yazarların gördüyü qorxulu yuxular

1. oyuncaqlarımla oynayırdım birdən hamısının gözü qırmızı olub düşdülər dalımca, mən də qaçırdım sonda tısbağa oyuncağım üstümə tullandı və oyandım

2. Uzun zamandır gördüyüm ən qorxulu, ən dəhşətli və ən gijdıllağskiy yuxunu gördüm indicə. Sabah unutmamış yarıyuxulu halda yazmaq istəyirəm.

Yuxuda iş yerimdə idim. Gecənin bir yarısı idi, işıqlar sönmüşdü və qaranlıqda işləyirdik. Sonra bir sıra paranormal şeylər olmağa, qəribə səslər eşitməyə başladım və bir anda yuxudan "ayıldım"(yuxunun içində yuxu görürdüm). işin poxu da burda çıxdı. Yuxudan ayıldım ki, yatanda necə idisə, indi də eynidir hər şey: dayım oğlu bir metr o yanımda yatır, mən də üzü üstəyəm, sağa baxıram və sol gözüm yuxudan açılmır. Dəhşət, paradoks və döngü burda başladı elə. Ayağa durub özümə gəlməyə çalışıram, alınmır. Nə qədər edirəmsə, tərpənə bilmirəm. Səs çıxarmağa çalışıram, səsim çıxmır, vobşe havalandım.

Sonra yuxunun içində yuxuya tab gətirə bilməyib yatdım, yenə yuxunun içində yuxu görməyə başladım. yenə kadr dəyişdi, yenə işdəydim. Yenə işıqlar sönüb, yenə gecənin qaranlığında iş görürük. Səsli mesaj gəlir mənə, mən də qulaq asım deyə çölə çıxıram. Nauşniki taxıb qulaq asanda eşidim deyə polnu səs verirəm. O bir ara yayılan səsli mesaj vardı e zəif nəsə deyirdi, sən də xod verəndə qəfil qadın iniltisi möhkəm səslı çıxırdı. Sikim belə yuxunun için, bax o səs gəldi qulaqlıqdan. Yanımdakılar eşitməsin deyə tez qulaqlıqları çıxartdım. Üstümdə özümün samsung qulaqiçi qulaqlığından əlavə huawei qulaqlığı da vardı. indi nə qədər edirəmsə sikdiyim qulaqlıqları düzgün şəkildə öz qablarına qoya bilmirəm. Səhv qoyuram, çıxarıb dəyişirəm, yenə səhv düşür. Və yenə "yuxudan ayıldım". Yenə dayım oğlu 1 metr o tərəfim yatır, yenə sol üzüm yastığa toxunacaq şəkildə üzü üstə yatıram. Ha çalışıram ki, dikəlib özümə gəlim, alınmır. Səs çıxarmaq istəyirəm alınmır. Alaqaranlıqda gördüm bacım da bizdədi, otaqda oturub. ona tərəf uzanıb tərpətməyə çalışıram ki, vəziyyəti başa salım. Gördüm havalanmış kimi gülür. Ürkdüm.

Sonra təzədən "yatıram", kadr yenə dəyişdi, gördüm yenə işdəyəm. Yenə işıqlar sönüb, yenə qaranlıqda işləyirik. Artıq işdə belə dikəlib gəzə bilmirəm, bildiyin sürünərək hərəkət edirəm. Son 1 ayda şöbə müdirim demək olar iş görmür, hamısın mən edirəm. Görürəm ki, bildiyin ora-bura sürünərək gedirəm, gəzə bilmirəm. Sonra gördüm şöbə müdirim məndən yüksək məbləğdə borc istəyir, "alındırarıq" deyirəm. Dalınca da sürünüb keçirəm digər tərəfə. Ordan uje eşidirəm ki, opşi müdirimiz şöbə müdirinə mənim haqqımda deyir ki "həm bizə, həm də onlara elə bu cür adam lazımdı, həm işləri yaxşı görür, həm pul məsələlərin aşırdır, həm də idarəetməni bacarır, hərtərəflidi. Qoy gəlsinlər, göstərək bunu". Bunu deyən kimi də içəriyə dövlət idarəsinin altında yatan, üzdə olan o "kuklaları oynadan" o 2 adamı görürəm ki, içəri girirlər. Görən kimi məni daha çox qorxu bürüdü. o 2 adamın adlarından belə hürkürəm, min kilometrdən görsəm içimə vahimə düşür. yuxuda da görürəm ki, yenə əyinlərində səliqəli kostyum girirlər içəri məni min cürə şirnikləşdirici təklif ilə üzdə qurulmuş "teatr"ın arxa tərəfinə məcbur çəkib aparmağa gəlirlər. Öz-özümə dedim "blət axı güclə qurtarmışdım özümü bunların əlindən mən gözə batmamalı idim, gizlənməliydim, təzədən bunların radarına düşməməliydim, məni tapmamalıydılar. bu dəfə üzləşsək artıq geri dönüş olmayacaq məcbur olacam, gərək vəziyyətdən çıxım". Bu dəm sürünərək qaçıb gizlənirəm. Yenə yuxudan "ayılıram". Yenə dayım oğlu, yenə üzü üstəyəm, yenə özümə gələ bilmirəm. Bu dəm mənə çatdı ki, axı onurğama görə üzü üstə yatmaq olmaz mənə, paralic olmuşcasına bütün kürəyim, başım və qollarım keyiyir, hərəkətsizləşirəm. Özümü rahlayıb arxası üstə çevrilməyə çalışıram ki, bədənimin keyi açılsın, amma dəhşət yuxu basır məni, yuxu ilə oyanmaq arasında ilişib qalıram. Səs çıxarıb dayım oğlunu oyatmaq istəyirəm ki, məni təcili arxası üstə çevirsin, yoxsa ürəyimə və onurğama naqruska düşəcək, burdaca ölüb qalacam. Nə qədər edirəmsə səsim çıxmır, əlimi uzadıb çatdıra bilmirəm onu oyadım. Qəfil sağa baxanda gördüm o kostyumlu kişi düz ağzımın içindədi, üzünə altdan yuxarı işıq tutub "bo" eləyib güldü. Bütün gücümlə qışqırdım, elə bildim yenə səsim çıxmayacq. Dedim uje fso bağrım yarıldı, infarkt keçirəcəm. Amma səsim çıxdı. Necə sevindimsə birnəfəsə var gücümlə qışqırıram ki, evdən kimsə gəlsin səsimə. Bilirəm ki, yuxudayam, mütləqdir ki, yuxuda qışqırsam, real həyatda da qışqıraraq həyəcan içində oyanacam.

Yenə "oyandım", qayıtdım 2-ci etapa, yenə dediyim kimi dayıoğlu eyni yerindədir, yenə eyni vəziyyətdə üzüquyulu uzanmışam. Gördüm anam namaza qalxdı, girdi mən yatan otağa nəzər saldı ki, görsün gecə evə gəlmişəm? Yenə gecənin bir yarısı harasa çıxıb getməmişəm ki? Tərpədə bilmirdim bədənimi, sadəcə biləkdən aşağı əlimi yellədirəm, açıb yumuram ki, anam hərəkət, xışıltı sezib yaxınlaşsın mənə. Yaxınlaşanda paltarının ətəyi keçdi əlimə, ovcuma alıb sıxdım. Nə qədər güc edirəmsə, ha eliyirəm danışa bilmirəm, deyə bilmirəm ki, bu vəziyyətə düşmüşəm, bir şey eləsin, paralic vurub. Hiss elədim ki, anam elə bilir yuxudayam. Dönüb getmək istəyəndə o qədər çarəsiz hiss elədim ki, ağladım, gözümdən yaş gəldi. Anamın əlin çəkib gözümə sürtdüm ki, ağladığımı, oyaq olduğumu anlasın. Yenə də getdi. Mən də Birtəhər sürünərək gedirəm mətbəxə, anam axşamdan qalan qabları yuyurdu. Ayağından yapışıb silkələdim ki, mənə baxsın. Baxanda əlimlə ağzıma işarə edirəm ki, lal olmuşam, danışa bilmirəm, ayaqlarım yenə tutulub, sol yanım işləmir, bir gözüm açılmır. Bir yandan da dəhşət yuxu basır məni, bilirəm ki, yuxuya getsəm, öləcəm, gərək nəsə eləsinlər, silkələsinlır, su vursunlar özümə ki, yuxum qaçsın. Gördüm anam axır əsəbiləşib dedi ki "bəsdi özünü gicliyə qoydun, görürsən ki qorxmuram, dirənirsən e elə. Yeri get o tərəfə". Bu dəfə vobşe havanlandım.

Hardasa düz 3-4 dəfə yenə başa qayıtdım. Gözümü açıram ki, dayım oğlu uzanıb, mən üzüquyulu vəziyyətdəyəm, kürəkdən yuxarı bütün qollarım, çiyinlərim, boynum, başım keyiyib. O qədər yuxuluyam ki, taqətim yoxdu sol gözümü açmağa, nə də özümü çevirməyə. Birtəhər telefonu götürüb hamıya zəng edirəm, açanda adboy verirəm ki, təzədən məni yığsınlar, telefonumun səsinə dayım oğlu oyanıb işığı zadı yandırsın, yuxumu qaçırsın. Amma Ha çalışıram, axırda infarkt keçirəndə yenə başa dönürəm, yenə gözümü açıram ki, işdəyəm, yenə "radara" düşürəm, yenə oyanmalı olduğumu deyib "ayılıram", yenə tərpənə bimirəm, yenə səsim çıxmır, yenə yuxuya yenik düşürəm, yenə işdə gözümü açıram, yenə Yuxudan oyanmalıyam, yenə "ayılıram" və yenə, yenə, yenə, yenə! Blin, bu döngü içində ən azı 6-7 dəfə fırlandım.

Ürəyim çox möhkəm çırpınır. Bunları yazarkən belə əmin deyiləm həqiqətən də oyağam, yoxsa yuxuda anama, zəng elədiklərimə məni oyatmalı olduğunu başa sala bilmədiyimçün artıq döngüdəki başqa bir etapdamıyam.

Edit: blya, bu nə yuxuymuş ala, çox uzun müddətdir belə gərginləşdiyim yuxu görməmişdim. Qorxudan tələm-tələsik necə yazmışamsa, min dənə qrammatik səhv var. Elə bilirdim hələ də ayılmamışam, yuxudayam. yazdım ki, nömrəm olan yazarlardan bəlkə kimsə zəng eləyə, oyada. 1 aydır müalicəmi axsadırdım, gərək bu həftə həkimlə danışım, başlayım. işdə də yaxşı mənada çox gözə batıram, yeni iş axtarmağa da başlayım indidən.

yazarların gördüyü qorxulu yuxular

Yalnız deyilsən!

Yalnız deyilsən!