əsəbdən ağlamaq

1. Biri məsuliyyətsizlik edib vaxtımı alıb layihəni də batırırsa ona heç nə demirəm. içimə atıb əsəbdən ağlayıram. Qarşıdakı onsuz da manqurtdur. Əsəbləşsəm də, başa salsam da ona aydınlanma olmayacaq.

3. Bir yer vardır ki insan özünün psixologiyası ilə oynandığını sezir, gaslightingə məruz qalıb "siz mənə yanlış edirsiniz" -ə "yox, sən elə sanırsan" kimi yalan cavabları aldıqca əvvəl inanır, yola verir, istifadə edildikcə daha da yaxşı anlayır bu veziyyeti. həyatına qatmadığın ya da müdaxiləsi olmağını istəmədiyin insanlar tərəfindən hər hərəkətinin sorğulanması, hədlərini bilməmələri, nəyəsə məcbur etmələri, kömək etmək istəmirəm demək bəzilərinə, etmədikdə günahkar hiss etdirilərək edilən manipulyasiya fərqinə varıldıqda əsəblər artıq tam tarım vəziyyətini alır. Sanki siz əlinizdə 1 stəkan su tutmusunuz, bu elə böyük bir şey deyil, amma təsəvvür edin bunu 1 saat tutmusunuz. Dərk edilir və ağrı verir. Bax zehin də elədir. Başına zərbələr olub ya fərqinə varmamısan ya da varıb gizlətmisən o gülləni. O atəş durmadan davam edir yer edir zehnində. Və o ağırlıq sənə beyninə əsl o "dang" səsini verir. Dang elədi. Fərqinə vardın. Bəs niyə əvvəl o güllə səslərin heç birinə əhəmiyyət vermədik? Reaksiya versək xasiyyətcə çirkefləşərik? O yola gedən daha doğrusu yola verənliyimiz itər? Kimsə bizi sevməz? Ya içimizdəki o adamın qarşıdakına fikrini bildirərkən xətrinə dəyəcəyindən ya da itirəcəyindən narahatdır?
Narahat olması gərəkən öz psixologiyasıdır. Sussan özünə, indiyə qədər formalaşdırdığın şəxsiyyətinə hörmətsizlikdir. Elə qəbul görməkdənsə sözümü deyib redd edilməyi seçərəm.
Burada da ana qəhrəmanımız güllələrin fərqinə varır. Bu gerçək ildirim misalı qəzəbinə səbəb olur. Gözlərindən axan yaşlar isə ildırımdan sonra yağış.. hisslər ortalıqda
Sigmund Freudun dediyi kimi:
"Hisslər ölmür , basdırılır və vaxtı gələndə daha qorxunc bir vəziyyət alır"
Az əvvəl aynada gözlərindəki məsumluğun itmiş, yerində kin və nifrətlə baxan birini görmüşdü, görmüşdüm.
Düşünür, nə oldu da belə oldu? Deyim
insanlarla arada məsafə lazım idi. Mən şəxsən qoruduğumu düşünürdüm. Ele deyilmiş. Əksinə o qədər yaxın imişəm ki başım pozulub.
Belə bir ruh halında olan biri qısa müddətlik emosional çöküş yaşayır, sonra hər şeyə siktiri çəkib o insanları siləcək. Və əvvəlki acı isə onu gücləndirdiyini görəcək, acı varsa düzgün yoldadır çünki gördüm. Başı indi düzgünü fikirləşir və "yox" deməyi bacarmağı function olaraq bir üst versiyasını yüklədi. Və öz normal halına qayıdacaq. So təcrid yaxşıdır, mən həminki mən olum amma bir az aralı..
Əvvəl də dediyim kimi
" azalt o kontaktindaki insanlari, burax o cantandaki bir gun lazim olar deyib lazimsiz esya kimi gezdirdiyin boş insanları, burax insanlarin senden ve senin de insanlardan asililigini, çevrendeki hemsohbet insanlari azaltdiqca ozun onsuz da ruhi azadligi tapacaqsan."

əsəbdən ağlamaq

Yalnız deyilsən!

Yalnız deyilsən!

Yalnız deyilsən!