindən gələn səslər,onlara şeir və dastanlar fısıldayırdı.bunu demək olar bütün keçmiş yazılarda görmək olar.misal hansısa bir əntiq yunan şairi yazılarında zevs'in ona bu il dionisus xətrinə məhsulların daha bol olacağına söz verdiyini iddia eliyir.və ya hera'nın. bu kimi yazılarda qədim tanrıların qısqanclıqları,zəiflikləri,acgöz,hirsləriylə insanlara nə qədər çox bənzədiyini görürük çünkü bunlar insanların fərqində olmadığı beyin səsləri idi.təxminən odisseya'nın yazıldığı illərə gəldikdə isə bir şeylər dəyişməyə,qısası insanın fərqindəliyi və şüuru artmağa başlayır.