internetdə Bergman haqqında gördüyüm ən təsirli rəylərdən birində filmlərinin yara üzərinə limon sıxmaq effekti yaratdığı deyilirdi. Xüsusilə bu filmi üçün yerində bir ifadə olar.
Özü isə crimson qırmızısı ilə zəngin bu filmi haqqında belə deyir: "ssenaridə qırmızını ruhun daxili olaraq düşünürəm. Uşaq olanda Ruhu həmişə əjdaha kölgəsi kimi təsəvvür edirdim. Yarı quş, yarı balıq, mavi tüstüdən ibarət idi. Əjdahanın daxilində isə hər şey qırmızı idi."
əsasən qadın obrazlarını gördüyümüz ölüm, əzab və problemli ailə münasibətləri haqqında bir filmdir. Uşaqlıq xərçəngindən əziyyət çəkən Agnesə bacılarından daha çox qayğı göstərən qulluqçuları annadır. Agnesin ağrısı ilə yanaşı bacılarının bir-biri və kişilər ilə olan münasibətlərindəki gərginliyi hiss etdirir.
Edvard Munchun Death in the sickroom əsəri ilə film arasında oxşarlıq var. * Daha çox əsər ilə oxşarlıqlar mövcuddur.
Rejissorun hələ izləyəcəyim bir neçə filmi var. Amma bu qədər sevdiyim ikinci biri olacağına şübhəliyəm.
(youtube: 
)
)