+2 əjdaha
1. insan məşğul olmaq istədiyi hər hansısa şeyi etmək istəyəndə əvvəlcə özünə dönüb deməlidir ki, “Mən bunu niyə istəyirəm?” Onun cavabını dürüst şəkildə verməlidir. Məsələn, tutaq ki, mən maşın sürməyi sevirəm, amma maşınım yoxdur. Pulum olanda düşünürəm ki, maşın alım. Ancaq almamışdan qabaq özümə deməliyəm: “Mən bunu niyə sevirəm? Etməyi səbirsizliklə gözləyirəm, xəyallarını qururam, amma niyə istəyirəm? Dünyada bu istəyimi görən olmasa, mən maşını alsam da ancaq özüm biləcəmsə, yenə də buna istəyim olar?”Düşünəndə ortaya çıxsa ki, maşın almaq istəyim ətrafdakıların mənə baxışını dəyişdirmək üçündür, o marağı qazanmaq üçündür – əslində onda o fikirdən əl çəkməliyəm, deyə düşünürəm. Çünki ətrafdakılarla öz xoşbəxtliyini zəmanət altına alırsansa, bu, müvəqqətidir deməkdir. Çünki insanların marağı bir vaxta kimidir və daim deyil. Çəkdiyin əziyyət də boş yerə çəkilmiş sayılır – çünki onu özünə yox, başqasına verirsən kimi olur.
Ancaq əgər özünə desən ki, “Dürüstəm, bunu edəndə mən sanki zamanın necə getdiyini belə hiss etmirəm,” onda o sənin öz istəyindir deməkdir.
Bu arada, maşını sadəcə misal üçün çəkdim. Bu, çox şeydə belədir.