1. 14 il əvvəl edilmiş hərəkət ona aidiyyəti olmayan bir insanın həyatını bu gün də dəyişə bilərmiş. Əslində həmişə düşünürdüm ki, insanın hansısa bir hərəkəti, səhv və ya düz, əsasən onun özünə təsir edir və nəticəsi nə olursa olsun sən bu hərəkəti etməlisən.

Özünün dediyinə görə fahişəliyə yenicə - 3-4 ay olardı başlamışdı. inanırdım. Məntiqli gəlirdi, çünki Sumqayıtdan Bakıya da təxmini həmin vaxtlarda köçmüşdü, uşaqlarının gündəliyi də bunu təsdiq edirdi.
Niyə belə bir işə daxil olmuşdum? Ona yazığım gəlirdi elə ilk gündən. Ümumilikdə həssas insanam onsuz. Həyatın ona çox insafsız davrandığını düşünürəm. ilk 18 ilini şəhərdən kənar yer görməmiş qızın elə məktəb dövründən sevdiyini düşündüyü Aran rayonundan olan oğlana məktəb bitən kimi qoşulub qaçması bütün hekayənin başlanğıc nöqtəsi idi.
Qız məktəbdə oxuyarkən həmin məktəbin tikintisində işləyən oğlanla münasibət yaranmış, qızın ailəsinin narazılığına baxmayaraq rayona qaçıb getmiş, bir müddət rayonda qalıb sonra şəhərə - qızın atasıgilin yanına gəlmişdilər. Bir müddət sonra qızın valideynlərinin hələ məktəbin xəyalpərəstliklə dolu dünyasından birbaşa həyatın ən məsuliyyətli yükü altına soxulmuş qızın ailəsinə yardım etməsi cazib şəhər mühitinin xaotikliyinin nəfsinə məğlub etdiyi oğlanın qudurmasına gətirib çıxarmış, o artıq qıza qarşı pis davranmağa, xəyanət etməyə başlamış, hamilə vaxtı döyülmələr, təhqirlər qızın gözü önünə artıq həyatın o biri üzünü sərmiş, qəlbinə dərin yaralar oymağa başlamışdı. O heç vaxt düşünməzdi ki bu evlilik bitə bilər, amma özünün də indilərdə dediyi kimi bir dəfə qırıldısa hər şeyi silə bilirdi. O bir dəfə baş verdi və iki uşağı ilə atası evində qalaraq boşandı. Bu hələ də ailə yükünün altında böyüməyə macal tapmamış 18 yaşlı qızın rəsmi olaraq ilk həyatdan qırılıb qopma nöqtəsi olmuşdu. Evliliyi nə qədər zəhərli də olsa uşaq vaxtından yanına qısıldığı, ruhu və bədəni ilə vəhdətləşmiş yeganə kişinin sanki ağuşundan düşmək bu -böyüməyə imkan tapmamış bir qız üçün hər şeyə rəğmən fövqəladə bir hadisə idi və o, təklik içində üşüyəcəkdi sözsüz.
Ardınca təxminən 5-7 il bir sevgilisi olmuşdu. Bilirəm ki, o 30-31 yaşlı qızcığaz ən böyük zərbəni isə ondan almışdı. Özünün artıq onu sevmədiyini deməsi, qəzəblə bütün detalları incəliklə ifadə edərək ondan söhbət açması ilə belə qəlbində nakam sevginin izlərini daşıdığını görürdüm. Guya xoş ayrılmışdılar, guya bu subay oğlandan onsuz da boşanmış bir qızla ailə quracağını gözləmirdi. O belə deyirdi. Amma bu təbii ki yalan idi, hər qızın içində hansı statusda olsa belə o ümid, çox uzaqlarda yansa da gözünü qamaşdıran o işıq yaranmamış ola bilməzdi. Bu onu o dərəcədə qırmışdı ki, yəqin ki oğlana "sənə verdiyim bədənimi elə sənin acığına hamıya açıq elan edirəm" deyərcəsinə pozğunluğa başlamışdı. Artıq ilk addım olaraq sumqayıtdan uzaqlaşmışdı, o həssas qəlbindəki yükə ailəsindən kənarda, bakının vəhşi mühitində tək baş çıxarmaq kimi bir yük də əlavə edirdi. Üstəlik daha əvvəl, məyusedici bir ailəyə sahib qızının halına dözə bilməyən atanın - ən çox sevdiyi kişi obrazının vaxtından əvvəl onları tərk etməsi də bu qəzəbi, həyata qarşı kinini daha da artırmışdı. Anası ölkədən köçmüş, özü bakıya gəldikdən sonra ata evində tək subay qardaşı qalmışdı.
Bu mənə faciəvi bir ailə dramını xatırladırdı.