dayı nədir

+11 əjdaha

6. varlığı ilə məni xoşbəxt edən yeganə qohum. nə vaxt nəsə almaq və ya pula ehtiyac olunsa həmən yada düşər.-* arada yaxşı pivə qonaqlığı da verər sağolsun-* ailə üzvlərindən daha yaxşı anlayar insanı.qərarlarına hörmətlə yanaşar, pis hiss etdiyin zamanlarda saçlarını sığallayıb elə qucaqlayar ki,göz yaşlarını saxlaya bilməzsən. gənc dayısı olmaq çox yaxşıdı çünki sənin hisslərinə hörmət edər.bəzən çox komik insana çevrilər. məsələn hansısa qızı ona düzəltməni istəyər.sevgililəri ilə səni tanış edər.-*

+2 əjdaha

2. yaxşı oğulun oxşaması səhih qılınan şəxs

+2 əjdaha

8. Varlığı mənim üçün yoxluğundan daha əziyyətli olan şəxsdir. Yalnız işi düşəndə adamı itirib axtaran ən lazımsız qohumların başında duran şəxsdir zənnimcə.

+2 əjdaha

7. vaxtı zamanında zəngin olsa da ömür boyu ağladığını gördüyüm, bu yaşıma kimi ne bir dayı kimi, ne bir qohum kimi heç bir faydasını, yaxşılığını görmədiyim, dəstəyini yox köstekliyini hiss etdiyim, oglu belə olmadığı halda atadan qalan mirası gözünə təpib bacılarına zırnık vermeyen, bununla yanaşı daima bacılarından uman, arvad tırkası ilə hərəkət eden, ağzının danışığını bilməyən, kəl qohuma verilən ad. həmişə "filankəsin day dayı var", "filankesi dayısı saxlayır", "filankəsin uşaqlarına dayısı baxir", "dayısı oxudur", "dayım alıb", "dayım tapşırıb", "dayıma deyərəm həll eliyer" və bu qəbildən olan ifadələri eşidəndə təəccüblü yanaşıram ve bir anlıq öz "dayım" ağlıma gəlir.
hər qonaqlığa əli götündən uzun gəlib başda oturar, yeyib, içib, sonra da tabiri caizse ağzımıza sıçıb gederdi. bir dəfə heç unutmaram təxminən 6-7-ci siniflərdə oxuyuram. ilk defe mene uzun tekidlerimden sonra belə qonaqlıq şəkilində ad günü keçirirlər. mən de hevesliyem ki, hamı mənə hədiyyə gətirəcək. tebii ki, o vaxtlar uşaq üçün olan, işimə yarayacaq heç bir hədiyyə getirmediler, verilen pullar da sorğusuz sualsiz valideynlərimə çatdı. uşaq nə idi, pul ne idi. ad günümün kuliminasiya nöqtəsi olaraq da "dayım" geldi, "dayim". belə təntənəli şəkildə, gəlişi bir xüsusi halmış kimi, xan kimi gəldi, oturdu başda. men de ürəyimdən keçirirem ki, (karın könlündəki) bu indi menim ilk qeyd olunan ad günümdür, yəqin "dayım" da bilir mene ya saat alıb (o vaxt uşaq üçün vəya nədənsə mənim üçün böyük bir şey idi saat, belke de en böyük hədiyyə olaraq xəyalım ancaq onu algılayırdı), ya da yaxşı pul basacaq cibime ve men de onu anama vermeyib, mene verilib deyerek özümə götürəcəm, xercliyecem... tebii ki, həmişə etdiyi və özünə məxsus bir hal olduğu kimi, zırt da vermedi ve getdi. ha gözlədim indi verecek, bu deqiqe verecek, yeqin qapıdan çıxanda verəcək amma yox, basdı getdi...