Son yazılanlar
sözaltı fotoqrafiya
yazarların çəkdikləri piş
pişiklərə həddindən artı
yazarların çəkdikləri piş
yazarların çəkdikləri piş
hal hazırda ancaq ya gələcək haqqında düşünürəm ya da keçmiş,çox qəribədir ki zaman anlayışım iki yerə bölünüb elə bil,niyə anı yaşaya bilmirəm,bir ara (bax: carpe diem)
döyməsini yazdırmaq istəyirdimki sırf hər dəfə ona baxanda anda qalıb dadını çıxara bilim.saçımın bir hissəsini dostumla sarı rəng eləmişdiy,çox qəribə idi,bir növ ləzzət eləyirdi insanın ürəyi istədiyi xırda şeyi edə bilməy, bakıya düşən kimi ailəmin ilk işi bu nə saçdı gedəy kəsəy oldu,çox dirəşmədim çünki mənası yox idi dost tanış hamısı baş beynimi xarab eliyəcəydilər,maraqlısı odur ki bu insanlar qıraqdan danışanlara heçvaxt sən heçnə deməsəndə fikir bildirməsəndə illah da adamın dalıyca palçığ atmağdan qorxmurlar.
diş məcunlarından alarkən ,bir xeyli müddətdir ki "splat" işlədirəm,başqa 90% məcunların tərkibinə baxmışam çoxunda flüor var bir tək bu marka məcunun tərkibində yoxdur.
nələrisə internetdən araşdırıb özün təmir etmək,düzdü həyəcanlanırsan araşdırısan, əgər düzəldə bilsən həzz alırsan amma bu müddətdə pulun olsa idi ona o qədər vaxtı ayıracağına başqa işlərlədə məşğul ola bilərdin.
ilk baxışdan vahiməli qara duman kimi görsənsədə,realda çox möhtəşəm insana hüzur verən bir mənzərə idi.
eyni düz həyatı yaşamaqdır,bu hiss gecələrdən çox hər səhər yuxudan oyananda, kompyuteri açıb işə başlayanda və yaxud harasa mənasız olan amma çox vacib və mənalı kimi görünən işlərin dalıyca gedəndə,gələn bir hissdir.insanı əslində ən çox pis hiss etdirən şeylər,xəyal qırıqlıqları deyil,yaşanmağı mümkünkən yaşaya bilmədiyi xoşbəxtliklərdir...
kefir içmək.tərkibində olan mikroblar,serotonini artırmağa köməy olur,bədənizimdə olan serotoninin 90%-i bağırsaqlarda olur,dolayısıyla desək serotonindən melotoninə keçməsi prosesinə gətirib çıxarır ki bu da daha rahat yatmaq deməkdir.
hər iki əlimizin barmaqlarını bir birinə keçirtdikdə ,üstdə qalan baş barmağımız beynimizin daha çox hansı tərəfini işlətdiyini göstərir.
p.s məndə sağ baş barmaq yuxarıda qaldı,biraz araşdırma etdim sağ beynimin daha çox işlək olduğunu oxudum.
əvvələr hamının niyə bu qədər çox sevdiyini başa düşə bilmirdim,sonradan dadını tutandan sonra illahda bir-iki gün qalıb özünü tutandan sonra çay ilə əvəzedilməz dad tandemi olur.(bax: yaş artdıqca daha yaxşı dərk edilən şeylər)
keçən səfər kənddə bir evimiz var ora gedəndə evin açarını qohumumuz götürüb qonşuya verib,o da elə bir qonşudur ki,sunami olsa nə bilim nə olsa kənddən kənara çıxmaz bir adamdır.getdik çatdıq evə əhməd qapısını qıfıllayıb yox idi,telefonu yığırıq açmır,dayı o itv-də yeni il qabağı verilən qış nağılındakı kimi kəndi ələy-vələy elədiy axırda tapdıqki biz kəndə gələndə bu bakıya gedibmiş.
ümid edirəm ki,sözlük bundan sonra daha çox illərə gedib çıxacaq.əməyi keçən hər kəsə təşəkkürlər,özümü lap 11-ci sinifi qurtaranda foeyə çıxarılmış məzun kimi hiss elədim,
bir yaxın dostumun,mesaj yazarkən "w" ilə yazmağını dəyişdirmək üçün,keçən səfər googleda,aze klyavyaturasın skrin eləyib atdım ki bəlkə dəyişər,çünki məndən asılı olmadan mesajlaşanda elə yazanda qıcıq gəlir mənə. onu
əvvələr məndə "sh" ilə yazırdım amma telefonlarda gələn özəlliklər sayəsində neçə ildi normal "ş" işlədirəm.son olaraq bilirəmki dəyişditən deyil səbəbini soruşanda isə demişdiki ing klavyesi daha balaca və rahatdı ona görə.
(bax: gibi )
nin bir seriyasında,bunların dayıları olur sırf mənimdə həyatda ən zəhləm gedən,sözdə açığsözlü olub ağzına gələni danışan, tipli bir adam olur dayıları,fikirləşirlər nə edsinlər ki bu kişini ağıllandırsınlar.ağıllarına çoxdandır danışmadıqları olan bir dostları gəlir, bunları bir məclisdə görüşdürüb içirdirlər,dayıları ilə dostları eyni xasiyyətli adamlar olduğundan içənnən sonra birinci söznən bir birinə girirlər, sonradan deyəsən dalaşırlar.ordan da dayıları öz payın alır,yəni belə insanları,elə özü kimisi ilə tapıb tutuşdurub başa salmaq lazımdır ki bilinçli fəqindəlikləri yaransın.bir gün aralarına mənimdə qarışacağını ümid edirəm,gedən və yaxud getmək istəyən ağlı başında,insani dəyərləri yerində olan hər bir yazara uğurlar arzulayıram,bu entrni yazmaqda məqsədimdə,özümündə bir gün başqa ölkədən baxıb bu yazımı görməyimdir.
hər dəfə oxuyanda maraqlı xatirələr deyə oxuyuram.(bax: güldürən səhv oxumalar )
nədi nəyi çəkirsən?
p.s bir pişiyin qarnı ilahi doymazmı,qarnı doysada gözü doymur,amma bir baxışı var adam deyir nə qədərdə yesə yeri var.
bu aralar kimdisə mənimdə entrilərimə öz mübarək qədəmlərini qoyur,ümid edirəm ki,nə vaxtsa onunda xoşuna gələ biləcək entrlərimiz olacaq.
keçən səfər bir yaxın qohumumun tv-si xarab olmuşdu,modelin mənə çəkib atmışdı elə belə ki şəkillərində qalsın ustaya göstərəcəydi nəysə.məndə yenə yuxusuz qaldığım gecələrdən birində ,oturdum biraz araşdırma elədim sağolsun bir adi rus usta idi balaca bir kondensatoru dəyişməklə problemin həll olacağını deyirdi,çox sevinmişdim çünkü ,o aralar həmən adamların maddi baxımdan vəziyyətləri yaxşı deyildi.tv-ni bir ustaya apardıq heç arxasını sökməmiş dediki platası dəyişlməlidir az qalsın dilxor olurduq,çünki heç yoxdan bir 80m filan tutacaqdı,dedik qalsın prablemin yüngül olduğuna özümüzü inandırmışdıq, amma ustanın başı çıxmırdı o da bir rus ustanın nömrəsini verdi,apardıq beş dəqiqəyə kondestaru dəyişib 20m həll elədi çox sevinmişdim həmən vaxt bir işə yaradım deyənə.
riyaziyyat ilə aram uşaqlıqda yaxşı olub amma yuxarı siniflərə qalxdıca anormal çevrəyə qoşulub,oxumağın başın demək olarki buraxmışdım.belə gedişnən gələcəkdə görünən odur ki,süni zəka inkişaf etdikcə heç bir sahəyə ehtiyac qalmayacaq.adi əvvələr naviqator proqamlarından istifadə yox idi a-dan b-yə getmək üçün, beynində bir yol xəritəsi çəkməli idin, əlavə olaraq da hər insanın beyni bir cür işləyir yaddaş baxımından,riyazi zəkası yaxşı olanların mənə elə gəlir ki daha tez yadında qalırdı getdiyi yollar nəinki digərləri.
ən çox sevdiyim sarımtıl ilə turuncu rəngli,yarpaqların ağacda görünməsi və yaxud bu yarpaqların sağlı-sollu yol kənarlarında olmasını görməkdir.
Son bəyənilənlər
