kiçik xoşbəxtliklər

Gecə yatmağa çalışıb yata bilməyəndə hərdən qapıdan səslər eşidirəm. Sanki nəsə qapını gəmirirmiş ya da dırnaqları ilə qapını çızıq-çızıq edib açmağa çalışırmış kimi. Qapıya doğru işıq tutanda ya da işıqlar onsuz da yanılı olanda qapının arasında itimin burnu və gözləri ilə qarşılaşıram * nə qədər şirin açıqlamağa çalışsam da qorxu filmi təəssüratı yaradır . içəri girməyə çalışır amma içəri girə bilmir deyə sifəti elə necə var elə də qalır qapının arasında -* mənim ona baxdığımı görəndə də zingildəməyə başlayır ki qapını açıb onu içəri buraxım amma qapını açmayanda da inadla getmirdi. Qapını əlləri və sifəti ilə itələməyə davam edirdi xd* sahibine benzemiş inatçılıkta * sahibinin yavrusu
ilk səfərlər bu səslərdən qorxurdum və itimi bu halda görəndə gülmək tuturdu* hələ də gülmək tutur amma səsə öyrəşmişəm. Hətta o səs gəlməyəndə boşluq hissi yaranır içimdə . indi isə öyrəşmişəm deyə qapını bir az açıq qoyuram ki içəri rahat girsin və özünə yer edib otağımda yatsın. Hərdən gecələr fikirli olanda ya da gündüzlər əlimdə işim olanda itimin otağıma gəlib onunla oyun oynamağımı istəməsi bütün stresimi atır elə bil. Sanki balaca uşaqmış kimi sevinir məni görəndə (və anamı). Dərdim nə olur olsun onun haqqındakı düşüncələrimi daha da yüngülləşdirir və duyğusal qərarlar yerinə məntiqli qərar verməyimə kömək edir bu hərəkətləri. Gəldiyi gündən bəri həm məni, həm də anamı həyata bağlayan şey itimizdir bəlkə də. Ondan əvvəl anam da intihar etmək istədiyini demişdi mənə* tam olaraq deməmişdi. Sadəcə içkili ikən dediklərindən eşitmişdim . Bizi evdə gülümsədən tək şey itimizdir elə

Nəysə uzun sözün qısası uşaq doğmayın it sahiblənin! Şübhəsiz ki dünyaya gətirdiyiniz uşaqdan daha vəfalı və sevgi dolu olacaqdır. Hətta mən vaxtilə anamın yerində olsa idim atamla evlənib dünyaya mənim kimi birini gətirməkdənsə və atam kimi bir insan ilə evlənməkdənsə it-pişik sahiblənib onları saxlayardım. Xoşbəxt həyat heyvanlarla olan o xüsusi bağdan keçir

ailə

Bu gün ad günümdən qabaq mənə son model msi kompüter alaraq mənə necə də dəyərli olduqlarını göstərən, sübut edən varlıq. Kompüter alaraq özlərinin mənə olan 30 manat məbləğindəki borclarını sildirən, dəyərli yücə insanlar. Əsas da anam.
Qısa bir dialoq:
Mən: artıq kompüteri aldım. Dünyada özümdən başqa heç kim qozuma da deyil
Anamın mənə baxdığını görərəm
Yenə mən: sən xaric
(bax: yaltaqlıq)

yazarların linçə səbəb olacaq fikirləri

Linçə səbəb olmayacaq amma yazacaq başqa başlıq tapmadım deyə bura yazmaq qərarına gəldim.
Sözlükdə eyni başlıqları görməkdən artıq sıxıldım. Bir başlığın 5-10 fərqli versiyasına* abartmış ola da bilərəm olmaya da bilərəm. Gecədir deyə tam fikirləşə bilmirəm yazılan bir-iki cümləlik* ən yaxşı halda 1-2 cümlə. Əksər hallarda sadəcə bax verərək başdansovdu edilən entrilər entrilər görməkdən sıxıldım artıq. Seksist başlıqlar görməkdən də sıxıldım. Kreativ olmayan başlıqlar/entrilər görməkdən də sıxıldım. Fərqli tip insanların olmamasından, hamının bir-birinin kopyası olmasından, originallığın olmamasından sıxıldım. Entrilərimi oxuyan hamı bilir ki sözlüyə bilgi vermək/almaq üçün girmirəm amma bu bilgi verici entrilərə qarşı olduğum mənasına da gəlməz. Əvvəlki kimi sözlükdə original yazılar görmək istəyirəm. Bilgili yazarların maraqlı entriləri ilə, yumor hissi güclü olan yazarların da güldürücü bəzən də dərs verici və maraqlı entriləri ilə sol frame'i bəzəməsini istəyirəm. Sıxıcı başlıqlardan qurtulaq istəyirəm. "Azərbaycanın elə olması" "Azərbaycanda filan şeylərin olmaması" "azərbaycanlı qızların oğlanlara nisbətdə filan olması" "oğlanların qızlara nisbətdə daha x olması" "Azərbaycanın avropaya nisbətdə daha x olması" tipli başlıqlar görəndə artıq sözlükdən çıxıb qusmağa getmək istəyirəm. Sözlük depressiya yuvası olub elə bil. Elə bil də yox e olub elə. Fikrimi dağıtmaq üçün sözlüyə girirəm və daha da sıxılıram. Geriyə dönüş yoxdur deyəsən. Elə pox yoluna doğru da gedirik sözlükcə* artık eğlence yoq debrezyon var

Edit: yadımdan çıxdı yazmadım. *Yazarların hazırda düşündükləri* və *yazarların linçə səbəb olacaq fikirləri* başlıqlarından başqa içində "yazarların" sözü keçən hər başlıq ürəyimi sıxır və qusmaq istəyimi artırır

intihar etməmək üçün səbəblər

Ana
Şəxsən mənə görə ailəmdəki digər insanların çəkəcəyi acılar, dostlarımı salacağım vəziyyət, digər insanların kədərlənib kədərlənməməsi vecimə deyil amma anamın həyat hekayəsini hər dəfə detaylı bir şəkildə eşidəndə* hər dəfə məndən gizlətdiyi şeyləri öyrənirəm və işin sonunun heç də yaxşıya getməməsi, hər dəfə bədbəxtliklərlə qarşılaşması məni intihar fikrindən daşındırır. Daha da əzab vermək istəmirəm ona çünki onsuz da o da həyatdan küsüb. Evdə üzünü güldürən tək şey itimizdi aq və bir də onu işdən alıb gəzməyə aparanda sevinir uşaq kimi. Başqa vaxtlar həmişə solğun, ruhsuz, yorğun görünümü var.
Hər dəfə intihar fikrinə düşəndə ağlıma onu gətirirəm və onun daha da əzab çəkməməsi üçün fikrimdən daşınıram

güldürən dialoqlar

Dostumla dağüstü park tərəfə gedirik və yolda 3 polis(?) * nazir də ola bilər aq cahiləm gördük. Biri telefonla danışırdı o birilərmdə qulaq asırdı. Telefonla danışan: hamamda 3 dənə kisəçi tutmuşam. Biri sağı, biri solu, biri də aşağını kisələyir.
Çox random oldu deyə qırılmışdık gülməkdən

Nəsə bu gülməli olmadı yazanda * mən də varlı olub belə gic-gic temalar danışmaq istəyirəm

i̇shikawa goemon

Xvi əsrdə yaşamış yaponiyanın qanunsuz qəhrəmanı. Bir növ yaponların robin hood'u. Fərqli olan şey isə goemonun real olmasıdır * wayamk tahmin etmemiştik . Varlılardan oğurladığını kasıblara paylayaraq əfsanəvi bir şəxsiyyət kimi adını tarixə yazdırmağı bacarmışdır. Oğlu ishikawa gobei ilə sengoku dövrünün sərkərdəsi toyotomi hideyoshi'yə qarşı etdiyi uğursuz sui-qəsd cəhdindən sonra xalq arasında diri-diri qaynadılaraq öldürülmüşdür
(baxma: bədbax oğlu bədbax)

Adına bir çox oyunlarda, filmlərdə rast gəlmək olar* ən sonda bunu yazmaq ağlıma gəldi

yaxın dostdan bir anda soyudan şeylər

Ona dəyər verdiyini görəndə özünü bir pox sanması və səni özündən aşağı görməyə başlaması. Sonra da adam yerinə belə qoymamağa başlaması. 1-2 dəfə uzunmüddətli dostluqlarımda başıma gəlib və əlaqəni güclə kəsmişəm. Kəsməzdən qabaq da əlbəttə ki acığımı pis çıxmışam. Nə isə ki artıq belə bir şey başıma gəlmir* özümdən başqasını tərifləmədiyim üçün olsa gərək xd

yola vermək

insanlarla yaşanan bu həyatı yaşamağın ən yaxşı üsulu kimi düşünürdüm bu günə kimi. Hamını, hər şeyi yola verirdim. Sadəcə vacib bildiyim işlərə ciddiyətimi verirdim və bunu da digər insanlara bəlli etmirdim. Sonra isə gördüm yox. insanları yola verdikcə elə bilirlər ki ya sən onların etdiklərinə razılıq verirsən ya da ki sən onlardan daha aşağıdasan. Bu gün özümdən hər cəhətdən aşağıda olan birinin dediklərindən bunu öyrəndim. Bu həyatı deyəsən sülh içində yaşamağın mənim üçün bir yolu yoxdur. illah ki insanlara kobudmu davranmalıyam? illah ki digərləri kimi səsimi qaldırmalıyam? insanlardan uzaqlaşmaq istəyirəm sadəcə. Sadəcə mənim seçdiklərim qalsın yanımda. Son çarəm yola vermək idi insanları ki indi o da işimə yaramır.
Həqiqətən də nə edəcəyimi bilmirəm. Nə etsəm bu əsəbdən, bu toksikliklərdən uzaqlaşacağam kaş bilsəm. Əsəb artıq ayrı levelə keçib məndə deyəsən. Fiziki olaraq da görürəm zərərlərini amma əlimdən etməyə heç nə gəlmir. Nəysə düşündükcə əsəbdən bədənim titrəyir. insanların amk