nahad

Anxiety sənin yük (burden) kimi hiss etməyinə səbəb olur. Dostlarınla görüşmək istəsən belə onlara mesaj yazmaq istəmirsən, çünki düşünürsən ki, onlar səninlə vaxt keçirmək istəməyəcək. Xoşun gələn qızla danışmaq istəsən belə yaxınlaşıb heç nə deyə bilmirsən. Çünki düşünürsən ki, sənə güləcəklər. Hətta mağazada, restoranlarda, kafelərdə kassaya, nə isə sifariş verməyə belə getmək istəmirsən, növbədə sən olsan belə düşünürsən ki, kassiri və özündən sonrakı insanları narahat edirsən.
Təşviş (anxiety) səni bu cür hiss etdirir. Sanki sən insanlar üçün daimi narahatlıq mənbəyisən, zaman itkisisən onlar üçün.
Özünü gülünc vəziyyətə salmaqdan, sosiallaşmaqdan qorxduğun üçün, dediyin sözlərin eşidilməyəcəyindən, diqqətə alınmayacağından təşviş hiss edə bilərsən, amma əsl narahat olduğun şey rədd edilməkdi, mühakimə edilməkdi. Yetəri qədər yaxşı olmadığının deyiləcəyindən narahatsan. Girdiyin mühitdə istənməyən biri kimi görünəcəksən. Bunlardı səni qorxudan şeylər.
Təşviş duyğusu səni sevilmədiyini hiss etməyə vadar edir. Hər münasibətdə daha çox qayğı göstərən tərəfin sən olduğunu hiss edirsən. Ətrafında insanlar, dostların olsa belə, düşünürsən ki, onlar əslində sənə nifrət edirlər, halbuki sənə bunu düşündürəcək heç nə yoxdu ortada.
Nə vaxt sənə biri yaxşı davransa düşünürsən ki, bu işin altında başqa bir iş var. Biri sənə baxanda səni mühakimə edirmiş kimi gəlir. Evdən çıxmaq özü challenge (meydan oxuma) olur sənin üçün.
Təşviş duyğusu səni lazımsız, gərəksiz hiss etməyin üçün aldadır. Öz fikrini bəyan etmə haqqı olmayan biri kimi hiss etdirir səni. Sanki dediklərin heç bir fərqi yoxdur, çünki heç kəs səni eşitmək istəmir.
Danışmadan öncə 2 dəfə düşünürsən, çünki səhv şeyi deməkdən narahatsan. Sən danışmağa hazır olanda isə, söhbətin mövzusu dəyişmiş olur artıq. Söhbətə qoşulmaq şansını artıq itirdin. Hər şeyi bu cür əlindən qaçırdığını düşünürsən, sanki bütün həyata pəncərədən baxırsan sadəcə.
Təşviş sənə dəyərsiz hiss etdirir. Münasibətlərinə və işində sərf etdiyin əməyi heç kəs görmür deyə düşünürsən. Heçkimin yaşadığın stresslə maraqlanmadığını hiss edirsən. istədiyin tək şey birinin əlini sənin çiyninə qoyub, gördüyün işi, etdiklərini təqdir etməsi, səni təsdiqləməsi, qiymətləndirməsidi. Amma bunu heç vaxt əldə etmirsən. Belə olanda isə yetərincə yaxşı deyilmişsən kimi hiss edirsən artıq.
Təşviş səni bacarıqsız hiss etdirir. Sanki həyatın boyunca diqqətə dəyər bir şey etməyəcəksən. Sanki heç vaxt uğurlu ola bilməyəcəksən, heç vaxt xəyallarına çata bilməyəcəksən. Əgər diqqətli olmasan bu hissə təslim olacaqsan, və yerində dayanacaqsan, çünki sən bundan artığına layiq deyilsən.
Təşviş duyğusunun ən pis tərəfi sənə sevilməyəcək, dəyərsiz və lazımsız biri kimi hiss etdirməyidi.

son bəyənilənlər:

oxuyucuların bəyəndikləri: