1. ümumiyyətlə kiməsə baş qoşmayın, bu demək istədiyim o deyil ki, səsinizi batırın və başınızı salın aşağı. sadəcə olaraq rahat yol getmək istəyirsinizsə sadəcə başqa şeyləri özünüzə problem etməyin. məsələn, gündə başıma gələn metro əhvalatlarından sadə birini danışım, ona uyğun özünüzə ölçü götürün. deməli kursdan çıxıb oturmağa yerin olduğun görüb tez yerimi rahatladım. yanımda da 1-2 tanış, rahat amma biraz da yorğun halda oturmuşuq. qabağımda da 2-3 ayrı nəfər, əsas qəhrəmanlardan çoxbilmiş xala və içkili nurani kişi var. xala sanki məni gözləyirmiş kimi əlini özündə olmayan və davamlı sayıqlayan dayıya uzadıb iyrənmiş sifətlə “ bu içib e görürsən, iyə bax” mən də yola verirəm ki, hə xala qozumaki fılan, içib- içib də nə skrəm e mən, onsuz yarı ölü vəziyyətdədi dayım mənim. Bu tema hardasa 3-4 stansiya gedənə qədər davam etdi. Mən də artıq dayana bilmirdim, yanımdakılara dedim ki bu xala məndən əvvəl ayağa dursa supleksləyib aradan cıraq, yoxsa əsəbim soyuyan deyil. Bu anlarda da, həmin bu temaların əsas səbəbkarı olan dayının isə dünya aləm vecinə deyil, arada bir kayflı halda mənə baxıb gülümsəyir və yanındakı arvadı heç saymırdı belə. dayı ilə istəmsizcə qürur duyurdum, sifəti elə idi ki, sanki hər cürə şeyi görüb, yaşamışdı. Nəysə, xülasə, bu xala da uje durub çıxıb getmək istəyirdi ki, çönüb yenə mənə “ içib e püff” hərəkətlərini elədi, mən də dedim mərdimazardı da tapıb yola verim. ala bu boyda şey yazdım, axrı maraqsız oldu. amma dərs çıxara bilərsiniz ki sadəcə ictimai nəqliyyatda belə mazginiz çürüyə bilər. ona görə ağlamayın a kişi