Son yazılanlar
sözaltı art
müqayisə etməyin nə qədər düzgün olduğunu bilmirəm amma, birinci qarabağ müharibəsini görməmişəm, həmin illərin şəhidlərini bir qəhrəman kimi tanıdıblar bizə, bu müharibədə isə şəhidlərin videoları, danışıb güldükləri, mahnı oxuduqları o qədər video gördük ki, sanki bizə daha bir yaxın oldular. birdən yadıma müharibə zamanı gördüyüm bir video düşür, lap ən adi biri fikirləşirəm ki görəsən həmin əsgər sağdır?
"Elbette bir bildiği var bu çocukların.
Kolay değil öyle genç ölmek."
bu sifarişi verən: naümid
proqramlaşdırmanın sıx əlaqəli iki sahəsidir.
back-end istifadəçinin görmədiyi hissələrlə məşğul olur, server və proqram arasında əlaqə yaradır, alqoritmləri qurur və s. əsasən c#, java, php və.s kimi proqramlaşdırma dilləri istifadə olunur.
front-end isə daha çox istifadəçinin gördüyü hissədir bir növ dizayn hissəsi. html, css, javascript əsas bünövrədir,bundan sonra hansı framework öyrənəcəyi isə developerin özündən aslıdır.
bir də bu iki işi birlikdə görən fullstack developer var ki, məncə hər iki sahədə öz üzərində işləyənlər ən sonunda fullstack səviyyəsinə çatmaq istəyər.
My entire generation is a bunch of mouth breathers. They literally have a seizure if you take their phone away for a second, they can't communicate without emojis, and they actually think that the world wants to know that they are "eating a taco, exclamation point, smiley face, smiley face", like we give a fuck. I am an old soul. I like old music, and old movies, and even old people. I have nothing in common with the people out there, and they have nothing in common with me.
-the edge of seventeen
əgər sizdə də bu problem varsa narahat olduğunuzu bildirəndə böyük ehtimalla ya zarafata salınan, ya da acıqla daha çox səs çıxarılan psixolojik xəstəlik. mənbəsini unutduğum bir yerdə oxumuşdum, eyni səsləri həm normal adamlara həm də misophoniadan əziyyət çəkənlərə qulaq asdırıb, müşahidələr aparmışdılar. misophoniası olanlar beyinin normal halda səsləri qəbul edən hissəsi yerinə əsəbi, qıcıqlanan hissəsində qəbul edirlər ona görə də əgər sizdə bu hal baş vermirsə, anlamaqda çətinlik çəkə bilərsiniz.
bəzən sakit olduğum vaxtlarda çox əziyyət verməsə də, gərgin vaxtlarda özünüzə nifrət sayıb bütün əsəb sistemini çökdürə bilir.
albert camus üçün fəlsəfi olan yeganə problem, intihar edib etməməyə dəyər mi? insanlar həyatın nə qədər mənasız olduğunu hiss edəndə intihar etməyi düşünürlər amma həyatın mənasızlığına qarşı çıxıb yaşamaq həyata qarşı verdiyimiz ən gözəl cavab ola bilər. həyatı yaşamağa dəyər görməməyiniz və bunun sizi narahat etməyi evdəki su kranın xarab olmağına bənzəyir. dayanmadan su damcılayır və səs sizi narahat edir, ancaq bunu düzəldə bilmirsiniz. lap siz evi tərk etsəniz, başqa bir evə köçsəniz belə o kran yenə də damcılamağa davam edəcək. eyni intihar etməklə həyata məna qatmayacağınız kimi. ona görə də elə o damcılayan krandan intiqam alırmış kimi yaşayın, kiçik şeylərdən xoşbəxt olun.
təkrar təkrar da olsa baxsanız ekrandan gözünü çəkməyəcəyiniz çizgi filmlər yaradan studiyadır. arxafonları olsun, personajlar olsun insana özünü uşaqlıqdakı kimi hiss etdirir, elə bil heç nə dəyişməyib hələ də balacasan, yorğana bürünüb çizgi filmlərə baxırsan. personajlar çox doğma gəlir, hər birinin özünə aid bir hissəsi var, demək olar ki pis qəhrəman olmur, klassik yaxşı pisə qalib gəlirdən daha dərin bir şeyləri izah edir. əsas da qadın qəhrəmanları çox ustalıqla işlənib, hətta miyazaki bir dəfə yaratdığı qadın qəhrəmanlar haqqında "onların bir dosta, dəstəkçiyə ehtiyacı olur, amma heç vaxt bir xilasediciyə ehtiyacı olmur" demişdir ki, bu personajları ən gözəl izah edən cümlə də budur məncə.
azərbaycan dilində söz qıtlığı deyil də, yeni sözlərin qıtlığı var. bir cümlə quranda, ya da tərcümə eləyəndə işlətmək istədiyiniz sözün tam tərcüməsini tapa bilərsiniz amma qeyri səmimi səslənir. çox gözəl sözlərimiz var ki, ancaq ədəbi yazılarda, romanlarda işlənilir amma gündəlik həyatda heç kim elə dəbdəbəli danışmır. bunun üçün insanları da qınamaq düzgün deyil çünki dil inkişaf etməlidir. necə ki keçən əsrdə heç kim nizaminin, füzulinin qəzəllərindəki sözləri gündəlik işlətmirdisə, indiki dövrdə də keçən əsrin sözləri ilə deyil daha sadə sözlərlə danışmağa üstünlük verilə bilər.
digər tərəfdən də texnologiya inkişaf edib, işlətdiyimiz yeni anlayışlar var, bu anlayışlar ya o qədər qəliz, ya da tam mənanı ifadə edə bilmədəb tərcümə olunur deyə başqa dillərdəki qarşılıqlarından istifadə edirik.
ikinci bir problem isə kitabların keyfiyyətsiz tərcümə olunmasıdır. o qədər olub ki, bir kitabın azərbaycanca tərcüməsi pis olduğundan, ya da heç olmadığından türk dilində oxumuşam. çünki bizim tərcümələrdə sözbəsöz tərcümə etməyə çalışaraq mənaya fikir verilmir.
son olaraq da mənim fikrimcə dil daima inkişaf etməlidir, çünki hər bir dövrün özünə məxsus sözləri olmalıdır, hər bir dövrün lüğət tərkibi həmin dövrün insanlarının həyat tərzini əks etdirir və bu dövrü araşdırmaq istədikdə sözlərə ayrı diqqət yetirmək də mümkün olmalıdır.
fransız ədəbiyyatına dərin sevgi yaradan əsər.
əsərdə o qədər çox mövzulara toxunulub ki, seçib biri haqqında danışa bilmirsən-cəmiyyət, varlı kasıb təbəqə arasındakı fərqlər, yaxşı insan anlayışı, tək qalmış ananın cəmiyyətdə yeri, anasız qalmış uşaqlarda əskiklər, sevgi, dostluq və xırdalamadığım daha çox mövzular.
belə bir yazı oxumuşdum ki, bu əsər hər 10 ildən bir təkrar oxunanda, hər dəfə fərqli hisslər keçirib, yeni bir hissə diqqətini çəkirmiş. yəqin ki, Hüqonun əsəri 20 il kimi böyük bir müddətdə yazması ilə əlaqədardır.
bir də əsəri fransızca oxuya bilənləri çox qısqanıram.
bəziləri rus dilli adamları o qədər gözündə böyüdür ki, elə bil rus dilli oldunsa mütləq alim, mütəxəssis olursan. son vaxtlar uşaqlarını rus dilli təhsilə yönləndirənlər də çoxalıb, əsas səbəbləri də rus dilində material çoxdu, daha çox kitab var. mənə ən çox maraqlı gələn odur ki, rus dilində daha çox material var deyənlər ingilis dilini niyə göz ardı edirlər?
həm daha asan dildir, həm də axtardığın hər şey haqqında istədiyin qədər kitab, elekton kitab, video və s. tapa bilərsən. rus dilini bilməyin verdiyindən daha çox imkan verən bir dil varsa niyə bu qədər həvəslə rus dili təriflənir başa düşə bilmirəm. rus dilli olmasam da, rus dilində məlumat, kitab oxuya bilirəm amma ingilis dilində eyni məlumatın dəfələrlə çox olduğuna görə nə isə lazım olanda heç rus dilində axtarmaq ehtiyacı duymuram.
ikinci tez-tez eşitdiyim səbəb isə rus dilli uşaqların daha mədəni olmasıdır. rusların özləri fransız, alman dilində danışmağı mədəniyyət sayan yerdə bu fikir nə qədər məntiqlidir? düzdür uşağın ətrafında nə qədər mədəni uşaqlar olsa əlbəttə daha yaxşı böyüyəcək, amma rus dilini biləndə bonus kimi mədəniyyət yüklənmir. mədəni mühit üçün uşaqları musiqi məktəblərinə, şahmat klublarına, kitabxanalara və s. yazdırın, onsuz da uşaq özü sonradan mədəni olan tanışlarla vaxt keçirməyi daha üstün tutacaq.
qısası övladlarınızın və ya gələcəkdəki övladlarınızın mədəni, "elit" təbəqəyə aid olmasını istəyirsinizsə rus dilindən daha çox öyrənilməsi vacib olan mövzular var.
1997 ci ildə çayda boğulan, hələ də ölümü qəribə gələn musiqiçi. atası Tim Buckley də cavan yaşlarında 28 yaşında overdose səbəbiylə vəfat etmiş, anası və anasının sonrakı həyat yoldaşı ilə böyüyüb.
səs tonu o qədər sakitlik gətirir ki, adi müsahibələrinə qulaq asaraq belə rahatlaya bilərəm. mahnılarında həm musiqi, həm də sözlər haqqını verilərək yazılıb. lover, you should've come over, grace, mojo pin, last goodbye, forget her (klipi çox kədərli gəlib həmişə), so real kimi öz mahnılarından əlavə cover elədiyi bütün mahnılara ayrı bir rəng qatmışdır.I know it's over ilə the smiths-in Morrissey oxumasa da bəyənə bildiyim yeganə coverı, hallelujah ilə isə Leonard Cohen-ın özünün də bəyəndiyi bir iş ortaya çıxarıb.
ölümündən sonra bir dostunun Jeff haqqında kəpənəyə oxşayırdı deməsi həmişə onun üçün ən uyğun söz kimi yadımda qalıb.Merri Cyr adlı fotoqrafın çəkdiyi şəkillərində Jeffin həm də incə bir yaraşıqlılığı olduğunu görmək olar.bütün işlərini hiss edərək yazdığı və oxuduğu bütün mahnılarında hiss olunur və qulaq asanda bütün ürəyinizi qucaqlayırmış kimi gəlir.
"too young to hold on and too old to break free and run"
bir yerə gedəndə yolu dəqiqəylə ölçmək yerinə mahnı sayıyla ölçmək.
"yaxındı ora, 3 mahnıya çataram"
bütün qızlara aid edilməsi düzgün olmayan başlıq.
özüm də daxil tanıdığım qızların bəziləri bu başlıqdakı avara, maço, kobud tipi bəyənmir, bacardıqca uzaq gəzirlər. Belə türk serialından çıxmış tipli oğlanlarla münasibətləri olan qızlar daha çoxdu, hər dəfə də mənasız bir şey üstündə dalaşıb, kobudlaşıb "əsl sevgi əzab verər" deyə-deyə davam edirlər. Məntiqlərini heç cür başa düşə bilmədiyim qızlardır, qarşımdakı mənə yox, başqasına belə kobudluq eləsə də gözümdən düşür. Hələ bəzi tiplər var qızlara xoş getsin deyib bilərək qızın yanında kiməsə səsini qaldırır və s.
Bir də tək alicənab olmaqla iş qurtarmamalıdı. yəni mən qıza yol verirəm, qapını açıram, güldən ağır söz demirəm kimi bəhanələri maraqsız olmaqlarına səbəb kimi işlədirlər. adi bir mövzudan danışanda özünə aid bir fikri olmayan amma qızlara yaxşı davranan oğlanlar sonra gəlib "qızlar alicənab yox, avara oğlanlara baxır" deyirlər.
sam mendes tərəfindən babası alfred h. mendesin danışdığı hekayə əsasında 2019-da çəkilmiş film.
filmdə xüsusi təyinatlı missiyaya göndərilən iki əsgərin başına gələn hadisələr əks olunub. tək kadrajlı filmdir yəni bütün film boyu qəhrəmanların arxasınca hərəkət edib, onlarla birlikdə döyüşürsünüz kimi gəlir. 1 saat 59 dəqiqə içində bir dəqiqə belə sıxılmadan izlənilə biləcək, özünüzü hekayədə tapacağınız bir filmdir.
daha yaxşı müharibə filmləri əlbəttə var, növünün ən yaxşısı olmasa da, vaxt itkisi ola bilməyəcək qədər keyfiyyətlidir. hekayənin zəifliyini (sadəcə adi müharibə/qəhrəmanlıq hekayəsi olduğu üçün zəifdir, yoxsa hekayəyə heç bir söz ola bilməz) çəkim üsulu ilə çox yaxşı gizlədilib.
süd səhnəsi deyib susuram.
biz kiməsə nifrət etdiyimiz zaman onun timsalında öz içimizdə oturanı bəyənmirik. içimizdə olmayan bizə heç təsir də etmir.
herman hesse - demian
Vincent van gogh həm rəsmləri ilə, həm də həyatı ilə doğurdan təsiredici bir rəssamdır. əsərlərində ən canlı rəngləri işlətsə belə hər dəfə görəndə melanxolik bir hiss verir. başa düşülməmək, içinə qapanmaq, yalnızlıq və əsəb pozğunluqları rəssamın hər fırça hərəkətində kətana işlənib.
ölümündən sonra məşhurlaşıb düzdü, bir çox insan onu tanısa da son illərdə gözlənilmıdən bu qədər məşhurlaşmağına heyifsilənirəm düzü. daha doğrusu əsərlərinin bu qədər çox hansısa əşyanın üzərinə çap edilərək satılması mənə rəssama qarşı hörmətsizlik edilirmiş kimi gəlir. düzdü rəsm əsəri bir növ bütün insanlara məxsusdur, sevdiyiniz əsərləri gün ərzində görmək üçün gündəlik istifadə etdiyiniz əşyalarda görmək istəyə bilərsiniz, ancaq bunu bu qədər çox edərək dəyərsizləşdirmək düzgün deyil axı. 21ci əsr yalnız insanların əsridir, vincent ilə yaxınlıq hiss edən bu qədər yalnız insanlardan istifadə edib satışa bu qədər çox məhsul buraxılır və hər dəfə alndıqca da məhsulların müxtəlifliyi artırılır.
bunu dəyişdirmək üçün heç bir şey edə bilmərik, ancaq hər dəfə belə bir məhsula rast gəldikdə cəmiyyət tərəfindən dəli adlandırılıb, heç nə qazana bilməyən birindən cəmiyyətin varlı üzvlərinin bu qədər pul qazanması məni kədərləndirir.
bu sifarişi verən: Apollo Leslie White şərəfinə adlandırılmış qanun.
“Digər faktorlar sabit qaldıqda, mədəniyyət hər bir kapitala qoşulan qurğunun artması ilə düz mütənasib şəkildə artır”
Yəni bir işi görməyə nə qədər çox texniki avadanlıq cəlb edilərsə, insan tərəfindən həmin işə daha az enerji sərf olunur. Bu isə insanların həmin artıq qalan enerjini mədəniləşməyə sərf etməsinə gətirib çıxarır.
Əlavə olaraq
“Düzgün sistemlə işləyən bir ölkədə rəssamlar olmayacaq, boş vaxtlarında rəsm çəkməklə məşğul olan insanlar olacaq“
"Ancaq bir dəfə onun var olduğunu hiss elədim. Kibritlərlə oynayanda balaca bir xalçanı yandırmışdım, elədiyim günahı gizləməyə çalışırdım ki, Tanrı birdən-birə gördü məni; onun baxışını beynimin içində və əllərimdə hiss etmişdim; vanna otağında dolanan açıq aydın bir hədəf idim onun üçün. Qəzəbimin köməyi ilə xilas ola bildim ondan. Belə böyük bir nəzakətsizliyinə əsəbləşib lap elə babam kimi deyindim. Tanrı da bir daha mənə heç vaxt baxmadı"
-Jean Paul Sartre "Sözlər"
Avstraliyada havanın isti və quraq keçdiyinə görə hər il yay aylarında meşə yanğınları (bushfire) baş verir, amma bu yanğınlar tez bir zamanda yayılmadan sönürdü. Neçə ildir ki, gözardı edilən iqlim dəyişikliyi, qlobal istiləşmə səbəbiylə də bu io sentyabr ayından başlayan yanğınlar normaldan uzun çəkdi və hələ də davam edir. 2019-cu ilin son həftələri havanın rekord səviyyədə isti olması ilə yanğınların şiddəti çox yüksəlib. 70 metr hündürlüyə çatan alovlar, yanmış ərazilərdəj başqa 28 nəfər insan və 1.25 milyard heyvanın öldüyü məlumdur.Dünyada ancaq Avstraliyada tapılan koalaların 1/3 hissəsi məhv olub.
Əsas odur ki, bütün bunlara Avstraliyası da bizim ölkəyə çıxana kimi çox var deyib görməzdən gəlməyək, çünki Avstraliyada yaşamasaq beklə Yer kürəsində yaşayırıq və bu planetə bir az qayğı borcluyuq.
özünə qapalı,insanlarla daha çətin ünsiyyət quran,yazıda özünü daha rahat ifadə edə bilən insanlar.
introvert insanları extrovert olmağa məcbur etmək yerinə işlərini özləri bacardıqları kimi görməyə imkan versək daha faydalı ola bilərlər.Extrovert/introvert insan xarakterinin növləridir,normal hal və anormal hal deyil.
Yupiteri Van Gogh un əsərlərinə bənzədən astrofizik.
Carl Sagan kosmosa Voyager qızıl plastinkasını göndərən heyətə başçılıq etmişdir.Qızıl Plastinkada Saganın insan irqini yadplanetlilərə tanıtmaq üçün özünün seçdiyi 116 şəkil,müxtəlif melodiyalar yerləşməsindən başqa Voyager kosmosun dərinliklərinə qarışmadan öncə Yupiter və Saturnun şəkillərini çəkmişdir.
“DNA kodumuzdakı azot,dişlərimizdəki kalsium,qanımızdakı dəmir və almalı piroqumuzdakı karbon bunlar parçalanan ulduzların daxilindəki maddələrdən yaranıb.Biz hamımız ulduzların tərkibindən yaranmışıq”
Son bəyənilənlər
