italo calvino nədir

+5 əjdaha

1. italo calvino - italyan yazıçı.kubada doğulub.italyan kommunist partiyasının üzvü olub.ədəbiiyatda iz buraxan yazıçılardandır.hər əsərində fərqli -fərqli üslublardna istifadə edib.ən məşhur əsəri "bir qış gecəsi əgər bir yolçu"-dur.çox fərqli əsərdir.bu əsərdə yazıçı özü sizə oxucu olmağı öyrədir və əsərin içində 11 dənə roman başlanğıcı var.
dəgər bir fərqli əsəri isə "görünməyən şəhərlər" əsəridir.bu kitabın orta əsrlərdə olan ayrı-ayrı şəhərlər haqqındadır. bu şəhərlər hamısı fərqli və sehirlidir.əsərdə məşhur italyan səyyah marko polo monqol xani xubilay xana gördüyü şəhərlərdən danışır.bir sözlə bədii cəhətdə möhtəşəmdir,əsəri oxuyanda sanki şeir oxuyursan.calvinonun nağılvari trilogiyasında isə üç gözəl əsər var.1)ağacda yuva quran baron. 2)ikiyə bölünmüş vikont 3)varolmayan cəngavər
hər üç əsər nağılvaridir.mən etiraf edim ki,bu əsərlərdən sadəcə ikisini oxumuşam. oxudugum ikisi də gözəldir."ağacda yuva quran baron" bədii cəhətdən də əladir,məzmun baxımından da gözəldir. "ikiyə bölünən vikont" əsəri isə bir insanın öz-özü ilə mübarizəsinin nağılvari və fantastik hekayəsidir. bu yazıçını müləq oxuyun

+2 əjdaha

4. "vicdan" adlı hekayəsi ilə ironik olan bir çox suala yer açmış yazar.

------------------------------------------------------------------------------
müharibə başlayanda luici adlı bir adam peyda olmuşdu, könüllü yazılmaq istəyirdi. hamı onu tərifləyib göylərə qaldırırdı.

luici silah paylanılan yerə gedib birini götürdü və dedi: “indi gedib albertonu öldürəcəm”. ondan albertonun kim olduğunu soruşdular. “düşməndir alberto, mənim düşmənim”, - deyə cavab verdi. ona istədiyi hər adamı öldürməyə icazə verilmədiyini, yalnız bəlli düşmənləri öldürməli olduğunu başa salmaq istəyəndə, “nədi?!” deyib bozardı: “siz məni axmaqmı hesab eləyirsiz? alberto elə ən böyük düşməndi. onlara qarşı müharibəyə başladığınızı eşidəndə, dərhal sizə qoşulmalı olduğumu düşündüm, çünki yalnız bu halda albertonu öldürə bilərdim. elə buna görə indi yanınızdayam. onu yaxşı tanıyıram, əclafın, alçağın yekəsidir. mənlə xaincəsinə davrandı, qadının yanında üzüqara oldum, alçaldım... köhnə söhbətdi, istəyirsizsə sizə danışım”.

- yox, lazım deyil, səni başa düşürük, - yoldaşları dedi.
- yaxşı, onda mənə albertonun harda gizləndiyini deyin.
- bilmirik.
- eybi yox, onun yerini bilən birini taparam. onsuz da əvvəl-axır əlimə keçəcək.

luicinin qandırmağa çalışdılar ki, bunu eləməyə ixtiyarı yoxdur, hara yollasalar ora getməli, yalnız ordakıları öldürməlidir. alberto haqqında isə heç kimin məlumatı yoxuydu.

“mənə baxın”, - luici yenə israr elədi: “görürəm sizə baş verənləri danışmalıyam. bu alberto həqiqətən oğraş adamdı, ona qarşı döyüşməklə yaxşı iş görürsüz”.

amma yoldaşları onu dinləmək istəmədi. luici də söz qanan adam deyildi, dirəşdi: “üzr istəyirəm, hansı düşməni öldürməyim sizin vecinizə olmaya bilər, amma albertonu yox, bir başqasını öldürsəm, çox pis olaram”.

yoldaşlarının səbri tükəndi. onlardan biri luiciyə müharibənin nə olduğunu, kefi istədiyi adamı öldürmək ixtiyarının olmadığını uzun-uzun başa saldı.

luici etiraz elədi: “əgər elədirsə, onda mən yoxam!”
“varsan və olacaqsan!” – yoldaşları üstünə qışqırdı. “irəli marş! bir-iki, bir–iki...”, - beləliklə luicini müharibəyə yolladılar.

xoşbəxt deyildi luici, albertoya ya da ailəsindən kiməsə tuş gələr deyə qabağına çıxanı güllələyirdi. öldürdüyü hər adama görə ona medal verirdilər, amma luici yenə də xoşbəxt ola bilmirdi. “əgər albertonu öldürə bilməsəm”, - düşünürdü: “bu qədər adamı boş yerə öldürmüş olacam”. özünü pis hiss edirdi. hələ də ona növbənöv medallar verirdilər – qızıl, gümüş...

luici götür-qoy edirdi: “bu gün bir-ikisini öldürərəm, sabah bir neçəsini, ən axırda sayları azalar və bu əclafın da növbəsi mütləq gəlib çatar”.

amma luici albertonu tapa bilməmiş düşmən təslim oldu.

luici heç nədən o qədər insanı öldürdüyünə görə özünü çox pis hiss edirdi. indi sülh dövrüydü. aldığı bütün medalları çantasına doldurub düşmən ölkədə ölənlərin arvad-uşağına, yaxınlarına paylayırdı. belə günlərin birində albertoyla qarşılaşdı. “həə, axır ki, əlimə keçdin, gec olsun, güc olsun”, - deyib albertonu öldürdü. luicini dərhal həbs etdilər. cinayəti sübuta yetirildi və onu edam elədilər...

məhkəmədə vicdanının səsini dinlədiyini dəfələrlə təkrar etmişdisə də, heç kim ona inanmamışdı.

---------------------------------------------------------------------------------------------

+1 əjdaha

3. bir qış gecəsi əgər bir yolçu əsəri, indiyə qədər oxuduğum ən gözəl əsərlər sıyahısına pole position-dan giriş etmişdir.

+1 əjdaha

2. ağacda yuva quran baron əsərini oxudum. əla əsərdir. nağıl kimi roman, ancaq çox inandırıcı nağıldır.