verilməsi istənilməyən adamı əsəbiləşdirən suallar

(baxma: haçan tərpənirsən?)
Mənə bu sualı verən olmayıb * ola da bilməz çünki camaatın götünə elə ağac soxmamışam ki kimsə gəlib belə bir şey desin mənə amma ətrafımda kiməsə belə sual veriləndə və sual verilənin narahat olduğunu görəndə əsəbiləşirəm. Onun yerinə durub cavab verirəm. Bəzən əsəbi-əsəbi cavab verirəm bəzən də "ürəyi istəsə evlənər o" deyib mövzunu bağlayıram. Ümumiyyətlə camaatın şəxsi/gizli həyatı barədə olan sualları sevmirəm. Belə sual verənləri tutub çırpmağım gəlir amma ən yaxşı halda söyüb keçirəm heyif ki

insanın böyüdüyünü anladığı anlar

Azərbaycanda yaşayıb rüşvətdən artıq sənin də şikayətləndiyin həmin an böyüdüyünü anladığın andır. Əvvəllər çox da belə tınlamırdım rüşvət mövzusunu. Çünki nə istəsə idim anam həll edirdi. Amma öz başına nəsə bir işlə məşğul olanda ya da tək başına qabağa getməyə çalışdıqda və sənin səviyyəndə olduğu halda rüşvət verərək səndən qabağa gedənləri gördükdə başa düşürsən işin kritikliyini. Həqiqətən də Azərbaycanda rüşvət vermədən yaşamaq çətin imiş aq. Kaş bunu anlamayacaq qədər kiçik olaydım

sakla beni

Dostumun izləməyi sevdiyi gijdıllağskoy "türkiş" serial. Hər türk serialında olduğu kimi bu serialda da qarmaqarışıq ailə bağları var və anlamaq üçün baş sındırmaq lazımdı. Hər həftə dostum bizə gələndə ya da mən onlara gedəndə illah ki təzə bölümü izləyirik * qılınc zoru ilə izləyirəm dostluq borcumdu

Heç nə yox bir dənə orda kadir obrazına* he's just like me fr yazığım gəlir. Yetimin dəli kimi aşiq olduğu qız qohumu olduğundan xəbəri olmayan oğlandan (eyni zamanda o evin xidmətçisidi) hamilə qalıb (evlidi oğlan) və qaqaşın (kadir) xəbəri yoxdu. Heyif aq sikələr belə serialı

acı yeməkdən zövq alan adam

Yemək üçün nadir hallarda həqiqətən də "acı" yemək tapan insandır. Ağzı alov tutub yandıran acı yeməkləri tapmaq çətindir. Hətta o dərəcə çətindir ki bu 20 ildə 1 dəfə "acı" ünvanına layiq gördüyüm bir yemək dadmışam. O da yemək deyildi aq xalamın heç özünün də dadına baxa bilmədiyi və anamla oturub makarona vurub yediyimiz bir sos idi. Acı sevənlər bilər o ağzın od tutub yanmasının gətirdiyi sevinci. Ağız yandıqca daha da acı olsun deyə soslu makaron basırdım aq. Tarifi nədi heç xalam özü də bilmir. Hazırlamağa başlayanda (nadir hallarda hazırlayır) əl yaddaşı ilə ərzaqları qarışdırıb hazırlayır ki içində çox şey var deyə yadda saxlaya bilmirəm. Onun xarici mən nə acı statusuna layiq dönər görmüşəm, nə burger/qanad/bud görmüşəm nə də türk yeməyi görmüşəm. Mənlə olsa hazırlamağı bilsəm cəhənnəm acılı ölüm ləzzətli yemək hazırlayardım öz şərəfimə. Belə digər insanların acı tarifinə baxdıqca acıya qarşı fəlsəfik bir baxış bucağı ilə yanaşıram aq. "acı nədir?", "acı həqiqətən varmıdır?", "bir yemək az acılıdırsa ona acı demək olarmı?", "yeməyin həqiqətən acılı adlanması üçün içinə nə qatmaq lazımdır?" oturub indi bunu düşünürəm. Bəlkə də Hindistan və meksika mətbəxinə keçid eləməliyəm, bilmirəm

yazarların hazırda düşündükləri

Həyat adamı həqiqətən də təəccübləndirir aq. Belə həmişə fikirləşirdim ki göydən yerə allah enib nəsə desə belə təəccüblənmərəm zad * bu baş versə təəccüblənmərəm və buna görə də məndə nəsə reaksiya doğuracaq bir olayın baş verəcəyini düşünməzdim. Normalda insanlara normal biri kimi görünmək üçün reaksiya verirəm çünki. Məsələn:
Filankəs: atam ölüb
iç səsim: qozumaki. Nəsə bir reaksiya verməliyəm deyəsən. Nə deyim görən?
Mən: ay da doğrudan? Keçmiş olsun bla bla bla (danışdıqca uzun danışmaq üçün cümlələr axtarıram ki quru görünməyim)

Yəni bu olay anam, itim və hal-hazırda olan yaxın dostum (ona qarşı da bəzi hallarda normal görünməyə çalışıram) xarici hamıya qarşı keçərlidir məndə. Camaatın nə hislər keçirdiyini məntiqən bilirəm amma hiss etmirəm heç vaxt. Yolda can verən adam olsa yanından addımlayıb yoluma davam edərəm yəni o dərəcə. Təəccüblənməyin başını burax, məndən xırda səmimi bir reaksiya almaq belə çətin işdir. Neçə illik tanışım olsan belə.

Amma gəl gör ki həyat həqiqətən də sürprizlərlə doludu aq. Allah yerə zada enmədi amma gəl gör ki xarakterimin çox zidd olduğu insanlarla yaxınlaşdım və mənə bənzər insanlarla aram açıldı. Bu allahın yerə enməsindən daha böyük olaydı aq. Hələ də necə 8 ilin sonunda qurtulmaq istədiyim insanla yaxın dost olduğumu anlaya bilmirəm. Psixologiyamın içindən keçəcək deyə illərlə uzaqlaşmağa çalışdığım biri elə həqiqətən də psixologiyamı sikdi keçdi amma işin axırında ən yaxın dostlar olduq aq. Həm də o qədər illərin nəticəsi olaraq ortaq psixoloji xəstəliklərimiz də var xd

Bəzən fikirləşirəm ki həqiqətən də bəzi insanlarla yaxın olub bəziləri ilə əlaqəmizin kəsilməsinin səbəbi var * hind fəlsəfəsi . O qədər çətinliklər başımıza gəlməsə idi bəlkə də mənə bu qədər dəyər verən insanı heç vaxt tapa bilməyəcəkdim. Özümü son vaxtlar xoşbəxt və full hiss etməyimin səbəbi elə "yeni"8 illik dostumun mənə qazandırdıqlarıdır. Elə həyatda yeni bir başlanğıc atmağım üçün həqiqətən mənimlə çalışan bircə odur. Bəlkə də elə əsl dostluq budur


Not: bura qədər kimsə oxuyubsa halaldı aq özüm ölüm. Heç yuxudan oyananda özüm belə oxuyacağımı düşünmürəm
(baxma: içəndən sonra gələn fəlsəfik şeylər zart zurt)

ata

Belə həyatımın heç bir yerində əskikliyini ya da vacibliyini hiss etmədiyim varlıq. Normalda özümü biləndən bəri heç vaxt "kaş atam olsa idi" deməmişəm indi də demirəm amma son vaxtlar fikirləşirəm ki atam olsa idi həyat necə olardı? Şəxsən bioloji atamın indi də atam olduğu alternativ bir dünyada yaşamaq istəməzdim. Rədd elə getsin o qaqaşı. Belə tam mənim xarakterimə uyğun bir ata istərdim. Bu gün idmanda müəllim yaxşı işləyirsən deyib saçımı balaca oğlan uşağının saçını silkələyərmiş kimi silkələdi * üstəlik afərin də dedi . Özü də ayrı-ayrı vaxtlarda düz 2 dəfə. indi gecənin bu saatına qədər hələ də özümü xoşbəxt hiss eləyirəm. Son 6-7 ayda baxdığım "silah düzəltmə" və "təbiətdə həyatda qalma" videolarının da təsiri ilə kaş belə şeyləri bacaran, bacarmasa belə mənimlə ortaya bir şeylər çıxarmaq istəyən bir atam olardı deyə düşünürəm * əslində bunların hamısını bacaran anam var amma 99% işdədi 1% də yatır . Ən azından uşaqlığım onunla futbol oynamaqla, oyuncaq silah düzəltməklə ya da maraqlı yerlərə (məs. Meşə, dağ və s.) gəzinti etməklə keçərdi. Mənə balaca oğlu kimi davranardı ən azından. Bəlkə də belə bir atam olsa idi indi daha həyatsevər idim aq. iki dəfə saçımın silkələdilməsinə normal reaksiya verərdim

təkcə mənimmi başıma gəlir deyə düşünülən şeylər

Bilmirəm lap əvvəllər belə bir entri yazmışam ya yox çünki bir neçə dəfə realda yazdığımı düşündüyüm entriləri yuxumda yazdığımın fərqinə varmışdım amma yenə də yazacam hər ehtimala qarşı. Yuxumda əməlli-başlı dostlarım tanışlarım var. Və bəzi yuxularımda onlar məni qarşılayır və əylənirik, söhbət edirik zad. Məsələn bu gün bilmirəm neçənci dəfədir bu olayı yaşadım. Yuxumda bir dostum (real həyatda belə bir insan yoxdur) mənə WhatsAppvari bir app'dən yazmışdı və görüşmək istəyirdi. Mən də razılaşmışdım. işin qəribə yanı isə həmin o mesajlarda lap əvvələ gedəndə daha əvvəlki yuxularımdan olan mesajlaşmaları görə bilirdim. Danışdığımız söhbətlər və bir dahaki görüşümüzdə nə etmək istədiyimiz zad və s. Hamısı əvvəlki yuxularımdan idi. Və bu gün gördüyüm yuxuda da keçən dəfə etməyə razılaşdığımız şeyləri etdik. Bu gördüyüm yuxular arasında aylar qədər fərq var bu arada amma orda 1 həftə zad vaxt keçirdi hər söhbət arasında.
Bir versiyası da var bunun. Bir yuxum var orda isə üzünü heç görmədiyim (nə yuxuda nə də realda) amma dediklərinə görə ən yaxın dostum olan bir şəxsin evinə gedirəm onunla görüşmək üçün. Amma nədənsə o heç vaxt evdə olmur və onun nənəsi (məni nəvəsi qədər çox istəyirmiş) dostumu gözləməyim üçün evdə onunla qalmağımı istəyir. Mən də qəbul edirəm və bəzən sadəcə söhbət edirik, bəzən dostumun qardaşı gəlir deyib-gülürük üçümüz, ya da nənəsi nəsə həyətdə iş görür və mən də o evdə oturub televizor izləyirəm/əlimə keçən bir şeyi oxuyuram zad amma nə qədər gözləsəm də o dost gəlmir. Bəzən hətta o nənə və dostumun qardaşı zad bizim evə gəlir və oturub ziyafət təşkil edirik. Belə çox qəribə. Lucid yuxu da deyilmir buna çünki oyanandan sonra yuxu olduğunun fərqinə varıram ala* yalnız insan da deyiləm ki yuxularımın səbəbi yalnızlıq olsun

yazarların paylaşmaq istədikləri musiqilər

Status quo- in the army now

(youtube: )

ana

Gözümü dünyaya açandan bu yana gördüyüm ən gözəl qadın. Anam olduğu üçün demirəm. Şəxsən onun gözəlliyinə çatacaq ikinci bir insan görməmişəm. Dediyinə görə cavanlığında shakiraya oxşamaq üçün onun kimi geyinirmiş zad amma cavanlığında da indiki halında da shakiradan qat-qat gözəldi amq. Bu gözəllikdən mən tipdə adam doğulduğuna inana bilmirəm hələ də. Qadın o dərəcə gözəldi ki vəsiqəsində belə mükəmməl çıxır ala. Belə şey olar?? Mənim vəsiqə şəklimdə mən elə bil işlədiyim cinayətə görə mugshot çəkdirirmiş kimi çıxmışam. Qədim dövrdə özünü mənə ilahə kimi tanıtsa idi sorğusuz-sualsız inanardım. Sırf ona baxaraq belə adam tanrının varlığını qəbul edər anında. Çünki o bizim kimi təsadüfən yaradılma bir şeyə oxşamır, üstündə diqqətlicə işlənmiş bir sənət əsərinə oxşayır. Mən tanrı olsa idim onu ölümsüz və daimi gənc edərdim ki amandı ölər və bir də bənzəri gəlməz. Bir köynəyi var və üstündə buruqsaç bir latın modelin şəkli var. Yoldan keçən hamı elə bilir ki mama öz şəklini köynəyə yapışdırıb elə gəzir. Çox vaxt buna görə uzun müddət bir mamanın köynəyinə bir də mamaya uzun-uzun baxırlar. Uşaqlıqdan (özümü biləndən) mamaya baxıb hər dəfəsində gözəlliyinə şok oluram. Bunu yaşayan təkcə mən deyiləm bu arada. Elə gözəlliyi var ki insan baxmaqdan bezmir. Hətta lap uşaq vaxtı mamaya baxıb gözəlliyindən duyğulanıb ağlayırdım aq bu da bir qəribə fakt. Gözəlliyi ilə yarışa bilən birini seç desələr marilyn monroe deyərdim. O da ölüdü amk* və onu gözəl qılan şey "marilyn" personası və estetik əməliyyatlar olduğu üçün onu müqayisə etmək istəmirəm anam ilə . Bəzən ona baxıb kaş atamla tanış olmasa idi deyirəm. Düzdü indi həmişə məni necə çox istədiyini və mən olmasam özünü çoxdan öldürmüş olacağını desə də atamı tanımasa idi və mən doğulmasa idim indi karyerasının daha yaxşı bir yerdə olacağı bir gerçək idi. Atam üzündən bütün həyatı çökdü. Ondan boşanana qədər də həmin o varlı olmaq imkanı da əlindən uçdu heyif. Şəxsən atamı anlamıram. Anamın dediyinə görə ağıl problemləri (və daha betər şeylər) var idi amma mən atamın yerində olsa idim, maştağa dəlixanasına düşəcək qədər bərbad psixi problemlərim olsaydı belə anam kimi biri ilə evlənə bildiyim üçün hər gün təkcə allaha yox, digər o qalan bütün dinlərin tanrılarına dua edərdim aq. Hətta bununla da yetinməz, anamın gerçək ölçülü heykəlini düzəldib ona da ibadət edərdim. Ona görə də atam barədə düşünəndə içimdən "you ungrateful fuck." deyə düşünürəm. Adam gör nə qədər gijdıllağ ola ki belə birini əlindən qaçırar.
indilərdə anamı belə depressiv vəziyyətdə görmək məni çox sıxır. içkidən başqa özünü yaxşı hiss etdirən başqa heç nə yoxdu elə bil. Evdə təkcə o və itim barədə düşünürəm. Məni maraqlandıran elə təkcə o ikisidir. Həyatımda Nə eləsəm də məmnun olacaq təkcə o ikisi olduğu üçün* bu o demək deyil ki buna görə cındırlıq edəcəm xd cındırlığı o ikisindən başqa hamıya edirəm lol . Bəzəm oturub onlarsız həyatı fikirləşirəm amma çox da gözəl görünmür həyat onda. Ətrafımda nə qədər çox insan olsa belə onlar olmasalar həmişə bir boşluq hiss edəcəm və bəlkə də ümidsizlik çuxuruna yenidən elə o vaxt düşəcəm.

Tanım - müqəddəsliyi sorğulanmamalı olan varlıq. Cəmiyyətin şəkillənməsində vacib rolu olan insan və davranışları ilə insanın doğum anından ölüm anınadək xarakterinin böyük hissəsini müəyyənləşdirən canlı

yazarların 2024-cü ildən gözlədikləri

Bundan əvvəl heç bir il üçün nəsə bir gözləntim zadım olmayıb çünki həmişə "bu ilin axırına qədər nəfəs alsam/yaşasam böyük şeydi" mindsetində olmuşam. Depressiya ömrümü sikirdi neçə il idi. Bu ilin də sonlarında olsa da ilk dəfədi özümü intihar düşüncəsindən türklər demiş "arınmış" hiss eləyirəm. Ümidsizlik hissini ən son yazdığım entridən bu yana 1 dəfə belə hiss etməmişəm o dərəcə mükəmməl hiss edirəm yəni. 2024-də də belə hiss etməyə davam etmək istəyirəm. illah ki başıma poxdan olaylar gələcək və illah ki nələrəsə görə özümü pis hiss edəcəm amma bütün bunlara rəğmən ümidimi itirməmək istəyirəm.

Belə digər etmək istədiklərimə gəldikdə isə etmək istədiyim çox şey var. Keyfim və kahyası istəsə oturduğum yerdən durub onları edəcəm. Belə etməsəm də çox da xəyali qozuma deyil. Çünki edilməsə belə üstündə oturub düşünməyə dəyəcək şeylər deyil. Həyatımın tək məqsədi onsuz da əylənməkdi. Məni əyləncə xarici həyata bağlayan, həyata qarşı marağımı oyandıran/davam etdirən bir şey yoxdu. Dilənçi vəziyyətinə düşsəm də əyləncəm olduğu halda mənim qarnım tox olar o dərəcə yəni. Tək gözlədiyim başıma əyləncəli hadisələrin gəlməsi və gəlməkdə olan gözəl xatirələrdir.

Bu il bir çox insanla əlaqəni kəsdim və bu səbəblə özümü hazırda çox rahat hiss eləyirəm. Sanki bədənimdən ağırlıq qalxıb gedib. Buna görə də 2024-də çox da dərin olmayan dostluqlar istəyirəm. insanlarla yaxın olduqca poxum çıxır aq. Sadəcə aradabir deyib gülmək üçün bir araya gələcəyim dostlar tapacam bu səfər. Dərin dostluqlar istəmirəm çox sıxılıram və bezirəm.

Bu qədər deyəsən. Ümumən götürəndə bolca əyləncəli təcrübələr istəyirəm. Çox şey deyil

yazarların həyatdan çıxardığı dərslər

Bəzən lazım olanda heç nə etməməyi bilmək lazımdır. Yəni çox vaxt insan o qədər fikirləşir ki boş şeyləri, bu düşündüyü şeylərin sadəcə bir düşüncə olduğunu və real olmadığını, sadəcə beyninin içində olan bir şey olduğunu unudur. Sadəcə bir fikir, düşüncə üzündən real həyatını da pox gününə qoyur. Yemək rejimi, yuxu rejimi, gün içində hər nə pox yeyirsə onun rejimi sırf bu düşüncələr üzündən korlanır. Mücərrəd bir şey üzərinə real şeylər də təsir görür bir növ* mücərrəd sözü nə ara mənim lüğətimə spawn oldu aq . Gün içində mən məsələn gələcək, keçmiş və indiki zaman barədə düşünməkdən nə yata bilirdim nə yemək yeyə bilirdim nə evdən/otaqdan çıxa bilirdim və gün içində də insanlara qarşı çox aqressiv idim özümdən asılı olmayaraq * normal işlevsel bir Suzuki bunu əylənmək üçün öz hür iradəsi ilə edər. Özündən asılı olmayaraq yox . Axırda təbii ki məndə sistem yandı. Eyni anda bir çox şeyi etmək mənlik bir şey deyilmiş deməli. Ona görə də 2 həftə boyunca heç nə eləmədim və ancaq yatdım* antidepressantsız 3-4 saatdan artıq yata bilmədiyim üçün hər gün dərman atıb 18 saat yatırdım . Evdəkiləri çıxsaq heç kim ilə danışmırdım və internetdən də çox az istifadə edirdim. 2 həftənin sonunda elə düşündüyüm kimi həyat enerjim yerinə gəlmişdi. Mənfi bir şey haqqında düşünmək mənə təsir etmirdi. indi artıq həqiqətən də nəsə etmək istəyirəm aq. Mənə artıq özüm üçün etməli olduğum şeylər "məcburi" hiss etdirmir əvvəlki kimi. Etsəm də etməsəm də qozuma olmayacaqmış kimi hiss edirəm. Blə uzaqdan baxanda belə gülməli görünür aq. Onsuz da etməli olduğun şeyin özünə ağır gəlməsi kimi poxdan vəziyyət yoxdur. Nə isə uzun sözün qısası bilmirəm entrini oxuyan/qozlayan olacaq olmayacaq amma uzun sözün qısası özünə ağırlıq vermə, yetim, get bir az dincəl. Sadəcə çox düşünüb heç nə etməsən belə çox yorulmusan üzündən gözündən bilinir


Sonradan not: bu yazdıqlarım antidepressantın təsirləri deyil çünki yuxu xarici bir işimə yaramır

xatırladıqca insanı kədərləndirən şeylər

Sentyabr ayının başlarında dayanacaqda avtobus gözləyirdim. Gözüm ağaclıq tərəfdə sürünən bir itə dəydi. Arxa ayaqları qırılmışdı deyə ön ayaqları ilə sürünürdü. Belə öz dərdimə ya da başqasının dərdinə belə ağlaya bilmirəm. Gözümün içi qupqurudur amma itlər zəif nöqtəmdi deyə güclə özümü saxlayırdım ki ağlamayım aq. Tələsirdim deyə abtobusa mindim bütün gün pox kimi ruh halı ilə gəzdim. Gələndə də həmin it eyni yerdə idi deyə getdim ona yemək aldım su verdim. Sonrakı günlərim elə dayanacağı ziyarət edib itə yemək verməklə keçirdi. it iri olmasa onu qucağımda evimə daşıyardım hətta. Anama da demişdim iti veterinara aparacaqdıq. O da həmin iti görmüşdü işdən gələndə. Həmin gün mama işdən tez gəlmişdi və getdik dayanacağa ki iti tapaq. it heç yerdə yox idi. Hara baxdıqsa da tapa bilmədik. Orda olan dükan sahiblərindən soruşanda isə itin öldüyünü dedilər. Öz yaxınım ölmüş kimi hiss elədim rəsmən. Bir müddət də elə hiss etməyə davam elədim. Hər dəfə də yadıma düşdükcə boğazım düyünlənir. Ümumiyyətlə insanların itlərə * və digər heyvanlar amma itlərə daha çox qəddar davranılır sanki niyə belə qəddar davrandığını anlamıram ala. Bilmirəm özləri bilərəkmi sındırıblar onun ayaqlarını yoxsa maşınla səhvənmi vurublar. Yenə də heç bir səbəb bir heyvanı o gündə buraxmağa haqq qazandırmır. Mən səhvən hansısa heyvanın ayağını sındırsa idim işimi gücümü atıb o heyvanı həkimə aparardım. Hər dəfə bu barədə düşündükcə daha da insanlara nifrət edirəm aq. Hələ bu davranışlarına görə özünü haqlı görən cındırlar da var. Nə qədər işgəncə eləsən azdır bunlara

qəribə təsadüflər

Gecə ağlıma gəlib məntiqli açıqlama tapa bilməyib beynimi uçuran təsadüflərdir. Bütün gerçəkliyi, reallığı mənə sorğuladan olaylardır. Nə isə uzatmadan entriyə keçim aq. Ağlıma hansı gəlsə elə onu yazacam ki böyük ehtimalla çoxun içində azlığı təşkil eləyəcək yazdıqlarım. Tw: uzun entri.

Birincisi indiki dostumu hələ tanış olmadan aylar öncə yuxuda illər sonra bir yerdə gedəcəyimiz bir festivalda görməyimdir. Cümlə qarışıq olmuş ola bilər ona görə açacam bunu. Mən dostumla * qrup yoldaşı idik ilk qarşılaşmadan öncə şəhərə heç çıxmazdım. Eyni zamanda o da evindən çox çıxan insan deyildi deyə və çıxanda da ən qısa yolu belə taksi ilə getdiyi üçün onunla yolda ya da başqa yerdə qarşılaşma ehtimalımız yox idi * hardan bilirsən demə. Fikirləşmişəm ki yazıram aq açıqlamağa axot yoxdu . Pandemiya dövründə bütün həyat enerjim sikdirdiyi üçün oxumaq da istəmirdim, qabaqcadan üzlərini görməsəm də qrup yoldaşlarıma söyürdüm (önsöyüş) zad. Bir gün yuxumda bir qızla color festivala getdiyimizi və ikimizin də üzü boyalı gülümsəyərək rəqs elədiyini gördüm * özümü yox onu aq . O vaxt color festivalın nə olduğunu belə bilmirdim. Sadəcə üzümüz boyalı idi onu bilirəm. Yuxuda tez-tez tanımadığım adamlar görürəm deyə boş verdim. Yuxunu unutdum və qızın üzünü də yaddan çıxardım. Birinci kursun ilk 3 həftəsi sadəcə yanımda oturanla danışarkən səhvən elə oldu ki bir gün bu qız qrup yoldaşımın yanında oturası oldum və zarafatlarıma gülür deyə tez bir zamanda dost olduq. Yay gəldiyində color festival barədə danışdı və bilet pulsuz olduğu üçün bir şans vermək qərarına gəldim. Elə o festivalda da onun üzünün yuxumda oıan saniyəsini gördüyümdə bütüm hər şey beynimdən lent kimi keçdi aq. Hoppanıb düşməyin daşını atıb bir müddət donuq bir şəkildə baş verənləri düşünməyə başladım. Qızın özünə deyəndə də ona qəribə gəldi. Dediyim kimi daha əvvəl qarşılaşma şansımız yox idi. Çünki dediyinə görə saçını da həmin rəngə ilk dəfə idi boyayırdı və mən o boyamazdan daha əvvəl o rəngdə saçə ilə yuxuda görmüşəm onu. Nə isə belə indiki vəziyyətə baxanda tanış olduğumuz gündən bu yana ən yaxın dostum odur. Belə insanlara bağlana bilmirəm. Əksinə ətrafımda dostlarım tanışlarım çox olsa da heç birinə qarşı bir bağlılıq hiss etmirəm/etməmişəm amma o qızı ilk görəndən bu yana hələ də güclü bağlılıq hiss edirəm * dost mənasında aq . Çox önəm daşıyır mənim üçün və başına pis bir şey gəlsə üzüləcəyim tək-tük varlıqlardandır* biri anam, biri itim biri telefonum və digəri də kompüterim aq . Ən xırda yaxşı/pis sözünə belə önəm verirəm. Dostluq deyəsən belə bir şey imiş. içinə pox qoyulmasa zor davam eləyir hələ. Edit: ikimizin də adını ailələrimiz uşaqlarına qoymaq istəyirmiş. Yəni onun anası mənim adımı ona, mənim anam onun adını mənə qoymaq istəyirmiş biz doğulmadan öncə

Nə isə keçək digər hekayəyə. Digəri də ki bəzən ağlıma nə gəlirsə o da baş verir. Bəzən adi işləri etdiyim yerdə, çay içdiyim yerdə, yol getdiyim yerdə ya da adicə oturduğum yerdə bəzi şeylər flash işığı kimi canlanır. Məsələn bir dəfə hazırlıqdan gəlirdim 2020-də (deyəsən) və qapını açana yaxın önümüzdəki dükanın sahibi olan 75 yaşlı dayıya gözüm sataşdı. Gözündən əməlliyat olunmuşdu və günəş gözlüyü taxırdı deyə mənəmi baxır yoxsa başqa bir istiqamətəmi baxır belə demək olmurdu. Nə isə, bir müddət ona baxıb içimdən "bu da öləcək yaxında" deyə bir cümlə keçirdim. O an bu necə və hardan gəldi belə çox düşünmədim çünki random düşüncələrim çox olur. iki həftə sonra kişi öldü aq. Nə isə ölüm xəbərini çox qozlamadım çünki bilirdim. Eyni şəkildə nənəm də ölənə yaxın həmin il bilirdim ki onu xilas etmək olmayacaq və ölümü yaxındır. Sadəcə yenə də bəlkə səhv çıxaram ümidi ilə gözləyirdim.
Bu ölümləri çıxsaq məni təəccübləndirən bir şey də var ki o da yenə köhnə bir dostumla aramda keçib. Yenə hazırlıqdan çıxıb gəzirdik üçümüz. O biri dostum hələ də yaxın olduğum biridi. Nə isə mövzu o deyil. Bu ikisi nəsə danışırdı amma mən bu səfər yorğun idim deyə ancaq qulaq asırdım. Deyib-gülməyə həvəs yox idi. Digər ikisi danışarkən mən də fikirləşirdim və bir anda həmin o köhnə dostum mənə səsləndi. Üzünə baxıb gülümsəyəndə birdən beynimdə qəribə şəkillər canlandı aq. Yenə o flash effekti kimi idi. Saniyəlik canlandı amma orda olanlar yadımda qaldı. Tanımadığım bir oğlanla həmin qız haqqında yazışırmışıq və mənə onun mənim haqqımda yalan-yanlış şeylər danışdığını deyirmiş. Bu olaylar sonradan elə həmin cümlə-dialoq ardıcıllığı ilə baş verdi və mən buna vaxtında inanmadığım üçün göt oldum. Əslində yox aq qızla arama sonradan məsafə qoymuşdum amma olmalı olan şeylər nə eləsən də illah ki olacaq yəni. Qarşısını almaq olmurmuş.

Deyəsən elə ağlıma gələnlər bu qədərdi. Geriyə qalanlar xırda şeylərdi. Yenə də nə də olsa göz qabağına gələn şeyləri az da olsa nəzərə alıram. içimdə yaranan hisləri kənara atmayıb gözdən keçirirəm. Əvvəl paranoyak bir tip idim amma indi öyrəşmişəm aq.
Nə isə, pitbull əmi demişkən "Time is not a waste of life, life is not a waste of time. so let's stop wasting time and get wasted, have the time of our lives".